Το μοιραίο βράδυ, η τραγική κατάληξη και η ζωή μετά για την οικογένεια και τους πρωταγωνιστές

Ήταν ξημερώματα Πέμπτης 18 Φεβρουαρίου του 2016, όταν ένα θηριώδες τζιπ Mercedes φεύγει από έναν παράδρομο του παλιού αεροδρομίου που οδηγεί στην Βουλιαγμένης και αναποδογυρίζει αφού προσκρούει στο προστατευτικό κιγκλίδωμα με ορμή.
Στα πρώτα δευτερόλεπτα, ακούγονται γυναικείες κραυγές ενώ όταν φτάνει το ΕΚΑΒ και η πυροσβεστική, αποκαλύπτεται η αλήθεια που θα συγκλονίσει το πανελλήνιο.
Στο αμάξι επιβαίνουν τρία άτομα, δύο κορίτσια η Φρόσω Κυριάκου και η Μίνα Αρναούτη και ένας άνδρας, ο οποίος δυστυχώς είναι ο Παντελής Παντελίδης.

Ένα νέο παιδί, φαινόμενο όπως τον αποκαλούσαν όταν προσγειώθηκε σαν κομήτης στην ελληνική δισκογραφία, χτίζοντας πολύ γρήγορα ένα μύθο, που εξακολουθεί να υφίσταται και να γιγαντώνεται, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του.
Έναν θάνατο, άγριο, σκληρό, που τον συνάντησε μέσα σε ένα σμπαραλιασμένο αυτοκίνητο, ενώ οι δύο φίλες του γλίτωσαν, η μια βαρύτατα τραυματισμένη, η άλλη ελαφρότερα.
Στις εννιά το πρωί εκείνης της Πέμπτης, αρχίζει να γίνεται γνωστό στα ΜΜΕ το όνομα του τραγουδιστή, κανείς όμως δεν το δημοσιεύει μέχρι να υπάρχει επίσημη ανακοίνωση, αφού πρέπει να τον αναγνωρίσουν οι δικοί του.

Το νέο χτυπάει την οικογένεια σαν κεραυνός και στο Ασκληπιείο Βούλας όπου έχει μεταφερθεί η σωρός του, εκτυλίσσονται δραματικές σκηνές, όταν επιβεβαιώνεται η ταυτότητά του.
Τις επόμενες ημέρες η χώρα ζει πρωτόγνωρες στιγμές, αφού η απώλειά του είναι συνεχώς πρώτο θέμα στα ΜΜΕ και στην κηδεία του δίνει το παρόν μια λαοθάλασσα.
Ένα χρόνο μετά ο μύθος του 33χρονου ερμηνευτή, του Παντέλα όπως τον έλεγαν φίλοι και συνεργάτες μεγαλώνει μαζί με το θρίλερ που εκτυλίσσεται γύρω από τις συνθήκες του θανάτου του...

Το μνημόσυνο και η Φρόσω


Πριν από οχτώ ημέρες, στις εννιά και μισή το πρωί της Κυριακής τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα το μνημόσυνο για τον ένα χρόνο από τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη.
Ένα μνημόσυνο που παρακολούθησαν άνθρωποι που λάτρεψαν τον νεαρό τραγουδιστή με ένα πάθος πρωτόγνωρο για τα σύγχρονα ελληνικά μουσικά δεδομένα.
Η ειδωλοποίηση του και το γεγονός ότι το όνομά του απασχολεί τα ΜΜΕ σε καθημερινή βάση ακόμη και τώρα, δείχνει αν μη τι άλλο ότι ο Παντελίδης, ήταν μια πολύ ξεχωριστή περίπτωση.
Γι' αυτό και η οικογένειά του ανακοίνωσε μέσω του αδερφού του την δημιουργία ενός ιδρύματος που θα φέρει το όνομά του και θα βοηθάει νέα παιδιά να πετύχουν τους στόχους τους.

