Ένας ερπητοϊός είναι ύποπτος για την ανεξήγητη υπογονιμότητα πολλών γυναικών. 

Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένα ελάχιστα γνωστό μέλος της οικογένειας των ερπητοϊων, ο ιός HHV-6A, μολύνει το ενδομήτριο, την εσωτερική 'επένδυση' της μήτρας σχεδόν των μισών γυναικών (43%) που πάσχουν από ανεξήγητη υπογονιμότητα. Ο ίδιος ιός είναι ανύπαρκτος στη μήτρα των γυναικών που δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν παιδί.
Αν και χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιώσουν τα νέα ευρήματα, οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι ο εν λόγω ιός του έρπη μπορεί να ευθύνεται για πολλές περιπτώσεις ανεξήγητης έως τώρα γυναικείας υπογονιμότητας. Αν αυτό όντως ισχύει, τότε πιθανώς ανοίγει ο δρόμος για την αποκατάσταση της γονιμότητας αυτών των γυναικών μέσω αντιικής θεραπείας.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Φεράρα, με επικεφαλής τη Ρομπέρτα Ρίτσο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, διαπίστωσαν επίσης ότι η μόλυνση των επιθηλιακών κυττάρων του ενδομήτριου με τον ιό HHV-6A επιδεινώνεται από την ορμόνη οιστραδιόλη, η οποία αυξομειώνεται κατά τη διάρκεια της περιόδου της γυναίκας. Όσο αυξάνει η οιστραδιόλη, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος ενεργού λοίμωξης της μήτρας από τον ιό, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν ορατά συμπτώματα, ούτε καν ίχνη του ιού στο αίμα της γυναίκας.

Από υπογονιμότητα πάσχουν περίπου το 6% των γυναικών ηλικίας 15 έως 44 ετών. Μία στις τέσσερις περιπτώσεις (25%) είναι απροδιόριστης αιτιολογίας.
«Πρόκειται για μια απρόσμενη ανακάλυψη. Αν επιβεβαιωθεί, τότε μπορεί να βελτιώσει τις προσδοκίες πολλών υπογόνιμων γυναικών», δήλωσε ο καθηγητής 'Αντονι Κομάροφ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ειδικός στον ιό HHV-6A.
Ο εν λόγω ιός ανακαλύφθηκε μόλις το 1986 και είναι ένας από τους εννέα ανθρώπινους ερπητοϊούς, στην ίδια οικογένεια με τον απλό ιό του έρπη, τον έρπη ζωστήρα, τον κυτταρομεγαλοϊό, τον ιό Επστάιν-Μπαρ κ.α.

Επειδή ο HHV-6A είναι αδύνατο να ανιχνευθεί στο αίμα ή στο σάλιο, οι επιστήμονες στην πραγματικότητα αγνοούν πόσο εξαπλωμένος είναι μεταξύ των ανθρώπων. Πάντως ο συγγενικός ιός HHV-6B μολύνει μέσω του σάλιου σχεδόν το 100% των ανθρώπων έως την παιδική ηλικία. Μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα και άλλα σοβαρά προβλήματα σε ασθενείς με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα.
Προς το παρόν, δεν υπάρχουν εγκεκριμένα φάρμακα ούτε για τον HHV-6A, ούτε για τον HHV-6B. Συνήθως χρησιμοποιούνται φάρμακα που έχουν αναπτυχθεί για τον ερπητοϊό HHV-5, γνωστό ως κυτταρομεγαλοϊό.
Μέχρι στιγμής, ο HHV-6A είναι δυνατό να διαγνωσθεί μόνο με βιοψία σε δείγματα κυττάρων που έχουν ληφθεί από τη μήτρα της γυναίκας από τον γυναικολόγο.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Για πρώτη φορά Ολλανδοί επιστήμονες δοκίμασαν να καταπολεμήσουν τον ιό του έρπη με τη βοήθεια της νέας και υψηλής ακριβείας τεχνικής γονιδιακής επεξεργασίας CRIPSR/Cas 9.

