Ο επαγγελματίας τραγουδιστής της Όπερας Ambrož Bajec-Lapajne τραγουδάει Σούμπερτ, ενώ οι γιατροί του αφαιρούν έναν όγκο από τον εγκέφαλο.

Συνήθως ένα βίντεο από χειρουργείο προκαλεί ανατριχίλα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιος μπορεί να παραμείνει τόσο ήρεμος και να τραγουδάει Σούμπερτ, ενώ την ίδια ώρα του αφαιρούν χειρουργικά έναν όγκο από τον εγκέφαλο.

Η μέθοδος αυτή βοηθάει και τους χειρουργούς, δίνοντάς τους ένα "οδικό χάρτη" ώστε να μην πειράξουν κρισιμα κέντρα του εγκεφάλου.

Στο βίντεο φαίνεται ο επαγγελματίας τραγουδιστής της Όπερας Ambrož Bajec-Lapajne να τραγουδάει την "Gute Nacht" του Franz Schubert.

Στην περίπτωσή του οι γιατροί ήθελαν να παρατηρήσουν σε ποιά σημεία του εγκεφάλου επηρεάζεται η λειτουργία της γλώσσας, ώστε να τα αποφύγουν κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης του όγκου.

thetoc.gr

Όταν έγινε ο πρώτος υπέρηχος οι γιατροί εντόπισαν το πρόβλημα. Είπαν στη μητέρα τους ότι υπάρχει πρόβλημα αλλά εκείνη δε δέχθηκε να διακόψει την κύηση.

Μόλις γεννήθηκαν οι γιατροί διαπίστωσαν ότι τα κορίτσια μοιράζονταν τον ίδιο εγκέφαλο. Κάτι που έκανε αδύνατο το διαχωρισμό τους.

Οι γονείς τους άκουσαν τους γιατρούς να τους προειδοποιούν για τις ελάχιστες πιθανότητες επίβιώσής τους. Όμως σήμερα 7 χρόνια μετά τα δύο κοριτσάκια ζουν και μάλιστα πηγαίνουν και σχολείο. Το εκπληκτικό είναι ότι η μία βλέπει μέσα από τα μάτια της άλλης και μπορεί επίσης να κινεί τα μέλη της άλλης.

Όπως αναφέρει η μητέρα τους, έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες με την Τατιάνα να είναι ο αρχηγός. Οι γιατροί είχαν προβλέψει ότι τα κορίτσια δε θα καταφέρουν ποτέ να συντονίσουν τα μέλη τους και να σηκωθούν από το κρεβάτι. 'Ομως παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις εκείνες τρέχουν και παίζουν. Φυσικά και τσακώνονται και αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Η μητέρα τους πιστεύει ότι αναγκαστικά θα μάθουν να το ξεπερνάνε αφού ο διαχωρισμός τους είναι αδύνατος.

any-news.gr

"Αυτόν κάπου τον ξέρω", λέμε συχνά, αλλά συχνά γινόμαστε ρεζίλι επειδή δεν θυμόμαστε το όνομα κάποιου που θα έπρεπε να το ξέρουμε. Ωστόσο κανείς δεν φταίει γι’ αυτό. Επιστήμονες που μελετούν τις εγκεφαλικές λειτουργίες μάς... δικαιολογούν απόλυτα και μας λένε πως να θυμόμαστε τα ονόματα των άλλων καλύτερα.   

Ο εγκέφαλος έχει μια συγκεκριμένη περιοχή –περίπου πίσω από τα αυτιά– η οποία είναι η "περιοχή αναγνώρισης προσώπων" (Fusiform Face Area). Η αναγνώριση ενός προσώπου λοιπόν είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την μνήμη. Τα πρόσωπα δεν τα θυμόμαστε, αλλά τα αναγνωρίζουμε. Πρόκειται για μία εντελώς ξεχωριστή λειτουργία, τόσο έντονη, που μπορούμε να «βλέπουμε» πρόσωπα κι εκεί που δεν υπάρχουν, όπως στα σύννεφα ή στο φεγγάρι. 

Τα ονόματα όμως δεν είναι πρόσωπα, είναι λέξεις. Και τις λέξεις τις ανασύρουμε από την μνήμη μας. Δεν υπάρχει στον εγκέφαλο μηχανισμός "αναγνώρισης" λέξεων. Πρέπει να τις θυμόμαστε. Άλλη λειτουργία είναι η αναγνώριση και άλλη η μνήμη.  Για να θυμόμαστε τα ονόματα, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα χρησιμοποιούμε συχνά και να τα επαναλαμβάνουμε. Όπως, πολύ έξυπνα, κάνουν όσοι επαναλαμβάνουν το όνομα κάποιου που τους συστήνεται.

Το χειρότερο είναι να "στύβουμε" το μυαλό μας για να θυμηθούμε ένα όνομα ή μία οποιαδήποτε λέξη. Αντίθετα, είναι χρήσιμο όταν μας συστήνουν κάποιον να κάνουμε ένα συνειρμό του ονόματός του με κάτι που μας τον θυμίζει. 

iatropedia.gr