Μήπως διαβάζετε αυτή τη στιγμή το άρθρο αυτό από το κινητό σας; Μήπως δεν καταφέρνετε να περάσουν 20 λεπτά χωρίς να κοιτάξετε το τηλέφωνό σας; Τότε ανήκετε στην πλειονότητα του πληθυσμού που δεν μπορούν να αποχωριστούν το κινητό τους.

«Δεν αντέχουμε πλέον να είμαστε μόνοι ούτε μια στιγμή», αναφέρει ο κοινωνικός ψυχολόγος Sherry Turkle σε βίντεο στο Business Insider. «Ο εγκέφαλός μας χρειάζεται συνέχεια ερεθίσματα και αυτή είναι, ίσως, η πιο επικίνδυνη αλλαγή».

Γιατί επικίνδυνη; Είναι σημαντικό να είναι κανείς ήρεμος και συγκεντρωμένος όταν πρόκειται να λάβει σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τη ζωή του και η σχέση μας με την τεχνολογία έχει μειώσει το ποσοστό της γενικότερης προσοχής μας. Το να μπορεί κάποιος να αντιλαμβάνεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, τη στιγμή που συμβαίνουν, έχει πολλά οφέλη για την υγεία, όπως μειώνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας και παθήσεων που συνδέονται με το στρες. Όταν, όμως, κάποιος δέχεται συνεχώς πληροφορίες είναι δύσκολο να μείνει σε επαφή με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

Υπάρχουν μερικοί τρόποι για να περιορίσει κανείς τις αλλαγές που συμβαίνουν καθώς αυξάνεται η επαφή μας με την τεχνολογία. Αρχικά, μπορείτε να εφαρμόσετε μία ψηφιακή αποτοξίνωση και να προσπαθείτε να μένετε εκτός διαδικτύου έστω και για λίγη ώρα μέσα στην ημέρα, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα αντέξετε 24 ώρες χωρίς τον υπολογιστή ή το κινητό σας τηλέφωνο!

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στην αμερικάνικη έκδοση της HuffPost.

Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να τρώνε ενώ, στην πραγματικότητα, δεν πεινάνε.

Οι επιστήμονες βρήκαν τον "διακόπτη" της πολυφαγίας στον εγκέφαλο, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στην μελλοντική αντιμετώπιση της πολυφαγίας και, κατ' επέκταση, της παχυσαρκίας.

O "διακόπτης" που ρυθμίζει την όρεξη ελέγχεται από μια ομάδα νευρικών κυττάρων, τα οποία ενεργοποιούν το σάκχαρο, που ανεβαίνει μετά από κάθε γεύμα. Μόλις το σάκχαρο ενεργοποιηθεί, δίνει το μήνυμα του κορεσμού, οπότε, λογικά, το άτομο πρέπει να σταματήσει να τρώει.

Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός ο σημαντικός "διακόπτης" δεν λειτουργεί σωστά; Το άτομο δεν καταλαβαίνει ότι έχει χορτάσει και συνεχίζει να τρώει, με αποτέλεσμα να παίρνει κιλά. Την ανακάλυψη έκαναν οι επιστήμονες, ενώ μελετούσαν τη δύναμη των συνδέσμων ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα πειραματόζωων, ένα φαινόμενο που θεωρείται σημαντικό στη μάθηση και στη μνήμη.

Ειδικότερα ήθελαν να δουν τι θα συμβεί, όταν το γονίδιο ενός ενζύμου, που ονομάζεται OGT, αδρανοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιοχές των εγκεφάλων στα ποντίκια. Το OGT σχετίζεται με τον μεταβολισμό, άρα και με την ινσουλίνη και τη γλυκόζη, που αυξάνονται στη διάρκεια ενός γεύματος ή μετά την πόση ροφημάτων πλούσια σε ζάχαρη.

Όταν, λοιπόν, αδρανοποιούνταν τα κύτταρα σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται παρακοιλιακός πυρήνας, τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερο και διπλασίαζαν το σωματικό βάρος τους σε τρεις εβδομάδες. Αντιθέτως, όταν οι ερευνητές ενεργοποιούσαν τα κύτταρα, τα ποντίκια μείωναν κατά 25% την ημερήσια πρόσληψη τροφής. Ο παρακοιλιακός πυρήνας είναι μία δομή του εγκεφάλου, που ήταν γνωστό ότι σχετίζεται με την εκπομπή και λήψη μηνυμάτων σχετιζομένων με την όρεξη και με την πρόσληψη τροφής, αλλά μέχρι τώρα παρέμενε άγνωστο πώς, ακριβώς, λειτουργεί.

