Α. Έχουμε παρακολουθήσει πολλά συνέδρια και ημερίδες στο νησί μας που ασχολούνται αποκλειστικά με τον μαζικό τουρισμό. Ουδέποτε μιλήσαμε και ουδέποτε υπήρξε τοπική πολιτική για τον εσωτερικό τουρισμό.

Διαβάσαμε στο imerodromos.gr μελέτη της γνωστής πλέον σε όλους μας ΕΛΣΤΑΤ με τίτλο ''Ποιοτικά χαρακτηριστικά ημεδαπών τουριστών'', Έρευνα Διακοπών 2015. Η έρευνα είναι η μοναδική που αναφέρεται στους ''ημεδαπούς τουρίστες''! Ολα περιστρέφονται στους …συναλλαγματοφόρους αλλοδαπούς! Η ''βαριά βιομηχανία'' της χώρας εστιάζει το ενδιαφέρον της μόνο στους ξένους τουρίστες. Πανηγυρίζουν οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ για τα ''νέα ρεκόρ'' στις αφίξεις αλλοδαπών τουριστών αλλά ελάχιστα ασχολούνται με το γεγονός ότι τα ''ρεκόρ αφίξεων'' συνοδεύονται με μείωση εσόδων και εξαφάνιση του εσωτερικού τουρισμού! Δεν μας λένε για το τι πραγματικά ωφελούνται οι ντόπιοι επιχειρηματίες και οι τοπικές κοινωνίες από τις αυξήσεις των αφίξεων και συστηματικά παρακάμπτουν ''λεπτομέρειες'' όπως: ποιότητα αλλοδαπών τουριστών, υπερσυγκέντρωση του χρήματος σε λίγες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, all inclusive (βραχιολάκι) κλπ! Η έρευνα πιστοποιεί μεν την προφανή δυσπραγία των Ελλήνων αλλά και τον θετικό ρόλο του εσωτερικού τουρισμού στην περίοδο της οικονομικής- κοινωνικής κρίσης 2008-2015.

Β. Σύμφωνα με την έρευνα και συγκρίνοντας ταξίδια πάνω των 4 διανυκτερεύσεων μεταξύ 2008 και 2015:
Τα ταξίδια μειώθηκαν από 7,8 εκατομμύρια σε 4,2 εκατομμύρια (-46,5%).

Το 2008 οι ελληνικές οικογένειες δαπάνησαν στις διακοπές 5 δις ενώ το 2015 μόλις 1,6 δις (-68,6%) με περιορισμό της δαπάνης ταξιδιών για προσκύνημα και αγωγή υγείας στο μισό -30,7%! Ανάμεσα στα 5 δις του 2008 που μετέφερε ο εσωτερικός τουρισμός στην περιφέρεια και στο 1,6 του 2015 έχουμε μια άμεση απώλεια στις τοπικές αγορές 3,4 δις ευρώ (-68,6%)!
Οι συνολικές διανυκτερεύσεις μειώθηκαν από 94,4 εκατομμύρια σε 51,4 εκατομμύρια (-45,5%).

---Σύγκριση μεταξύ 2014 και 2015:
Πραγματοποίησαν ταξίδι διακοπών 3.380.945 Έλληνες, 5,5% λιγότεροι σε σχέση με το 2014, μεγαλύτερη μείωση στις ηλικίες 25-44 ετών (-11,8%) και μείωση διανυκτερεύσεων 8,8%.
Μείωση τουριστικής δαπάνης από 1,68 σε 1,57 δις (-6,4%).

---Tο 2015 οι Έλληνες πραγματοποίησαν 5.452.650 ταξίδια διακοπών. Η κατανομή με κριτήριο το κατάλυμα είναι: 1.289.825 σε ξενοδοχεία, ποσοστό 23,6%
547.247 σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ενοικιαζόμενες κατοικίες, ποσοστό 10%.
124.167 σε άλλα καταλύματα (θεραπευτικά κέντρα, κάμπινγκ, κρουαζιερόπλοια κλπ), ποσοστό 2,3%.
3.491.411 σε μη ενοικιαζόμενα καταλύματα (εξοχικά, σε συγγενείς και φίλους, τροχόσπιτα, σκηνές) 64%.

---Οι διανυκτερεύσεις των Ελλήνων τουριστών ανήλθαν σε 54.975.553, ως εξής:
6.480.840 σε ξενοδοχεία, μόλις το 10,8%.
4.398.005 σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ενοικιαζόμενες κατοικίες το 8%.
1.008.672 σε άλλα καταλύματα, το 1,8%.
43.088.036 σε μη ενοικιαζόμενα (δωρεάν) καταλύματα, το 78,4%!

----Οι Έλληνες τουρίστες δαπάνησαν συνολικά 1,57 εκ. ευρώ στη διάρκεια των διακοπών τους. Στο κονδύλι αυτό περιλαμβάνονται οι δαπάνες για διαμονή, εστίαση, μεταφορά, ψυχαγωγία, καθώς και για τα κάθε είδους ψώνια στη διάρκεια των διακοπών (ένδυση, υπόδηση, διαρκή αγαθά, τρόφιμα, ποτά, δώρα, σουβενίρ κλπ). Με βάση το κατάλυμα, οι δαπάνες κατανέμονται ως εξής:
Ξενοδοχεία, 485.197.379 ευρώ ή το 30,8%.
Σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, 198.784.089 ευρώ ή το 12,6%.
Σε άλλα καταλύματα, 44.670.114 ευρώ ή το 2,8%.
Σε δωρεάν καταλύματα, 845.149.494 ευρώ ή το 53,7%.

