Το λίπος στο συκώτι ή λιπώδες ήπαρ αποτελεί την πιο συχνή αιτία χρόνιας ηπατικής νόσου στις δυτικές κοινωνίες.

Υπολογίζεται ότι το 20%-30% των ενηλίκων του γενικού πληθυσμού στον δυτικό κόσµο και το77% των παχύσαρκων παιδιών πάσχουν από τη νόσο.

Η συχνότητα της νόσου αυξάνεται στο 70%-90% σε ανθρώπους µε παχυσαρκία ή διαβήτη.

Μια σχετικά άγνωστη πλην εξαιρετικά σοβαρή επίπτωση του λίπους στο συκώτι είναι ότι αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για εμφάνιση καρδιαγγειακού επεισοδίου.

Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη επιστημόνων της Α’ Πανεπιστηµιακής Καρδιολογικής Κλινικής, οι οποίοι ερεύνησαν τη σχέση µεταξύ του λιπώδους ήπατος και των λειτουργικών αλλαγών στις αρτηρίες και την πρόωρη αθηροσκλήρωση, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το λίπος στο συκώτι διπλασιάζει τον κίνδυνο εµφάνισης ενός καρδιαγγειακού επεισοδίου.

Ο αυξηµένος αυτός κίνδυνος σχετίζεται µε τη συστηµατική φλεγµονή που συνοδεύει το λιπώδες ήπαρ και η οποία επιταχύνει τη δηµιουργία των αθηρωµατικών πλακών που προκαλούν στεφανιαία νόσο και άλλα καρδιαγγειακά νοσήµατα.

Στη μελέτη έλαβαν μέρος 23 ασθενείς (11 άνδρες) µε µέση ηλικία τα 55 χρόνια και βιοψία που επιβεβαίωνε τη νόσο και 28 υγιείς εθελοντές ως οµάδα ελέγχου, µε παρόµοια ηλικία, δείκτη µάζας σώµατος,φύλο και άλλους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου.

Όσοι είχαν λιπώδες ήπαρ, είχαν σηµαντικά υψηλότερη ταχύτητα γήρανσης των αρτηριών, µεγαλύτερο πάχος µέσου χιτώνα (δείκτη πρώιµης αθηροσκλήρωσης) και µειωµένη ενδοθηλιακή λειτουργία της βραχιονίου αρτηρίας.

Οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται με λιπώδη διήθηση του ήπατος πρέπει να μειώνουν τους παράγοντες κινδύνου, όπως είναι η παχυσαρκία και ο διαβήτης, µε περιορισµό των θερµίδων, άσκηση, δίαιτα και φαρµακευτική αγωγή και να παρακολουθούνται από καρδιολόγο για το ενδεχόμενο στεφανιαίας νόσου.

onmed