«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι στα συγκεκριμένα κύτταρα το ένζυμο OGT είναι απαραίτητο για τη διατήρηση των συνάψεων» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Richard Huganir, καθηγητής στο τμήμα νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, στη Βαλτιμόρη. «Οι συνάψεις από την πλευρά τους είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη του αισθήματος κορεσμού της πείνας και όταν η αλληλουχία αυτή διαταραχθεί, το επακόλουθο είναι υπερφαγία και αύξηση του σωματικού βάρους».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Science.

Πηγή: Independent

Ερευνητές δημιούργησαν μια ηλεκτρονική συσκευή (διεπαφή) εγκεφάλου-μηχανής, που επιτρέπει σε μια μαϊμού να ελέγχει με το νου της τις κινήσεις ενός ρομποτικού αναπηρικού αμαξίδιου.

Τέτοιες συσκευές προορίζονται να χρησιμοποιηθούν σε λίγα χρόνια από ανθρώπους με σοβαρή παράλυση ή άλλη ασθένεια, όπως η νόσος Λου Γκέριγκ, που προκαλεί κινητικά προβλήματα.

Αυτά τα ασύρματα εγκεφαλικά εμφυτεύματα, που επιτρέπουν την επικοινωνία νου-μηχανής, είχαν έως τώρα δοκιμαστεί σε πιθήκους, που είχαν καταφέρει να κινούν τεχνητά άκρα με το νου.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον πρωτοπόρο καθηγητή Μιγκουέλ Νικολέλις του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Scientific Reports", εμφύτευσαν δύο τέτοιες συσκευές σε δύο ρέζους μακάκους.

Σε πρώτη φάση το εμφύτευμα επέτρεψε να γίνει ασύρματη καταγραφή και αποκωδικοποίηση της δραστηριότητας των νευρώνων που ρυθμίζουν τις κινήσεις των μαϊμούδων. Με τον τρόπο αυτό -και με τη βοήθεια των κατάλληλων υπολογιστικών αλγόριθμων- συσχετίσθηκαν τα σήματα των νευρώνων με τις αντίστοιχες κινήσεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι επιστήμονες «διάβαζαν» όντως τις σκέψεις των ζώων).

Στη συνέχεια, τα πειραματόζωα κάθησαν στο ρομποτικό αναπηρικό καροτσάκι και παρακολουθούσαν παθητικά ως επιβάτες, καθώς αυτό κινείτο μόνο του μέσα στο χώρο. Τελικά, οι μαϊμούδες προσπάθησαν να «πλοηγήσουν» οι ίδιες το αμαξίδιο. Το εμφύτευμα «έπιανε» τα εγκεφαλικά σήματά τους και τα μετέτρεπε σε ασύρματες εντολές για κίνηση. Ο στόχος -και το κίνητρό- των ζώων ήταν να φθάσουν στην τροφή που τους περίμενε στην άλλη μεριά του δωματίου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το εμφύτευμα μπορούσε να «μεταφράσει» αποτελεσματικά την εγκεφαλική-νοητική δραστηριότητα των ζώων και να κατευθύνει το ρομποτικό καροτσάκι στην επιθυμητή κατεύθυνση. Με το πέρασμα μάλιστα του χρόνου και την εξάσκηση, οι μαϊμούδες βελτίωσαν πολύ την ικανότητά τους να κινούν ασύρματα (με το νου τους) το καροτσάκι.

Το 2014 ο Νικολέλις είχε παρουσιάσει έναν εξωσκελετό που ελεγχόταν από ηλεκτρικά σήματα μέσω μιας ειδικής κάσκας στο κεφάλι. Η συσκευή αυτή χρησιμοποιήθηκε στην τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, επιτρέποντας σε ένα νεαρό παραπληγικό να κλωτσήσει μια μπάλα.

Η νέα τεχνολογία πάει ένα βήμα πέρα από τους εξωσκελετούς που ελέγχονται από το νου, οι οποίοι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τετραπληγικούς. Στην περίπτωσή των τελευταίων, χρειάζεται ένα αναπηρικό καροτσάκι που ελέγχεται με το νου.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ελβετία – μεταξύ των οποίων ο διακεκριμένος καθηγητής γενετικής Εμμανουήλ Δερμιτζάκης- έριξαν για πρώτη φορά φως στους μηχανισμούς μέσω των οποίων γεννιούνται νέα εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες) από βλαστικά κύτταρα του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Ντενί Ζαμποντόν του Τμήματος Βασικών Νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέπτυξαν μια νέα τεχνολογία με την ονομασία FlashTag, η οποία καθιστά δυνατή την παρακολούθηση των νευρώνων, καθώς γεννιούνται.

