Οι υποδοχείς της γεύσης βρίσκονται στους γευστικούς κάλυκες, που εντοπίζονται στην γλώσσα, την υπερώα, την επιγλωττίδα, τον οισοφάγο, τον λάρυγγα. Η αίσθηση της γεύσης εξυπηρετείται με τα προσωπικά, γλωσσοφαρυγγικά, πνευμονογαστρικά νεύρα.

Οι κεντρικές συνδέσεις των νεύρων καταλήγουν στο στέλεχος του εγκεφάλου, στον πυρήνα της μονήρους δεσμίδας. Πολυάριθμες νευρικές οδοί συνδέονται με την γέφυρα, τη νήσο REIL, τον φλοιό, τον θάλαμο, τον πρόσθιο εγκέφαλο, τον υποθάλαμο, την ανώνυμη ταινία, τον κεντρικό πυρήνα της αμυγδαλής, την τελική ταινία.

Οι διαταραχές της αίσθησης της γεύσης προκαλούνται από παθολογικές καταστάσεις που εμποδίζουν την πρόσβαση της ουσίας στα υποδεκτικά κύτταρα του γευστικού κάλυκα (απώλεια μεταφοράς), ή προκαλούν βλάβη στα υποδεκτικά κύτταρα αυτά καθαυτά (αισθητηριακή απώλεια) ή βλάβη στα νεύρα και στις γευστικές οδούς (νευρική απώλεια).

Νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν διαταραχές γεύσης λόγω απώλειας μεταφοράς είναι τα φάρμακα, τα βαρέα μέταλλα, η ξηροστομία κλπ., νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν διαταραχές γεύσης λόγω αισθητηριακής απώλειας είναι το γήρας, λοιμώξεις, ενδοκρινικά νοσήματα κλπ., νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν διαταραχές γεύσης λόγω νευρικής απώλειας είναι τα ψυχιατρικά νοσήματα οι μεταβολικές διαταραχές, τα τραύματα, οι λοιμώξεις, οκαρκίνος κλπ. Οι μηχανισμοί είναι μεικτοί σε ορισμένες παθολογικές περιπτώσεις. Ορισμένοι τοξικοί παράγοντες της καθημερινότητας, όπως το κάπνισμα προκαλούν αλλοιώσεις στην γευστική ετοιμότητα του σώματος.

Οι διαταραχές γεύσης περιλαμβάνουν:

- Τη μειωμένη αίσθηση γεύσης: Ο ασθενής έχει κανονικά αισθήματα γεύσης αλλά ανταποκρίνεται μειωμένα στα γευστικά ερεθίσματα, επί παραδείγματι δεν αισθάνεται την αλμυρή γεύση.

- Την διαστροφή της γεύσης: Ο ασθενής έχει αισθήματα γεύσης αλλά η ποιότητά τους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, επί παραδείγματι νιώθει το αλμυρό ως ξινό.

- Την ύπαρξη αναίτιων γευστικών αισθημάτων: Ο ασθενής έχει μονίμως αίσθημα γεύσης χωρίς γευστικό ερέθισμα, επί παραδείγματι νιώθει  μόνιμη πικράδα στο στόμα χωρίς να έχει στο στόμα του κάτι πικρό.

Η πικρίλα στόματος είναι από την πιο κοινή διαταραχή γεύσης που μειώνει το επίπεδο ζωής του πάσχοντος από διαταραχή γεύσης. Μπορεί να είναι μόνιμη, διαλείπουσα, να εμφανίζεται με συγκεκριμένο εκλυτικό αίτιο (π.χ. φαγητό) να εμφανίζεται μόνο κατά την ημέρα ή τη νύχτα.

Τα κύρια νοσήματα που προκαλούν πικρίλα στόματος είναι τοπικές παθήσεις στόματος οδοντιατρικές παθήσεις, νοσήματα ή παθολογικές καταστάσεις που αλλάζουν την ποιότητα των σωματικών υγρών του στόματος και προβλήματα γαστρεντερικού συστήματος.

Τι πρέπει επιπρόσθετα να γνωρίζετε εσείς, που εμφανίζετε διαταραχή γεύσης:

1.Το μπούκωμα και η ρινική συμφόρηση είναι οι πιο κοινοί παράγοντες που διαταράσσουν τη σωστή αίσθηση της γεύσης. Οι κοινές ιώσεις προκαλούν παροδική διαταραχή όσφρησης και γεύσης.

2. Ορισμένα φάρμακα προκαλούν ως παρενέργεια διαταραχή γεύσης με προεξάρχον σύμπτωμα την ξινίλα ή την πικρίλα. Η κατάχρηση αντιβιοτικών, προκαλεί δυσλειτουργία της γεύσης, λόγω υπερβολικής ανάπτυξης μυκήτων.

3.Βουρτσίζετε και καθαρίζετε με επιμέλεια σε καθημερινή βάση το στόμα σας. Η κακή υγιεινή των δοντιών μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την γεύση.