Η μέθοδος επιφέρει αλλαγές στο DNA του ιού, ο οποίος βρίσκεται μέσα στο σώμα, πράγμα που εμποδίζει την εκ νέου αφύπνιση του και σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, οδηγεί στην πλήρη εξαφάνισή του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Γιαν Λέμπινκ του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "PLoS Pathogens", πειραματίστηκαν με ανθρώπινα κύτταρα, τα οποία ήσαν μολυσμένα από τρία διαφορετικά μέλη της «οικογένειας» του έρπη: τον απλό έρπη τύπου 1 (HSV-1) που προκαλεί έλκη στο δέρμα και κερατίδια στο μάτι, τον ανθρώπινο κυτταρομεγαλοϊό (HCMV) που μεταφέρεται από την έγκυο μητέρα στο έμβρυο και είναι η αιτία πολλών εκ γενετής βλαβών, καθώς και τον ιό Επστάιν-Μπαρ (EBV) που προκαλεί λοιμώδη μονοπυρήνωση και καρκίνο.

Οι επιστήμονες ανέπτυξαν ειδικές γενετικές αλληλουχίες (gRNAs), συμπληρωματικές στο γονιδίωμα του ιού, οι οποίες, σε συνδυασμό με τα «μοριακά ψαλίδια» του συστήματος CRISPR/Cas 9, επέφεραν στοχευμένες μεταλλάξεις στο DNA των ιών, με συνέπεια να τους αποσταθεροποιήσουν ή και να τους αδρανοποιήσουν, «φρενάροντας» ή και σταματώντας τελείως τον πολλαπλασιασμό τους.

Οι περισσότεροι ενήλικοι έχουν στον οργανισμό τους πολλούς ιούς του έρπη, από παρελθούσες μολύνσεις. Μετά την αρχική οξεία λοίμωξη, αυτοί οι ιοί μπορεί να παραμείνουν επί χρόνια σε αδράνεια μέσα στο σώμα και κατά καιρούς να επανεμφανισθούν, οδηγώντας σε διάφορες παθήσεις.
Οι Ολλανδοί ερευνητές επεσήμαναν ότι είναι ακόμη πρόωρο να μιλήσει κανείς για μια νέου τύπου θεραπεία του έρπη, όμως δήλωσαν αισιόδοξοι ότι τα πειράματά τους ανοίγουν μια νέα θεραπευτική οδό για το μέλλον.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Οποιοσδήποτε μπορεί να εμφανίσει κόκκινες κηλίδες στη γλώσσα, δηλαδή το πρόβλημα αυτό μπορεί να επηρεάσει τόσο τα παιδιά (βρέφη, νήπια, νεογέννητα ή μικρά παιδιά), καθώς και τους ενήλικες.

Η εμφάνιση των κόκκινων κουκκίδων στη γλώσσα μπορεί να ποικίλουν σε μέγεθος, σχήμα και χρώμα (π.χ. κόκκινο απαλό, φωτεινόό κόκκινο ή σκούρο κόκκινο). Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν μικρές κόκκινες κηλίδες στη, ενώ μερικοί έχουν μεγάλες κόκκινες κηλίδες ή στίγματα. Επιπλέον, οι κηλίδες μπορεί να είναι πολλές (συγκεντρωμένες ή να κατανέμονται ομοιόμορφα πάνω στη γλώσσα), λίγες, ή ακόμα και μόνο μία ή δύο πάνω στην επιφάνεια της γλώσσας.

