Πρωινό τηλεφώνημα: ’Η αστυνομία και ο εισαγγελέας κλείνουν το παρκινγκ της Ζιας και έχετε αφήσει μοναχό του ένα παΐδι να βγάλει το φίδι! Που είστε; Εσείς τι κάνετε;’’ και συνεχίζει ‘’έτσι τα κάνατε και με την πλατεία’’ κλείνοντας ‘’σημασία δεν δίνετε στο χωριό’’.

Β. Είναι ένας παραλογισμός αυτό που γίνεται στην Ζια, χρόνια τώρα. Όλοι σχεδόν συμφωνούσαν στην ανάγκη να φτιαχτεί η πλατεία αλλά όλοι γκρίνιαζαν και κάποιοι το μπλοκάριζαν! Όλοι συμφωνούν για την ανάγκη χώρου παρκινγκ άλλα κάποιοι άλλοι γκρινιάζουν και πετυχαίνουν το ‘’ετήσιο’’ κλείσιμο του! Τα τσαντίρια και το σαρδάμ μαχαλάμ σε 200 μέτρα εμπορικό δρόμο του οικισμού σε κανέναν δεν αρέσει άλλα κανείς δεν βάζει χέρι να μπει μια τάξη και να επικρατήσει ένα χρώμα!
Γ. ΖΙΑ:ένας τυχερός τόπος και τυχεροί κάτοικοι του που θα έπρεπε να κατανοούν την αξία του χώρου και την σημερινή του σημασία. Να συνεργάζονται και να εφαρμόζουν ότι πιο σύγχρονο θα τους συμβούλευαν οι άνθρωποι της αγοράς, οι παράγοντες του τουρισμού, η επιστήμη (περιβάλλοντος, πολεοδομίας, αρχιτεκτονικής, ιστορίας και παράδοσης κλπ) και η διεθνής πρακτική που σήμερα είναι προσιτή στον καθένα μας από το διαδίκτυο! Οι ίδιοι θα έπρεπε να απαιτούν από τον Δήμο και το Κράτος τις πιο ποιοτικά στάνταρτ, κάνοντας δακτυλοδεικτούμενο το χωριό και Δωδεκανησιακό πρότυπο εμφάνισης και λειτουργίας! Αντί αυτού: γκρίνια, φαγωμάρα, ασυνεννοησία, περιχαράκωση σε προσωπικές κοντόφθαλμες πρακτικές και έναν αθεράπευτο ατομισμό που μας έχει οδηγήσει στην λειτουργική και αισθητική αναρχία που μεταφράζεται σε υποβάθμιση και απαξίωση! Τα γεγονότα δείχνουν απουσία συνείδησης κοινότητας. Έλλειψη συλλογικότητας και ωριμότητας στην αξιολόγηση κοινών στόχων.
Ασυνεννοησία και δογματισμός που οδηγεί είτε στην απραξία είτε στις λαθεμένες επιλογές! Δεν υποτιμούμε προσπάθειες που γίνονται από τους ίδιους τους κατοίκους και (λιγότερο είναι αλήθεια) τον Δήμο-Κοινότητα για βελτιώσεις τονίζουμε όμως την ανεπάρκεια τους, και ιδίως της πολιτικής ηγεσίας ως κατ εξοχήν αρμόδιας να πραγματοποιήσει διαδικασίες εκσυγχρονισμού και αλλαγής.
Γ. Δεν είναι πρωτόγνωρες αυτές οι καταστάσεις. Για τα δύσκολα χρόνια όμως που ζούμε αυτή η πραγματικότητα είναι αυτοκαταστροφική. Ένα καλό αλλά ακραίο παράδειγμα ασυνεννοησίας μπροστά στην αυτονόητη κοινή ανάγκη και κοινό σκοπό που έπρεπε να ενώνει αντί να χωρίζει, αναφέρει ο Λουκιανός (συγγραφέας κοινωνικής σάτιρας και φιλοσοφίας 125-180 μΧ. από τα Σαμόσατα της Ελληνιστικής Συρίας)! Έζησε την εξάπλωση και τους διωγμούς των πρώτων χριστιανών της εποχής του και αναφέρει το γεγονός του ‘’λάκκου των λεόντων’’ όπου ο Ρωμαίος αυτοκράτορας έριξε τους χριστιανούς της περιοχής των Σαμοσάτων χωρίς τα λιοντάρια να σκοτώσουν ούτε έναν! Όχι από θαύμα άλλα γιατί οι διωκόμενοι πρώτο-χριστιανοί χωρισμένοι σε δόγματα και φατρίες, σκοτώθηκαν μεταξύ τους πριν τα λιοντάρια βγουν στην αρένα!!!
