Ήταν η αναμενόμενη.
Οι πολλοί νιώθουν ικανοποιημένοι.
Η λύση σηματοδοτεί την εποχή μας.
Οι μεγαλύτεροι μπορούμε να καταλάβουμε την σημασία της.
Μπορούμε να την συγκρίνουμε με ιστορικά γεγονότα και τις προηγούμενες εποχές.
Ο πολιτικός πολιτισμός που διαμορφώθηκε στην μεταπολεμική Ευρώπη, σαν προϊόν της ήττας του φασισμού και της νέας ισορροπίας σοσιαλιστικών και φιλελεύθερων ιδεών έχει ανατραπεί.
Ο ανθρωπισμός σαν πρωταρχικός φορέας πολιτικής έχει υποχωρήσει.
Γι αυτό αντιδρούν ο ΟΗΕ, η Διεθνής Αμνηστεία, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.
Ότι καλύτερο έχει γραφτεί σαν σχόλιο για την νέα «Τελική Λύση του προσφυγικού Ζητήματος» ειπώθηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη στις19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας σαρώνει σήμερα στα κοινωνικά δίκτυα και μοιάζειπιο επίκαιρη από ποτέ:
« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να 'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι' αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.
Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ' όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»
Για την μεταφορά
Ν. Μυλωνάς
Το εντυπωσιακότερο στοιχείο της χθεσινής παρουσίασης της μελέτης ‘’αποκατάσταση της φήμης της Κω στο διεθνές τουριστικό κοινό’’ ήταν η παρουσία του κόσμου.
Η αίθουσα ‘’Αίγλη’’ του συνεδριακού του ‘’Κipriotis Village Resort’’ ήταν κατάμεστη από πολίτες, μικρο- και μεγαλο-επιχειρηματίες, επαγγελματίες και νέους εργαζόμενους του τουρισμού. Ο τίτλος της εργασίας και της εκδήλωσης έδενε με την αγωνία του κόσμου για τι θα γίνει φέτος. Ο αντιδήμαρχος κ. Σηφάκης δικαιολογημένα θα νιώθει την ικανοποίηση της αντιστοίχησης του με την κοινωνική αγωνία.
Είναι όμως αρκετή η μελέτη; Τι αποτέλεσμα θα έχει; Τι άλλο πρέπει να γίνει; Ας το συζητήσουμε!
1. Η επιστημονική ανάλυση που έγινε, είναι το αναγκαίο και απαραίτητο προκαταρκτικό στοιχείο κάθε πολιτικής. Ο τίτλος ‘’αποκατάσταση της φήμης …’’ συνειδητά ή ασυνείδητα, μας παραπέμπει στην σκέψη για το ‘’κακό’’ που έκανε το προσφυγικό το 2015 στον τουρισμό της Κω. Όμως η μελέτη, όπως οφείλει να κάνει κάθε ‘’μη εντεταλμένη’’ μελέτη, αν τα δούμε ψύχραιμα, μας έδωσε άλλα αποτελέσματα. Ναι! Υπάρχει προβληματική κατάσταση στον γεωγραφικό χώρο που ζούμε, στην Ευρώπη και στην τοπική οικονομία. Τα προβλήματα του τουρισμού 2016 δεν έχουν σχέση μόνο με την ‘’πληγείσα φήμη’’ και την εικόνα της Κω το 2015! Δεν πρέπει να περιορίζουμε την σκέψη μας σε περιοριστικά κλισέ.
2. Η μελέτη ήταν η στατιστική επεξεργασία των αντιδράσεων των κοινωνιών της αγοράς που απευθύνεται η Κω μέσα από τα δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού τύπου: Αγγλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας και Σκανδιναβικών χωρών. Είναι μειονέκτημα ο περιορισμός της έρευνας σε ένα τμήμα (έστω το μεγαλύτερο) του Ευρωπαϊκού τουριστικού κοινού. Ιδιαίτερα η απουσία της μελέτης της Τουρκικής αγοράς και της εσωτερικής αγοράς, της Ελληνικής κοινής γνώμης είναι σοβαρή έλλειψη. Είναι ερωτηματικό και η απουσία της έρευνας συνηθισμένων τομέων επηρεασμού της τουριστικής αγοράς όπως: ειδικών επαγγελματικών παραγόντων του τουρισμού πχ tour operators, transport companies, opinion formers και των τηλεοπτικών μέσων κλπ.
3. Η μελέτη, όπως μας αναφέρθηκε, απέδειξε ότι δεν υπήρξε ταύτιση ή εξάρτηση ή σύγχυση του προσφυγικού με το τουριστικό στην κοινή γνώμη! Στα 104.000 σχόλια που μελετήθηκαν υπήρξε διαχωρισμός και εκφράστηκε πλατιά η συμπάθεια και η θετικής εκτίμηση τόσο για τα προβλήματα των προσφύγων όσο και για τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας! Ήταν λίγα τα αρνητικά σχόλια για την Κω, τα οποία παρουσίασαν έξαρση σε 2 περιπτώσεις τον ‘’καυτό’’ Αύγουστο του 2015: μετά την αναφορά της αντιπροέδρου του Γερμανικού κοινοβουλίου Claudia Roth κατά την εδώ επίσκεψη της γράφοντας ότι η Κως είναι "Das ist die Hölle auf Erden" ήτοι "κόλαση επί της γης" και με το δημοσίευμα της Αγγλικής ‘’κιτρινίζουσας’’ εφημερίδας Daily Mail: Delivered from hell to the cauldron of Kos-από την κόλαση στο πηγάδι της Κω. Συνεπώς, πρέπει να δεχτούμε ότι το πρόβλημα της φήμης του νησιού μας, επηρεάστηκε περισσότερο από τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε την προσφυγική ροή το καλοκαίρι και πολύ λίγο από τον αρνητικό σχολιασμό του τουριστικού τοπικού προϊόντος της Κω! Το πρόβλημα ήταν η απουσία σχεδίου και οργάνωσης μιας μορφής διαχείρισης που να αμβλύνει, και γιατί όχι, να κρύβει τις εικόνες που ζήσαμε το 2015!
4. Συνοπτικά το πρώτο μέρος της μελέτης απάντησε στον χαρακτήρα της ζημιάς που έγινε περιορίζοντας χωρικά και χρονικά στην πόλη της Κω. Γνωματεύει ότι όποια βλάβη δεν είναι μόνιμη και έχει συγκεκριμένη παθολογία. Δεν απάντησε όμως στο πως θα αναταχθεί η κατάσταση. Εδώ ήρθε το δεύτερο μέρος να δώσει μια απάντηση. Η απάντηση δεν είχε σχέση με το προσφυγικό. Ποια ήταν;
5. Το διαχειριστικό εργαλείο που παρουσιάστηκε για την ανάταξη της κατάστασης είναι το προωθημένο, εντατικό και εκτατικό, marketing. Μια συνεχής παρακολούθηση των εξελίξεων και εντατική διαφημιστική καμπανιά σχεδόν αποκλειστικά στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Δεν αμφιβάλλουμε για αυτή την αναγκαιότητα αν και απαιτούνται και αλλού τύπου παρεμβάσεις. Θα σχολιάσουμε γιατί μας άφορα το περιεχόμενο της πολιτικής του marketing που προτάθηκε. Όλα θα στηριχτούν στο παλιό και χιλιο-χρησιμοποιημένο μοτίβο ‘’Ήλιος και Θάλασσα’’ και γι αυτό ακριβώς και η προτεινόμενη προμετωπίδα-ετικέτα αναζήτησης στο διαδίκτυο (hashtag #Kos made of summer#) ηταν το ‘’KOS made of summer’’ τουτ’ έστιν: ‘’Κως, φτιαγμένη από καλοκαίρι’’! Αδικεί την Κω αυτός ο περιοριστικός προσδιορισμός. Αντανακλά μια περασμένων εποχών τεχνοκρατική άποψη, αυτή του τονισμού της εύληπτης εμπορευσιμότητας του τοπικού προϊόντος. Η πρόταση επεκτάθηκε με την αντικατάσταση του νυν λογότυπου της Κω (θυμηθείτε το KOS με καμπυλόσχημα γράμματα εν είδη πολύχρωμων αιωρούμενων φύλλων που παραπέμπει στην ιδέα ότι η Κως είναι νησί σχημάτων, χρωμάτων και φύσης) από ένα κατώτερης έμπνευσης και συμβολισμού σχέδιο με 2 φοίνικες και ένα ποδήλατο με ποδηλάτη σε λευκό απροσδιόριστο φόντο. Σε αυτά τα θέματα υπάρχουν οι ειδικοί να κρίνουν καλύτερα τους συμβολισμούς και την έντεχνη αποτύπωση αφήνοντας σε μας το δικαίωμα της κριτικής ή του γούστου!
6. Εν τέλει η ανάταξη της φήμης της Κω είναι μόνο ένα μέρος της αναγκαίας ανάταξης του τουριστικού προϊόντος μας στην διεθνή αγορά. Αυτό είναι πολιτικό ζήτημα. Το πολύπαθο προσφυγικό το έλυσαν, όπως το έλυσαν, οι Ευρωπαίοι, το ΝΑΤΟ και η Κυβέρνηση. Η αλήθεια τώρα είναι ότι η τουριστική Κως του 2016 δεν θα μπορεί πια να κρύψει τις αδυναμίες της πίσω από το προσφυγικό! Όπως λέει και ο Καβάφης (Ω! τι σύμπτωση!) αναφερόμενος στην κατάρρευση του Ελληνοσυριακού Βασιλείου: ‘’και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; αυτοί οι άνθρωποι ήταν μια κάποια λύση’’!
---Τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να δείξουμε νεωτεριστικό πνεύμα, να αλλάξουμε πράγματα, να αλλάξουμε προτεραιότητες, να βάλουμε αρχές, να ξεφύγουμε από την ευκολία, την αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό και την μικροαστική ασφάλεια των κεκτημένων! Πρέπει να ασκήσουμε την ευφυΐα μας και την ευαισθησία μας αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα μας με διαφάνεια και δημοκρατικές διαδικασίες. Να τι μας συστήνει μια δημότης μέσω του e mail: ‘’…Υποχρέωση όμως όλων μας, είναι η ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ, η οποία προκύπτει από την καθημερινότητα του τουρίστα στο νησί και την αποτυπώνει στο διαδίκτυο’’!
Ν. Μυλωνάς
Δείτε την εκδήλωση - συζήτηση που διεξήχθη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου Κω για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Καλεσμένοι ήταν γυναίκες Δημοτικοί Σύμβουλοι και Σύμβουλοι Δημοτικών Κοινοτήτων καθώς και γυναίκες Πρόεδροι Σωματείων και Κοινωνικών Οργανώσεων και εργαζόμενες και άνεργες συνδημότισσές μας.
Στόχοςτης εκδήλωσης είναι να τιμηθούν οι αγώνες των γυναικών για ισότητα και δικαιοσύνη και να μιλήσουμε για τη θέση της γυναίκας στην τοπική κοινωνία, στην Ελλάδα και στον κόσμο.
Τοπικά πρέπει να εκτιμήσουμε τα δεδομένα και να πάρουμε τις δικες μας αποφάσεις.
