Όπως οι Έλληνες της Σμύρνης το 1922 έτσι και οι σημερινοί πρόσφυγες διαβαίνουν με κίνδυνο της ζωής τους θάλασσες και στεριές για την ελπίδα τη δική τους, της οικογένειάς τους και κυρίως των παιδιών τους.

Δεν είναι επιλογή των προσφύγων να είναι οι κατατρεγμένοι της γης!
Κάθε άνθρωπος με ευαισθησίες, με ανθρωπιστικές αρχές και αξίες, θα μπορούσε να πει σε ένα πρόσφυγα:
«Φίλε φτάσατε σ’ αυτήν την κατάσταση χωρίς να το θέλετε. Και αυτό γιατί κάποιοι άλλοι άνθρωποι σας έβαλαν σ’ έναν καταστροφικό πόλεμο, που σας διέλυσαν τη ζωή. Δεν έχετε πλέον σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, υποδομές στη χώρα σας. Βρεθήκατε εδώ και δεν έχετε σπίτι, φαγητό, νερό, ρούχα, θέρμανση. Δεν έχετε τα βασικά για την επιβίωσή σας και για μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά κυρίως βλέπετε το φως της ελπίδας να σβήνει για εσάς. Όχι φίλε! Εμείς δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς και δεν μένουμε απαθείς. Η χώρα μας, η Ελλάδα, ξέρει από προσφυγιά, η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Κως, ξέρει από προσφυγιά. Δεν θα αφήσουμε να σας αφαιρέσουν τη ζωή σας και την ελπίδα σας. Θα κάνουμε τα πάντα, για να μη συμβεί αυτό με όσες δυνάμεις διαθέτουμε. Δεν θα αφήσουμε να χαθεί το ανθρώπινο πρόσωπο της κοινωνίας μας».

Η Κωακή κοινωνία δεν είναι οι ακραίοι, ξενοφοβικοί και ταυτόχρονα φοβισμένοι. Είναι αυτή που έχει μάθει εδώ και πολλά χρόνια τον αλληλοσεβασμό, την συνύπαρξη και την αλληλεγγύη. Είναι η κοινωνία της συμπόνιας και της αξιοπρέπειας. Της βοήθειας στον αδύναμο και κατατρεγμένο. Είναι αυτή που αγκάλιασε ασθενείς και οδοιπόρους, που τους πρόσφερε ψωμί και φαγητό. Συμπόνια, αγάπη και ελπίδα. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας συμμετείχε από την πρώτη στιγμή σε αυτήν την προσφορά ανθρωπιάς. Οι επιχειρηματίες του νησιού μας, απλοί πολίτες και η πλειοψηφία των φορέων.
Σίγουρα δε μπορούμε και δεν πρέπει να μη πούμε όλη την αλήθεια.
Ναι, να ομολογήσουμε ότι έτσι όπως ο Δήμος μας αντιμετώπισε το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, όχι μόνο δεν βοήθησε τον τόπο μας, αλλά συνέβαλε στη δημιουργία επιπλέον προβλημάτων. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι το πλήγμα στον τουρισμό και στο σύνολο των επιχειρήσεων του τόπου μας.

Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη γιατί η τοπική μας κοινωνία ξέρει να προσφέρει ανθρωπιά και να δίνει λύσεις. Αρκεί το μειονέκτημα μας, ως τόπος πρώτης υποδοχής προσφύγων, να το κάνουμε πλεονέκτημα. Να δείξουμε σε όλον τον κόσμο ότι εμείς στην Κω πάνω από όλα βλέπουμε τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή. Αυτή η εικόνα θα βοηθήσει ώστε ο τόπος μας να εξακολουθεί να είναι ελκτικός στους λαούς όλου του κόσμου με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται.

Η ελπίδα υπάρχει!
Η λύση υπάρχει!
Η ανθρωπιά υπάρχει!