ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Στον ορεινό οικισμό Ζιά του χωριού Ασφενδιού του Δήμου Κω (που κηρύχθηκε διατηρητέο στις 8-2-1983 επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη σύμφωνα με το νόμο 1469/50), συντελούνται περιοδικά παράνομες επεμβάσεις που αλλοιώνουν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του (ας μη ξεχνούμε την καταστροφική επίδραση στα σπίτια κατά το παρελθόν της λειτουργίας του λατομείου). Υπόλογοι των πράξεων αυτών είναι δυστυχώς συμπατριώτες, οι οποίοι στο όνομα του ίδιου συμφέροντος -αυτοσυγχωρούμενοι- θυσιάζουν, λεηλατούν απροκάλυπτα, βάναυσα και με περισσό θράσος το κοινό όφελος.
Ως κάτοικος τοι οικισμού δεν μπορώ να ανεχθώ τη συμπεριφορά αυτή, ιδιαίτερα τη στιγμή που οι υπαίτιοι κάνουν το κορόιδο, εξ αιτίας της αδιαφορίας των άλλων συγχωριανών, των αρμόδιων υπηρεσιών του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίες κάνουν «τα στραβά μάτια».
Μπροστά από την ΚΜ 387 οικοδομών Ζιάς -στην ευθεία του δρόμου και στην αριστερή πλευρά του εκατό περίπου μέτρα μετά τη μικρή πλατεία «της Καρυδιάς»- ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ η παλιά οικοδομική γραμμή με ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ (ΧΤΙΣΙΜΟ) ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ κατά επιφάνεια διαστάσεων 7,30 μήκους Χ 0,85 πλάτους Χ 0,81 ύψους. ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΛΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ από 3,60 μ σε 3 μ., ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ τη διέλευση των κάθε είδους τροχοφόρων από το σημείο αυτό, αφού δεξιά υπάρχει ρέμα βάθους 2 μ.
Η παλιά πολύ μικρή αυλή επεκτάθηκε με κατασκευή σκέπαστρου-πέργκολας διστάσεων 2,5 Χ 7,30 μ., επιφάνειας άνω των 20 μ2. Κάτω από ένα παράθυρο κατασκευάστηκε παράνομη επένδυση με πέτρες κι από πάνω τοποθετήθηκε μάρμαρο. Χτίστηκε επίσης παράνομο σκαλοπάτι προ μιας εισόδου διαστάσεων μέτρων 1,15 μήκους Χ 0,40 πλάτους Χ 0,17 ύψους.
Τις εργασίες αυτές έσπευσε να κάνει ο Ιδιοκτήτης του σπιτιού, εκμεταλλευόμενος το εξελισσόμενο δημοτικό έργο επίστρωσης του δρόμου με πέτρες («κατ΄ ευφημισμόν» παραδοσιακό πλακόστρωτο!), που γινόταν στον οικισμό από εργάτες συνεργείου. Διαπλάτυνε την αυλή, έκανε εξωτερική επένδυση με πέτρες και μετά τοποθέτησε την πέργκολα, ώστε όλα να φαίνονται ως «παλιά κατάσταση». Καθ΄ όλη τη διάρκεια εργασιών στο σπίτι του συνεχιζόταν παράλληλα η επίστρωση του δρόμου μπροστά από αυτό, έτσι ώστε «να μη μυριστεί κανένας» τη δική του παρέμβαση.
παρατήρηση μου δύο φορές για την αυθαιρεσία αυτή στον ιδιοκτήτη Δημήτριο Γεωργίου Χατζαντώνη, κάτοικο Κω (Μαρμαρωτό/Ακτή Κουντουριώτη-εκτελωνιστή) ακριβώς μπροστά στην ιδιοκτησία του, απάντησε, μασώντας τα λόγια του, με παιδιάστικες, αόριστες δικαιολογίες -σε μια ανείπωτη προσπάθεια κοροϊδίας/υποτίμησης της νοημοσύνης μου να πείσει για το αντίθετο- του τύπου «έτσι ήταν από παλιά…», «έδωσα ένα κομμάτι προς το ρέμα, γι΄ αυτό το έφτιαξα…».