Παιδιά σαν τον Παντελή τους, ο οποίος έσκασε σαν κομήτης στην δισκογραφία σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του και έφυγε με τον ίδιο θόρυβο που έζησε, ενώ ένα χρόνο μετά η υπόθεση του τροχαίου του, παραμένει ανοιχτή για την οικογένειά του.
Μια οικογένεια που είναι πεπεισμένη πλέον σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει, ότι ο Παντελής ήταν συνοδηγός και όχι οδηγός του μοιραίου τζιπ, στο δυστύχημα που άφησε τον ίδιο νεκρό, βαρύτατα τραυματισμένη την Μίνα Αρναούτη και ελαφρά τραυματισμένη την Φρόσω Κυριάκου.


Η τελευταία εμφανίστηκε μετά τα όσα ακούστηκαν από την οικογένεια και τον δικηγόρο Χαράλαμπο Λυκούδη και μέσω του δικηγόρου της ξεκαθάρισε ότι θα κινηθεί δικαστικά στα όσα γράφονται και ακούγονται για την ίδια, όπως ότι αυτή οδηγούσε το μοιραίο τζιπ.
Αντίθετα με την Φρόσω η Μίνα Αρναούτη εδώ και καιρό δεν μασάει τα λόγια της και δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, όταν αναφέρεται το όνομά της.
Κάτι που φέρεται να έχει εξοργίσει την οικογένεια του τραγουδιστή που με προεξάρχουσα την μητέρα του φέρεται να έχει καταθέσει αγωγή κατά της Μίνας Αρναούτη, βασιζόμενη σε συγκεκριμένη ανάρτηση που είχε κάνει.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον της οικογένειας τα μέλη της εμφανίζονται εξοργισμένα με την νεαρή, ειδικά η μητέρα του τραγουδιστή για τα όσα έγραψε την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου: «Είτε ζητούσα αποζημίωση είτε όχι πάλι τα ίδια θα έκαναν γιατί το πρόβλημα τους δεν είναι να μάθουν την "αλήθεια" και να μην αποζημιώσουν εμένα... το πρόβλημα τους είναι να πάρουν την αποζημίωση του Παντελή (μεγάλο ποσό)και φυσικά να αποφύγουν τα όσα άφησε πίσω ο ίδιος... κάτι που ποτέ δεν θα έκανε εκείνος..».

Η οικογένεια και η Μίνα της οργής

Οι μνήμες ξύπνησαν και πάλι την περασμένη Κυριακή από την παρουσία των θαυμαστών που έσωσαν το παρόν στην επιμνημόσυνη δέηση για το χαμογελαστό παιδί που έφυγε τόσο άδικα από την ζωή, την στιγμή που η καριέρα του είχε εκτοξευθεί στην κορυφή.
Για πάρα πολύ κόσμο η υπόθεση του τροχαίου στο οποίο έχασε την ζωή του ο Παντελής Παντελίδης έχει κλείσει οριστικά, για άλλους τόσους όμως όμως παραμένει ανοιχτή, δημιουργώντας τους τελευταίους μήνες τις κατάλληλες συνθήκες ενός ευπώλητου θρίλερ που «πουλάει».

Πουλάει τόσο μάλιστα, ώστε έχουν ακουστεί και γραφτεί τα μύρια όσα εδώ και μήνες ενώ ένας υπόγειος πόλεμος μαίνεται στο παρασκήνιο και ένας δικαστικός στο προσκήνιο της υπόθεσης.
Η οικογένεια του τραγουδιστή κατέθεσε προ ημερών στον εισαγγελέα που ορίσθηκε για την υπόθεση μέσω του δικηγόρου της κ. Χαράλαμπου Λυκούδη έναν ογκώδη φάκελο με στοιχεία προς διερεύνηση και αξιολόγηση.
Ο κ. Λυκούδης παραχώρησε στο διάστημα των τελευταίων εβδομάδων δύο από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις του, στις οποίες εξέφρασε ευθαρσώς την θέση των πελατών του με φράσεις όπως «Αν οδηγούσε ο Παντελίδης, θα είχε σωθεί» η όπως έκανε στην τηλεοπτική «Αυτοψία». Εκεί που είπε ότι έξι ειδικοί από τους καλύτερους στην Ελλάδα συνηγορούν στο ότι ο Παντελής δεν ήταν ο οδηγός.