1. Όλοι περιμένουμε την ευρωπαϊκή σύνοδο της Δευτέρας 7ης Μαρτίου για το προσφυγικό. Η αυστηρή εκτίμηση των όσων γίνονται το τελευταίο διάστημα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ακόμη και η Γερμανία, παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις της, προτιμά όπως και οι περισσότερες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, το μπλοκάρισμα των μεταναστευτικών ροών με κάθε μέσο, έστω και αν αυτό σημαίνει την μετατροπή της Ελλάδας, (μετά την Τουρκία) σε χώρο εγκλωβισμού των προσφύγων. Αφήνουν για αργότερα την σταδιακή μετεγκατάσταση κάποιων εξ αυτών στην ενδοχώρα της Ε.Ε. σε βάθος χρόνου. Η Συνδιάσκεψη της 7ης Μαρτίου δεν πρόκειται να επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές στο κλείσιμο των συνόρων με την ΠΓΔΜ. Ουσιαστικά θα σημάνει την αποδοχή και από πλευράς της χώρας μας του ρόλου διαχείρισης της κατάστασης εντός Ελλάδας. Οι δηλώσεις των υπουργών Κουρουπλή και Μουζάλα μας έχουν προετοιμάσει και έχουν δημιουργήσει την αίσθηση της αποδοχής της κατάστασης. Δεν είμαστε αφελείς να αναμένουμε «βέτο» στην σύνοδο. Το βέτο θα μπορούσε να ασκηθεί όταν διακυβεύονταν κάτι σοβαρό για τους Ευρωπαίους. Έπρεπε να απειληθεί η άσκηση του στην προηγούμενη σύνοδο 16-2-16 σε σχέση με τις παραχωρήσεις που έγιναν για την Μ. Βρετανία, σχετικά με το BREXIT, διεκδικώντας συγκεκριμένα μέτρα υποβοήθησης της χώρας μας. Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν έχει το πολιτικό και ηθικό ύψος να πει ΟΧΙ ή να προβάλει βέτο! Όλοι το γνωρίζουν στην Ε.Ε. και κινούνται στο plan-B, δηλ. της παροχής οικονομικής βοήθειας προς την χώρα μας ώστε να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση από τον εγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων. Το πρόβλημα παρ όλα αυτά μπορεί να είναι διαχειρίσιμο αν κυριαρχήσουν η λογική και οανθρωπισμός.
2. Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο γίνεται μάλλον για να ελέγχονται οι κινήσεις της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή και παρεμπιπτόντως σημαίνουν και αύξηση πυρός στη απωθητική μηχανή που έχει στηθεί με τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς FRONTEX κλπ ενάντια στις βάρκες των μεταναστών. Οι επιδιώξεις της Τουρκίας και προς το Αιγαίο γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης και υποχωρήσεων από το ΝΑΤΟ και αυτό επηρεάζει και επιβαρύνει τα εθνικά συμφέροντα αφού οι συσχετισμοί δύναμης είναι δυσμενείς. Το πρόβλημα είναι διαχειρίσιμο στο βαθμό που υπάρχει ενιαία εθνική πολιτική.
3. Το ευρωπαϊκό πρόβλημα του ελέγχου των μεταναστευτικών ροών έχει μετατεθεί σε εθνικό και αφορά την διαχείριση του προβλήματος των εγκλωβισμένων στην χώρα μας. Το υπαρκτό αυτό πρόβλημα μπορεί να είναι διαχειρίσιμο αν οι Δήμοι και οι πολίτες συμπεριφερθούν με ψυχραιμία. Στην έκτακτη σύσκεψη της ΚΕΔΕ πριν 2 μέρες ο υπουργός Γ. Μουζάλας ζήτησε από τους δημάρχους να του υποδείξουν χώρους προσωρινής φιλοξενίας και χώρους που θα μπορούν να παραμένουν για μεγαλύτερο διάστημα. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Γιώργος Πατούλης, κατηγόρησε την κυβέρνηση για απουσία εθνικού σχεδιασμού αλλά ζήτησε να δοθούν οι προδιαγραφές των χωρών. Ζήτησε από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις, ώστε δήμοι που αναλαμβάνουν φιλοξενία να τους διατεθούν υπάλληλοι που να βοηθήσουν το έργο. Ο κ. Μουζάλας αναφέρθηκε σε 1.600 προσλήψεις υπαλλήλων από τον Μάιο (!) γι’ αυτό το σκοπό. Οι προσλήψεις θα έχουν 5-μηνη διάρκεια. Ο δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης ζήτησε να δοθούν κίνητρα στους δήμους για τη φιλοξενία προσφύγων. Ο δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης: «Να εξαντλήσουμε πρώτα τους χώρους που δεν είναι άμεσης λειτουργίας και ανάγκης για τους πολίτες, όπως οι κατασκηνώσεις του στρατού που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ανθρώπινα τον κόσμο». Ο δήμαρχος Πειραιά ζήτησε να συμμετέχει η ΚΕΔΕ στη λήψη αποφάσεων, να μη δέχεται όλους τους πρόσφυγες το λιμάνι του Πειραιά, καθώς ξεκινάει η τουριστική σεζόν, αλλά να γίνει διαμοιρασμός με Θεσσαλονίκη-Βόλο. Ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών ζήτησε «σχέδιο και Πράξη νομοθετικού περιεχομένου, ώστε να δαπανούμε κονδύλια και να διαθέτουμε προσωπικό και εξοπλισμό στους χώρους φιλοξενίας»
4. Η κατάσταση είναι αυτή που είναι με ευθύνες σε όλα τα επίπεδα εξουσίας. Όμως εν τοις πράγμασι και ο Δήμος μας πρέπει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί στο εθνικό επίπεδο. Aδιαπραγμάτευτο, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους νησιωτικούς δήμους θα πρέπει να είναι η ΜΗ δημιουργία χώρων μακροχρόνιας διαμονής στα νησιά. Πρέπει όμως να μπούμε στο θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού διατυπώνοντας όρους και περιορισμούς μαζί με αιτήματα και διεκδικώντας αντισταθμιστικά μέτρα, όπως θα κάνουν όλοι οι Δήμοι της Χώρας που εμπλέκονται. Ο κύβος έχει ριφθεί από την διάσκεψη της ΚΕΔΕ. Τοπικά πρέπει να εκτιμήσουμε τα δεδομένα και να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις που θα απαιτηθούν
Η ιστορία διδάσκει. Υπάρχει το ιστορικό συμπέρασμα που συνοψίζεται στην μαρξιστική φράση από το ‘’κομμουνιστικό μανιφέστο’’:
‘’ Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα! Αυτό που συμβαίνει με το προσφυγικό στην «πολιτισμένη».
Δύση δυστυχώς έχει ιστορικό προηγούμενο. Το τρομερό είναι ότι η τραγωδία της επανάληψης έχει απόλυτη σχέση με τον χώρο που δημιουργήθηκε έννοια της τραγωδίας και της κωμωδίας και μας απειλεί ως πρώτο θύμα της ‘’φάρσας’’! Η μετατόπιση στην ακροδεξιά δεν έρχεται από τον ουρανό. Αρκεί που το ακροδεξιό ‘’Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας’’ από 4% ανέβηκε στο 14% το 2013, με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν 20%, για να μετατοπιστεί ο σοσιαλδημοκράτης Φάυμαν, διάδοχος του Κράισκυ, σε φορέα ξενοφοβικών πολιτικών στην Αυστρία και στην Ευρώπη.
---Η Ευρώπη δείχνει εντελώς αμήχανη και λίγη μπροστά στην προσφυγιά που περνά τα σύνορα με κάθε μέσο για να γλιτώσει από τον πόλεμο. Η ίδια αναλγησία υπήρχε και πριν από 80 χρόνια, όταν 750.000 Εβραίοι φυγάδες από τη Γερμανία του Χίτλερ ζήτησαν τη σωτηρία τους στις πολιτισμένες δυτικές χώρες. Παντού η απάντηση ήταν: κλειστά σύνορα, στρατόπεδα συγκέντρωσης και... επαναπροώθηση στους ναζί.
Η διάσκεψη του Εβιάν:που έγινε στη Γαλλία το 1938, εκπρόσωποι 32 κρατών της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας συζήτησαν το τι θα κάνουν με τους αυξανόμενους αριθμούς των Εβραίων προσφύγων. Το γεγονός πήρε μεγάλη δημοσιότητα, 120 οργανώσεις αρωγής και συμπαράστασης στους πρόσφυγες ήταν παρούσες και τις συζητήσεις κάλυπταν 200 δημοσιογράφοι. Ο κάθε ηγέτης ή εκπρόσωπος χώρας που ανέβαινε στο βήμα της σύσκεψης δεν παρέλειπε να καταγγείλει τις διώξεις κατά των Εβραίων! Με εξαίρεση το μικρό κράτος της Δομινικανής Δημοκρατίας στην Καραϊβική, καμιά άλλη χώρα δεν δέχτηκε να αυξήσει τον αριθμό των αιτήσεων ασύλου.