4.Εάν η διαταραχή επιμένει, η σωστή παθολογική εξέταση είναι επιβεβλημένη.

5.Η εργαστηριακή διερεύνηση των διαταραχών της γεύσης γίνεται με γενικές ή ειδικές εξετάσεις ενώ η θεραπεία διαφοροποιείται ανάλογα με το αίτιο.

onmed

Μοιάζει απίστευτο, είναι όμως αληθινό. Μπορείς να γυρίσεις τα διανυθέντα χιλιόμετρα του αυτοκινήτου σου κατά εκατοντάδες χιλιάδες χλμ. σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, όπως φαίνεται και στο βίντεο.

Σύμφωνα με το autotriti.gr οποιοσδήποτε πλέον μπορεί να γυρίσει τα χιλιόμετρα στον πίνακα οργάνων του αυτοκινήτου του. Αρκεί να διαθέτει ένα τηλέφωνο σύγχρονης τεχνολογίας (smart phone) με το οποίο θα κατεβάσει τη σχετική εφαρμογή και ένα μηχάνημα ανάγνωσης του εγκεφάλου του αυτοκινήτου, το οποίο μπορεί να αγοραστεί μέσω διαδικτύου με μερικές δεκάδες ευρώ.

newsbeast.gr

Ο ίλιγγος είναι η αίσθηση της περιστροφής, του έντονου λικνίσματος, ή της αίσθησης ότι “όλα γυρίζουν” γύρω σας, ακόμα και όταν είστε απόλυτα ακίνητοι.

Για να κατανοήσουμε από τι ακριβώς προκαλείται ο ίλιγγος, πρέπει πρώτα να δούμε τον περίπλοκο τρόπο που ο εγκέφαλος ισορροπεί το σώμα. Τα ηχητικά κύματα ταξιδεύουν μέσα από το εξωτερικό κανάλι του αυτιού μέχρι να φτάσουν στο τύμπανο του αυτιού. Από εκεί, ο ήχος μετατρέπεται σε δονήσεις, οι οποίες μεταδίδονται στο εσωτερικό αυτί μέσω τριών μικρά οστών (άκμονας, σφύρα και αναβολέας) στον κοχλία και τελικά προς το αιθουσαίο νεύρο, το οποίο μεταφέρει το σήμα στον εγκέφαλο μας .

Ένα άλλο σημαντικό μέρος του εσωτερικού αυτιού είναι η τα ημικυκλικά κανάλια. Αυτά είναι κάθετα μεταξύ τους και είναι επενδεδυμένα με ευαίσθητα κύτταρα να ενεργούν σαν ένα γυροσκόπιο για το σώμα. Αυτή η διάταξη, σε συνδυασμό με την ευαισθησία των τριχωτών κυττάρων στο εσωτερικό των καναλιών, παρέχει άμεσες πληροφορίες στον εγκέφαλο σχετικά με τη θέση του σώματος στον χώρο.

Ίλλιγος: Τι τον προκαλεί

Υπάρχουν διάφορες αιτίες για τον ίλιγγο. Ο ίλιγγος μπορεί να οριστεί με βάση το αν η αιτία είναι περιφερική ή κεντρική. Οι κεντρική αιτίες του ιλίγγου προκύπτουν στον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό, ενώ ο περιφερικός ίλιγγος οφείλεται σε ένα πρόβλημα μέσα στο εσωτερικό αυτί. Στο εσωτερικό αυτί μπορεί να αναπτυχθεί φλεγμονή λόγω ασθένειας, ή κάποιοι μικροί κρύσταλλοι ή πέτρες που συνήθως βρίσκονται μέσα στο εσωτερικό αυτί μπορεί να μετατοπιστούν και να προκαλέσουν ερεθισμό στα μικρά τριχωτά κύτταρα μέσα στα ημικυκλικά κανάλια, οδηγώντας σε ίλιγγο. Αυτό είναι γνωστό ως καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης.

Η ασθένεια Meniere, που σχετίζονται με την απώλεια ακοής και τις εμβοές (βούισμα των αυτιών), και προκαλείται από συσσώρευση υγρού μέσα στο εσωτερικό αυτί, μπορεί επίσης να προκαλέσει ιλίγγους. Τραύματα στο κεφάλι μπορεί να οδηγήσουν σε βλάβες στο εσωτερικό αυτί και να γίνει αιτία ιλίγγου. Πιο σπάνια, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ή κάποιοι όγκοι μπορεί να οδηγήσουν σε συμπτώματα ιλίγγου.