Η δυνατότητα αυτή επέτρεψε στους επιστήμονες να απομονώσουν και να παρατηρήσουν επιμέρους νευρώνες σε πραγματικό χρόνο, ακριβώς τη στιγμή που δημιουργούνται. Αυτό βοήθησε επίσης τους ερευνητές να αποκωδικοποιήσουν για πρώτη φορά τον βασικό γενετικό κώδικα που επιτρέπει την κατασκευή ενός νευρώνα.

Η ανακάλυψη αυτή όχι μόνο διευρύνει την κατανόηση του πώς αναπτύσσεται ο εγκέφαλος, αλλά -το κυριότερο- ανοίγει το δρόμο για να χρησιμοποιηθεί αυτός ο γενετικός κώδικας, προκειμένου στο μέλλον να δημιουργηθούν νευρώνες από βλαστικά κύτταρα. Έτσι, όχι μόνο θα κατανοηθούν καλύτερα οι διάφορες νευρολογικές παθήσεις (αυτισμός, σχιζοφρένεια κ.α.), αλλά πιθανώς ανοίγουν και νέες προοπτικές για τη θεραπεία τους.

Ο εγκέφαλος διαθέτει πολλά διαφορετικά είδη νευρώνων, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή γενετική «υπογραφή», η οποία καθορίζει και την αντίστοιχη εξειδίκευση και λειτουργία του. Όλοι οι νευρώνες προέρχονται από προγονικά βλαστικού τύπου κύτταρα.

Με την τεχνική FlashTag, κάθε φορά που ένα βλαστικό κύτταρο γεννά ένα νευρώνα, αυτός αμέσως καθίσταται ορατός χάρη σε ένα φωσφορίζοντα δείκτη. Οι επιστήμονες, στη συνέχεια, μπορούν να παρακολουθούν καθένα ξεχωριστό νευρώνα και να βλέπουν ποιά γονίδια ενεργοποιούνται (εκφράζονται) τις πρώτες ώρες μετά τη δημιουργία του. Επίσης, στη συνέχεια, είναι σε θέση να καταγράφουν τις εξελικτικές αλλαγές που συμβαίνουν σε βάθος χρόνου στη γονιδιακή έκφραση κάθε νευρώνα.

«Μέχρι τώρα είχαμε μόνο λίγες φωτογραφίες με τις οποίες έπρεπε να ανακατασκευάσουμε την ιστορία των νευρώνων, πράγμα που άφηνε μεγάλα περιθώρια για εικασίες. Χάρη στο FlashTag, έχουμε πλέον μια κανονική γενετική ταινία να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας», δήλωσε ο Ζαμποντόν.

Δοκιμάζοντας την τεχνική στον εγκεφαλικό φλοιό ποντικιών, οι επιστήμονες εντόπισαν τα γονίδια-κλειδιά για την ανάπτυξη των νευρώνων. Ορισμένα από αυτά τα γονίδια φαίνεται να εμπλέκονται στις νευροαναπτυξιακές και νευροεκφυλιστικές παθήσεις, οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν πολλά χρόνια μετά τη γέννηση των νευρώνων.

Οι ερευνητές δεν αποκλείουν να υπάρχει ήδη μια γενετική προδιάθεση στους νευρώνες, οι οποίοι αργότερα θα δυσλειτουργήσουν, υπό την επήρεια και περιβαλλοντικών παραγόντων. Γι' αυτό, θα αναζητήσουν πιθανές πρώιμες ενδείξεις ανωμαλίας και μελλοντικών παθήσεων στους νεογέννητους νευρώνες, τώρα πια που τους έχουν «βάλει στο μάτι» κυριολεκτικά.

Ήδη, γνωρίζοντας τον γενετικό κώδικα των νευρώνων, προχώρησαν δοκιμαστικά στην τροποποίηση (αλλαγή έκφρασης) ορισμένων γονιδίων, επεμβαίνοντας έτσι στο «σενάριο» ανάπτυξης των εγκεφαλικών κυττάρων και επιταχύνοντας την ανάπτυξή τους.

Μάλιστα οι ερευνητές δημιούργησαν μια ιστοσελίδα, ώστε και άλλοι επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν ελεύθερα το νέο εργαλείο FlashTag, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα περιεχει περίπου 20.000 γονίδια και κάθε μία ερευνητική ομάδα δεν μπορεί να εστιαστεί παρά σε μερικά μόνο από αυτά κάθε φορά.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