Όλες οι χώρες στο διά ταύτα επιβεβαίωναν πως τα σύνορά τους θα παρέμεναν κλειστά για τους κυνηγημένους Εβραίους, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που ακολούθησε ήταν αυστηροποίηση των κανόνων απέναντι στους πρόσφυγες και περικοπή των αδειών ασύλου. Χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Αυστραλίας διακήρυττε: «Η Αυστραλία δεν έχει φυλετικό πρόβλημα, και δεν επιθυμεί να εισαγάγει ούτε έναν». Έναν χρόνο μετά, η Μεγάλη Βρετανία επέβαλλε νέους περιορισμούς στη μετανάστευση και κλείσιμο των «παράνομων» Εβραίων προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης! Σε όλη τη Δύση ξεκινούσαν πολιτικές καμπάνιες της Δεξιάς ενάντια στους Εβραίους πρόσφυγες, πατώντας πάνω στην καλπάζουσα ανεργία που έφερνε η οικονομική κρίση. Χαρακτηριστικά στις ΗΠΑ, με αφορμή την πρόταση νομοσχεδίου για να επιτραπεί η είσοδος στις ΗΠΑ 20.000 παιδιών εβραϊκών οικογενειών από τη Γερμανία και την Αυστρία, ξέσπασε σε όλη τη χώρα φρενιασμένη εκστρατεία ενάντια στα Εβραιόπουλα που θα στερήσουν την απαραίτητη κρατική μέριμνα από τα παιδιά των Αμερικανών.
Το νομοσχέδιο απορρίφθηκε στη Γερουσία το 1939 και το 1940, και τα 20.000 παιδιά δεν έφθασαν ποτέ στις ΗΠΑ... Τα περισσότερα θα καταλήξουν στα στρατόπεδα θανάτου του Χίτλερ. Ανάμεσα στα παιδιά που τους στερήθηκε το δικαίωμα στο άσυλο ήταν και η μικρή Άννα Φρανκ, η συγγραφέας του περίφημου «ημερολογίου» που θα είχε ζήσει και γεράσει στις ΗΠΑ αλλά που η πολιτική των κλειστών συνόρων την οδήγησε στο Άουσβιτς και κατόπιν στο Μπέργκεν-Μπέλσεν...
Τα πλοία των καταραμένων:Η πιο γνωστή υπόθεση κρατικής αναλγησίας και άρνησης εισόδου σε πρόσφυγες είναι η περίπτωση του πλοίου «St. Louis» που έφυγε το 1939 με 937 Εβραίους πρόσφυγες από το λιμάνι του Αμβούργου προς τη Βόρεια Αμερική. Οι Κούβα, ΗΠΑ και Καναδάς αρνήθηκαν ξανά και ξανά να δεχθούν τους πρόσφυγες, με αποτέλεσμα το πλοίο να ξαναδιασχίσει τον Ατλαντικό και να καταλήξει στο βελγικό λιμάνι της Αμβέρσας. Και στις τρεις χώρες τα κόμματα της Δεξιάς φοβέριζαν τον κόσμο πως το «St. Louis» είναι γεμάτο... Γερμανούς κατασκόπους και πως οι Εβραίοι αν γίνουν δεκτοί θα κλέψουν τις θέσεις εργασίας των ήδη εργαζομένων. Από το λιμάνι της Αμβέρσας οι πρόσφυγες μοιράστηκαν με διακρατική συμφωνία σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες με το 28% των επιβατών να χαθούν στα ναζιστικά στρατόπεδα της κατεχόμενης Ευρώπης...