Ίλιγγος: Τι μπορείτε να κάνετε

Η πιο γνωστή θεραπεία για τον περιφερικό ίλιγγο είναι οι ασκήσεις Epley. Κατά τη διάρκεια αυτής της μεθόδου, οι ειδικές κινήσεις της κεφαλής μετακινούν τους χαλαρούς κρυστάλλους (canaliths) μέσα στο εσωτερικό αυτί. Με την επανατοποθέτηση αυτών των κρυστάλλων, υπάρχει λιγότερος ερεθισμός στο εσωτερικό αυτί και τα συμπτώματα του ιλίγγου γίνονται πιο ήπια. Επειδή αυτές οι κινήσεις μπορεί αρχικά να οδηγήσει σε επιδείνωση του ιλίγγου, θα πρέπει να γίνουν από έμπειρο γιατρό ή φυσιοθεραπευτή.

Μια δεύτερη μέθοδος είναι οι ασκήσεις Cawthorneεις. Πρόκειται για μια σειρά από κινήσεις των ματιών και του κεφαλιού, οι οποίες οδηγούν σε μειωμένη ευαισθησία των νεύρων μέσα στο εσωτερικό αυτί και έτσι μειώνονται τα συμπτώματα του ιλίγγου. Αυτές οι απλές κινήσεις πρέπει να γίνονται από τον ασθενή σε μια τακτική βάση για καλύτερα αποτελέσματα.

http://www.medicinenet.com/

Επιστήμονες βρήκαν ένα γονίδιο που συνδέεται με τη σχιζοφρένεια και μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των εγκεφαλικών δομών για την επικοινωνία, κάτι που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των εφηβικών ετών, οδηγώντας στην εκδήλωση αυτής της ψυχολογικής διαταραχής αργότερα στη ζωή του ατόμου.

Συγκεκριμένα, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, μέσα από μια μεγάλη αναθεώρηση των γονιδιωμάτων και των εγκεφαλικών δομών του ανθρώπου, ανακάλυψαν έναν ξεχωριστό τύπο του γονιδίου C4 (complement component 4), το οποίο βρίσκεται πιο συχνά σε άτομα με σχιζοφρένεια σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν την ασθένεια.

Το γονίδιο αυτό παίζει επίσης ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα, οδηγώντας τους ερευνητές να συμπεράνουν ότι τα φάρμακα που αποσκοπούν στην εξουδετέρωση του C4, μπορεί να υπάρχουν ήδη για άλλες χρήσεις. Η πρωτεΐνη είναι επίσης γνωστό ότι παίζει ρόλο σε μια διαδικασία που οι επιστήμονες ονομάζουν “κλάδεμα” και πρόκειται για την εξάλειψη νευρώνων στον εγκέφαλο που δεν είναι πλέον απαραίτητοι. Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι οι μειωμένες συνολικές συνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών νευρώνων, που ονομάζονται συνάψεις, είναι κάτι που παρατηρείται στους εγκεφάλους ατόμων με υψηλότερα επίπεδα του γονιδίου C4.

Ο επικεφαλής της έρευνας, δρ Steve McCarroll, από το Ινστιτούτο Broad του Χάρβαρντ, ανέφερε σχετικά: “Το ανθρώπινο γονιδίωμα παρέχει ένα ισχυρό νέο τρόπο ανάλυσης της σχιζοφρένειας. Η κατανόηση των γενετικών επιπτώσεων είναι ένας τρόπος για να ανοίξουμε το 'μαύρο κουτί' του τι είναι ακριβώς αυτή η νόσος και να αρχίσουμε να βλέπουμε τις καθεαυτές βιολογικές διεργασίες που την προκαλούν”.

Για τις ανάγκες της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature, οι επιστήμονες ανέλυσαν γονιδιώματα από 65.000 συμμετέχοντες και εξέτασαν 700 εγκεφάλους νεκρών ατόμων.

Διαπίστωσαν ότι όσο περισσότερη από την πρωτεΐνη C4 ενεργοποιείται στον εγκέφαλο του ατόμου, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτύξει σχιζοφρένεια. Περάματα με ποντίκια αποκάλυψαν επίσης, ότι όσο περισσότερο το γονίδιο C4 είναι ενεργοποιημένο κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του εγκεφάλου, τόσες περισσότερες εγκεφαλικές συνάψεις καταστρέφονται συνολικά.

Η έρευνα από εδώ και πέρα θα επικεντρωθεί στην καταστολή της υπερβολικής λειτουργίας του C4 για να αποτραπεί η καταστροφή πολλών συνάψεων κατά την ανάπτυξη, δηλαδή κατά τη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας του ατόμου.

“Η μελέτη αυτή σηματοδοτεί μια κρίσιμη καμπή για την καταπολέμηση της σχιζοφρένειας. Είναι μια μελέτη που αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού”, είπε ο επικεφαλής του Ινστιτούτου NIMH, δρ Bruce Cuthbert, και πρόσθεσε: “Χάρη σε αυτή τη γενετική επανάσταση, μπορούμε να δούμε επιτέλους προοπτική στις κλινικές έρευνες, την έγκαιρη ανίχνευση, τις νέες θεραπείες και ακόμη και την πρόληψη της σχιζοφρένειας”.

http://www.upi.com