Η αύξηση των τιμών της χοληστερίνης αποτελεί βασικό προδιαθεσικό παράγοντα που ενισχύει τις πιθανότητες να εκδηλώσει κάποιος στεφανιαία νόσο.

Η διατροφή παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μείωση της χοληστερίνης και κατά συνέπεια της πρόληψης των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Εκτός από το να ακολουθείτε ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο που θα σας συστήσει ο γιατρός σας, μπορείτε να αξιοποιήσετε το φαρμακείο της φύσης και την ποικιλία βοτάνων του διαθέτει, πολλά από τα οποία είναι σύμμαχοι στη ρύθμιση των τιμών της χοληστερίνης.

Πράσινο τσάι

Τα φλαβονοειδή και οι κατεχίνες που περιέχει έχουν ευεργετική επίδραση στη μείωση των λιπιδίων στο αίμα.

Το τσάι αναστέλλει την οξείδωση της «κακής» (LDL) χοληστερίνης, που έχει συσχετιστεί με τον κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκλήρωσης, ενώ παράλληλα εμποδίζει την απορρόφησή της από το έντερο. Αμερικανική έρευνα έδειξε ότι μπορεί να μειώσει τα λιπίδια του αίματος έως και 10% σε μόλις 3 εβδομάδες.

Κανέλα

Η κανέλα είναι γνωστό ότι βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου στον οργανισμό. Έχει αποδειχθεί όμως ότι συμβάλλει και στη ρύθμιση της χοληστερίνης. Μειώνει τα επίπεδα τόσο της ολικής όσο και της «κακής» (LDL) χοληστερίνης στο αίμα, καθώς και τα τριγλυκερίδια, ενώ αυξάνει την «καλή» (HDL) χοληστερίνη. Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες, 1/2 κουταλάκι ημερησίως μπορεί να μειώσει τη χοληστερίνη έως και κατά 18% και τα τριγλυκερίδια μέχρι 30%. Θεωρείται, μάλιστα, πως η κατανάλωσή της με μέλι έχει ακόμη πιο θεαματικά αποτελέσματα.

Δυόσμος

Ο δυόσμος είναι σύμμαχος για την υγεία της καρδιάς, καθώς εμποδίζει την παραγωγή της χοληστερίνης στο συκώτι. Παράλληλα, χάρη σε ένα συστατικό του, τη μενθόλη, διευκολύνει την έκκριση των χολικών οξέων που μεταβολίζουν τα λιπαρά.

Πικραλίδα

Η πικραλίδα ή ταραξάκο βοηθά στον μεταβολισμό των σακχάρων και των λιπών και γι’ αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη μείωση της χοληστερίνης. Συμβάλλει επίσης στην εύρυθμη λειτουργία του ήπατος και του παγκρέατος, είναι αιμοκαθαρτικό και αποτοξινωτικό και παράλληλα έχει καταπραϋντική δράση.

Τζίντζερ

Το τζίντζερ ή πιπερόριζα ρίχνει τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα και αποτρέπει τη σύνθεση νέας χοληστερίνης. Επιπλέον, βοηθά στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, μειώνει την αρτηριακή πίεση και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος.

Πηγή: onmed.gr

Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι μια κοινή και μεταδοτική ασθένεια, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από ένα ερυθρώδες εξάνθημα στο πρόσωπο.

Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι επίσης γνωστή και ως “πέμπτη νόσος”, επειδή, ιστορικά, ήταν μία από τις πέντε κοινές ασθένειες της παιδικής ηλικίας (μαζί με ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα, οστρακιά).

Στα περισσότερα παιδιά, ο παρβοϊός είναι μια ήπια λοίμωξη και δεν απαιτεί περίπλοκη θεραπεία. Ωστόσο, ακόμα και σε ορισμένους ενήλικες, η μόλυνση μπορεί να είναι σοβαρή. Για παράδειγμα λοίμωξη από παρβοϊό σε μερικές έγκυες γυναίκες μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας για το έμβρυο. Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι επίσης πιο σοβαρή για άτομα με ορισμένα είδη αναιμίας ή για άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Παρβοϊός: Συμπτώματα

Οι περισσότεροι άνθρωποι με λοίμωξη από παρβοϊό δεν έχουν σημαντικά σημάδια ή συμπτώματα. Όταν εμφανίζονται, τα συμπτώματα ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την ηλικία του ατόμου.