Παίρνοντας ως δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η Μυρσίνη Αρναούτη καθόταν πίσω, η Φρόσω Κυριάκου «φωτογραφίζεται» από την οικογένεια του τραγουδιστή και τον δικηγόρο της ως η οδηγός του μοιραίου τζιπ.
Η Κυριάκου που είναι εξαφανισμένη από τα social media, τηρώντας μια στάση σιωπής και μέχρι σήμερα έχει πει όχι σε όλα τα αιτήματα για συνέντευξη που της έχουν τεθεί, απάντησε τελικά μερικές ημέρες αργότερα μέσω του δικηγόρους της.
Παράλληλα είναι δεδομένο πλέον ότι η ασφαλιστική εταιρία του οχήματος θα αποζημιώσει τις δύο κοπέλες με ποσά που δεν έχουν γίνει γνωστά, ενώ με το ποσοστό αλκοόλ που ανιχνεύθηκε στον Παντελίδη, μπορεί αν το επιθυμεί να διεκδικήσει αυτά τα χρήματα από την οικογένεια του ερμηνευτή.

Την ίδια στιγμή η Μίνα Αρναούτη δεν αφήνει πλέον τίποτε να πέσει κάτω και με προσωπικές αναρτήσεις της στο Facebook απαντά σε πολύ σκληρή γλώσσα, στα όσα βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας μέσα από συγκεκριμένο blog και site.
Σε μια από αυτές είναι απίστευτα επιθετική, έχοντας πρώτα διαβάσει επικριτικό δημοσίευμα που την αφορούσε και ξεσπάει γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ένα χρόνο ταλαιπωρούμαι και με χτυπάτε! Οδηγούσε εκείνος, σας αρέσει δεν σας αρέσει και θα με αποζημιώσετε μέχρι τελευταίας γρατζουνιάς».

«Δεν φοβάμαι κανέναν»

Σε έτερη ανάρτηση τονίζει ότι «του είπα να μην τρέχει. Δεν με άκουσε. Τι φταίω εγώ; Να τον τράβαγα από το αυτί;».

Την προ-περασμένη Πέμπτη το πρωί η νεαρή κοπέλα έγραψε μεταξύ άλλων: «Δεν φοβάμαι κανέναν, δεν σέβομαι όσους λένε ψέμματα! Θα βγαίνω και θα μιλάω! Με υπερασπίζομαι και θα ζήσω με το κεφάλι ψηλά, όπως το είχα πάντα. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά, με νοιάζει η υπόληψή μου.

Αν ήταν ο Παντελής εδώ δεν θα ζήταγα ούτε ευρώ...μετά από όλα αυτά που μας κάνατε τα ζητάω όλα! Απλά τα πράγματα! Διαχωρίζω τον Παντελή απ' όλους σας, ακόμη και να πρόκειται για την ίδια του την οικογένεια».
Τέλος ο επιχειρηματίας κ. Κώστας Μπερτάκης ο άνθρωπος που πίστεψε στον Παντελίδη όσο κανείς, απέχει συνειδητά από τα όσα εκτυλίσσονται εδώ και μήνες και δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν θα δώσει το παρόν σήμερα στο μνημόσυνο, κάτι μάλλον δύσκολο όπως λένε άνθρωποι που τον ξέρουν καλά.

Ο ίδιος πιστεύει ότι με την στάση που κρατάει σέβεται απόλυτα τη μνήμη ενός ανθρώπου που αγαπούσε πραγματικά, ο οποίος έμενε στο σπίτι του μαζί με την γυναίκα του και το παιδί του.
Σε ότι αφορά το δημοσίευμα για την κακή ατμόσφαιρα λίγο πριν την πρεμιέρα εξαιτίας καυγά ανάμεσα στον Παντελή και στενό συνεργάτη του, τα πράγματα για κάποιους είναι πολύ ξεκάθαρα.