Ως γείτονας -μένω σε απόσταση μόλις 10 μέτρων (ΚΜ 396, 2373)- άλλα γνωρίζω από πολύ παλιά σαν παιδί, από την εποχή του παππού του Γιάννη Μακρογιάννη ή Μακρόγιαννου, που διατηρούσε μπακάλικο και σαν έντιμος, ξενιτεμένος μάλιστα των ΗΠΑ, δεν έκανε ποτέ άδικη ενέργεια. Ο εγγονός δεν τα θυμάται; Στο τοπογραφικό του οικισμού φαίνονται καθαρά ο δρόμος με τις εκατέρωθεν ιδιοκτησίες και οικοδομές, όπως ήταν προ δεκαετιών. Ούτε «κομμάτι» λείπει από τον δρόμο (ας μας δείξει το κομμάτι που έδωσε), ούτε κτίσμα μέσα σ΄ αυτόν. Η ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ, ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΥΘΕΙΑ και όχι τεθλασμένη, όπως διαπιστώνεται σήμερα με τις εξόφθαλμες αυθαίρετες παρεμβάσεις του καταγγελλόμενου.
Τι θα συμβεί, αν ένας-ένας οι ιδιοκτήτες αρχίσουν να παρανομούν εις βάρος γειτόνων τους και του παραδοσιακού αρχιτεκτονικού ύφους του οικισμού; Υπάρχει κίνδυνος να πράξει μελλοντικά το ίδιο ο ιδιοκτήτης της διπλανής προς δυσμάς ιδιοκτησίας, αν και προειδοποιήθηκε αποτρεπτικά στις 13.9.2017, μιμούμενος τον καταγγελλόμενο, αφού βλέπει πως για την συγκεκριμένη αυθαιρεσία «δεν ιδρώνει κανενός το αυτί».
Κάποια στιγμή πρέπει ν΄ αρχίσει να ιδρώνει το αυτί μας. Πρέπει ν΄ αρχίσει να μας νοιάζει «το σύνολο» και όχι «ο εαυτούλης μας». Ας είναι αυτή η στιγμή ΤΩΡΑ. Κάνω εγώ την αρχή. Με τον καταγγελλόμενο δεν έχω καμιά διαφορά, μάλλον αμοιβαία εκτίμηση μας συνδέει. Δεν μπορώ όμως να χωνέψω την πράξη του. ΄Ωφειλα και αποφάσισα να τον καταγγείλω για δύο λόγους: α) για την υπέρβαση του θράσους του να καταπατήσει και να χτίσει μέσα στον δρόμο, ζημιώνοντας «στα μουλωχτά» το κοινόχρηστο αγαθό του χωριού και των συγχωριανών του, β) για τον κοροϊδευτικό εμπαιγμό του προς το πρόσωπό μου, που νόμισε ότι έχει να κάνει μ΄ «ενός γαϊδάρου άχυρο».
ΡΩΤΩ την υπηρεσία της ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ: Είναι νόμιμο να χτίζομε μέσα σε δρόμο; ΄Εχει εκδώσει καμιά σχετική άδεια στο όνομα του παραπάνω; Ποιος μηχανικός την υπέγραψε (αν υπάρχει); Πήρε μήπως «ο δράστης» προκαταβολικά ψηφοθηρικό συγχωροχάρττι, πότε και απο ποιον;
Κοινωνική αρετή είναι να συμβιώνεις δημοκρατικά με γνώμονα το αγαθό των πολλών, όχι το πονηρό του ενός, με το θάρρος της γνώμης και της πράξης, όχι με το δόγμα του άδικου. Διαφωνώ με όσους μου είπαν για την υπόθεση: «έχεις δίκιο, αλλά δεν θέλω να συγκρουστώ μαζί του...». Μπα; Και γιατί να μη συγκρουστείς;
Ελπίζω, η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ Κω, στην οποία κατήγγειλα εγγράφως την αυθαιρεσία -με κοινοποίησή της στα γραφεία του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κω, του ΤΕΕ Κω, του Δημάρχου Κω και του Αστυνομικού Τμήματος Τάξης Κω- να προβεί ΣΥΝΤΟΜΑ στον απαραίτητο ΕΛΕΓΧΟ-ΑΥΤΟΨΊΑ και στις απαραίτητες ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ενημερώνοντάς με γι΄ αυτές, ώστε να ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ οι νόμιμες κυρώσεις στον παραβάτη, να ΔΙΑΤΑΧΘΕΙ η άμεση ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ από τον ίδιο της αρχικής, ευθείας οικοδομικής γραμμής και της πρότερης κατάστασης του δρόμου με την ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΟΛΗΣ της παράνομης κατασκευής.
Ο Δήμαρχος Κω ως πολίτης και ως μηχανικός ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΙ εμπράκτως διπλά το αυτονόητο.
Η μικρή κοινωνία μας δεν ανέχεται άλλο «τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη» ούτε «την αμοιβαία άφεση αμαρτιών».
Κώστας Ζαμάγιας