Γ. Η ελληνική οικογένεια, που παρά την τραγική οικονομική της κατάσταση προσπαθεί με αιματηρές οικονομίες να εξασφαλίσει κάποιες ημέρες διακοπών. Δεν την βοηθά η επιχειρηματική τάξη (ακριβά κόμιστρα, ακριβά πακέτα), ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο Δήμος. Δεν εισάγει χρήμα. όμως ο φτωχός και περιφρονημένος ημεδαπός τουρίστας είναι αυτός που λειτουργεί ως ιμάντας μεταφοράς πόρων από τα αστικά κέντρα στα νησιά και στα χωριά, είναι αυτός που συντηρεί με το υστέρημά του τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, που ενισχύει με τον οβολό του τις τοπικές κοινωνίες που στην πλειονότητά τους ούτε μεγάλα ξενοδοχεία διαθέτουν, ούτε κοσμοπολιτικά τουριστικά θέρετρα είναι. Είναι αυτός που αγοράζει προϊόντα στα καταστήματα λιανικής πώλησης της περιοχής όπου περνά τις διακοπές του (κυρίως ελληνικά), που τρώει στις ταβέρνες και στις ψησταριές και αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για τον κρατικό κορβανά (ΦΠΑ, καύσιμα, φόρος εισοδήματος των επιχειρήσεων κλπ). Αλλά και στα διάσημα θέρετρα όπως στο νησί μας, η λαϊκή εμπειρία λέει ότι: αν δεν έρθουν οι Έλληνες και τελευταία και …οι Τούρκοι δουλειά δεν έχουμε! Συμπέρασμα: Χρειαζόμαστε τοπική πολιτική εσωτερικού τουρισμού.
Ν Μυλωνάς.

Μας ενδιαφέρουν αυτά που σχεδιάζονται στον χώρο της αυτοδιοίκησης γιατί ότι είναι πια το μόνο επίπεδο που οι πολίτες έχουν ένα κάποιο λόγο! Η κυβερνητική εξουσία έχει σχεδόν παραχωρηθεί στους ‘’Θεσμούς’’!

Η εκλεγμένη β! βαθμού αυτοδιοίκηση (λεγόμενη και περιφερειακή αυτοδιοίκηση) είναι ένας άνευρος, δαπανηρός, γραφειοκρατικός μηχανισμός διαχείρισης των υπολειμμάτων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που απλά συμβάλλει στην κοινωνική σύγχυση περί των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων στην διαχείριση. Τι αλλάζει στο χώρο των Δήμων; Σε κοινή παρουσίαση θέσεων των προέδρων της ΚΕΔΕ και του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΙΤΑ εν όψει του ετήσιου συνεδρίου 17-18 Οκτωβρη, ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ (δική του ιεράρχηση), μας είπε ότι:

1. ‘’Δεν συζητάμε καταρχήν καμία αλλαγή στα γεωγραφικά όρια των Δήμων’’!!!
Το ‘’κατ αρχήν’’ της ΚΕΔΕ αφήνει ανοικτό το πεδίο για επιλεκτικό τεμαχισμό Δήμων αν, όπου και όταν συγκεκριμένες πολιτικές επιδιώξεις και συμβιβασμοί διαχειριστικής λογικής κυβέρνησης-αντιπολίτευσης το επιδιώξουν! Η κακή εμπειρία του σύντομου περάσματος από Καποδίστρια σε Καλλικράτη επιβάλλει στις σημερινές συνθήκες την ωριμότητα του αποκλεισμού δημιουργίας δευτερευόντων προβλημάτων. Η επιλογή του Γερμανικού μοντέλου στην Τ.Α. έγινε και εφαρμόζεται! Μόνο μετά από πολύχρονη εμπειρία και έρευνα δικαιολογείται μια πρόταση αλλαγής. Όμως κομματικές σκοπιμότητες και ανταγωνισμοί αιτιολογούν την ‘’αναψηλάφηση’’ του προβλήματος!

2. ‘’Δεν τίθεται για μας ζήτημα αλλαγής του εκλογικού συστήματος ‘’!!!
Η ΚΕΔΕ δεν θέλει συζήτηση για αναλογικότερο εκλογικό σύστημα και πολύ περισσότερο την απλή αναλογική, το άνοιγμα σε συστήματα έμμεσης εκλογής Δημάρχου, σε συλλογικότερα συστήματα διοίκησης και διαχείρισης πέρα από τον υπάρχοντα Δημαρχοκεντρισμό! Τα εξαρτήματα και οι συνήθειες του δικομματισμού δεν αλλάζουν!

3. ‘’Kόκκινη γραμμή η αντικατάσταση των αιρετών, Δήμαρχος-δημοτικοί σύμβουλοι, από υπαλλήλους της κρατικής γραφειοκρατίας’’!!!
Το θεμα σήκωσε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, διευκρινίστηκε από την κυβέρνηση και δεν τίθεται. Αρα δεν μπορεί να είναι κεντρικό θεμα της παρουσίασης του συνεδρίου! Το πολιτικό ζήτημα που υπαρχει είναι ο απόλυτος καθορισμός της ευθύνης των αιρετών σε περιπτώσεις υπέρβασης καθηκόντων και αρμοδιοτήτων! Οι ανέξοδες επιλογών των Αιρετών που επιβαρύνουν το Δημοτικό χρήμα! Οι παλιές αμαρτίες δεν σβήνουν!

