είναι πολιτικό και όχι δικαστικό.
Για άλλη μια φορά ένα σοβαρό και χρονίζων τοπικό θεμα, το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) του νησιού συζητιέται με όρους αυτοκαταστροφικούς.

Α. ΣΗΜΕΡΑ: Ζούμε μια αλλαγή κλίμακας στα μέχρι τώρα δεδομένα της τοπικής ανάπτυξης, μέσω της δημιουργίας νέων μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, ιδιοκτησίας υπερεθνικών επιχειρήσεων. Το τι σημαίνει αυτή η εντατική και εκτατική τουριστική ανάπτυξη για το νησί και τους κατοίκους, το γνωρίζουμε. Η ανάπτυξη του νησιού μας σήμερα αφορά πλέον μόνο στεγνά επιχειρηματικά συμφέροντα και στηρίζεται στην δωρεάν εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων και στις χαμηλές αμοιβές των εργαζομένων και στην κρατική επιχορήγηση. Το νησί μας με λίγα λόγια γίνεται αντικείμενο έντονης εκμετάλλευσης! Το πρόβλημα είναι ότι στερείται μηχανισμών αυτοπροστασίας του χώρου, του τοπίου, των φυσικών του πόρων. Η ΄΄ανάπτυξη΄΄ προχωρά χωρίς την διασφάλιση αναγκαίων φυσικών ισορροπιών και υλικών ωφελειών για την τοπική κοινωνία. Αυτό που έχουν όλοι οι ανάλογοι αξιόλογοι ευρωπαϊκοί τουριστικοί προορισμοί. Σκεφτείτε ότι το άμεσο ετήσιο έσοδο του Δήμου Κω από τον τουρισμό (το τέλος παρεπιδημούντων 2017) είναι μόλις 1,2 εκ ευρώ, μικρότερο από το ετήσιο κέρδος ενός ξενοδοχείου 4* των 500 κλινών! Αυτό το θλιβερό επίπεδο αποδοχής της εκμετάλλευσης του νησιού μας, με τον δήμο μας στο περιθώριο, είναι αποτέλεσμα ολέθριων χειρισμών της μέχρι τώρα πολιτικής ηγεσίας!

Β. ΣΚΟΠΟΣ του ΓΠΣ είναι να βάλει μια τάξη, να οργανώσει, να προστατέψει και να δημιουργήσει ένα λογικό και ισορροπημένο πλαίσιο ανάπτυξης του νησιού. Το 1990-96 η χωροταξική μελέτη Δοξιάδη αν και πληρώθηκε από το Β! ΚΠΣ κατάληξε στο ράφι με ευθύνη κυβέρνησης και δήμαρχου-κοινοταρχών! Συζητούμε τώρα για τον ελεύθερο χώρο ανάμεσα στην νέα ΑΒΙΚΩ και τον ΜΥΛΟ. Λόγω του μίνι χωροταξικού του Δήμου της πόλης της Κω (ισχύει από το 1990) μειώνεται η πίεση εκποίησης της. Το αποτέλεσμα είναι η ύπαρξη ισχυρής πιθανότητα διατήρησης του πολύ ωραίου αυτού φυσικού τοπίου της πόλης. Πολλά μοναδικής ομορφιάς τοπία του νησιού έχουν χαθεί οριστικά και αμετάκλητα στον βωμό της ‘’ανάπτυξης’’ στερώντας μας ανταγωνιστικά τοπικά στοιχεία και χώρους αυτοσυνειδησίας επειδή λείπει το χωροταξικό!

Γ. ΣΗΜΕΡΑ, αντί να συζητούμε το ‘’γιατί και αυτή την 5-ετία το ΓΠΣ δεν προχώρησε», η μείζων μειοψηφία χαίρεται που κέρδισε την ‘’εξέταση της υπόνοιας πρόθεσης της πλειοψηφίας να βλάψει το κράτος!!’’ σύμφωνα με τον εισαγγελέα Κω από τα δικαστήρια! Η δικαστική εμπλοκή σε πολιτικά ζητήματα έχει αποδεδειχθεί αναποτελεσματική. Οι 2 παρατάξεις Δ.Α.-ΟΡΑΜΑ αλληλοκατηγορούνται συνεχώς με όρους δημιουργίας εντυπώσεων καταφεύγοντας στα δικαστήρια δημιουργώντας καταστροφικό κλίμα. Το ότι πέρασε και αυτή η 5-ετία χωρίς το ΓΠΣ να προχωρήσει είναι πολιτικό μείον για την πλειοψηφία. Πώς να μιλήσει όμως το ΟΡΑΜΑ όταν σπατάλησαν την δική τους 4-ετία τους με λάθος πρακτικές; Η προσφυγή στην δικαιοσύνη είναι προσχηματική γιατί ακόμη και να εμπεριέχει δόλο η απόφαση, αυτό δεν μπορεί να αποδειχτεί αφού η σύμβαση δεν προχώρησε! Τι ωφελεί και ποιόν η δικαστική διερεύνηση μιας τελειωμένης υπόθεσης πέρα από τις … εντυπώσεις;