Συμπτώματα στα παιδιά

Τα πρώιμα συμπτώματα της μόλυνσης από παρβοϊό στα παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν:

Πυρετό
Στομαχικές διαταραχές
Πονοκέφαλο
Καταρροή
Εξάνθημα στο πρόσωπο

Αρκετές ημέρες μετά την εμφάνιση των πρώιμων συμπτωμάτων, μπορεί να εμφανιστεί ένα διακριτικό ανοιχτό-κόκκινο εξάνθημα στο πρόσωπο, συνήθως και στα δύο μάγουλα. Τελικά μπορεί να επεκταθεί στα χέρια, τον κορμό, τους γλουτούς και τους μηρούς, όπου το εξάνθημα έχει ένα ροζ χρώμα και είναι λίγο ανάγλυφο στην αφή. Το εξάνθημα μπορεί να προκαλέσει φαγούρα, ιδιαίτερα στα πέλματα των ποδιών.

Γενικά, το εξάνθημα εμφανίζεται κοντά στο τέλος της ασθένειας. Είναι πιθανό να μπερδέψει κανείς το εξάνθημα ως σύμπτωμα από άλλα ιογενή εξανθήματα ή από κάποιο φάρμακο. Το εξάνθημα μπορεί “να έρχεται και να φεύγει”για μέχρι και τρεις εβδομάδες και να γίνεται περισσότερο εμφανές, όταν το παιδί εκτίθεται σε ακραίες θερμοκρασίες ή περνάει αρκετό χρόνο στον ήλιο.

Συμπτώματα στους ενήλικες

Οι ενήλικες συνήθως δεν αναπτύσσουν εξάνθημα στο πρόσωπο. Αντ' αυτού, το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της λοίμωξης από παρβοϊό σε ενήλικες είναι ο πόνος στις αρθρώσεις, που διαρκεί από μερικές ημέρες έως και εβδομάδες. Οι αρθρώσεις που προσβάλλονται συνηθέστερα είναι στα χέρια, τους καρπούς, τους αστραγάλους και τα γόνατα.

Παρβοϊός: Αίτια

Ο άνθρωπος προσβάλλεται από το στέλεχος Β19 του παρβοϊού (γι' αυτό και είναι γνωστός και ως παρβοϊός Β19). Αυτό είναι διαφορετικό στέλεχος από τον παρβοϊό που προσβάλλει σκύλους και γάτες, οπότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να κολλήσετε την μόλυνση από ένα κατοικίδιο ζώο ή το αντίστροφο.

Η ανθρώπινη λοίμωξη από παρβοϊό είναι πιο συχνή μεταξύ των παιδιών ηλικίας δημοτικού σχολείου και παρουσιάζει εξάρσεις κατά τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο καθένας μπορεί να κολλήσει τον παρβοϊό Β19 ανά πάσα στιγμή του έτους. Εξαπλώνεται από άτομο σε άτομο, ακριβώς όπως το κοινό κρυολόγημα, συχνά μέσω αναπνευστικών εκκρίσεων και της επαφής χέρι-με-χέρι.

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω του αίματος. Μια έγκυος γυναίκα που έχει μολυνθεί μπορεί να μεταδώσει τον ιό στο έμβρυο που κυοφορεί.

Η ασθένεια είναι μεταδοτική κατά την εβδομάδα πριν εμφανιστεί το εξάνθημα, γι' αυτό και είναι πολύ δύσκολο να προληφθεί η μετάδοση από άτομο σε άτομο, αφού δεν υπάρχουν ακόμα εμφανή συμπτώματα. Μόλις εμφανιστεί το εξάνθημα, το άτομο με την ασθένεια δεν θεωρείται πλέον μεταδοτική και δεν χρειάζεται να απομονώνεται.

Παρβοϊός: Ποιες είναι οι πιθανές σοβαρές επιπλοκές

Παρβοϊός και αναιμία

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές για τα άτομα με αναιμία, μια κατάσταση κατά την οποία τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία μεταφέρουν οξυγόνο σε όλα τα μέρη του σώματός σας, “ξοδεύονται” με μεγαλύτερο ρυθμό από εκείνον που τα αναπληρώνει ο μυελός των οστών. Η λοίμωξη από παρβοϊό σε άτομα με αναιμία μπορεί να σταματήσει την παραγωγή των ερυθρών κυττάρων του αίματος και να προκαλέσει μια κρίση αναιμίας. Τα άτομα με δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι σε ιδιαίτερο κίνδυνο αν κολλήσουν παρβοϊό.

