Α. Κανείς δεν λέει ότι οι παραλίες ως τμήμα του φυσικού μας πλούτου πρέπει να μείνουν ανέγγιχτες από την ανθρωπινή δραστηριότητα! Χρειάζονται όμως αρχές στην εκμετάλλευση τους και αυτό είναι καθήκον του Δήμου μας. Η κάθε δημοτική αρχή πρέπει να έχει πολιτική διαχείρισης βασισμένη σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Αυτό όμως που γίνεται είναι η χωρίς όρους εμπορική και εκλογική εκμετάλλευση τους και ο συνεχής περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών.

Β. Οι παραλίες μπροστά από τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα τους παραχωρούνται και αυτά συνήθως τα μετε-ενοικιάζουν σε μικροεπαγγελματίες. Το μεγαλύτερο από τα ποσά των χρεών παρελθόντων ετών προς τον Δήμο μας ανήκουν σε απλήρωτες όφειλες αυτής της ομάδας επιχειρήσεων. Η πρόσβαση σε αυτές είναι δύσκολη έως αδύνατη και η χρήση τους επαφίεται στο εμπορικό δαιμόνιο των ενοικιαστών.
--Οι παραλίες μπροστά από τα εστιατόρια και στα καταστήματα αναψυχής παραχωρούνται σ’ αυτές και οι περισσότερες τα χρησιμοποιούν ως ‘’κράχτες’’ πελατείας, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό με τους επαγγελματίες ομπρελάδες. Το δεύτερο σε μέγεθος ποσό απλήρωτων οφειλών των χρεών παρελθόντων ετών προς τον Δήμο μας ανήκει σε αύτη την ομάδα επιχειρήσεων! Η πρόσβαση στην θάλασσα και εδώ είναι δύσκολη και οι πρόχειρες κατασκευές στην παραλία χωρίς έλεγχο!
--Στα μέτωπα της παραλίας κυρίως στην πόλη και στους παραλιακούς μας οικισμούς έχει δημιουργηθεί η κοινωνική ομάδα των επαγγελματιών παραλιουχων όπου η διανομή των χώρων δεν γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια κοινωνικού περιεχομένου αλλά με τα κεκτημένα και με πελατειακές πρακτικές.
--Το κοινωνικό περιεχόμενο επιβάλλει την ύπαρξη ικανών εκτάσεων ελεύθερων παραλιών για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της περιοχής, την ενοικίαση κατά προτεραιότητα σε δημότες με αναπηρίες, σε πολυτέκνους, σε μονογονεικές οικογένειες, σε μακροχρόνια ανέργους κλπ. ενώ το περιβαλλοντικό κριτήριο επιβάλλει μέτρα σεβασμού του τοπίου, κανόνες καθαριότητας, μέτρων ευπρεπισμού των πρόχειρων κατασκευών (πχ έγκριση τους από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου), σεβασμού των φυσικών ιδιαιτεροτήτων κάθε περιοχής,  μέτρα κατά της σπατάλης νερού κλπ.

Γ. Η νέα κυβερνητική πολιτική δημιουργεί νέα προβλήματα! Υπογράφηκε στις 11 Φλεβάρη 2014 και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης νέα κοινή υπουργική απόφαση ΚΥΑ που επιτρέπει την ''επέκταση ξενοδοχειακών μονάδων και παραλιακών καταστημάτων’’! Αναφέρεται (κάτι που γίνεται για πρώτη φορά) ότι μπορεί να δοθούν απευθείας, χωρίς δημοπρασία, παραλιακές εκτάσεις ή τμήματα αιγιαλού σε ιδιοκτήτες ξενοδοχείων ή ιδιοκτήτες καταστημάτων αναψυχής (νυχτερινά κέντρα ή άλλα μαγαζιά κ.λπ.) που οι επιχειρήσεις τους βρίσκονται δίπλα σε εκτάσεις που είναι κρατικές. Δηλαδή, επέκταση επιχειρηματικής δράσης. Και μάλιστα δίνει τη δυνατότητα να εγκαταστήσουν χρήσεις στο 50% του χώρου που έχει παραχωρηθεί με διαμόρφωση δρόμων, ελεύθερων λωρίδων κ.λπ. (Ήδη, ο Δήμος Κεφαλονιάς έχει προχωρήσει σε ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος για την απευθείας εκμίσθωση τμημάτων αιγιαλού – παραλίας). Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα εκτός από τις τροχήλατες καντίνες να εγκατασταθούν σταθερές καντίνες. Νέα ρύθμιση είναι ότι «ο μέγιστος χώρος που δύναται να μισθωθεί για σταθερή κατασκευή δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 30 τ.μ. και μπορεί να τοποθετηθεί αρθρωτό ξύλινο δάπεδο και σκιάδα για την αναμονή του κοινού, σε ποσοστό 70% του μισθωμένου χώρου»!!! Τι θα συμβεί; Τέτοια μαγαζιά 30 τ.μ. συναντά κανείς σε όλο το μήκος της παραλιακής ζώνης του Σαρωνικού από τη Γλυφάδα και προς το Λαύριο με άδεια …κινητής καντίνας!  Εν συμπεράσματι, η ΚΥΑ 2014 θεσπίζει ρυθμίσεις που εντείνουν την εμπορευματοποίηση μέσω της Τοπικής Διοίκησης. Εξέλιξη που δείχνει και το χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης ως κρίκο του κράτους που υλοποιεί την πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης και της παραχώρησης της χωρίς κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια.

Δ. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε ανάγκη από Δημοτική πολιτική διαχείριση των παραλιών του νησιού μας! Αυτή είναι μια προεκλογική συζήτηση που δυστυχώς δεν γίνεται δεν θα γίνει για προφανείς λόγους. ‘’Μην θίγεται τα κακώς κείμενα! Λέτε όμορφα και αόριστα πράγματα!’’ .
Το αποτέλεσμα όμως θα είναι κακό για τους συνεπείς επιχειρηματίες, τους μικροεπαγγελματίες ομπρελάδες, τους Δημότες, του φυσικούς πόρους και το  νησί μας. Η απουσία αρχών, μέτρων και κριτηρίων συμβάλλει σε ένα αλαλούμ που εξυπηρετεί τους πονηρούς και οδηγεί στην εκλογική και οικονομική εμπορευματοποίηση της καθημερινότητας μας.

Για την Σ.Ε. Ν. Μυλωνάς