---Ο τουρισμός είναι μια παλιά τοπική ιστορία για όλους μας και ιδίως για τους Ζιαδιανούς που δεν δικαιολογούν τις νηπιακές συμπεριφορές του σήμερα!
(ναι! το παρκινγκ είναι παράνομο και δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί άμεσα. Ναι! είναι ακριβό όμως προσφέρει αναγκαίες κοινές υπηρεσίες και δεν μπορεί να κλείσει αν δεν βρεθεί μια άλλη λύση. Έχουν προταθεί λύσεις).
Ν. Μυλωνάς

Οι ‘’συντροφικές’’ λέξεις και τα ‘’αριστερά’’ γεγονότα μας κυνηγούν

Α. Δυο χρόνια πριν, 5 Ιουλίου 2015 έγινε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ, με ερώτημα αν πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των 3 δανειστών Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.), Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) στην κυβέρνηση ‘’για την ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης έναντι του ελληνικού χρέους και νέο πακέτο διάσωσης’’. Οι Έλληνες πολίτες τότε, κόντρα στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των παγκόσμιου κατεστημένου αλλά και την αλληλεγγύη της παγκόσμιας εργατικής τάξης είπαν ΟΧΙ στην πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα με το συντριπτικό 62%!
Β. Είχαμε και τοπικές πιέσεις από πολιτικά πρόσωπα υπέρ του ΝΑΙ. Θυμίζουμε ψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου Κω, 2η Ιουλίου: ‘’Ως επιστημονικός σύλλογος του Β. Συγ/τος Δωδεκανήσου μετά την απόφαση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και την έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με το διενεργούμενο δημοψήφισμα με το οποίο κρίθηκε ότι αντίκειται σε θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις και κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου…δεν έχει τα εχέγγυα του άρθρου 44 του Συντάγματος σε συνδυασμό με το άρθρο 3 του Ν. 4023/2011… η ψήφος να αποτελέσει συνέχεια στην Ευρωπαϊκή οικογένεια’’. Παρά την πίεση και του προσφυγικού, ΟΧΙ ψήφισαν 12062, ποσοστό 68,82% μεγαλύτερο του πανελλαδικού 61,31%, με το ΝΑΙ να περιορίζεται σε ποσοστό 31,18% έναντι του πανελλαδικού 38,69%. η συμμετοχή των Κώων ήταν μεγάλη: ποσοστό συμμετοχής 65,05% (18.754 ψήφοι) μεγαλυτέρου του πανελλαδικού 62,15% με άκυρα και λευκά 6,55% έναντι 5,85%.
