--- Συζητιέται αυτές τις μέρες στην Βουλή ο αναπτυξιακός νόμος. Κρίσιμο θέμα, λυδία λίθος για τις δυνάμεις του κινήματος της αλλαγής, της αριστεράς και της οικολογίας για την οικονομική ανάπτυξη και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις της. Παράδειγμα:

όταν το 1989 θεσμοθετήθηκε για την Κω η χρηματοδότηση ξενοδοχείων ΜΟΝΟ πάνω από 300 κλίνες, τότε ξεκίνησαν οι μεγάλες μονάδες και οικοδομήθηκε το υπάρχων μοντέλο της εντατικής τουριστικής ανάπτυξης μέσω του γιγαντισμού των τοπικών τουριστικών μονάδων. Η δημιουργία τεράστιων για το μέγεθος του νησιού εγκαταστάσεων λειτούργησαν και λειτουργούν ως ‘’ανταγωνιστικά’’ ολιγοπώλια στην διεθνή αλλά και τοπική αγορά! Αυτά αποδέχθηκαν και επέβαλαν το καταστροφικό για το σύνολο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σύστημα του all inclusive! Ο νόμος λοιπόν και οι προβλέψεις του, για την κοινωνία και για μια κυβέρνηση που θα ήθελε να είναι νεωτεριστική θα έπρεπε να οικοδομεί λογικές αλλαγής. Σήμερα αντί αυτών έχουμε μια από τα ίδια. Μόνο ως εκδούλευση ακούμε τα περί ‘’χρηματοδότησης των ανύπαρκτων δομών της κοινωνικής οικονομίας’’! Αλλά και στο θέμα του δημοκρατικού διαλόγου, για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, έχουμε μια επανάληψη. Η συζήτηση γίνεται και τώρα σκοπίμως ερήμην της τοπικής κοινωνίας, και εν αγνοία τοπικών ιδιαιτεροτήτων και αναγκαιοτήτων.

1. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θέλει την λαϊκή συμμετοχική διαδικασία γιατί μόνο έτσι αποφεύγει συγκρίσεις των ιστορικά διαμορφωμένων οικολογικών και αριστερών πολιτικών θέσεων για τον τουρισμό με την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που ακολουθει σήμερα που δεν είναι άλλη από των προκατόχων της, δηλαδή οι κατευθύνσεις των επικυρίαρχων της χώρας μας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Στον νόμο περιγράφονται ο τρόπος εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών δράσεων στα πλαίσια των δεσμεύσεων τους και όχι μιας ανασυγκρότησης για νέου τύπου εθνική οικονομία.

2. Η τοπική επιχειρηματική τάξη δεν είχε και δεν έχει και τώρα (στην εποχή της κρίσης που απειλεί να συνθλίψει τους ασθενέστερους), άποψη για τον ρόλο του αναπτυξιακού νόμου και του μοντέλου ανάπτυξης. Αδιαφορεί για το ότι αυτός καθορίζει την εξέλιξη του τοπικού μοντέλου διανομής κερδών -πλούτου. Χωρισμένοι σε μεγάλους και μικρούς, ζουν σε συνθήκες απατηλής ενδοταξικής ειρηνικής συνύπαρξης, στην οποία όμως τον πάνω λόγο έχει ο ισχυρός! Οι μικροί σήμερα πια συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν πολιτική έκφραση! Έχουν μάθει να βλέπουν την προϊούσα οικονομική τους κατάπτωση και να ακολουθούν ακρίτως την τοπική πολιτική ηγεσία (βουλευτές+ δήμαρχο), με μόνη επιδίωξη και επιθυμία την ατομική διάσωση. Οι ισχυροί καλύπτονται από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ) αφού στο σχέδιο νόμου που διαβάσαμε καθρεφτίζονται οι δικές τους επιλογές.

3. Οι τάξεις των μικρομεσαίων παραγωγών, οι αγρότες και οι εργάτες δεν αξιολόγησαν και δεν αξιολογούν την σημασία του ζητήματος και δεν συμμετέχουν. Μεμονωμένες φωνές που προσπάθησαν να εκφράσουν κάποια διαφορετική τοπική αναπτυξιακή λογική ενός νέου καταμερισμού χρημάτων και παραγωγικών διαδικασιών έχουν σιωπήσει (ή τις ανάγκασαν στην σιωπή όπως για παράδειγμα η Συμπαράταξη Ελπίδας).

Για την τιμή των όπλων και των ιδεών μας καταθέτουμε λίγες σκέψεις στο σχέδιο νόμου που μας αφορά:
1. Ο νόμος δεν αποκλείει επενδύσεις και πρέπει να εκφράζει σαφείς πολιτικές επιδιώξεις. Είναι απαράδεκτο να συνεχίζεται η κρατική ενίσχυση για την δημιουργία τουριστικών μονάδων του τύπου που ήδη υπάρχουν άφθονες στο νησί μας! Μπορούν και πρέπει να ενισχυθούν νέες τουριστικές παραγωγικές δραστηριότητες με ριζοσπαστικά προϊόντα όπως για παράδειγμα εγκαταστάσεις ιατρικού τουρισμού, ιαματικού, ιστορικού, αγροτουριστικού κλπ. ή ενίσχυση υπαρχόντων μονάδων στον βαθμό που ενσωματώνουν καίριους τεχνολογικούς και περιβαλλοντικούς εκσυγχρονισμούς.

2. Για τον τουρισμό ακόμη μια παρατήρηση, στο τέλος της παραγράφου 4 του άρθρου 7 η δυνατότητα εξαίρεσης τουριστικών περιοχών λόγω κορεσμού από το καθεστώς ενίσχυσης με μεταγενέστερη υπουργική απόφαση! Είναι πιο ασφαλές και δίκαιο να υπάρξει εξαρχής σχετικός κατάλογος κορεσμένων τουριστικών περιοχών στο σώμα του ίδιου του νόμου και απλά να καταλείπεται στους συναρμόδιους υπουργούς η δυνατότητα μεταγενέστερα να αποφασίζουν αν θα εντάξουν σε καθεστώς ενίσχυσης ένα προτεινόμενο επενδυτικό σχέδιο σε εκ προοιμίου χαρακτηρισμένη κορεσμένη. Αυτό είναι θέμα των βουλευτών της Δωδεκανήσου και όχι η σιωπή των μισών και οι ανέξοδες δηλώσεις των υπολοίπων.

3. Ο νόμος πρέπει να ενισχύσει την παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυτός ο στόχος δεν εξυπηρετείται όταν για παράδειγμα στο νομοσχέδιο όμως στα επενδυτικά σχέδια στον τομέα της γεωργίας (αρ. 7, παρ. 6,β,ββ) να συμπεριλαμβάνονται έργα του τομέα Ζωικής Παραγωγής σχετικά με την ίδρυση, εκσυγχρονισμό ή και επέκταση κτηνοτροφικών μονάδων με ή χωρίς μετεγκατάσταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων! {όπως είχε προβλεφθεί 6904/14.02.2014 ΚΥΑ (ΦΕΚ 465/Β/25.02.2014)}

Ν. Μυλωνάς

“Ενημέρωση ειδικής συνεδρίασης του Απολογισμού Πεπραγμένων της Δημοτικής Αρχής έτους 2015 – Υποβολή ερωτημάτων.”

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

1. Η Ειδική Σύνοδος του Δημοτικού μας Συμβουλίου με θέμα τον απολογισμό της Δημοτικής Αρχής για το 2015 είναι μια μορφή αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας που θεσμοθετημένα φέρνει πρόσωπο την τοπική κοινωνία με τους εκλεγμένους εκπροσώπους της στην Δημοτική εξουσία. Διαφέρει από τις Λαϊκές Συνελεύσεις γιατί έχει ειδικό θέμα ‘’απολογισμός λόγων και έργων του 2015’,’ με περιεχόμενο εξόχως πολιτικό, γιατί αναδεικνύει δημόσια και με θεσμική διαδικασία την αυτοκριτική και την ελεύθερη κριτική γι’ όλους τους συμμετέχοντες. Η ποιότητα του πολίτικου λόγου του δημοτικού συμβουλίου και των πολιτών του νησιού μας θα φανεί την Κυριακή το απόγευμα στις 19.00-21.00 στο πολιτιστικό κέντρο της Δημοτικής Κοινότητας Πυλίου.

2. Εκ μέρους των μελών του Προεδρείου του ΔΣ, αλλά και όλου του σώματος καλούμε τους Πολίτες, τους Δημότες, εργαζόμενους και ανέργους και όλους όσους αγαπούν, δουλεύουν, διαμένουν προσωρινά ή ζουν στο νησί μας, χωρίς διακρίσεις φυλών και ταυτοτήτων, στον βαθμό που πιστεύουν στην αξία της πολιτικής και στον δημοκρατικό διάλογο να παραστούν, να μιλήσουν και να καταθέσουν τις κριτικές τους σκέψεις.

3. Είναι περίοδος έντασης εργασίας και πολλοί πολίτες αδυνατούν να πάρουν μέρους. Γι’ αυτό η γραμματεία του δημοτικού συμβουλίου θα είναι στην διάθεση σας: Στέλλα Σούλη s.souli@kos.gr, και 2242360431-433, Δήμητρα Πάνου d.panou@kos.gr, και 2242360432, Ν. Μυλωνάς n.milonas@kos.gr ή n.milona@gmail.com και 2242020674.
Σας παρακαλούμε να υποβάλετε τα ερωτήματα σας μέχρι το Σάββατο 19.00, τα οποία θα δώσουμε εγκαίρως στον κ. Δήμαρχο ή στους αρμόδιους πολιτικούς προϊσταμένους, ώστε να απαντηθούν με τον τρόπο που θα κρίνουν ή να ληφθούν υπ’ όψιν.

Για το Προεδρείο

Ν.Γ.ΜΥΛΩΝΑΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.

Η φύση και η εργατική τάξη του νησιού μας είναι τα μεγάλα θύματα της περιόδου 2008-2016

1. Η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος για το νησί μας δεν μπορεί να σταθεί μόνο στα συνήθη προβλήματα: χρήσεων γης, ποιότητας και ποσότητας νερού, διαχείρισης απορριμμάτων (ΧΥΤΑ), μόλυνσης του αέρα (Αεροδρόμιο, ΔΕΗ) , της απώλειας ιστορικών τοπικών προϊόντων, των φυτοφαρμάκων, της καταστροφής αμμωδών παραλιών κλπ. Τα 3 μνημόνια νεοφιλελευθερισμού μετασχηματισμού της Ελληνικής οικονομίας (δεξιάς και αριστερής κοπής) οικοδόμησαν την αποδόμηση του περιβαλλοντικού πλαισίου προστασίας και ωθούν στην κοινωνική αδιαφορία. Ποιος θα αντισταθεί σήμερα στην οποιαδήποτε περιβαλλομένου επένδυση; Ποιος θα βάλει αιτήματα στην FRAPORT, στην ΔΕΗ ή τοπικούς περιοριστικούς όρους σε πρόταση ενός κλασσικού Γκολφ που θα στηρίζεται στο δωρεάν νερό; Η σημαντικότερη υπόμνηση της μέρας περιβάλλοντος είναι η αναγκαία ανασυγκρότηση του ανθρώπινου τοπικού παράγοντα για την προστασία του περιβάλλοντος απέναντι σε αυτό που γίνεται και σε αυτό που προδιαγράφεται από την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται σαν …η ανάπτυξη!

2. Σε κάθε κοινωνικοοικονομική κρίση που εφαρμόζεται φιλελεύθερη διέξοδος υποφέρουν οι πιο ασθενείς κρίκοι του κράτους και της κοινωνίας. Η φύση και η εργατική τάξη είναι τα μεγάλα θύματα της περιόδου 2008-2016. ‘’Το μεγάλο πρόβλημα φέτος δεν είναι μόνο ο μειωμένος αριθμός των αφίξεων! Είναι η κατάσταση των εργαζομένων στον κλάδο, η εκμετάλλευση και η μείωση των εισοδημάτων που θα οδηγήσει σε υπαρξιακή κρίση την τοπική αγορά τον χειμώνα’’ μας λέει ένας συμπολίτης μας με σημαντική θέση στην διακίνηση του τουριστικού προϊόντος που διακρίνεται για την κοινωνική συνείδηση του ρόλου του, ‘’ οι εργασιακές σχέσεις και οι αμοιβές είναι τριτοκοσμικές’’ μας συμπλήρωσε.

3. Είναι δυνατό μετά από τόσα και τόσα βήματα ανάπτυξης στο νησί μας και τόσες δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού, οι εργαζόμενοι στον χώρο να ζουν σε μεσαίωνα στυψίματος και επαγγελματικής υποτίμησης που να τους οδηγεί στην αλλαγή επαγγέλματος ή στην μετανάστευση; Στις μικρές επιχειρήσεις υπάρχει μια δικαιολογία. Όμως οι μεγάλες είναι αδικαιολόγητες. Δεν είναι το ξεζούμισμα και η υπερεκμετάλλευση άλλα η συνεργασία και τόνωση της συμμετοχής και της συνυπευθυνότητας το επιτυχημένο μοντέλο αύξησης της παραγωγικότητας και ποιότητας υπηρεσιών! Περα από τον ανταγωνισμό και τις ταξικές διαφορές υπάρχει ένα επίπεδο συν-ευθύνης για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο νησί.

4. Οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες μπορούν να δείξουν κοινωνική ευαισθησία:
---να τονώσουν τον πρωτογενή τομέα προμηθευόμενοι προϊόντα από παραγωγούς του νησιού.
---να σεβαστούν το περιβάλλον επενδύοντας σε ήπιες μορφές ενέργειας, κάνοντας ανακύκλωση, βάζοντας μετρητές της ΔΕΥΑΚ στις γεωτρήσεις τους…
---Να δημοσιεύουν την ετήσια κοινωνική προσφορά τους ώστε η γνωστοποίηση να λειτουργεί ως κίνητρο ανάδειξης του ευρύτερου κοινωνικού τους ρόλου. (παράδειγμα έκφρασης κοινωνικής συνείδησης το κοινό κείμενο μεγάλων Γαλλικών εταιρειών: Total, L' Oreal, Accor, Publicis, Air France – KLM, Orange, Societe Generalle,… , με το οποίο ζητούσαν να πληρώσουν περισσότερους φόρους! «Εχουμε συνείδηση ότι επωφεληθήκαμε πολύ από ένα γαλλικό μοντέλο και ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, με τα οποία είμαστε δεμένοι και επιθυμούμε να συμβάλουμε για να διατηρηθούν») .
---Ο Δήμος πρέπει να βρει τρόπους άσκησης πίεσης στα θέματα περιβάλλοντος, φυσικών πόρων, και της εργασίας στηριζόμενος στον διάλογο και την πολιτική του ισχύ. Θα συμπληρώναμε …και η κυβέρνηση, αλλά …δεν το πιστεύουμε.

Ν. Μυλωνάς

‘’του Έλληνα η γνώση έρχεται …μετά (Yunalinin akli, sonradan gelir)’’

---Ο Τουρκικός Λαός για 500 τόσα χρόνια έζησε μαζί με πολλούς άλλους Λαούς κάτω από την φεουδαρχική εξουσία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει μια παροιμία για τον Ελληνικό Λαό: ‘’του Έλληνα η γνώση έρχεται …μετά (Yunalinin akli, sonradan gelir)’’. Διαβάζοντας για την ειδική σύνοδο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας για το προσφυγικό που έγινε χθες στην Σάμο το μυαλό μας πήγε σε αυτή την σοφή παροιμία. Πράγματι μετά από ενάμιση χρόνο και αφού είχαμε μια σειρά ατυχείς και πρόχειρους χειρισμούς στο μεταναστευτικό, η ΚΕΔΕ δραστηριοποιεί ένα επιστημονικό όργανο που έχει στα χέρια της, για να χαράξει γενικές αρχές δημοτικής πολίτικης, όταν όλα πια έχει γίνει ένα κακό και τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Έστω και αν αυτό το αργά …το πληρώνουμε! Έτσι είναι, γιατί η γνώση για μας τους νεο-Ελληνες‘’…έρχεται μετά’’!

Κρίνουμε χρήσιμο να μεταφέρουμε στην τοπική συζήτηση τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης που παρουσιάστηκε χθες. Θα ήταν πιο χρήσιμη αν γίνονταν το 2015, μόλις το πρόβλημα Επερνέ διαστάσεις.

Εισαγωγικά:
1. Δομές και χώροι φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (27/05/2016), στην Ελλάδα λειτουργούν 54 δομές και χώροι φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών στις οποίες διαμένουν 53.293 άτομα. Από αυτές επτά (7) λειτουργούν στα νησιά του Αιγαίου (Λέσβο, Χίο, Σάμο, Λέρο και Κω), 2 είναι άτυπες (Ρόδο, Κάλυμνο) και 47 στην ηπειρωτική Ελλάδα. (Δεν μπορούσε αυτή η διασπορά να γίνει σταδιακά από πέρυσι έτσι ώστε να ελαφρυνθούν τα νησιά μας στο πλαίσιο μιας εθνικής κατανομής των βαρών; Αυτό ήταν αποκλειστική ευθύνη της Κυβέρνησης. Όμως ευθύνεται η ΚΕΔΕ γιατί δεν μπήκε στο παιγνίδι της αντιμετώπισης και αναζήτησης λύσεων αλλά αρκέστηκε στην αντιπολιτευτική μιζέρια, σε ένα ξερό αντιαριστερό αντικυβερνητισμό σύροντας τους Δήμους της χώρας σε άσκοπες ενέργειες).

2. Η χρηματοδότηση του προσφυγικού: Το σύνολο των έως τώρα πόρων για τη χώρα ανέρχεται σε 746 εκ. € για την περίοδο 2014-2020. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία έχουν διατεθεί στην ίδια 110,4 εκ. €., στο Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης 32,6 εκ. €, σε ΜΚΟ 80,4 εκ. € και στους Δήμους της χώρας που έχουν πληγεί από τις ροές μόλις 4,9 εκ. €. (Γιατί άραγε; Μήπως δεν φταίνε: ΚΕΔΕ-Δήμοι που δεν πρότειναν εγκαίρως δικά τους σχεδία δράσης απαιτώντας χρηματοδοτήσεις; Γιατί οι ΜΚΟ πήραν 16 φορές περισσότερα; Δεν οφείλεται στις πλάτες των γραφειοκρατών της ΕΕ. Οι ΜΚΟ όπως και η Τουρκία διεκδικούν και είναι η απόδειξη ότι κερδίζει όποιος έχει πρόγραμμα και στόχους)

Στο κυρίως θέμα: Ποια θα είναι τώρα η πολιτική της ΚΕΔΕ στο προσφυγικό:
1. Ο ρόλος των Δήμων: Οι προσφυγικές και οι μεταναστευτικές ροές δεν είναι βραχυπρόθεσμα αλλά συστημικά προβλήματα κοινής στρατηγικής των χωρών μελών της Ε.Ε. Οι πολιτικές των περιφερειακών και των δημοτικών αρχών για την προώθηση της ενσωμάτωσης αποτελούν αναγκαίο συστατικό στοιχείο για την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης και συστημικής στρατηγικής ένταξης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι αυτοδιοικητικές αρχές έχουν σημαντικό ρόλο ώστε οι κοινωνικές επενδύσεις και τα μέτρα ένταξης που θα λάβουν να καλύπτουν επαρκώς τόσο τους πρόσφυγες όσο και τους τοπικούς πληθυσμούς. Οι δήμοι της χώρας, με την αναγκαία χρηματοδοτική υποστήριξη των εθνικών αρχών, της Ε.Ε. και άλλων διεθνών οργανισμών, καθορίζουν το βαθμό επιτυχίας της συστημικής στρατηγικής ένταξης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και της πολιτικής ασύλου.

2. Συντονισμός των πολιτικών και δράσεις δικτύωσης: Οι δήμοι θα ενταχθούν στα όργανα και τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για τη διαχείριση και ένταξη των προσφυγικών πληθυσμών.
3. Το χρηματοδοτικό πλαίσιο των δράσεων: Θα αξιοποιηθούν όλα τα δυνατά περιθώρια για την ενίσχυση και την καλύτερη εφαρμογή της αρχής της εταιρικής σχέσης στις φάσεις σχεδιασμού, παρακολούθησης και αξιολόγησης των διαφόρων χρηματοδοτικών μηχανισμών της Ε.Ε.

4. Υποδοχή και υποστήριξη των προσφύγων: Η χώρα να θεσπίσει σαφείς αρμοδιότητες για το ζήτημα της υποδοχής και της υποστήριξης προσφύγων και να εξασφαλίσει το συντονισμό των δημοσίων αρχών στα διάφορα επίπεδα. Οι Δήμοι να αναλάβουν συντονιστικό ρόλο για τη συγκέντρωση και τη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας και να συνεργαστούν με εθελοντές, συλλόγους κλπ.

5. Προώθηση της ένταξης των προσφύγων: η ένταξη των προσφύγων είναι δυναμική και πολύπλευρη αμφίδρομη διαδικασία που απαιτεί προσπάθειες και από την πλευρά των προσφύγων και των κοινωνιών υποδοχής. Η συμμετοχή των Δήμων και των τοπικών φορέων είναι ιδιαιτέρως σημαντική.

6. Ενέργειες ευαισθητοποίησης: Η στήριξη του κοινού στην υποδοχή των προσφύγων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια αποτελεσματική κοινή ενωσιακή προσέγγιση της άφιξης των προσφύγων. Οι αρχές πρέπει να παράσχουν βασικά στοιχεία και δεδομένα και να διοργανώνουν ενημερωτικές επισκέψεις, π.χ. σε κέντρα προσφύγων ή συνοριακούς σταθμούς, για την απόκρουση αρνητικών στερεοτύπων.