Τέλος, οι κόκκινες κηλίδες μπορεί να έχουν ανώμαλη υφή (να είναι υπερυψωμένες στην επιφάνεια της γλώσσας) ή επίπεδες και μπορούν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε μέρος της γλώσσας, συμπεριλαμβανομένης της άκρης της, της πλαϊνής πλευράς και του πίσω μέρους, αλλά ακόμα και από το κάτω μέρος της γλώσσας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κόκκινες κηλίδες μπορούν επίσης να είναι τόσο στη γλώσσα, όσο και στον ουρανίσκο του στόματος, στα ούλα, στα εσωτερικά μάγουλα, τα εσωτερικά χείλη, ή ακόμη και στα εξωτερικά χείλη.

Σε τι μπορεί να οφείλονται οι κόκκινες κηλίδες

Φλεγμονή στις θηλές (απολήξεις) στην επιφάνεια της γλώσσας
Έλλειψη βιταμίνης Β12 (η γλώσσα παίρνει την όψη “φράουλας” σε αυτή την περίπτωση)
Οστρακιά (βακτηριακή λοίμωξη του λαιμού με στρεπτόκοκκο)
Νόσος Kawasaki (ιογενής λοίμωξη που επηρεάζει κυρίως παιδιά κάτω των 5 ετών)
Καρκίνος του στόματος (σπάνια περίπτωση, αλλά απαιτεί άμεση ιατρική εξέταση)
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (αν τα οξέα του στομάχου φτάσουν στο στόμα, μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή στη γλώσσα)
Σεξουαλικά Μεταδιδόμενη Νόσος (ορισμένα ΣΜΝ εκδηλώνονται μεταξύ άλλων και με κόκκινες κηλίδες στη γλώσσα)
Έκζεμα (επιβλαβή βακτήρια προσκολλώνται στις γευστικές απολήξεις της γλώσσας)
Κατανάλωση πολύ καυτερών φαγητών
Άσθμα
Στοματική μόλυνση
Στοματικός έρπητας
http://www.healcure.org

Περίπου 3,7 δισεκατομμύρια (ναι, ΔΙΣεκατομμύρια) άνθρωποι στον πλανήτη υπολογίζεται πως έχουν τον ιό του έρπη τύπου-1 (herpes simplex 1 virus, ή HSV-1), ο οποίος προκαλεί τις χαρακτηριστικές πληγές κοντά στο στόμα και στα χείλια, σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), όπως δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PloS ONE.

Ο τύπος του έρπητα που προσβάλλει τα γεννητικά όργανα είναι ο HSV-2, ο οποίος είναι γνωστός και ως “έρπης των γεννητικών οργάνων”. Αλλά τα κακά νέα είναι ότι ο τύπος-1 που ο ΠΟΥ ισχυρίζεται ότι τον έχουν 2 στους 3 ανθρώπους παγκοσμίως, μπορεί επίσης να μεταδοθεί με τη σεξουαλική επαφή και να προκαλέσει προβλήματα στα γεννητικά όργανα.

Μόνο μέσα στο 2012 υπολογίζεται ότι 140 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας 15-49 ετών κόλλησαν τον ιό του έρπη τύπου-1. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο είδη ιών έρπητα προκαλούν σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις στους ανθρώπους. Σημειωτέον, ο ιός του έρπη δεν έχει θεραπεία εξόντωσή του, αλλά μόνο θεραπείες που καταπολεμούν τα συμπτώματά του. Από τη στιγμή που κάποιο άτομο προσβληθεί με τον ιό, εκείνος μπορεί να παραμένει “ανενεργός” στον οργανισμό του και να προκαλεί εξάρσεις κατά καιρούς.

Ο HSV-2 (έρπης γεννητικών οργάνων) είναι το είδος έρπη που οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι το μόνο που προκαλεί σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις. Ο HSV-1 εκλαμβάνεται περισσότερο ως απλά ενοχλητικός και μερικές φορές επίπονος και συνήθως κάποιος τον κολλάει στην παιδική ηλικία και συχνά μέσω ενός απλού φιλιού.

