ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

1. Υποβαθμισμένο δημόσιο σχολείο και νηπιαγωγείο.
2. Χαμηλή χρηματοδότηση για την εκπαίδευση με αποτέλεσμα να μην υπάρχει προοπτική για την ποιοτική αλλαγή του δημόσιου σχολείου.
3. Σχολείο αντικοινωνικό, που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας.
4. Τύπος σχολείου που δεν παρέχει πολύπλευρη αγωγή.
5. Αναχρονιστικά Αναλυτικά Προγράμματα και βιβλία.
6. Εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς υποδομές και μέσα.
7. Απαξιωμένος εκπαιδευτικός κοινωνικά και οικονομικά.
8. Αναλογία μαθητών προς εκπαιδευτικό 25/1.
9. Απαξίωση της τεχνικής εκπαίδευσης.
10. Πανεπιστήμιο και το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και δεν απορροφούν το σύνολο της νέας γενιάς
11. Όσο αφορά τη δήθεν δωρεάν εκπαίδευση παραθέτουμε τα εξής στοιχεία:
Για ένα παιδί στο Δημοτικό οι γονείς ετήσια πληρώνουν:
I. 750 ευρώ περίπου για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας.
II. 400 ευρώ περίπου για την εκμάθηση δεύτερης ξένης γλώσσας.
III. 900 ευρώ περίπου για μια άλλη δραστηριότητα, όπως η μουσική, ο αθλητισμός, η ζωγραφική, ο χορός, κ. λ. π..
IV. 200 ευρώ περίπου για τα αναλώσιμα είδη.
ΣΥΝΟΛΟ: 2.200 ευρώ περίπου
Δεν υπολογίζουμε το κόστος των ιδιαίτερων μαθημάτων που καταφεύγουν οι γονείς για την κάλυψη των διδακτικών αναγκών των παιδιών τους, που εκ’ των πραγμάτων το δημόσιο δημοτικό σχολείο δεν καλύπτει.
Το συνολικό κόστος ενδέχεται να ξεπερνά τα 3.500 ευρώ.

Για ένα παιδί στο Γυμνάσιο οι γονείς ετήσια πληρώνουν:
 900 ευρώ περίπου για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας.
 500 ευρώ περίπου για την εκμάθηση δεύτερης ξένης γλώσσας.
 900 ευρώ περίπου για μια άλλη δραστηριότητα, όπως η μουσική, ο αθλητισμός, η ζωγραφική, ο χορός, κ. λ. π..
 1000 ευρώ περίπου για τα φροντιστήρια που αφορούν διδακτικό πακέτο.
 Βοηθήματα που φτάνουν στα 200 ευρώ περίπου.
 300 ευρώ τα αναλώσιμα.
ΣΥΝΟΛΟ: 3.600 ευρώ περίπου.
Με τα ιδιαίτερα μαθήματα το κόστος ενδέχεται να ξεπερνά τα 5.000 ευρώ.

Για ένα παιδί στο Λύκειο οι γονείς ετήσια πληρώνουν:
Πάνω από 7.000 ευρώ στο ενδεχόμενο που το παιδί έχει τελειώσει την εκμάθηση ξένων γλωσσών.
Πάντως το μεγαλύτερο ποσοστό κόστους έχει σχέση με τα φροντιστήρια προετοιμασίας των πανελλήνιων εξετάσεων.
Να σημειώσουμε ότι πολλά παιδιά αναγκάζονται να σπουδάσουν στο εξωτερικό.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Μπορούμε να έχουμε δημόσια εκπαίδευση, που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας;
Δημόσιο σχολείο που θα παρέχει όλες τις μορφές αγωγής με πιστοποίηση; Ένα κοινωνικό σχολείο; Ένα πανεπιστήμιο ποιοτικά αναβαθμισμένο που θα στηρίζει τις τοπικές κοινωνίες και τη Χώρα με τις μελέτες και τις έρευνές του; Τεχνική εκπαίδευση που θα στηρίζει τη νέα γενιά;
Δεν τα φτιάξαμε όταν η οικονομία ήταν σε άνθιση και το χρήμα έρρεε, τώρα με την οικονομική κρίση στο απόγειό της η αριστερά μπορεί;

Όλα τα προηγούμενα διλήμματα εμπεριέχονται στη βασική μας φιλοσοφία και στο επίκεντρο της πολιτικής της Αριστεράς. Όμως δύσκολα υλοποιούνται στις σημερινές οικονομικές συνθήκες.
Με βάση την πραγματικότητα, δωρεάν παιδεία δεν υπήρχε και με την υπάρχουσα κατάσταση δύσκολα έως αδύνατον να υπάρξει.
Η εκπαίδευση ήταν και εξακολουθεί να είναι ταξική.

Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα πληρώνουν, για να παρέχεται στα παιδιά τους ενισχυτική διδασκαλία, αγωγή Ξένων Γλωσσών και Νέων Τεχνολογιών, αγωγή Μουσικής, Εικαστικών και γενικά Καλλιτεχνικής Παιδείας και για αθλητικές δραστηριότητες.

Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα, περιορίζονται στις μορφές αγωγής που παρέχει το Δημόσιο Σχολείο, το οποίο και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
Οι περισσότεροι γονείς σήμερα στερούνται ακόμα και της εξόδου για καφέ, ακόμα και μιας οικογενειακής εβδομαδιαίας εξόδου, για να εξοικονομήσουν τα απαραίτητα για τα φροντιστήρια των παιδιών τους.

Η Αριστερά δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανεχθεί το άδικο και φυσικά την ανισότητα ευκαιριών στη μόρφωση. Η Αριστερά οφείλει και πρέπει να βρει λύση.

Όπως οι Έλληνες της Σμύρνης το 1922 έτσι και οι σημερινοί πρόσφυγες διαβαίνουν με κίνδυνο της ζωής τους θάλασσες και στεριές για την ελπίδα τη δική τους, της οικογένειάς τους και κυρίως των παιδιών τους.

Δεν είναι επιλογή των προσφύγων να είναι οι κατατρεγμένοι της γης!
Κάθε άνθρωπος με ευαισθησίες, με ανθρωπιστικές αρχές και αξίες, θα μπορούσε να πει σε ένα πρόσφυγα:
«Φίλε φτάσατε σ’ αυτήν την κατάσταση χωρίς να το θέλετε. Και αυτό γιατί κάποιοι άλλοι άνθρωποι σας έβαλαν σ’ έναν καταστροφικό πόλεμο, που σας διέλυσαν τη ζωή. Δεν έχετε πλέον σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, υποδομές στη χώρα σας. Βρεθήκατε εδώ και δεν έχετε σπίτι, φαγητό, νερό, ρούχα, θέρμανση. Δεν έχετε τα βασικά για την επιβίωσή σας και για μια αξιοπρεπή ζωή, αλλά κυρίως βλέπετε το φως της ελπίδας να σβήνει για εσάς. Όχι φίλε! Εμείς δεν πρέπει να μείνουμε απαθείς και δεν μένουμε απαθείς. Η χώρα μας, η Ελλάδα, ξέρει από προσφυγιά, η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Κως, ξέρει από προσφυγιά. Δεν θα αφήσουμε να σας αφαιρέσουν τη ζωή σας και την ελπίδα σας. Θα κάνουμε τα πάντα, για να μη συμβεί αυτό με όσες δυνάμεις διαθέτουμε. Δεν θα αφήσουμε να χαθεί το ανθρώπινο πρόσωπο της κοινωνίας μας».

Η Κωακή κοινωνία δεν είναι οι ακραίοι, ξενοφοβικοί και ταυτόχρονα φοβισμένοι. Είναι αυτή που έχει μάθει εδώ και πολλά χρόνια τον αλληλοσεβασμό, την συνύπαρξη και την αλληλεγγύη. Είναι η κοινωνία της συμπόνιας και της αξιοπρέπειας. Της βοήθειας στον αδύναμο και κατατρεγμένο. Είναι αυτή που αγκάλιασε ασθενείς και οδοιπόρους, που τους πρόσφερε ψωμί και φαγητό. Συμπόνια, αγάπη και ελπίδα. Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας συμμετείχε από την πρώτη στιγμή σε αυτήν την προσφορά ανθρωπιάς. Οι επιχειρηματίες του νησιού μας, απλοί πολίτες και η πλειοψηφία των φορέων.
Σίγουρα δε μπορούμε και δεν πρέπει να μη πούμε όλη την αλήθεια.
Ναι, να ομολογήσουμε ότι έτσι όπως ο Δήμος μας αντιμετώπισε το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, όχι μόνο δεν βοήθησε τον τόπο μας, αλλά συνέβαλε στη δημιουργία επιπλέον προβλημάτων. Αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι το πλήγμα στον τουρισμό και στο σύνολο των επιχειρήσεων του τόπου μας.

Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη γιατί η τοπική μας κοινωνία ξέρει να προσφέρει ανθρωπιά και να δίνει λύσεις. Αρκεί το μειονέκτημα μας, ως τόπος πρώτης υποδοχής προσφύγων, να το κάνουμε πλεονέκτημα. Να δείξουμε σε όλον τον κόσμο ότι εμείς στην Κω πάνω από όλα βλέπουμε τον άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή. Αυτή η εικόνα θα βοηθήσει ώστε ο τόπος μας να εξακολουθεί να είναι ελκτικός στους λαούς όλου του κόσμου με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται.

Η ελπίδα υπάρχει!
Η λύση υπάρχει!
Η ανθρωπιά υπάρχει!