Παρβοϊός μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία και συναφείς επιπλοκές σε:

Αγέννητα παιδιά γυναικών οι οποίες έχουν μολυνθεί με τον παρβοϊό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα
Λοίμωξη από παρβοϊό στην εγκυμοσύνη

Η λοίμωξη από παρβοϊό διάρκεια της εγκυμοσύνης επηρεάζει μερικές φορές τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο έμβρυο. Αν και είναι σχετικά σπάνιο, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αναιμία, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποβολή ή θνησιγένεια. Ο κίνδυνο για το έμβρυο είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο εξάμηνο του εγκυμοσύνης.

Λοίμωξη από παρβοϊό σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρή αναιμία σε άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο μπορεί να προκύψει από:

Λοίμωξη HIV (AIDS)
Θεραπείες για τον καρκίνο
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται μετά από μεταμοσχεύσεις οργάνων
http://www.mayoclinic.org

Μια νέα έρευνα σε ποντίκια-πειραματόζωα υποδεικνύει ότι μπορεί να είναι εφικτό να ανιχνευθούν τα πρώτα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ από την οσμή των ούρων.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι διαπιστώσεις της νέας μελέτης για το Αλτσχάιμερ θα οδηγήσουν σε μια μη επεμβατική εξέταση ούρων που θα εντοπίζει την καταστροφική αυτή νόσο του εγκεφάλου προτού να κάνει μεγάλη ζημιά.

Ο δρ Bruce Kimball, εκ των επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific Reports, ανέφερε ότι μέχρι πρότινος οι έρευνες επικεντρώνονταν στην οσμή του σώματος γενικότερα, όταν αυτή προέρχεται από παράγοντες που ξεκινούν εκτός του σώματος, όπως ιοί και εμβόλια.

Και διευκρινίζει: “Τώρα έχουμε απόδειξη ότι η 'υπογραφή' ορισμένων οσμών μπορεί να μεταβάλλεται από αλλαγές στην εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να έχει συνέπειες και για άλλες νευρολογικές ασθένειες”.

Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί θεραπεία που να σταματάει ή να αντιστρέφει την εξέλιξη του Αλτσχάιμερ, η πρώιμη, ακριβής διάγνωση της νόσου παρέχει σε γιατρούς και ασθενείς τον χρόνο να βρουν μια θεραπεία που να προσφέρει την καλύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμα κάποιο οριστικό διαγνωστικό τεστ για αυτή την πιο κοινή μορφή άνοιας, ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι η αυξημένη συσσώρευση αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο.

Πώς στην έρευνα με τα ποντίκια, εκείνα με Αλτσχάιμερ είχαν σαφώς διαφορετική υπογραφή οσμής ούρων

Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις ποντικιών τα οποία εκτρέφονται ειδικά για να αναπτύξουν αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο, παρόμοιες με εκείνες που επηρεάζουν τον άνθρωπο. Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές εισάγουν ανθρώπινα γονίδια στο γονιδίωμα των ποντικιών και στη συνέχεια, ενεργοποιούν αυτά τα γονίδια με ειδικές φαρμακευτικές ουσίες. Τα γονίδια επιφέρουν μεταλλάξεις που κάνουν τα κύτταρα του εγκεφάλου των ποντικών να παράγουν υπερβολικές ποσότητες πρόδρομης πρωτεΐνης του αμυλοειδούς.

Η περίσσεια αυτής της πρωτεΐνης αμυλοειδούς σχηματίζει πλάκες που φράζουν ουσιαστικά τον εγκέφαλο στα ποντίκια με παρόμοιο τρόπο με εκείνον που συμβαίνει στους ανθρώπους με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Τα ποντίκια αναπτύσσουν παρόμοια συμπτώματα συμπεριφοράς και ψυχικής φθοράς. Αυτοί οι τύποι των ποντικών είναι γνωστοί ως “ποντίκια ΑΡΡ”.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τρεις διαφορετικές “ποικιλίες” ποντικών APP. Εφαρμόζοντας συμπεριφορικές και χημικές αναλύσεις διαπίστωσαν ότι κάθε “ποικιλία” των ποντικιών ΑΡΡ είχε διαφορετικές υπογραφές οσμής ούρων, οι οποίες ήταν σαφώς διαφορετικές από εκείνες των υγιών ποντικών.