Γ. Αξίζει να θυμηθούμε τον χαιρετισμό της τότε οργάνωσης Β. Δωδ/σου του ΣΥΡΙΖΑ: ’’Ο ελληνικός λαός, στην κορύφωση της σκληρής και άνισης μάχης που έδωσε το τελευταίο διάστημα αντιμέτωπος με ''θεούς και δαίμονες'', με εκβιαστικά διλήμματα, ιταμά τελεσίγραφα και με μια ακατάσχετη χυδαία κινδυνολογία, όρθωσε το ανάστημα του, θριάμβευσε και κατάφερε μια ιστορικών διαστάσεων τομή στις εξελίξεις. Είχε απέναντι του τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , Περιφερειάρχη, Δήμαρχο Ρόδου, Δήμαρχο Κω κ.α. Οι οποίοι ξεδιάντροπα τον καλούσαν να ψηφίσει ναι στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, να ψηφίσει ναι στην κατάργηση του ειδικού συντελεστή Φ.Π.Α., ολισθαίνοντας στην πλήρη γελοιοποίηση , μιας και μόλις πριν τρεις εβδομάδες σήκωναν το λάβαρο της εξέγερσης και ζητούσαν δημοψήφισμα για να μην γίνει αποδεκτή η κατάργηση του. Να ψηφίσει ναι στο 23% ΦΠΑ στην εστίαση και στα ξενοδοχεία , μέτρα τα οποία θα κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητα στον τουρισμό. Ο λαός της περιοχής μας τους γύρισε την πλάτη…’’ και τελείωνε: ‘’Ο λαός μας απόδειξε ότι έχει και αρετή και τόλμη. Οφείλουμε σαν κόμμα και σαν κυβέρνηση να επιδείξουμε τουλάχιστον τη ίδια, αν όχι και μεγαλύτερη Αρετή και Τόλμη. Να ερμηνεύσουμε και να μην παρερμηνεύσουμε το μήνυμα του κόσμου στις 5 του Ιούλη 2015. Να αφουγκραστούμε την φωνή του κόσμου ο οποίος δεν αντέχει άλλη λιτότητα, δεν αντέχει άλλα μνημόνια μεγάλα ή μικρά. Ο λαός μας για άλλη μια φορά στην πλούσια ιστορία μας, απέδειξε ότι είναι αποφασισμένος να κάνει θυσίες για το καλό της πατρίδας μας. Έδειξε όμως ταυτόχρονα ότι δεν θέλει να γίνει θυσία στο βωμό των αγορών, των εταίρων , οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν σαν εταίρα, και της διαπλοκής. VENCEREMOS’’.
Δ. Η ιστορία είναι γνωστή. Την επόμενη μέρα το ΟΧΙ παρακάμφθηκε και δρομολογήθηκε η συνέχεια της μνημονιακής υποταγής. Όμως οι ‘’συντροφικές’’ λέξεις και τα ‘’αριστερά’’ γεγονότα μας κυνηγούν όλες αυτές επόμενες τις εφιαλτικές μέρες. Πώς να αντέξεις να ακούς τον Γερμανό υπουργό να λέει: «μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος» και στην συνεχεία να στρέφεται στον Α. Τσίπρα κατηγορώντας τον ότι έγινε πρωθυπουργός ‘’τάζοντας πως θα φορολογήσει τους εφοπλιστές και θα καταργήσει τα προνόμιά τους και τελικά το μόνο που έκανε ήταν να φορολογήσει μόνο τους αδύναμους’’.
Ε. Αναζητήσαμε μερικούς φίλους να συνδιοργανώσουμε μια ελεύθερη συζήτηση προβάλλοντας ένα χρονικό των ημερών, ανεπιτυχώς. Την απογοήτευση της ήττας διαδέχεται η ανάγκης λήθης. Του να μην θέλεις να μιλήσεις γι αυτά που έγιναν. Και όμως! Τώρα είναι ώρα αφύπνισης και προσπάθειας.
Ν. Μυλωνάς

Η 4η Ιουλίου είναι η μέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας, Ελευθερίας και Αυτοδιάθεσης των Λαών των ΗΠΑ.

