Μας δόθηκε εγκαίρως (κατά καλή συνήθεια την νυν αντιδημαρχίας ) η πρώτη τριμηνιαία κατάσταση υλοποίησης του προϋπολογισμού του 2018 για συζήτηση στο Δημοτικό συμβούλιο. Συγκρίνοντας την με τις αντίστοιχες καταστάσεις των προηγούμενων 2 ετών είναι ένα λογιστικό έγγραφο που παρουσιάζει την ομαλή συνέχεια στην διαχείριση. Ομαλή και θετική η συνέχεια στην διαχείριση των τοπικών εσόδων που προέρχονται από τους δημότες (τακτικά έσοδα), αλλά αρνητική συνέχεια η δραματικά ελλειμματική κατάσταση σε ότι έχει σχέση με τα έσοδα του δήμου από το κράτος και το ΕΣΠΑ (έκτακτα έσοδα).
---Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η υστέρηση σε έργα υποδομών και πολύ περισσότερο σε νέα έργα. Δρόμοι, Λιμάνια, Χυτα, Πράσινο, σχέδια πόλης, περιβαλλοντική προστασία …κλπ είναι εκτός τρέχουσας υλοποίησης. Η ομαλότητα στην διαχείριση σε εποχή κρίσης δεν είναι επιτυχία! Αν δεχθούμε ότι υπάρχει στασιμότητα τότε μπαίνουμε στον χώρο της αναζήτησης αλλαγών και το πρόβλημα που εντοπίζεται σε 2 επίπεδα:

α. Το πρώτο έχει σχέση με το παρελθόν των 8 χρόνων των μνημονίων που οδήγησε στην υστέρηση των κεντρικών επιχορηγήσεων για επενδύσεις που στην 3-μηνιαία είναι μόλις 2,88% αντί του λογικού 25% που αντιστοιχεί στους 3 μήνες. Αυτό δεν είναι ένα στατιστικά ακραίο γεγονός που μπορεί να αγνοηθεί. Είναι συνεχώς πολύ σε χαμηλά επίπεδα και το συμπέρασμα είναι ότι χρήματα για δημοτικά έργα από τα πάνω δηλαδή από κρατικούς και ΕΣΠΑ έρχονται πολύ δύσκολα! Αυτό το επίπεδο δεν μπορούμε (εύκολα) να το επηρεάσουμε αλλά πρέπει να το δούμε ως ‘’οριστικό γεγονός’’ αφού ρόλος του Κράτους περιορίζεται και μαζί του τα άνωθεν έσοδα!
β. Το δεύτερο επίπεδο είναι η υστέρηση επενδυτικών δαπανών που στηρίζονται ίδια έσοδα δηλαδή από τοπικούς πόρους! Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα ξεπεράσουμε την τοπική δημοτική αναπτυξιακή υστέρηση χωρίς να αυξηθούν και να βρεθούν νέοι δημοτικοί πόροι και να αυξηθούν. Η λογική του εφησυχασμού και της αυτοϊκανοποίησης που εκπέμπεται σε κάθε 3-μηνιαία κατάσταση, τους προϋπολογισμούς και τους ισολογισμούς, θολώνει τα νερά αλλά δεν λύνει το πρόβλημα! Η α! τριμηνιαία κατάσταση πρέπει πρωτίστως να την παρουμε ως σημα κινδύνου και εγρήγορσης για αλλαγές και πολύ μετά ως λογιστικό φύλλο που αποδεικνύει την πληρότητα της διαχείρισης!
--- Μετά την τριμηνιαία θα συζητηθεί η ‘’Έγκριση πινάκων μεσοπρόθεσμων προβλέψεων’’ που έγινε με εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών 4 Απριλίου 2018 με θέμα : ‘’Κατάρτιση Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019- 2021 του υποτομέα $1313 Τοπική Αυτοδιοίκηση’’.