Οι διαφορές αυτές δεν οφείλονταν σε διαφορετικές χημικές ενώσεις, αλλά σε διαφορές στις συγκεντρώσεις των ίδιων ενώσεων. Οι διαφορές στην οσμή των ούρων δεν διέφεραν πολύ με την ηλικία και εντοπίστηκαν πολύ πριν ανιχνευθούν οι πρώτες συσσωρεύσεις αμυλοειδούς πλάκας στους εγκεφάλους των ποντικών ΑΡΡ, λένε οι ερευνητές.

Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για την κατάρτιση ενός τεστ οσμής ούρων, το οποίο θα προβλέπει πολύ νωρίτερα τα πρώτα στάδια εξέλιξης της νόσου του Πάρκινσον.

http://www.medicalnewstoday.com

Ορισμένα διαδεδομένα φαρμακευτικά σκευάσματα, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της καούρας, τη δυσπεψία και την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, συνδέονται με έναν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο νεφρικής νόσου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το πανεπιστήμιο Johns Hopkins.

Η νέα αυτή έρευνα είναι η τελευταία στην σειρά που διαπιστώνει σύνδεση μεταξύ των φαρμάκων αυτών και αρνητικών επιπτώσεων για την υγεία του χρήστη. Μελέτες σε συνολικά 2.015 ανθρώπους συνέδεσαν επιστημονικά τα φάρμακα με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, καθώς και για με αυξημένη πιθανότητα θανάτου για όσους νοσηλεύονται σε νοσοκομείο.

Σύμφωνα με τα όσα ανακοινώθηκαν, τέτοιου είδους φάρμακα, όπως τα Prilosec και Nexium, χρησιμοποιούνται από τη δεκαετία του 1980, όταν και η γενική πεποίθηση ήταν πως πρόκειται για πλήρως ασφαλή φάρμακα, με αποτέλεσμα την ευρεία χρήση τους για καούρα, δυσπεψία και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Κατά την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, έχουν ενταθεί οι ανησυχίες σχετικά με μια αυξανόμενη λίστα παρενεργειών και άλλων σημαντικών κινδύνων για την υγεία.

Για τις ανάγκες της νέας μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of the American Medical Association, οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από 10.482 συμμετέχοντες σε μεγάλη έρευνα για την αθηροσκλήρωση (ARIC), που πραγματοποιήθηκε από το 1996 έως το 2011. Τα αποτελέσματα της επανεξέτασης των στοιχείων αυτών επαληθεύτηκαν με περαιτέρω ανάλυση των ιατρικών δεδομένων για 248.751 ασθενείς στην βάση δεδομένων Geisinger Health System στις ΗΠΑ.

Διαπιστώθηκε πως, μεταξύ των 322 ατόμων στην έρευνα ARIC, που χρησιμοποιούσαν φάρμακα για την καούρα, ο κίνδυνος για νεφροπάθεια ήταν 11,8%, σε σύγκριση με τον αναμενόμενο κίνδυνο του 8,5% μεταξύ των ατόμων που δεν έπαιρναν τέτοια φάρμακα. Επίσης, μεταξύ των 16.900 ασθενών από την βάση δεδομένων Geisinger, που χρησιμοποιούσαν φάρμακα για την καούρα, ο κίνδυνος για νεφροπάθεια ήταν 15,6%, σε σύγκριση με τον αναμενόμενο κίνδυνο του 13,9% σε αυτή την περίπτωση.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η τελευταία αυτή μελέτη δεν καθορίζει με ακρίβεια τη συνολική αύξηση του κινδύνου για νεφρική νόσο, εστιάζοντας αντ' αυτού απλά στο αν ένα άτομο λαμβάνει συνταγογραφημένα φάρμακα για καούρα, δυσπεψία, ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Ο δρ Morgan Grams, επιδημιολόγος στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins, υποστηρίζει ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει πως τα φάρμακα αυτά είναι από μόνα τους αιτία νεφρικής νόσου. Αν και απαιτείται περισσότερη έρευνα, ωστόσο, προσθέτει ότι οι γιατροί και οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους, που ενδέχεται να υπάρξουν από την λήψη τέτοιων φαρμάκων.

http://www.upi.com