Δ. ΤΟ ΘΕΜΑ: Υπήρχε μια σύμβαση για σύνταξη ΓΠΣ του πρώην Δήμου πόλεως Κω, της α! δημαρχίας Κυρίτση, που ακυρώθηκε 2011 για να γίνει μέσω συνεργατικών. Το γραφείο μελετών που την είχε αναλάβει, κατέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ΣτΕ κατά της απόφασης ακύρωσης της περιόδου Καΐσερλη . Με απόφαση του δημοτικού συμβούλιου Απρίλιος 2015 ενεργοποιήθηκε για να συνεχιστεί η σύμβαση του 2010 με την συμφωνία να επεκταθεί σε όλη την έκταση του νησιού, ώστε να καλυφθεί το θεμα της πράγματι μεγάλης αμοιβής των μελετητών που αντιστοιχούσε στην προ του 2010 κατάσταση. Ήταν ένας τρόπος να κερδηθεί χρόνος γιατί τότε λόγω αλλαγής του θεσμικού πλαισίου είχαν παγώσει πανελλαδικά οι διαγωνισμοί. Τον Αύγουστο 2015 βγήκε η απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ότι όλη η διαδικασία ανάθεσης είναι μη ενεργή. Το θέμα έκλεισε αμέσως και με νέα απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Κω.

Ε. ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: ως εντεταλμένος δημ. σύμβουλος μετά την παραπάνω εμπλοκή, υποβάλαμε πρόταση για πρόσληψη χωροτάκτη μηχανικού ως ειδικού συμβούλου του Δημάρχου για να ‘’σπρώξει τα θέματα’’. Στην συνέχεια νέα πρόταση απ ευθείας ανάθεσης σύνταξης του ΓΠΣ, λέγοντας πως αναλαμβάνουμε όλη την ευθύνη! Οι δικαστικές διενέξεις και το όλο πολιτικό κλίμα στάθηκαν αρνητικοί παράγοντες που οδήγησαν στην σιωπηρή απόρριψη των προτάσεων. Ο βάλτος παραμένει και οι ευθύνες είναι της πλειοψηφίας.

ΣΤ. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: τα πράγματα σε σχέση με την ανάπτυξη έχουν ξεφύγει στο νησί μας. Πρέπει να υπάρξει ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο στόχων που αφορά το ‘’μοντέλου ανάπτυξης’’ ! Αλλιώς είμαστε όλοι εμείς (μελλοθάνατοι μικρομεσαίοι) παρατηρητές ενός δράματος που λέγεται: ‘’ βγάζουμε τα μάτια μας’’ την ώρα που οι ισχυροί θησαυρίζουν. Οδεύοντας στην παρανοϊκή δικάσιμη αντιπαράθεση Δύναμης Αλλαγής –Οράματος το μυαλό μας στροβιλίζει ο στοίχος του Καβάφη ‘’βλάπτουν και οι 2 την Συρία το ίδιο’’!