4. ‘’Να διασφαλισθεί η οικονομική βιωσιμότητα των ΟΤΑ μέσα από ένα σύστημα φορολογικής αποκέντρωσης’’!!!
Το ‘’ένα σύστημα’’ της ΚΕΔΕ δεν παραπέμπει σε λύση! Το ζητημα είναι να καθοριστεί επακριβώς τοπική φορολογική αρμοδιότητα αποκλειστικής ευθύνης των Δήμων. Στην βάση αυτού να προταθούν τοπικά συστήματα (μοντέλα) διαχείρισης και να γίνει επιλογή στο συνέδριο! Η γενικότητα που επαναλαμβάνεται και η τακτική να βάζουμε στο τραπέζι πολλά για να μην αποφασιστεί τίποτα, έχει ένα στόχο. Το να μην αλλάξει τίποτα! γιατί το να θίγεις τα κακώς κείμενα είναι γενικώς …επικίνδυνο!

5. ‘’Δεν πάει άλλο η πολιτική συρρίκνωσης των οικονομικών των Δήμων’’!!!
Αλλά λόγια ν’ αγαπιόμαστε από τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ! Η συρρίκνωση των κρατικών εσόδων (μείωση φόρων, πούλημα χρυσοτόκων ορνίθων του κράτους και ο αποκλεισμός του από την παραγωγική δραστηριότητα), οι μνημονιακές υποχρεώσεις και η ύφεση οδηγεί υποχρεωτικά στην συρρίκνωση των οικονομικών του κράτους και της Τ.Α. Είναι εύκολο για την ΚΕΔΕ να τα ρίχνει στην κυβέρνηση και να παρακάμπτει τον ρόλο των Δανειστών.

6. ‘’Κόκκινη γραμμή η αντιμετώπιση ως δεύτερης κατηγορίας του πολιτικού προσωπικού των αιρετών της Αυτοδιοίκησης’’!!!

Υπερβολές! Η δυσαναλογία αποζημιώσεων υπουργών-βουλευτών και δήμαρχων-προέδρων είναι ένα πρόβλημα αλλά στις δοσμένες συνθήκες χρεοκοπίας το ζητούμενο είναι η μείωση του ‘’πολιτικού κόστους σε όλες τις βαθμίδες και όχι η… έμμεση απαίτηση αύξησης και το τοπικού πολιτικού κόστους!

7. ‘’Για την ΚΕΔΕ δεν υπάρχει μεταρρύθμιση, αν οι Δήμοι δεν έχουν τον πρώτο λόγο σε κρίσιμα ζητήματα όπως ο χωροταξικός σχεδιασμός, η τοπική ανάπτυξη, η προστασία του περιβάλλοντος, η διαχείριση των απορριμμάτων, η πρωτοβάθμια υγεία, η δυνατότητα να στελεχώνουμε με το απαραίτητο προσωπικό τις δημοτικές υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα’’!!!

Προσοχή! Η απαίτηση γενικά και αόριστα τον ‘’πρώτο λόγο στον Δήμο’’ είναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ! Βολεύει την Τ.Α. που εύκολα τα ρίχνει στους άλλους! Η απαίτηση πρέπει να είναι ‘’ο αποκλειστικός λόγος’’ σε αυτά τα θεματα! Αυτό έπρεπε να μας πει ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και όχι οι μισές δουλειές που στοχεύουν στην μείωση του πολιτικού κόστους στους διαχειριστές της τοπικής εξουσίας!

Β. Ταυτόχρονα έγινε και η παρουσίαση βασικών σημείων της μελέτης του ΙΤΑ εν όψει του συνεδρίου της ΚΕΔΕ. Είναι κείμενο τεχνοκρατικής λογικής, που επαναλαμβάνεται, χωρίς τα πορίσματα της να γίνονται, δυστυχώς, σεβαστά από την ΚΕΔΕ, η οποία πολιτικά βρίσκεται πίσω από τον τεχνοκρατικό εκσυγχρονισμό κινούμενη στον χώρο της ultra right policy! Το ΙΤΑ θέτει πολλά ενδιαφέροντα ζητήματα αλλαγών αν και είναι απόλυτα κατανοητό ότι είναι επηρεασμένο από τις βασικές πολιτικές επιλογές της ΚΕΔΕ (ως εργοδότη) αλλά και τις δεσπόζουσες αντιλήψεις του φιλελευθερισμού και των μνημονίων.

Γ. Αυτό που λείπει από το συνέδριο, είναι η λογική της αλλαγής και της κινηματικής δράσης προς μια νέα πολιτική με άξονα την τοπική και περιοχική ανάπτυξη! Πολιτική με βαση τους τοπικούς πόρους, τις τοπικές ιδιαιτερότητες που θα συνδυάζονται με συγκεκριμένους κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικούς περιορισμούς, σε εποχή της κρίσης και μετασχηματισμών. Αυτό θα καθόριζε την αναζήτηση του νέου θεσμικού πλαισίου, που είναι το πρόβλημα του συνεδρίου της ΚΕΔΕ!