Ο πολύς στενός συνεργάτης φέρεται να είναι ο ίδιος ο επιχειρηματίας του Teatro που διαψεύδει κατηγορηματικά σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, τον συγκεκριμένο καυγά.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά το τροχαίο, έχει αποφασίσει να μην μιλήσει για τον Παντελή δημόσια επιλέγοντας να τον θυμάται όπως τον γνώρισε και τον έζησε επειδή όπως είπε σε φίλο του «αν ανοίξω το στόμα μου θα γίνει χαμός και δεν επιθυμώ κάτι τέτοιο».
Με την εισαγγελική έρευνα σε εξέλιξη, αυτό που περιμένουν όλοι είναι η απόφαση της δικαιοσύνης που θα δώσει επιτέλους την οριστική απάντηση στα ερωτηματικά που θέτει η οικογένεια του τραγουδιστή για το μοιραίο πρωινό της 18ης Φεβρουαρίου, ακριβώς πριν ένα χρόνο σαν σήμερα.
Αυτό που στοίχειωσε για τα καλά τις ζωές όλων των εμπλεκομένων και πήρε την ζωή του Παντελή...

protothema.gr

Σαν σήμερα το 1996 κορυφώνεται και εκτονώνεται η Κρίση των Ιμίων.

Το Πολεμικό Ναυτικό χάνει ένα ελικόπτερο με το τριμελές πλήρωμά του, που το αποτελούν ο Ανθυποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Ανθυποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Σημαιοφόρος Έκτωρ Γιαλοψός.

Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.

Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση.

Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»).

Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.

Το χρονικό της Κρίσης των Ιμίων στις 31 Ιανουαρίου 1996

00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.

01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.

04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.

04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 Τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του και ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ. Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν.

Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου.

Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το τουρκικό Ναυτικό είτε από τους Τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφθηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

06:00 Οι Αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες.

Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.

sansimera.gr

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο.

Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.

Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου.

Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.

Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου.

Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων.

Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι.

Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.

Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια.

Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.

Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία.

Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2.400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού.

Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα.

Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

sansimera.gr

Αγιορείτης μοναχός, ιδιαίτερα δημοφιλής στις μέρες μας.

Οι θαυμαστές του όλο και πληθαίνουν και του πιστώνουν θαύματα και προφητείες επί παντός του επιστητού. Το 2015 ανακηρύχθηκε Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Αρσένιος Εζνεπίδης, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν δήμαρχος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Είχε ακόμα 8 αδέλφια.

Στις 7 Αυγούστου 1924, μία εβδομάδα προτού οι χριστιανοί Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα εξαιτίας της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, βαφτίστηκε από τον ιερέα της ενορίας του Αρσένιο, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε ως άγιο το 1988. Ο Αρσένιος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Πειραιά και προωθήθηκε στην Κέρκυρα, όπου έμεινε χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα, όπου ο νεαρός ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο.

Μέχρι να κληθεί να υπηρετήσει τη θητεία του στο στρατό, ο Αρσένιος έμαθε την τέχνη και δούλεψε ως ξυλουργός. Το 1945 κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε ως ασυρματιστής κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Γι' αυτό και πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Γέροντα τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού».
Απολύθηκε από τον στρατό το 1949 και τον επόμενο χρόνο εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει. Εκεί γνώρισε τον πατέρα Κύριλλο της Μονής Κουτλουμουσίου και τον ακολούθησε πιστά. Λίγο αργότερα εντάχθηκε στη Μονή Εσφιγμένου και εκάρη μοναχός με το όνομα Αβέρκιος. Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και εντάχθηκε στη Μονή Φιλοθέου, όπου μόναζε κι ένας θείος του. Η συνάντησή του, όμως, με το γέροντα Συμεών ήταν καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του. Τότε ήταν που έλαβε και το όνομα Παΐσιος.
Το 1958 άφησε το Άγιο Όρος για την Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης. Στην περιοχή, όπου μεγάλωσε, παρέμεινε επί τετραετία, και άφησε πίσω του σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο, που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον λαό της Κόνιτσας.