Η Αμερικανική Επανάσταση ή Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και 13 αποικιών της στην αμερικανική ήπειρο (1775-1783) ήταν το αποτέλεσμα της Άγγλικής επικυριαρχίας. Οι Άγγλοι φορολογούσαν βαριά τις αποικίες τους, γεγονός που προκαλούσε τη δυσφορία και την αντίδραση των κατοίκων, ιδιαίτερα των πλουσιότερων οι οποίοι ήθελαν να ξεφύγουν από την οικονομική κηδεμονία της Μεγάλης Βρετανίας. Η δυσφορία για τα φορολογικά μέτρα αρχικά αλλά κυρίως για τον φόρο του τσαγιού, οδήγησε τους Αμερικανούς όχι μόνο να σταματήσουν να αγοράζουν τσάι, αλλά και να καταστρέψουν τα μεγάλα φορτία τσαγιού, πετώντας τα στη θάλασσα του λιμανιού της Βοστόνης, στις 16 Δεκεμβρίου 1773 δίνοντας το εναρκτήριο λάκτισμα της Επανάστασης. Στις 4 Ιουλίου 1776 συγκαλείται συνέλευση των Αμερικανών στη Φιλαδέλφεια και ψηφίζεται η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, η οποία στηρίζεται στις πολιτικές ιδέες του Διαφωτισμού. Αγγλία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει τις 13 αποικίες στη Συνθήκη των Παρισίων το 1783 ως ανεξάρτητο κράτος, με το όνομα "Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής" (ΗΠΑ). Το σύνταγμα των ΗΠΑ του 1787 που ισχύει κατά βάση μέχρι σήμερα, ανακήρυξε τη χώρα ένωση (ομοσπονδία) πολιτειών και βασίστηκε στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Η κεντρική κυβέρνηση αποφασίζει για την οικονομία, την άμυνα και την εξωτερική πολιτική. Οι πολιτείες ρυθμίζουν μόνες τους ζητήματα τοπικής αυτοδιοίκησης, δικαιοσύνης, εκπαίδευσης και αστυνόμευσης. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κογκρέσο μέσω της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο, που εκλέγεται κάθε τέσσερα χρόνια από ένα σώμα εκλεκτόρων και μπορεί να επανεκλεγεί μόνο μία φορά. Πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ εκλέχτηκε, το 1789, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον. Προς τιμήν του η πρωτεύουσα των ΗΠΑ πήρε αργότερα το όνομα του. Τέλος, Η δικαστική εξουσία ορίστηκε ανεξάρτητη και αιρετή.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι ΗΠΑ είναι ο παγκόσμιος επικυρίαρχος εξασφαλίζοντας ασυλία στο τραπεζικό κεφάλαιο και στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα και το παρεχόμενο στον αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία, Ελευθερία και Αυτοδιάθεση έχει αλλάξει.
Β. Η χώρα μας από το 2010 έχει μετατραπεί σε χώρα ‘’περιορισμένης κυριαρχίας’’ και ‘’φόρου υποτελείας’’ στους δανειστές της. Το ζούμε! Έχει μετατραπεί νε μια νέου τύπου αποικία. Θλιβερή ήταν και η χθεσινή προ ημερησίας συζήτηση για την οικονομία στην Βουλή των Ελλήνων. Τι να πουν για την εθνική οικονομία όταν δεν μιλούν για την κηδεμονία και τον έξωθεν έλεγχο; Τι να πουν όταν έχουν υπογράψει 3 συνεχή δρακόντεια μνημόνια και έχουν δεσμεύσει την χώρα και την κοινωνία μας μέχρι και το 2060; Γι αυτό και η συζήτηση δεν ήταν για την οικονομία. Ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Μίλησαν (πάλι) για σκάνδαλα και κατέληξαν στα επί προσωπικού, μακριά και περά από τις αγωνίες και τα αδιέξοδα της κοινωνίας μας. Ούτε μία κουβέντα για την επόμενη μέρα της χώρας. Ούτε λέξη επόμενη μέρα της 5ης Ιουλίου 2015. Τότε, πριν 2 χρόνια που οι Έλληνες πολίτες στο δημοψήφισμα είπαν ΟΧΙ στην σημερινή πολιτική με το συντριπτικό 62% κόντρα στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των Ευρωπαϊκού και Αμερικανικού κατεστημένου. Την επόμενη μέρα το ΟΧΙ παρακάμφθηκε και δρομολογήθηκε η ομαλή συνέχεια της μνημονιακής υποταγής. Αυτό το γεγονός θα έπρεπε να το συζητήσουμε. Η ημέρα δεν πρέπει να περάσει έτσι. Αναζητήσαμε μερικούς φίλους να συνδιοργανώσουμε μια ελεύθερη συζήτηση προβάλλοντας ένα χρονικό των ημερών. Υπαρχει απογοήτευση. Και όμως! Τώρα είναι ώρα αφύπνισης και προσπάθειας.
Ν. Μυλωνάς

Οι ξενοδόχοι του νησιού μας θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ισπανών συναδέλφων τους;