Όμως στην ΚΕΔΕ και στην Κυβέρνηση ισχύουν άλλες προτεραιότητες! Ως μηχανισμοί εξουσίας και οι δυο τους συγκρούονται σε θεματα έλεγχου των θεσμών της Τ.Α.! Αυτή η ‘’ελεγχόμενη αντιπαράθεση’’ θα πάρει συγκεκριμένη μορφή στο προωθούμενο σχέδιο νόμου που μέλλεται να αντικαταστήσει τον ισχύοντα κώδικα τοπικής αυτοδιοίκητης και τον Καλλικράτη σε μια πιο νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση από χθες.
Ν Μυλωνάς.

Ζητήσαμε από μερικούς φίλους να μελετήσουμε τις προσυνεδριακές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να γράψουμε ένα κείμενο σκέψεων. Η απάντηση ήταν: ‘’ΟΧΙ! ας μην χάνουμε τον χρόνο μας.

Όλα είναι στον αυτόματο πιλότο. Μας πάνε. Η ελπίδα έσβησε!’’ Όμως η ζωή δεν σταματά. Έχουμε ανάγκη την κριτική και την αυτοκριτική που οδηγούν στην αυτογνωσία ως προϋπόθεση της συμμετοχής στον αγώνα για την αλλαγή που…συνεχίζεται. Ας δούμε μερικές βασικές διαφορές στις θέσεις του 1ου και 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

---Το 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2013 όταν το κόμμα ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση μετά τις διπλές εκλογές του 2012. Η κοινωνική δυσφορία απέναντι στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ήταν έντονη και θέσεις του συνεδρίου του 2013 αντανακλούσαν την ανάγκη να παρουσιάσει το κόμμα ένα συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Η πολιτική απόφαση του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στη γενική της κατεύθυνση αντί-μνημονιακή και ταξικά προσανατολισμένη υπέρ των υποτελών κοινωνικών τάξεων, στην πράξη αποδείχθηκε πως είχε κενά για τη στρατηγική του κόμματος. Το κενό αποδεδείχθηκε με επώδυνο τρόπο τον Ιούλιο του 2015, όταν η κυβέρνηση μπροστά στην αδιαλλαξία των δανειστών εμφανίζεται πλήρως ανέτοιμη να θέσει σε εφαρμογή ένα plan Β, επειδή αφελώς πίστευε ότι οι δανειστές δε θα κάνουν πράξη τις απειλές τους και ίσως επειδή συνειδητά είχε επιλέξει να μη φτάσει μέχρι τέλους την υπόθεση της κατάργησης των μνημονίων.

---Το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει χώρα σε μία διαφορετική πολιτική συγκυρία δεδομένης της συνέχισης των μνημονιακών πολιτικών από την κυβέρνηση που ο ΣΥΡΙΖΑ προΐσταται. Στην πραγματικότητα το κόμμα υπολειτουργεί χωρίς να έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει το κυβερνητικό έργο. Το συνέδριο μοιάζει να έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα και οι αποφάσεις του, όπως συνηθίζεται στα κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση, θα ξεχαστούν μέσα σε λίγες ημέρες.

1. Στο 1ο συνέδριο δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση θα καταργήσει και ακυρώσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Τρία χρόνια μετά, οι θέσεις του 2ου συνεδρίου αναγνωρίζουν ότι: « Οι προγραμματικές του δυνατότητες (του ΣΥΡΙΖΑ), ως κόμματος που ηγείται της κυβέρνησης υπόκεινται σε περιορισμούς: από το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον, τους όρους της συμφωνίας (σ.σ. 3ο Μνημόνιο) και το καθεστώς επιτροπείας από τους δανειστές».

2. Το χρέος και το τραπεζικό σύστημα το 2013: «Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο και θέτοντας το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου». Το 2016: «η συμφωνία θέτει για πρώτη φορά σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την έναρξη συζητήσεων σχετικά με την αναδιάρθρωση και τους όρους αποπληρωμής του δημόσιου χρέους ενώ έχει απολεσθεί η δυνατότητα να αναλάβει το Δημόσιο άμεσα των έλεγχο των τραπεζών».

3. στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου το 2013: «Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου». Το 2016: ο ΣΥΡΙΖΑ «στηρίζει την συγκέντρωση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου κάτω από μία ενιαία στέγη (το Υπερταμείο), τη διαχείριση τους ως σύνολο με σκοπό την καλύτερη αξιοποίηση τους».

4. Στις 26 προγραμματικές τομές του 2016 που προτείνουν οι θέσεις δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στη φορολόγηση του πλούτου. Το 2013: «Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας» ενώ το 2016 μία γενικόλογη πρόταση ότι «για να είναι βιώσιμη η ανάπτυξη χρειάζεται να συνδέεται(…)με αναδιανομή μέσω της φορολογίας και των κοινωνικών δαπανών».

5. για το ζήτημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών το 2013: «δεν θα επιτρέψουμε καμία κατάσχεση πρώτης κατοικίας λόγω χρέους» το 2016: «Η αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων με οικονομικά βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο τρόπο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με κεντρικό στόχο την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη διαφύλαξη των θέσεων εργασίας».

6. κεντρικές προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο 1ο Συνέδριο είναι η επαναπρόσληψη των δημοσίων υπαλλήλων: «Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης (Σαμαρά) που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του Δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημοσίου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν». Καμία αναφορά το 2016

7. στην πολιτική διαχείρισης των δημόσιων έργων το 2013 «ΣΥΡΙΖΑ θα επαναδιαπραγματευόταν τις συμβάσεις και θα διεκδικούσε από τους παραχωρησιούχους τις χρηματικές οφειλές τους προς το δημόσιο και θα δημιουργούσε δημόσιο φορέα με κοινωνικό έλεγχο για τη συνέχιση των έργων επέκτασης, βελτίωσης και συντήρησης των οδικών δικτύων» το 2016: σιωπή και αποδοχή των δεσμεύσεων.

8. για την τοπική αυτοδιοίκηση το 2013 η δέσμευση για αντικατάσταση του «Καλλικράτη» το 2016: μια αόριστη υπόσχεση επανασχεδιασμού του θεσμικού πλαισίου της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, χωρίς όμως να γίνεται κάποια νύξη για κατάργησή του.

9. για τον τουρισμό η θέση το 2013 για «επανάκτηση των αναπτυξιακών εργαλείων υπό δημόσιο έλεγχο» παραμερίζεται το 2016 και μαζί της η προσπάθεια για απεξάρτηση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος από τους μεγάλους tour operators.

10. για την φροντιστηριακή και την ιδιωτική εκπαίδευση: το 2013 «η φροντιστηριακή και ιδιωτική εκπαίδευση αποτελούν παθογένεια, η οποία θα εξαλειφθεί μέσω της αναβάθμισης και ουσιαστικοποίησης της δημόσιας» και το 2016 περιορίζεται να πει ότι οι οικογενειακές δαπάνες πρέπει να μειωθούν, με την απόκτηση των αναγκαίων γνώσεων που η πολιτεία πρέπει να παρέχει στα δημόσια σχολεία και ότι θα πρέπει να καταργηθούν η μαύρη εργασία και οι αναιτιολόγητες απολύσεις στα φροντιστήρια.

11. Στον τομέα της υγείας οι θέσεις του 1ου συνεδρίου για δωρεάν φάρμακα στους χρονίως πάσχοντες και για κάθε ασθενή που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας αφήνονται το 2016 και πάλι στη σφαίρα της γενικότητας με τη θέσπιση μιας «βιώσιμης φαρμακευτικής πολιτικής προς όφελος των ασθενών».

12. Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε την ακύρωση μιας πραγματικά ριζοσπαστικής απόφασης του 1ουσυνεδρίου που στόχευε, ως μέρος της ευρύτερης αναδιανομής του πλούτου, στην αναδιανομή της αγροτικής γης (δημόσιας, εκκλησιαστικής, μεγάλης ιδιωτικής) προς όφελος των φτωχών αγροτών. Αυτονόητη η μη συμπερίληψή της στις θέσεις για το συνέδριο του 2016.

13. Αισθητή η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στα κινήματα και σε κοινωνικές διεκδικήσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε κατά την περίοδο του πρώτου συνεδρίου και μέχρι το 2015: διόδια, στην καταβολή του ΕΝΦΙΑ και στο σταμάτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές.

14. στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει ένα βήμα πίσω καθώς έχει πάψει, όπως φαίνεται από το κείμενο θέσεων, να επιδιώκει την κατάργηση της Συμφωνίας του Δουβλίνου και των αναθεωρήσεών της και άκριτα ακολουθεί την πολιτική της Γερμανίας.

15. στο 1ο Συνέδριο τονίζεται κατηγορηματικά ότι «η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ» συνιστά έναν από τους άξονες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας φτάνουμε το 2016 όπου η θέση προσαρμόζεται: «Η σταθερή αλληλέγγυα στάση μας απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης και τους αγώνες του δεν εμποδίζεται ούτε αναιρείται από την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και μακριά από εμπλοκή σε κάθε είδους πολεμικά σενάρια».

16. Το 1Ο συνέδριο εντάσσει την «απεμπλοκή της Ελλάδας» από την Ατλαντική Συμμαχία στους άξονες της εξωτερικής πολιτικής το 2ο θεωρεί απλώς ότι «η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν πρέπει να εναρμονίζεται με τα κελεύσματα και τις επιθυμίες των ΗΠΑ και των ισχυρότερων κρατών-μελών της Ε.Ε, αλλά να αξιοποιεί την ιστορική και γεωπολιτική θέση της χώρας μας με τρόπο που αντιστοιχεί στις μεγάλες ανακατατάξεις της εποχή μας».

17. Τέλος, το 2016 παραλείπεται τελείως η αναφορά στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών στην Ελλάδα από το Β΄ΠΠ. Το αίτημα ήταν σαφώς διατυπωμένο στην απόφαση του 1ου συνεδρίου : «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να απαιτεί από τη Γερμανία τις πολεμικές κατοχικές αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, ως ελάχιστο χρέος τιμής…». Ο κυβερνητισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η ιδεολογική του μετατόπιση έχουν συνέπειες και στις θέσεις του για τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική και καταδεικνύει την ιδεολογικό-πολιτική μετακίνηση του κόμματος.