“Οι νέες εκτιμήσεις υπογραμμίζουν την επιτακτική ανάγκη για όλες τις χώρες να βελτιώσουν τη συλλογή στοιχείων για τους δύο τύπους HSV και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων μολύνσεων γενικά”, είπε ο δρ Marleen Temmerman, διευθυντής του Τμήματος Αναπαραγωγικής Υγείας και Έρευνας του ΠΟΥ.

http://www.nbcnews.com

Πώς μεταδίδεται

Ο HSV γενικά (και οι δύο τύποι) μεταδίδεται από ένα άτομο σε ένα άλλο κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Μπορείτε να κολλήσετε όταν το δέρμα, ο κόλπος, το πέος, ή το στόμα σας έρθει σε επαφή με κάποιο άτομο που έχει ήδη έρπη.

Ο έρπης είναι πιο πιθανό να μεταδοθεί από την επαφή με το δέρμα ατόμου που νοσεί και έχει ορατές πληγές, φουσκάλες, ή κάποιο εξάνθημα. Μπορείτε επίσης να κολλήσετε έρπη ακόμα και όταν κάποιος δεν έχει καμία ορατή πληγή (μπορεί ακόμη και να μην ξέρει ότι έχει έρπη), ή από το σάλιο ενός ανθρώπου που έχει έρπη ή ακόμα και από τα κολπικά υγρά.

Επειδή ο ιός μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και όταν δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα ή κάποια ορατή πληγή, ένας σεξουαλικός σύντροφος, που έχει κολλήσει έρπη στο παρελθόν, αλλά δεν έχει καμία πληγή έρπη μπορεί ακόμα να μεταφέρει τη μόλυνση σε άλλους.

Τα γενικευμένα ή συστηματικά συμπτώματα είναι:

-Μειωμένη όρεξη
-Πυρετός
-Δυσφορία
-Πόνοι μυών χαμηλά στην πλάτη, τους γλουτούς, τους μηρούς, ή τα γόνατα

Τα συμπτώματα στα γεννητικά όργανα περιλαμβάνουν μικρές, επίπονες φουσκάλες, που είναι γεμάτες με διάφανο ή κιτρινωπό υγρό. Αυτές βρίσκονται συνήθως:

-Στις γυναίκες: Στα εξωτερικά κολπικά χείλη (χείλη του αιδοίου), στον κόλπο, στον τράχηλο της μήτρας, γύρω από τον πρωκτό και στους μηρούς ή τους γλουτούς

-Στους άντρες: Στο πέος, στο όσχεο, γύρω από τον πρωκτό, στους μηρούς ή τους γλουτούς

-Και στα δύο φύλα: Στη γλώσσα, το στόμα, τα μάτια, τα ούλα, τα χείλια, τα δάχτυλα και σε άλλα μέρη του σώματος

Προτού να εμφανιστούν οι φουσκάλες, μπορεί να υπάρχει η αίσθηση τσουξίματος, καψίματος ή φαγούρας στο δέρμα ή το αίσθημα πόνου στο σημείο που θα εμφανιστούν οι φουσκάλες

Όταν οι φουσκάλες ανοίξουν, αφήνουν ρηχά έλκη που είναι πολύ επώδυνα. Αυτά τα έλκη σχηματίζουν μια “κρούστα” και τελικά θεραπεύονται σε 7-14 ημέρες, ή και παραπάνω σε πιο σπάνιες περιπτώσεις.

Άλλα συμπτώματα που μπορούν να εμφανιστούν περιλαμβάνουν:

-Πρήξιμο και ευαισθησία στους λεμφαδένες στη βουβωνική χώρα (κατά τη διάρκεια της νόσου)
-Επίπονη ούρηση
-Οι γυναίκες μπορεί να έχουν κολπικές εκκρίσεις ή, περιστασιακά, αδυναμία αδειάσματος της κύστης και τότε είναι απαραίτητη η χρήση ενός ουροκαθετήρα.

iatropedia.gr