Είναι ένα κείμενο που αναγράφει τα έσοδα και έξοδα 2016, 2017, 2018 και προδιαγραφεί τα έσοδα και έξοδα του Δήμου το 2019, 2020, 2021, 2022 δηλαδή το τέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής των μνημονίων. Λέγεται ότι το κείμενο δεν είναι δεσμευτικό, εν τούτοις είναι διαφωτιστικό για το ότι εκεί διαγράφεται μια ομαλή συνέχεια στην οικονομική διαχείριση εκ μέρους της δημοτικής αρχής που το μόνο που θα δημιουργήσει είναι η παράταση της στασιμότητας. Στο έγγραφο αυτό βλέπουμε ότι τα αναμενόμενα έσοδα θα αυξηθούν από φέτος μέχρι το 1922 συνολικά κατά 2 εκ ευρώ, (1% κατ έτος) που τα τακτικά έσοδα δηλαδή η τοπική κοινωνία θα συνεισφέρει 1 εκ. και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και το ΕΣΠΑ το άλλο 1 εκ. Για τα 4 χρόνια η μέση αύξηση προδιαγράφεται 0,5 εκ. που με δεδομένη και την ετήσια αύξηση του κόστους λειτουργίας του δήμου, προδιαγράφεται η ...ομαλή συνέχεια της στασιμότητας. Το δημοτικό συμβούλιο και ειδικότερα η δημοτική αρχή πρέπει να κινηθούν σε νέους δρόμους πολιτικής αναζήτησης εσόδων αν δεν θέλουμε να συνεχίζεται μια κατάσταση που δεν λύνει προβλήματα άλλα συσσωρεύει. Η ανάγκη βελτίωσης των τακτικών εσόδων και αυτά είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του δημοτικού συμβουλίου, αλλά έχει … κόστος.
--- Σε αυτό το πλαίσιο σκέψεων δεν είναι η απλή αναλογική το πρόβλημα. Δεν είναι η πανάκεια. Θίγει όμως κακώς κείμενα. Είναι ένα θετικό μέτρο που μπορεί να μας βγάλει από την σημερινή αντίληψη του συγκεντρωτισμού και του δημαρχοκεντρισμού που αντιλαμβάνεται την πολιτική όχι ως διαδικασία αλλαγών αλλά ως μέσο πολιτικού έλεγχου των εξελίξεων. Η απλή αναλογική δεν θα καταστρέψει το μοντέλο παραγωγής δημοτικού έργου (ποιού έργου όταν αδυνατούμε να βελτιώσουμε τα δημοτικά οικονομικά;). Το αναγκαίο είναι να εκτιμήσουμε σωστά την πορεία των πραγμάτων και να οικοδομήσουμε ΤΟΠΙΚΕΣ πολιτικές αλλαγής. Και επειδή οι αλλαγές έχουν κόστος απαιτείται συναίνεση. Η απλή αναλογική θα είναι αγωγός διάσπασης των δημοτικών σχημάτων άλλα και αγωγός συναινέσεων μεταξύ διαφορετικών απόψεων. (επισυναπτονται η 3 μηνιαία και τα κειμενα μεκροπροθεσμης προβλεψης)

4ο_ΘΕΜΑ
Ν Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)

Με απόφαση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας ΚΕΔΕ έχουμε σύγκληση του δημοτικού μας συμβουλίου με πρώτο θεμα τις αλλαγές στην διαχείριση της δημοτικής εξουσίας που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προωθεί με το σχέδιο ‘’ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ’’. Κατ αρχη όλη αυτή η ονοματολογία ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ έχουν επικοινωνιακό στόχο και στοχεύουν στην κάλυψη μιας ακόμη απροσχημάτιστης κυβερνητικής παρεμβατικότητας στις τοπικές κοινωνίες. Αλλά πλέον αυτές συνειρμικά μόνο αρνητικά λειτουργούν! Οι τοπικές κοινωνίες βλέπουν ότι η αναπτυξιακή ώθηση των μεγάλων ισχυρών δήμων ήταν μάλλον μια πολιτικάντικη υπόσχεση παρά μια πραγματική δυναμική. Ας δούμε την ουσία: δεν φταίνε τα προγράμματα και οι διοικητικές αλλαγές που γίνονται τόσο, όσο το γεγονός ότι Κράτος, Κυβέρνηση, Δήμοι έχουν ένα κοινό πρόβλημα. Είναι θεσμικά όργανα που αντί να μοιράζουν χρήμα, επιβάλλουν οικονομικούς περιορισμούς. Είναι δομές δέσμιες της ιστορικής σκουριάς του συγκεντρωτισμού και των κομματικών σκοπιμοτήτων. Το κυριότερο όμως είναι ότι από το 2010 και την επιβολή των περιοριστικών μέτρων των δανειστών αντί οι Εθνικοί μας θεσμοί να οικοδομούν την ανάπτυξη οι πολίτες ζουν στην στασιμότητα και το τέλμα. Θα περίμενε κανείς ότι η νέα άνωθεν παρέμβαση θα είχε στόχο το ξεπέρασμα της στασιμότητας καταπολεμώντας τουλάχιστον την αρχαία σκουριά. Το σχέδιο δείχνει ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να ανοίξει προοπτικές και να απελευθερώσει την αυτοδιοίκηση από αγκυλώσεις πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου. Παρεμβαίνει με τον παλιό τρόπο των σκοπιμοτήτων βάζοντας πονηρά μπροστά το δημοκρατικό αίτημα της απλής αναλογικής χωρίς να θίγει τα κακώς κείμενα. Από εκεί και πέρα εισάγει στην χάρτα της τοπικής αυτοδιοίκησης όλο το πλέγμα των μνημονιακων ελέγχων και καταναγκασμών που οι δανειστές έχουν επιβάλει στο κράτος περνώντας το με διπλές δικλείδες! Γιατί τι άλλο είναι η προτεινόμενη δημιουργία εκτός του παρατηρητηρίου των ΟΤΑ και του ελέγχου των αποφάσεων των ΟΤΑ από την αποκεντρωμένη περιφέρεια, της νέας οργάνωσης Αυτοτελούς Υπηρεσίας Εποπτείας ΟΤΑ και του επόπτη των ΟΤΑ; Ο χαρακτήρας του νομοσχεδίου είναι συντηρητικός αλλά στις 300 σελίδες του σχεδίου νόμου και τα 35 άρθρα υπάρχουν και θετικές προτάσεις. Αποσαφηνίζονται οι ευθύνες των αιρετών και αυτό βοηθά τους δημοτικούς συμβούλους να μην ακολούθου ως πρόβατα τις εντολές του Δημάρχου όταν παραβιάζεται ο νόμος. Ανοίγει δειλά στους Δήμους την διαδημοτική συνεργασία, τις προγραμματικές συμβάσεις, στον δανεισμό, στην δημιουργία επιχειρήσεων και την συνεργασία με Νομικά Πρόσωπα, δυστυχώς μόνο για αξιοποίηση της ενέργειας από ήπιες μορφές και εναλλακτικά καύσιμα. Ξεκαθαρίζει την αποκλειστική αρμοδιότητα κάθε νησιωτικού δήμου σε όλο το πλέγμα των απορριμμάτων απαλλάσσοντας μας από τα περιφερειακά δεσμά που έφτασαν κάποτε να μας λένε ότι τα σκουπίδια από τα γειτονικά νησιά θα έρχονται με καράβια στο …Μαστιχάρι!!!

Η πρόταση της ΚΕΔΕ ξεκινά λέγοντας: ‘’ το νομοσχέδιο δεν προωθεί καμιά μεταρρύθμιση στην λειτουργία του κράτους και της αυτοδιοίκησης!’’ κλείνοντας έτσι την πόρτα του διαλόγου αδιαφορώντας για τα θετικά που υπάρχουν. Επικεντρώνεται στο εκλογικά και ιδιαιτέρως στην απλή αναλογική και με σημαία την ακυβερνησία που θα προκληθεί αφού ο δήμαρχος ενδεχομένως να μην έχει την πλειοψηφία του Δημ.συμβ. καλεί ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ του νομοσχεδίου ζητώντας από τα δημοτικά συμβούλια αποφάσεις καταδικαστικές για την κυβερνητική πολιτική! Προφανώς η ΚΕΔΕ, όργανο με πολύ ασθενική την παρουσία φιλοκυβερνητικών δημάρχων είναι το κατάλληλο όργανο για να παιχτεί μια σκιαμαχία κομματικού ανταγωνισμού. Από το 1974 και δω μάθαμε πως κυβέρνηση γίνεται όποιος κερδίσει τους Δήμους των 2-3 μεγάλων πόλεων και η ΚΕΔΕ δίνει τον αγώνα της!

Το Δημοτικό συμβούλιο και οι ‘’αυτοδιοικητικοί’’ πρέπει να δουν τα θετικά και τα αρνητικά αποφεύγοντας την μανιχαϊστική θέση άσπρο-μαύρο. Να δούμε αν μπορεί να κερδηθεί κάτι με τον ‘’Κλεισθένη’’. Όσο για την απλή αναλογική δεν είναι οπωσδήποτε καταστροφή. Αν ο Δήμαρχος θέλει δημοτικό συμβούλιο ως όργανο επιβολής και επικύρωσης των απόψεων του τότε αναλογική εκπροσώπηση βαφτίζεται κακό και αναποτελεσματικό σύστημα. Αν όμως ξεκαθαρίσουν και αποσυμπλεκτούν οι ρόλοι: Δημάρχου, Δημοτικού Συμβουλίου και Δημοτικών Υπηρεσιών και απομακρυνθούμε από τον δημαρχοκεντρισμό, τότε το να εκφράζεσαι και να λειτουργείς ως θεσμικό όργανο δημοκρατικά και πλήρως αντιπροσωπευτικά είναι και παραγωγικό και αποτελεσματικό. Εδώ είναι και η αδυναμία της κυβερνητικής πρότασης που όπως το πάει θα κάψει και το χαρτί της απλής αναλογικής γιατί αυτό την βολεύει …πολιτικά. (επισυνάπτονται τα κειμενα νομοσχεδίου, ΚΕΔΕ)

Ν Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)

Είναι ανθρώπινο κάποιος που προσπαθεί να νιώθει θιγμένος από μη θετικά σχόλια. Ο κ. Κιάρης είναι από τα πρόσωπα την δημοτικής αρχής που έχουν αποσπάσει θετικές κριτικές για τις προσπάθειες τους στις συζητήσεις του δημ. συμβουλίου στα θεματα της αρμοδιότητας τους και από την μειοψηφία! Δεν έπρεπε να δει την παρουσίαση του προβλήματος ως κακόπιστη κριτική αλλά ως ώθηση σε αλλαγή και δοκιμή νέων μέτρων.
β. Το πρόβλημα της ποιότητας του νερού στην περιφερειακή ενότητα Ηρακλειδών έρχεται από το παρελθόν. Έχει συζητηθεί και είναι ανοικτή πληγή! Από την αρχή της διαχείρισης της περιόδου Κιάρη το θέμα μπήκε και η απάντηση ήταν: με μια σειρά παρεμβάσεων με ένταξη στο σύστημα νέων γεωτρήσεων, ανακατανομής συνεισφοράς των υπαρχουσών και επισκευών στο δίκτυο διανομής το θεμα θα λυθεί.
Σήμερα, 3 χρόνια μετά, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπαρχει! Συνεπώς δεν είναι η ανάδειξη του προβλήματος από έναν δημότη που ενοχλεί αλλά η αποτυχία της μέχρι τώρα στρατηγικής αντιμετώπισης του προβλήματος καη η συνέχιση μιας κακής κατάστασης!
γ. Κατ αρχήν τα μέτρα που έχουν παρθεί δεν συνιστούσαν στρατηγική άλλα ήταν μια χαμηλού κόστους πρακτική παρεμβάσεων. Εκτιμούμε ότι σε υπηρεσιακό και πολιτικό επίπεδο υπαρχει υποτίμηση του προβλήματος του νερού Ηρακλειδών! Εδώ εδράζεται η αντίληψη ότι μέτρα διαχείρισης βραχυχρόνιας αντιμετώπισης αρκούν! Εδώ εδράζεται η αντικατάσταση του μακροχρόνιου σχεδιασμού (στρατηγικής) με μέτρα μικροεπισκευών. Το πρόβλημα ποιότητας και ποσότητας νερού στο νησί μας είναι ‘’εκ των ων ουκ άνευ’’ και απαιτεί σοβαρές επενδύσεις που ξεκινούν παροχή πιστοποιημένου ποιοτικά νερού σε όλη την έκταση του νησιού μέσα από νέα δίκτυα διανομής και φτάνει στην διασφάλιση της επάρκειας σε βάθος χρόνου! H ΔΕΥΑΚ σήμερα, όπως και χθές, κινείται στο πέλαγος της διαχειριστικής λογικής μακριά από πολιτικές αλλαγής του μοντέλου διαχείρισης. Αυτό οφείλεται πρώτα σε οικονομικούς λόγους, δεύτερο στην υποτίμηση των περιβαλλοντικών απαιτήσεων και τελικά σε πολιτικούς λόγους! Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα υπηρεσιακά και τα πολιτικά στελέχη της ΔΕΥΑΚ θέλουν και προσπαθούν, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο, όμως το αποτέλεσμα δεν αλλάζει και το κακό συσσωρεύεται με την ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση των υπηρεσιών και του υδατίνου ορίζοντα. Η μη εφαρμογή της αναγκαίας πολιτικής αλλαγών είναι ο υπαρκτός εχθρός.