18. η ανάλυση για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το μόνο σημείο που το 1ο και το 2ο συνέδριο έχουν πολιτική και ιδεολογική ομοιότητα. Τα δύο κείμενα θέσεων ασκούν κριτική στις πολιτικές που εφαρμόζονται από την Ε.Ε καταθέτοντας παράλληλα προτάσεις για τη διαφορετική λειτουργία της. Και στις δύο περιπτώσεις η Ένωση αντιμετωπίζεται ως ένα σύστημα, ένας υπερεθνικός οργανισμός, που μπορεί να μεταρρυθμιστεί και ακόμη να «επαναθεμελιωθεί». Η «επαναθεμελίωση» της παρουσιάζεται ως μια διαδικασία που θα προκύψει ως αποτέλεσμα της αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών στην ήπειρο. Στη λογική αυτή εντάσσονται οι προτάσεις για αλλαγή της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) ή για διεύρυνση της δημοκρατίας στους θεσμούς της. Η ζωή όμως αποδεικνύει ότι αυτή η θεώρηση της Ε.Ε. είναι εξωπραγματική αλλά και επικίνδυνη για την χώρα μας.

---Η απουσία οποιασδήποτε αριστερής πολιτικής και η πλήρης ιδεολογικό-πολιτική ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ορατή ιδιαίτερα στις «26 προγραμματικές τομές που προτείνει και διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ», οι οποίες περιέχονται στο τελευταίο μέρος των θέσεων προς το 2ο συνέδριο. Το σύνθημα που το κόμμα πορεύτηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, «Να πληρώσουν οι πλούσιοι», εξαφανίζεται και είναι πραγματικά εκκωφαντική η σιωπή του κειμένου των θέσεων του 2ουσυνεδρίου. Σε συνδυασμό με την εφαρμοζόμενη οικονομική διαχείριση το οδηγούν σε μια νέα φυσιογνωμία. Η σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η προσχώρηση του στα κόμματα του αστικού μπλοκ αποτυπώνεται εντυπωσιακά στην ΠΛΗΡΗ εγκατάλειψη των θέσεων για φορολόγηση του εγχώριου μεγάλου κεφαλαίoυ.

Συγκριτικά με τους άξονες δράσης που προτείνονται στις θέσεις του συνεδρίου του 2016 σε σχέση με το 2013 εύκολα μπορούμε να σχολιάσουμε ότι πρόκειται για πολιτικές θέσεις δυο διαφορετικών κομμάτων που δεν τοποθετούνται στο ίδιο σημείο του ιδεολογικού άξονα.

Ν Μυλωνάς.

Πως πήγατε φέτος; Είμαστε σχεδόν 50% κάτω!!! Ένας Σεπτέμβριος δεν μπορεί να μας σώσει! Συνηθισμένες φράσεις που ακούμε απ άκρη σε άκρη του νησιού.

Είναι προφανές ότι στις καινοφανείς έως δύσκολες εποχές της τοπικής μας κοινωνίας χρειαζόμαστε σαν κοινωνία ένα πλαίσιο κοινών στόχων. Στην κατάλληλης στιγμή ήρθε η κοινή ανακοίνωση Δήμου Κω, Δικηγορικού Συλλόγου, Ένωσης Ξενοδόχων, ΤΕΕ, Σωματείου Ενοικιαζομένων Διαμερισμάτων και ΣΕΠΕ που ζητούν από την κυβέρνηση: 1.αναστολή κατάργησης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ για την Κω 2.αναστολή εφαρμογής του μέτρου της επιβολής τέλους διανυκτέρευσης στα ξενοδοχεία και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Κω 3.επαναφορά της ρύθμισης των 100 δόσεων για χρέη προς εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, για επιχειρήσεις, επαγγελματίες και πολίτες της Κω 4. θεσμοθέτηση κατ’ εξαίρεσιν ρυθμίσεων οφειλών επιχειρήσεων και νοικοκυριών της Κω προς τη ΔΕΗ 5. απαλλαγή ή μείωση 50% του ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητα με επαγγελματική χρήση στην Κω 6. μείωση εργοδοτικών εισφορών κατά 50% για την τουριστική περίοδο και 7.μείωση του ορίου για τη λήψη του επιδόματος ανεργίας στα 80 ημερομίσθια.

Β. Κρίσιμο σημείο κάθε δύσκολης κοινωνικής και οικονομικής περιόδου είναι η συνεργασία των πολιτών και των θεσμών τους. Χειροκροτούμε την κοινή προσπάθεια αλλά οι στόχοι ως φιλόδοξο σχέδιο τοπικού κοινωνικού μετώπου διεκδικήσεων από την κυβερνητική εξουσία, πρέπει να γίνουν αντικείμενο δημόσιας κριτικής. Ας τα υποβάλουμε στην κριτική μας σκέψη με στόχο μια ενδεχόμενη αναθεώρηση του, αποφεύγοντας την ευκολία της απόρριψης και της αλαζονικής υποτίμησης.
Γ. Κατ’ αρχήν όλο το πλέγμα των αιτημάτων αφορούν την εισπρακτική πολιτική του κυβέρνησης-κράτους. Τα διακρίνουμε σε 2 ομάδες. Η πρώτη ομάδα είναι τα αιτήματα ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, ρύθμισης 100 δόσεων. Αυτά είναι προϊόντα των μνημονιακών δεσμεύσεων και δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν. Αλλά ας πούμε ότι καλά κάνουμε και τα θέτουμε, ωθώντας την κυβέρνηση σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αν όμως οι δανειστές πουν ΟΧΙ τότε, δεν έχουμε ένα δεύτερο επίπεδο διεκδικήσεων! Ένα τετοιο επίπεδο πρέπει να υπάρχει και θα μπορούσε να είναι η μείωση του κόστους των συγκοινωνιών, των τηλε-επικοινωνιών, των αντικειμενικών αξιών ακινήτων, η κατ εξαίρεση χρηματοδότηση από ΕΣΠΑ δημοσίων υποδομών (νοσοκομείο, σχολεία, κέντρα διαλογής αγροτικών προϊόντων, βιολογικός Ηρακλειδών κλπ), η απλοποίηση των διαδικασιών χωροταξικών και πολεοδομικών έργων στην Κω κλπ. Η δεύτερη ομάδα αφορά καθαρά επιχειρηματικά αιτήματα. Για το τέλος διανυκτέρευσης είναι αναγκαίο ο Δήμος να πει ότι του ανήκει, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο και δεν είναι σωστό να αιτούμαστε όλοι μαζί την κατάργηση του! Όσο για τις εργοδοτικές εισφορές είναι πλέον πολύ μειωμένες και δεν αποτελούν ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τις επιχειρήσεις, ιδίως τις μεγάλες. Από την άλλη οι μειώσεις οδηγούν στον αφανισμό των ασφαλιστικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Η υιοθέτηση αυτής της δεύτερης ομάδας και η προβολή της είναι προϊόν είτε σκόπιμης προσχώρησης στα αιτήματα της τοπικής κυρίαρχης τάξης υπό το βάρος του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων είτε …άγνοιας.

Δ. Να δούμε την κατάσταση που υπαρχει. Δεν βρισκόμαστε όλοι στην ίδια δύσκολη θέση. Οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις του νησιού υπόκεινται στην κρίση και την υπερφορολόγηση αλλά υποφέρουν λιγότερο από τις άλλες τάξεις και είναι αυτές που πρέπει να σηκώσουν ένα ειδικό βαρος σήμερα. Ένα βαρος που έχει όχι μόνο οικονομική και κοινωνική αξία με περιβαλλοντικό κόστος αλλά και Εθνική σημασία! Οι ξενοδοχειακοί όμιλοι και οι εκπρόσωποί τους πρέπει να ξεφύγουν από την μικροπολιτική των οικονομικίστικων διεκδικήσεων! Σε αυτό πρέπει να βοηθηθούν από την Δημοτική αρχή που πρέπει να αποφεύγει την εύκολη αποδοχή στενών κλαδικών αιτημάτων τους.

Ε. Τα έσοδα του Δήμου Κω από κεντρικούς πόρους έχουν μειωθεί πάνω από 50%. Τα τοπικά έσοδα έχουν μειωθεί εξ ίσου λόγω κατάργησης του Δημοτικού Φόρου (απώλεια 4,00 εκ. ευρώ), την μείωση του τέλους παρεπιδημούντων (μείωση 3,00 εκ. ευρώ), μείωσης ή παγώματος των δημοτικών τελών και λόγω της μη απόδοσης εσόδων στον Δήμο από τις υπερφορολογήσεις επαγγελματιών. Όμως δεν μπορούν οι επιχειρήσεις να έχουν αξιώσεις από τον Δήμο για υποδομές και νέα έργα στις παρούσες συνθήκες! Οι Τουριστικοί Δήμοι της Ευρώπης εφαρμόζουν με επιτυχία την τοπική φορολογία στον τουρισμό. Σε ειδικά διπλότυπα του Δήμου κόβεται η συνολική επιβάρυνση του τουρίστα-επισκέπτη (παράβολο 1-5 ευρώ/ ημέρα) που πληρώνεται κατά την αναχώρηση. Είναι μια απόλυτα διακριτή επιβάρυνση την οποία οι τουρίστες γνωρίζουν και σέβονται γιατί ισχύει και στον τόπο τους! Η τάξη των Ξενοδόχων που επέβαλε στην αρχή της κρίσης στην κυβέρνηση ΝΔ την μείωση του τέλους παρεπιδημούντων σε βάρος του Δήμου, τώρα οφείλει να στηρίξει το Δημοτικό τουριστικό τοπικό τέλος.

Ο Δήμος χρειάζεται την ειλικρινή στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων για να μπορέσει να παίξει πολιτικό ρόλο στην λύση προβλημάτων και στην χάραξη των προοπτικών του αύριο. Αλλιώς θα είναι ο φτωχός συγγενής των διαδικασιών του άγριου και αγοραίου καπιταλισμού που οικοδομήθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Ν Μυλωνάς.

Η 27η Σεπτεμβρίου καθορίσθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού το 1970 ως Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού.

Ο φετινός εορτασμός της έχει ως θέμα την ‘’Προσβασιμότητα – Τουρισμός για όλους’’. Ακολουθώντας τις καλές πρακτικές της παγκόσμιας κοινότητας θα έπρεπε και μείς να έχουμε εναρμονιστεί σε αυτό με ανάλογα ζητούμενα. Σε πολλές τουριστικές πόλεις η ημέρα συνδυάζεται με την ολοκλήρωση και την παρουσίαση κάποιου σημαντικού έργου τουριστικής υποδομής. Καλή η πρόταση της ‘’λευκής νύχτας’’ αλλά δεν θα πρέπει να επισκιάσει το πραγματικό νόημα της σημερινής επετείου που δεν είναι η εμπορική αγορά αλλά το περιεχόμενο της τουριστικής αγοράς.

