Μας δόθηκε εγκαίρως (κατά καλή συνήθεια την νυν αντιδημαρχίας ) η πρώτη τριμηνιαία κατάσταση υλοποίησης του προϋπολογισμού του 2018 για συζήτηση στο Δημοτικό συμβούλιο. Συγκρίνοντας την με τις αντίστοιχες καταστάσεις των προηγούμενων 2 ετών είναι ένα λογιστικό έγγραφο που παρουσιάζει την ομαλή συνέχεια στην διαχείριση. Ομαλή και θετική η συνέχεια στην διαχείριση των τοπικών εσόδων που προέρχονται από τους δημότες (τακτικά έσοδα), αλλά αρνητική συνέχεια η δραματικά ελλειμματική κατάσταση σε ότι έχει σχέση με τα έσοδα του δήμου από το κράτος και το ΕΣΠΑ (έκτακτα έσοδα).
---Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η υστέρηση σε έργα υποδομών και πολύ περισσότερο σε νέα έργα. Δρόμοι, Λιμάνια, Χυτα, Πράσινο, σχέδια πόλης, περιβαλλοντική προστασία …κλπ είναι εκτός τρέχουσας υλοποίησης. Η ομαλότητα στην διαχείριση σε εποχή κρίσης δεν είναι επιτυχία! Αν δεχθούμε ότι υπάρχει στασιμότητα τότε μπαίνουμε στον χώρο της αναζήτησης αλλαγών και το πρόβλημα που εντοπίζεται σε 2 επίπεδα:

α. Το πρώτο έχει σχέση με το παρελθόν των 8 χρόνων των μνημονίων που οδήγησε στην υστέρηση των κεντρικών επιχορηγήσεων για επενδύσεις που στην 3-μηνιαία είναι μόλις 2,88% αντί του λογικού 25% που αντιστοιχεί στους 3 μήνες. Αυτό δεν είναι ένα στατιστικά ακραίο γεγονός που μπορεί να αγνοηθεί. Είναι συνεχώς πολύ σε χαμηλά επίπεδα και το συμπέρασμα είναι ότι χρήματα για δημοτικά έργα από τα πάνω δηλαδή από κρατικούς και ΕΣΠΑ έρχονται πολύ δύσκολα! Αυτό το επίπεδο δεν μπορούμε (εύκολα) να το επηρεάσουμε αλλά πρέπει να το δούμε ως ‘’οριστικό γεγονός’’ αφού ρόλος του Κράτους περιορίζεται και μαζί του τα άνωθεν έσοδα!
β. Το δεύτερο επίπεδο είναι η υστέρηση επενδυτικών δαπανών που στηρίζονται ίδια έσοδα δηλαδή από τοπικούς πόρους! Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα ξεπεράσουμε την τοπική δημοτική αναπτυξιακή υστέρηση χωρίς να αυξηθούν και να βρεθούν νέοι δημοτικοί πόροι και να αυξηθούν. Η λογική του εφησυχασμού και της αυτοϊκανοποίησης που εκπέμπεται σε κάθε 3-μηνιαία κατάσταση, τους προϋπολογισμούς και τους ισολογισμούς, θολώνει τα νερά αλλά δεν λύνει το πρόβλημα! Η α! τριμηνιαία κατάσταση πρέπει πρωτίστως να την παρουμε ως σημα κινδύνου και εγρήγορσης για αλλαγές και πολύ μετά ως λογιστικό φύλλο που αποδεικνύει την πληρότητα της διαχείρισης!
--- Μετά την τριμηνιαία θα συζητηθεί η ‘’Έγκριση πινάκων μεσοπρόθεσμων προβλέψεων’’ που έγινε με εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών 4 Απριλίου 2018 με θέμα : ‘’Κατάρτιση Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019- 2021 του υποτομέα $1313 Τοπική Αυτοδιοίκηση’’.
Είναι ένα κείμενο που αναγράφει τα έσοδα και έξοδα 2016, 2017, 2018 και προδιαγραφεί τα έσοδα και έξοδα του Δήμου το 2019, 2020, 2021, 2022 δηλαδή το τέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής των μνημονίων. Λέγεται ότι το κείμενο δεν είναι δεσμευτικό, εν τούτοις είναι διαφωτιστικό για το ότι εκεί διαγράφεται μια ομαλή συνέχεια στην οικονομική διαχείριση εκ μέρους της δημοτικής αρχής που το μόνο που θα δημιουργήσει είναι η παράταση της στασιμότητας. Στο έγγραφο αυτό βλέπουμε ότι τα αναμενόμενα έσοδα θα αυξηθούν από φέτος μέχρι το 1922 συνολικά κατά 2 εκ ευρώ, (1% κατ έτος) που τα τακτικά έσοδα δηλαδή η τοπική κοινωνία θα συνεισφέρει 1 εκ. και από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και το ΕΣΠΑ το άλλο 1 εκ. Για τα 4 χρόνια η μέση αύξηση προδιαγράφεται 0,5 εκ. που με δεδομένη και την ετήσια αύξηση του κόστους λειτουργίας του δήμου, προδιαγράφεται η ...ομαλή συνέχεια της στασιμότητας. Το δημοτικό συμβούλιο και ειδικότερα η δημοτική αρχή πρέπει να κινηθούν σε νέους δρόμους πολιτικής αναζήτησης εσόδων αν δεν θέλουμε να συνεχίζεται μια κατάσταση που δεν λύνει προβλήματα άλλα συσσωρεύει. Η ανάγκη βελτίωσης των τακτικών εσόδων και αυτά είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του δημοτικού συμβουλίου, αλλά έχει … κόστος.
--- Σε αυτό το πλαίσιο σκέψεων δεν είναι η απλή αναλογική το πρόβλημα. Δεν είναι η πανάκεια. Θίγει όμως κακώς κείμενα. Είναι ένα θετικό μέτρο που μπορεί να μας βγάλει από την σημερινή αντίληψη του συγκεντρωτισμού και του δημαρχοκεντρισμού που αντιλαμβάνεται την πολιτική όχι ως διαδικασία αλλαγών αλλά ως μέσο πολιτικού έλεγχου των εξελίξεων. Η απλή αναλογική δεν θα καταστρέψει το μοντέλο παραγωγής δημοτικού έργου (ποιού έργου όταν αδυνατούμε να βελτιώσουμε τα δημοτικά οικονομικά;). Το αναγκαίο είναι να εκτιμήσουμε σωστά την πορεία των πραγμάτων και να οικοδομήσουμε ΤΟΠΙΚΕΣ πολιτικές αλλαγής. Και επειδή οι αλλαγές έχουν κόστος απαιτείται συναίνεση. Η απλή αναλογική θα είναι αγωγός διάσπασης των δημοτικών σχημάτων άλλα και αγωγός συναινέσεων μεταξύ διαφορετικών απόψεων. (επισυναπτονται η 3 μηνιαία και τα κειμενα μεκροπροθεσμης προβλεψης)

4ο_ΘΕΜΑ
Ν Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)