Νίκος Μυλωνάς

Το ΤΕΕ είναι εξ αντικειμένου με την πλευρά της οικιστικής εκμετάλλευσης του χώρου. Η μόνιμη επιτροπή της Κω εξέφραζε μια μέση τεχνοκρατική άποψη εξισορρόπησης των απαιτήσεων της αγοράς και ευρύτερων κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων. Ο συμβιβασμός εκδηλωνόταν μέσω της έκφρασης της ανάγκης του σχεδιασμού των χρήσεων γης, της διατήρησης φυσικών πόρων και της φυσιογνωμίας του νησιού. Μιλούσε υπέρ της ισόρροπης ανάπτυξης. Ουσιαστικά εξέφραζε μια πολιτική που ερχόταν σε σύγκρουση με την τοπική πολιτική ηγεσία η οποία ήταν πάντα πιο επιδεκτική στα επιχειρηματικά αιτήματα. Αν σκεφτούμε αυτή την αντιπαράθεση από το 1980 μέχρι σήμερα υπήρξαν υποχωρήσεις, συμβιβασμοί και ήττες. Παρά το ότι ήταν εποχές που οι συσχετισμοί δύναμης ανάμεσα στην δεξιά-φιλελεύθερη ιδεολογία και την κεντρώα-σοσιαλδημοκρατική ήταν συντριπτική υπέρ των ιδεών του κοινωνικού κράτους και της συλλογικής ιδιοκτησίας το μοντέλο ανάπτυξης που επικράτησε ήταν αυτό που επέβαλε η αγορά με τον τουριστικό μονοπολισμό και τον γιγαντισμό να καθορίζει την σημερινή πολύ προβληματική πραγματικότητα. Επιστέγασμα της ήττας ήταν το ότι δεν έγινε δυνατή η θεσμοθέτηση του χωροταξικού σχεδίου (Δοξιάδη)του νησιού το 1990-96! Έτσι αποδείχτηκε πως το πολιτική υπερισχύει και του επιστημονικού και τεχνοκρατικού λόγου!
Σήμερα είναι μια εποχή ήττας για κοινωνικά και περιβαλλοντικά αιτήματα. Τα μνημόνια από το 2010 και εντεύθεν είναι ο καταστατικός χάρτης της φιλελευθεροποίησης. Η πώληση της συλλογικής κρατικής ιδιοκτησίας και η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας είναι ο κανόνας.
β. Μια από τις λίγες ‘’απείρακτες’’ περιοχές της Κω, είναι η υπό συζήτηση περιοχή του Ναυτικού Ομίλου. Η πρόταση ανάκλησης της παραχώρησης είναι το πρώτο στάδιο για να περάσει στα χέρια της ‘’τουριστικής αξιοποίησης’’. Δύο είναι τα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν:
• Τι σημαίνει η πράξη ανάκλησης παραχώρησης στον Δήμο μας; Τι κάνει ο Δήμος και γιατί η δημοτική αρχή αγνόησε το θέμα;
• Τι κάνει ο Δωδεκανήσιος υπουργός και οι τοπικοί Βουλευτές που φέρουν τον ‘’βαρύ’’ τίτλο της ‘’αριστεράς’’ στα θέματα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας των Δωδεκανησίων;
γ. Η δημοτική αρχή Κυρίτση έχει ‘’κατά πλειοψηφία’’ ένα σαφή νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό και δεν υπάρχουν οι περιστολές που κάποτε υπήρχαν σε αυτή την ομάδα εξουσίας. Η αφωνία της είναι χαρακτηριστική και δεν περνάει απαρατήρητη. Κάποιοι που διαφοροποιούνται πρέπει να μιλήσουν!
δ. Οι τοπικοί Βουλευτές της αριστεράς έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό που προωθείται χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και χωρίς αντιστάσεις. Πάνω στην δική τους απουσία στηρίζεται η αφωνία της κοινωνίας μας. Η απόφαση ανάκλησης της ΕΤΑΔ, είναι ατυχής και ανατρέψιμη κυρίως με δική τους παρέμβαση. Είναι υποχρεωμένοι ως τοπικοί Βουλευτές να σκεφτούν τι θα αφήσουν στον τόπο μας τώρα που πλησιάζει η ώρα να ξανακριθούν. Πρέπει να συλλογιστούν και να απαντήσουν στο ερώτημα πως για παράδειγμα η κυβέρνηση τους στον ΠΑΟΚ (μια ιδιωτική ανώνυμη εταιρεία) παραχωρεί ένα στρατόπεδο για το γήπεδο του και στην κοινωνία μας ένα παραλιακός χώρος που έχει παραχωρηθεί στον Δήμο, επί των ημερών τους, ημερών της αριστεράς θα πάει σε ιδιωτικά χέρια;
ε. Η απόφαση της συνέλευσης των μηχανικών του νησιού μας θα είναι ένας σαφής τοπικός πολιτικός δείκτης της μετατόπισης του κέντρου βάρους σε θεματα πολιτικής και ιδεολογίας σε σχέση με τις 2 κυρίαρχες απόψεις: κεντροδεξιά-φιλελεύθερη και την κεντροαριστερή -σοσιαλιστική-κομμουνιστική.
Νίκος Μυλωνάς