Τα καινούργια ευρήματα για τη γονιμότητα των γυναικών επηρεάζουν τον τρόπο που προγραμματίζουμε τη ζωή μας.

Όσο κι αν το θεωρούμε «ρατσιστικό», η ηλικία είναι ο βασικότερος και ο πιο καθοριστικός παράγοντας για τη γονιμότητα των γυναικών. «Ακόμη κι αν προσέχουμε τον εαυτό μας, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να επιβραδύνουμε τη διαδικασία γήρανσης των ωοθηκών» λέει στο MC ο δρ. Κούτλουκ Οκτέι, διευθυντής του Ινστιτούτου για την Προστασία των Γονιμότητας της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι τα σαράντα για να κάνουμε παιδί.

H παραγωγή ωαρίων: Η απόκτηση ενός παιδιού προϋποθέτει ένα υγιές ωάριο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο γίνεται όλο και πιο σπάνιο στο πέρασμα του χρόνου. Στην αρχή της ζωής μας έχουμε ένα εκατομμύριο ωάρια στις ωοθήκες. Τα περισσότερα από αυτά, βέβαια, δεν ωριμάζουν ποτέ. Μέχρι να φτάσουμε την εφηβεία, ο αριθμός τους έχει πέσει στο μισό και συνεχίζει να μειώνεται κάθε χρόνο που περνάει. Ακόμη όμως και τα ωάρια που επιβιώνουν δεν σημαίνει πως μπορούν να γονιμοποιηθούν. «Όσο αυξάνεται η ηλικία, τόσο μεγαλώνει το ποσοστό των ωαρίων με γενετικά προβλήματα» εξηγεί ο δρ. Ντέιβιντ Άνταμσον, Πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Ιατρικής της Αναπαραγωγής. Όπως είναι φυσικό, κάποια στιγμή των υγιή ωάρια λιγοστεύουν. «Σήμερα δεν υπάρχει τρόπος να το αλλάξουμε αυτό. Είναι απλώς η ιστορία της ζωής».

Η γονιμότητα κορυφώνεται στη δεκαετία των 20: Οι περισσότερες γυναίκες βρίσκονται στο αποκορύφωμα της γονιμότητάς τους στην ηλικία ανάμεσα στα 23 και τα 31. Γύρω στα 31, τα ποσοστά αρχίζουν να πέφτουν με μεγαλύτερη ταχύτητα, περίπου 3% το χρόνο, μέχρι να φτάσουμε στα 35. Από εκεί και πέρα η πτώση επιταχύνεται «Η μέση 39άχρονη έχει περίπου την μισή γονιμότητα από αυτήν που είχε στα 31 της» λέει ο δρ. Ντέιβιντ Άνταμσον. Και τα ποσοστά εξακολουθούν να πέφτουν. «Από τα 39 μέχρι τα 42, οι πιθανότητες σύλληψης μειώνονται και πάλι στο μισό. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι περίπου μία στις τέσσερις γυναίκες άνω των 35 δυσκολεύεται να μείνει έγκυος».

Η μέση γυναίκα στατιστικά αποκτάει παιδί μέχρι τα 41, κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εγγυημένο. Η ικανότητά μας να συλλάβουμε ένα παιδί με φυσιολογικό τρόπο τελειώνει περίπου δέκα χρόνια πριν την εμμηνόπαυση. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μεθόδους για να προβλέψουμε με ακρίβεια πότε μία γυναίκα θα μπει στην εμμηνόπαυση» εξηγεί ο δρ. Άνταμσον. Σήμερα οι γιατροί μπορούν να μετρήσουν ορισμένους δείκτες γονιμότητας, όπως τα επίπεδα της ορμόνης FSH. «Όταν τα επίπεδά της είναι φυσιολογικά, τότε συμπεραίνουμε ότι η ασθενής βρίσκεται ακόμη σε αναπαραγωγική ηλικία. Αν όμως τα επίπεδά της είναι αυξημένα, καταλαβαίνουμε ότι η αναπαραγωγική ηλικία πλησιάζει στο τέλος της. Το πρόβλημα είναι πως όταν διαγνώσουμε κάτι τέτοιο είναι ήδη αργά».

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχει χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας στις μεγαλύτερες γυναίκες. «Οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, βοηθούν τόσο τα ωάρια όσο και το σπέρμα να φτάσουν στο στόχο τους» λέει ο δρ. Άνταμσον. «Δεν μπορούν όμως να αλλάξουν την ποιότητα ή την ποσότητά τους». Μόνο 35 από τις 100 προσπάθειες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής οδηγούν σε εγκυμοσύνη και τα ποσοστά αυτά μειώνονται με την ηλικία. Μετά την ηλικία των 35 πέφτουν κατά 15% και μετά τα 40 μειώνονται κατά 15% επιπλέον. Τα νέα είναι εξίσου απογοητευτικά και για τα κατεψυγμένα ωάρια καθώς τα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης μετά την απόψυξή τους είναι 2% ανά ωάριο.

Πηγή marieclaire.gr