--- Αυτά που λέει η πρόταση της ΚΕΔΕ συνιστούν μια στροφή στον ρεαλισμό της αντιμετώπισης ενός μεγάλου θέματος που είναι πρωτίστως πολιτικό. Εδράζεται σε υπαρκτά ανθρωπιστικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της ευρύτερης περιοχής μας, που είναι κέντρο επιθετικών σχεδιασμών πολιτικών δυνάμεων της νέας τάξης πραγμάτων. Γι αυτό να κάνουμε ο καθένας την αυτοκριτική μας, να αφήσουμε τους λεονταρισμούς και να πορευτούμε με συνείδηση των αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής μας.

Ν. Μυλωνάς

1. Με νόμο της Βουλής των Ελλήνων παραχωρήθηκαν από τα εκλεγόμενα όργανα της Δημοκρατίας μας στους δανειστές: η διαχείριση των κρατικών εσόδων και η περιουσία του κράτους για 99 χρόνια! Περάσαμε σε εποχή αποικιακού χαρακτήρα.

2. Σαν σήμερα η Πόλη ‘’εάλω’’. Της πτώσεως προηγήθηκε η οικονομική και κοινωνική παρακμή που ολοκληρώθηκε με τον πολιτικό εκφυλισμό κράτους και ηγεσίας και έτσι ήρθε η άλωση. Αυτά τα περιγράφει η ιστορία. Η άλωση ήταν γεγονός κρατικού και κοινωνικού μετασχηματισμού με τεράστιο λαϊκό πόνο και καημό. Αλλά και τότε η Ελπίδα δεν έλειψε! Κάποια μέρα ΄΄... πάλε με χρόνια και καιρούς...’’. Η Ελπίδα της αποκατάστασης και της πίστης στην επιβίωση του γένους των Ρωμιών (κατοίκων της βυζαντινής αυτοκρατορίας με κοινό χαρακτηριστικό την Χριστιανική Πίστη που τότε αποκαλούσαν «Ρωμανία» την Βυζαντινή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο είναι μεταγενέστερος όρος) πέρασε στην Λαϊκή Μνήμη και έμεινε ζωντανή μέχρι την κατάλληλη στιγμή.

3. Το δημοτικό ποντιακό τραγούδι ‘’Πάρθεν η Ρωμανία’’ περιγράφει το πως ένα πουλί μεταφέρει τα κακά μαντάτα στους κατοίκους του Πόντου αλλά κανείς δεν τολμά να πάει να πάρει το μήνυμα. Μόνο ένα παιδί πηγαίνει το διαβάζει και αναγγέλλει τα τρομερά νέα... «Αϊλί εμάς και βάι εμάς η Ρωμανία πάρθεν...». Κλείνει με το αισιόδοξο μήνυμα: «Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο...».

Πάρθεν η Ρωμανία
Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλην
ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον.
Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
«Ναϊλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!»
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

4. Το ποίημα του Κ. Καβάφη ‘’Πάρθεν’’ είναι γραμμένο τον Μάρτη του 1921. Προφητικό για τις κακές προοπτικές της εποχής. Η τότε κυβέρνηση του φιλοβασιλικού Καλογερόπουλου που πήρε την εξουσία στις 24 Ιανουαρίου 1921 από την μόλις 2 μηνών αντιβενιζελική κυβέρνηση Ράλλη, έπεσε στις 26 Μαρτίου 1921 μετά τις αποτυχίες του στρατού στο μέτωπο της Μικράς Ασίας και τις πολιτικές αποτυχίες στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου. Τα μαύρα σύννεφα του διχασμού και της καταστροφής βλέπει ο ποιητής και επηρεασμένος από τον Ποντιακό Θρήνο, αναλογιζόμενος τα νέα δεινά, γράφει:
"Πάρθεν"
Aυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά• δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την• πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακούσθηκε κ’ είπε να πάψουν πια
«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την• πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν».
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας (χήρας) υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,
και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ’ (εκεί) αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή (αλοίμονο) εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»

5. Για την ζοφερή κοινωνικά και εθνικά περίοδο που ζούμε, δεν ξεχνιόμαστε και δεν μας ξεγελά ο ΄΄πανδαμάτωρ΄΄ χρόνος. Το χθες είναι πολύ κοντά μας. Η αλλαγή και η αναγέννηση κράτους και κοινωνίας σήμερα, απαιτεί την Λαϊκή Φωνή.
Ν. Μυλωνάς