Ένα άλλο τραγικό πλοίο προσφύγων, το ελληνικών συμφερόντων «Στρούμα» ναυλώθηκε, το Δεκέμβρη του 1941, για να μεταφέρει Εβραίους πρόσφυγες από την Κωστάντζα της Ρουμανίας στην Παλαιστίνη. Ήταν ήδη 71 ετών που μόλις επέπλεε, με μηχανή που είχε ανασυρθεί από ναυάγιο στο Δούναβη και ασύρματο που υπολειτουργούσε. Αυτή η νεκροφόρα φορτώθηκε με 769 Εβραίους και με ένα επταμελές πλήρωμα Βουλγάρων. Στο δρόμο προς το Βόσπορο το πλοίο έπαθε βλάβη και κόντεψε να χαθεί από νάρκες. Τελικά το ρυμούλκησαν οι τουρκικές δυνάμεις και το έβαλαν σε καραντίνα. Ακολούθησε διπλωματική διελκυστίνδα, όπου η Αγγλία, παρότι ήταν ήδη σε πόλεμο με τη Γερμανία, αρνιόταν να αναλάβει τους φυγάδες από εκεί και ζητούσε από την Τουρκία να γυρίσει πίσω το πλοίο. Τελικά μόνο σε μία οικογένεια, που «έτυχε» να είναι αυτή του αντιπροσώπου της Standard Oil στη Ρουμανία, επιτράπηκε να κατέβει από το πλοίο και να σωθεί. Στις 23 Φλεβάρη το τουρκικό ναυτικό έκοψε την άγκυρα του πλοίου και ρυμούλκησε ξανά το «Στρούμα» 3-4 μίλια έξω από την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να λειτουργεί η μηχανή του και ο ασύρματος. Τα ξημερώματα της 24ης Φλεβάρη το πλοίο ανατινάχθηκε, άγνωστο αν ήταν από νάρκη ή τορπίλη, και από το σύνολο των 800 σχεδόν ανθρώπων σώθηκε ένας ναυαγός...
Κλειστά σύνορα σημαίνουν ατέλειωτη φρίκη:Όμως αυτό που διδάσκουν η εμπειρία και η ιστορία είναι το εξής: ...οι κυβερνήσεις δεν έμαθαν ποτέ τίποτα από την ιστορία, ούτε και έδρασαν στη βάση αρχών που αντλήθηκαν από αυτήν. Το παλιό ρητό του Χέγκελ φαίνεται να επιβεβαιώνεται ακόμη μία φορά. Τα κλειστά σύνορα και τα στρατόπεδα κράτησης δολοφόνησαν μαζικά Εβραίους πρόσφυγες, έστειλαν πίσω πολύ περισσότερους στα κρεματόρια του Χίτλερ και ταυτόχρονα χειροτέρεψαν τις συνθήκες για τον εργαζόμενο κόσμο στις χώρες της κρατικής αναλγησίας. Το μίσος προς τους Εβραίους μετανάστες αύξανε τη συμπάθεια προς τους ναζί και την οργανωμένη επιρροή της άκρας Δεξιάς, ιδιαίτερα σε ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ίδια διαδικασία εξελίσσεται και τώρα, και ο αγώνας να πέσουν οι φράχτες και να μείνουν ανοιχτά τα σύνορα, χωρίς στρατόπεδα κράτησης και αστυνομοκρατία, δεν είναι μόνο αγώνας αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ο διεθνισμός δεν είναι κενή φράση για να στολίζει τις ομιλίες και τα κείμενά μας, αλλά όρος επιβίωσης απέναντι στο βρικολάκιασμα της άκρας Δεξιάς και της Ευρώπης της βαρβαρότητας και του τρόμου...
---Κλείνουμε την περίληψη του άρθρου του κ. Χ. Παπαδόπουλου με την γνωστή ρήση: ‘’ Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.’’ Μόνο που αντί του κομμουνισμού του 1848 που ανέμενε ο Κ. Μαρξ, είναι αυτό του ..φασισμού του 2016.
Ν. Μυλωνάς