Εξ άλλου οι ‘’λευκές νύχτες’’ πραγματοποιούνται σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή ο εμπορικός κόσμος το αποφασίσει. Την περίοδο 2006-10, πρώτη δημαρχία Κυρίτση, στην πόλη της Κω έγινε ένας σπουδαίος εκσυγχρονισμός με τους ποδηλατοδρόμους και τις μονοδρομήσεις. Αυτά τα έργα υπηρέτησαν την βελτίωση της εικόνας και την λειτουργία της πόλης και είναι αυτά ακριβώς που οικοδόμησαν την δεύτερη δημαρχιακή περίοδο του κ. Δημάρχου.

Παρά τις σκόπιμες αντεγκλήσεις της εποχής, το έργο συνέχισε και η επομένη δημοτική αρχή με τα έργα ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων που συνολικά εξόπλισαν την πόλη με εγκαταστάσεις:‘’ Προσβασιμότητας – Τουρισμού για όλους’’! Όμως ποια είναι η κατάσταση αυτών των υποδομών σήμερα; Χωρίς να υπερβάλλουμε, εκτιμούμε ότι η εικόνα τους είναι: φθορά, καταπατήσεις, καταλήψεις και εν τέλει πρόωρη γήρανση χωρίς να αγνοούμε την ευθύνη και λαθεμένων τεχνικών λύσεων που επιλέγηκαν. Όμως το κυρίαρχο είναι: η πολιτική υστέρηση στην διαχείριση, την συντήρηση, την ανακαίνιση αλλά και την επέκταση τους, γεγονότα που συνδυάζονται δυστυχώς και με την κοινωνική αδιαφορία και σε πολλές περιπτώσεις με την ατομική πλεονεξία. Το παράδειγμα της φωτογραφίας παρκαρισμένου αυτοκινήτου πάνω στο (κακής ποιότητας) χαλικόστρωτο κοινόχρηστο χώρο στην είσοδο του Πλατάνου του Ιπποκράτη, του Κάστρου της Νεραντζιάς, των Δικαστηρίων και του μνημείου της Λότζας ( τζαμί Χατζή Χασάν Πασά) σήμερα το πρωί είναι χαρακτηριστικό.

Β. Χθες είχαμε και πάλι μια μακρόσυρτη σύνοδο του Δημοτικού Συμβουλίου. Τα θέματα ήταν τυπικά τεχνοκρατικά και διεκπεραιωτικά και θα έπρεπε σε μια ώρα να έχουν τελειώσει. Θα μπορούσαμε να έχουν συζητηθεί σε προδιαβούλευση και να αποφασιστούν με απλή ανάγνωση τους στο όργανο, για να μείνει ο χρόνος για την ελεύθερη συζήτηση, που φάνηκε ότι υπήρχε ανάγκη να γίνει και έγινε! Το ενδιαφέρον εστιάστηκε σε θέματα του τουρισμού: η οργανωτική μορφή του σχεδιαζόμενου νέου φορέα τουρισμού, η RAYNAIR και το προσφυγικό σε σχέση με τον τουρισμό. Δεν φταίει η προβλεπόμενη από τον (πρότυπο) κανονισμό δημοτικών συμβουλίων για την προ ημερησίας διατάξεως διαδικασία πολιτικών ανακοινώσεων των συμμετεχόντων στο σώμα. Και στις προηγούμενες περιόδους που δεν υπήρχε η πρακτική των ανακοινώσεων, πάλι γίνονταν μέσα από την θεματολόγια η αναφορα στα γενικότερα και τρέχοντα ζητήματα της δημοτικής και όχι μόνον επικαιρότητας.

Το πολιτικό μας ζητημα είναι ότι οι συζητήσεις αλλά και ο ίδιος ο θεσμός του δημοτικού συμβουλίου είναι προσαρμοσμένος σε πολιτικές σκοπιμότητες. Ξεπερνούμε αυτό που είναι το ΔΣ στην κοινή συνείδηση στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Εκεί είναι όργανο κατάθεσης διαφορετικών προτάσεων επί της ημερήσιας διάταξης και λήψης απόφασης προς υλοποίηση.

Εδώ, εμείς, στο πλαίσιο μιας κακώς εννοούμενης υπερ-πολιτικοποίησης κατανοούμε την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου ως χώρο διαμόρφωσης εντυπώσεων και χώρο παραταξιακών αντεγκλήσεων. Αυτή η πολιτική κουλτούρα δεν αλλάζει εύκολα παρά το ότι οι πολιτικές αντιθέσεις και των πολιτικών ομάδων που συμμετέχουν στο τοπικό πολιτικό όργανο έχουν αμβλυνθεί! Βλέπετε η τοπική πολιτική πρακτική εναρμονίζεται με την γενικότερη πολιτική, σε ότι επικρατεί σε κρατικό - κυβερνητικό επίπεδο. Όμως λόγω της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και προπάντων λόγω και των μνημονιακών δεσμεύσεων, οι κυβερνητικές πολιτικές είναι ίδιες, αλλά η κομματική αντιπαράθεση και ο δικομματισμός καλά κρατεί! Ένας νέος δικομματισμός στον οποίο η κοινωνία έχει αποστρέψει πλέον το πρόσωπο της. Αυτή την κοινωνική απομάκρυνση ή αποστροφή την υφιστάμεθα και εμείς ως πολιτικό όργανο όσο δεν αλλάζουμε την πρακτική μας.
Ν Μυλωνάς.