Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να τρώνε ενώ, στην πραγματικότητα, δεν πεινάνε.

Οι επιστήμονες βρήκαν τον "διακόπτη" της πολυφαγίας στον εγκέφαλο, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στην μελλοντική αντιμετώπιση της πολυφαγίας και, κατ' επέκταση, της παχυσαρκίας.

O "διακόπτης" που ρυθμίζει την όρεξη ελέγχεται από μια ομάδα νευρικών κυττάρων, τα οποία ενεργοποιούν το σάκχαρο, που ανεβαίνει μετά από κάθε γεύμα. Μόλις το σάκχαρο ενεργοποιηθεί, δίνει το μήνυμα του κορεσμού, οπότε, λογικά, το άτομο πρέπει να σταματήσει να τρώει.

Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός ο σημαντικός "διακόπτης" δεν λειτουργεί σωστά; Το άτομο δεν καταλαβαίνει ότι έχει χορτάσει και συνεχίζει να τρώει, με αποτέλεσμα να παίρνει κιλά. Την ανακάλυψη έκαναν οι επιστήμονες, ενώ μελετούσαν τη δύναμη των συνδέσμων ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα πειραματόζωων, ένα φαινόμενο που θεωρείται σημαντικό στη μάθηση και στη μνήμη.

Ειδικότερα ήθελαν να δουν τι θα συμβεί, όταν το γονίδιο ενός ενζύμου, που ονομάζεται OGT, αδρανοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιοχές των εγκεφάλων στα ποντίκια. Το OGT σχετίζεται με τον μεταβολισμό, άρα και με την ινσουλίνη και τη γλυκόζη, που αυξάνονται στη διάρκεια ενός γεύματος ή μετά την πόση ροφημάτων πλούσια σε ζάχαρη.

Όταν, λοιπόν, αδρανοποιούνταν τα κύτταρα σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται παρακοιλιακός πυρήνας, τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερο και διπλασίαζαν το σωματικό βάρος τους σε τρεις εβδομάδες. Αντιθέτως, όταν οι ερευνητές ενεργοποιούσαν τα κύτταρα, τα ποντίκια μείωναν κατά 25% την ημερήσια πρόσληψη τροφής. Ο παρακοιλιακός πυρήνας είναι μία δομή του εγκεφάλου, που ήταν γνωστό ότι σχετίζεται με την εκπομπή και λήψη μηνυμάτων σχετιζομένων με την όρεξη και με την πρόσληψη τροφής, αλλά μέχρι τώρα παρέμενε άγνωστο πώς, ακριβώς, λειτουργεί.

«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι στα συγκεκριμένα κύτταρα το ένζυμο OGT είναι απαραίτητο για τη διατήρηση των συνάψεων» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Richard Huganir, καθηγητής στο τμήμα νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, στη Βαλτιμόρη. «Οι συνάψεις από την πλευρά τους είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη του αισθήματος κορεσμού της πείνας και όταν η αλληλουχία αυτή διαταραχθεί, το επακόλουθο είναι υπερφαγία και αύξηση του σωματικού βάρους».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Science.

Πηγή: Independent