δ. ‘’Που τα στηρίζεται αυτά λόγιε κ. Μ’’; Ανατρέξαμε στους προϋπολογισμούς της ΔΕΥΑΚ από το 2006 μέχρι σήμερα! Συμπέρασμα: το διαχρονικό πρόβλημα λέγεται ελλειμματική διαχείριση υδρευσης και αποχέτευσης. Σταματούμε στην εισήγηση της υπηρεσίας με θεμα τον προϋπολογισμό της ΔΕΥΑΚ 2009 που καταλήγει ως εξής: ‘’για να έχουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό 2009 και να εκτελεστούν τα προβλεπόμενα έργα απαιτείται μέση αύξηση του τιμολογίου μας κατά 15% και αύξηση του τέλους υπονόμων στο 65% από το 55%’’. Ήταν μια εποχή που έγιναν κάποιες αλλαγές στην δημοτική πολιτική και η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου ήταν πάγωμα στις χαμηλές καταναλώσεις μέχρι 30μ3 και αυξήσεις από 5-8% κλιμακωτά για τις επόμενες. Αποτέλεσμα η διατήρηση της ελλειμματικότητας στην οικονομική διαχείρισης το 2009. Το εκπληκτικό είναι ότι από το 2009 μέχρι σήμερα ουδεμία αλλαγή στο τιμολόγιο! Είναι όμως δυνατόν η συστηματική παραβίαση του νόμου της αγοράς, να εξασφαλίσει κέρδη στην ΔΕΥΑΚ για να μπορέσει να κάνει επενδύσεις και ανάπτυξη; ΟΧΙ!!! Το αποτέλεσμα το ζούμε έντονα στους Ηρακλειδείς.
ε. ‘’Ωραία κ. Μ. Προτείνεται αύξηση του τιμολογίου;’’ ΟΧΙ! Προτείναμε και προτείνουμε να σταματήσει η ελλειμματική διαχείριση στην ΔΕΥΑΚ! Είναι θεμα της πολιτικής ηγεσίας να καθορίσει και να επιμερίσει το βαρος του κόστους εκσυγχρονισμού της διαχείρισης! Ο επιμερισμός είναι θεμα ιδεολογίας και πολιτικού προγραμματισμού. Εντάσσεται στην στρατηγική νέας διαχείρισης και αυτό λείπει!
ζ. Έχουμε προτείνει τα αυτονόητα: οι κερδοφόρες επιχειρήσεις του νησιού να επιβαρυνθούν το κόστος του εκσυγχρονισμού των υποδομών, εν προκειμένω της ΔΕΥΑΚ. Όχι βάζοντας από την τσέπη τους οι επιχειρήσεις αλλά προσθέτοντας στο λειτουργικό τους κόστος και μετά στις πωλήσεις τους, την εισφορά τους στο κόστος του εκσυγχρονισμού της ΔΕΥΑΚ! Δεν θα καταστραφεί ο τουρισμός με αυτό! Η βαριά βιομηχανία δεν κινδυνεύει από οικονομικές επιβαρύνσεις που στοχεύουν στην ποιοτική και ποσοτική διασφάλιση της πρώτης ύλης τους! Κινδυνεύει από τους στυγνούς εκμεταλλευτές του νησιού (που πρέπει να τους τιθασεύσουμε) και από την δική μας αβελτηρία! Κάνουμε τα στραβά μάτια, επιδοτούμε τις τουριστικές επιχειρήσεις κάθε χρόνο με φθηνό ή τσάπα νερό και κοιμίζουμε την κοινωνία με παραμύθια του τύπου ‘’ισχυρός Δήμος’’! Επιτρέπουμε να πωλείται φθηνά το τουριστικό μας προιον και ο τόπος μας καταστρέφεται! Σε αυτό το πολιτικό καθήκον το ΔΣ της ΔΕΥΑΚ δεν ανταποκρίθηκε. Το να τα βάζουμε με ένα πολίτη που παρουσίασε το θέμα είναι υπεκφυγή και ένας εύκολος τρόπος να συνεχίζουμε την …πρόχειρη πολιτική.
Ν Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)