Το 1962 ο Παΐσιος πήγε στο Όρος Σινά και το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, απ’ όπου δεν ξανάφυγε ποτέ. Το 1966 ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα της ανάρρωσή του φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1968 βοήθησε σημαντικά στην ανακαίνιση της Μονής Σταυρονικήτα.

Το 1979 εντάχθηκε στην αδελφότητα της Μονής Κουτλουμουσίου και εγκαταστάθηκε στη σκήτη της Παναγούδας. Από τότε άρχισε να γίνεται γνωστός από τους πιστούς, που τον επισκέπτονταν και του ζητούσαν συμβουλές για προσωπικά τους θέματα. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή.

Το 1993 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του παχέος εντέρου και ο γέρων Παΐσιος υποβλήθηκε σε εγχείρηση στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 στο «Θεαγένειο» της Θεσσαλονίκης. Ο καρκίνος εξελίχθηκε σε μεταστατικό και στο τέλος Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ.
Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους που ένοιωθε. Τελικά, κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Στις 13 Ιανουαρίου 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπόλεως αποφάσισε την κατάταξη του μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πηγή: sansimera.gr

Την τελευταία ημέρα του Ιουνίου η εκκλησία τιμά με ειδική λειτουργία τους 12 Αποστόλους. Αυτή είναι η έννοια της λέξης «Σύναξη» στην εκκλησιαστική ορολογία.

Απόστολος στην αρχαία ελληνική γραμματεία δήλωνε τον κάθε απεσταλμένο για την εκπλήρωση συγκεκριμένης αποστολής. Στην Καινή Διαθήκη, Απόστολοι λέγονται οι 12 μαθητές του Χριστού, οι οποίοι εκλέχτηκαν από τον Κύριο, παρακολούθησαν τη δημόσια δράση του κι έλαβαν την εντολή να κηρύξουν και να διαδώσουν τη νέα θρησκεία («Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Ματθ. κη᾿, 19).

Οι αρχικοί 12 Απόστολοι ήταν:

Πέτρος († 29 Ιουνίου)
Ανδρέας († 30 Νοεμβρίου)
Ιάκωβος του Ζεβεδαίου († 30 Απριλίου)
Ιάκωβος του Αλφαίου († 9 Οκτωβρίου)
Ευαγγελιστής Ιωάννης († 26 Σεπτεμβρίου)
Φίλιππος († 14 Νοεμβρίου)
Βαρθολομαίος († 11 Ιουνίου)
Θωμάς († 6 Οκτωβρίου)
Ευαγγελιστής Ματθαίος († 16 Νοεμβρίου)
Ιούδας ή Θαδδαίος († 19 Ιουνίου)
Ιούδας ο Ισκαριώτης
Σίμων ο Ζηλωτής († 10 Μαΐου)
Μετά την προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη και την αυτοκτονία του, τη δωδεκάδα των Αποστόλων συμπλήρωσε ο Ματθίας († 9 Αυγούστου).

Το έργο των 12 Αποστόλων μετά την Ανάληψη του Χριστού εξιστορείται στο πέμπτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης «Πράξεις των Αποστόλων».

Ο αριθμός 12 των Αποστόλων δεν είναι τυχαίος. Όπως οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ, οι δώδεκα Πατριάρχες, θεωρούνται οι αρχηγοί των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, δηλαδή όλου του Ιουδαϊσμού, έτσι και οι Δώδεκα αυτοί πρώτοι Μαθητές του Κυρίου έγιναν οι πνευματικοί αρχηγοί του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Χριστιανισμού.

Απολυτίκιο
Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

sansimera.gr

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot