Εάν έχετε πάθει ποτέ λοιμώδη μονοπυρήνωση ή ανεμοβλογιά, τότε έχετε προσβληθεί από τον ιό του έρπη.

Μετά από τη λοίμωξη από κάποιον ερπητοϊό –από τους 8 ερπητοϊούς που προσβάλλουν τον άνθρωπο– ο ιός δεν απομακρύνεται εντελώς αλλά παραμένει στο σώμα σε ανενεργή μορφή.

«Κρύβεται» από το ανοσοποιητικό, παραμένοντας αδρανής σε κάποιο νεύρο και μπορεί ανά περιόδους να παρουσιάζει έξαρση.

Οι ερπητοϊοί είναι συνήθως ακίνδυνοι, δεν αποκλείεται όμως να εισχωρήσουν στον εγκέφαλο. Εκτιμάται ότι αυτό συμβαίνει σπάνια, περίπου σε 2 άτομα ανά 1 εκατομμύριο περιστατικά.

Πιο συγκεκριμένα, ο ιός μπορεί να εισχωρήσει στον κροταφικό λοβό, επηρεάζοντας τη συλλογιστική ικανότητα. Για παράδειγμα, έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου οι βλάβες από τον ιό δεν επέτρεπαν στον εγκέφαλο να κάνει κατηγοριοποιήσεις πληροφοριών (π.χ. χρώματα, ζώα) κατά το συνήθη τρόπο.

onmed.gr

Μια γενετικά τροποποιημένη μορφή του ερπητοϊού αναδεικνύεται σε πολλά υποσχόμενη θεραπευτική λύση ενάντια στον καρκίνο του δέρματος.

Ο τροποποιημένος ιός είναι παντελώς ακίνδυνος για τα υγιή κύτταρα, όμως όταν χορηγείται με ένεση στον καρκινικό όγκο αντιγράφεται και απελευθερώνει ουσίες που βοηθούν στην καταπολέμησή του.

Τα αποτελέσματα σχετικής δοκιμής που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Journal of Clinical Oncology υποδεικνύουν ότι η νέα θεραπεία μπορεί να παρατείνει την επιβίωση ορισμένων ασθενών με μελάνωμα για αρκετά χρόνια, αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του BBC.

Η δοκιμή περιελάμβανε 436 ασθενείς από 64 κέντρα σε ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδά και Νότια Αφρική, οι οποίοι είχαν εμφανίσει μη εγχειρήσιμο κακόηθες μελάνωμα.
Η αξιοποίηση διαφόρων ιών στο πλαίσιο της θεραπείας του καρκίνου έχει διττό αποτέλεσμα, καθώς βοηθά να εξουδετερωθούν τα καρκινικά κύτταρα και ταυτόχρονα ενεργοποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να εξοντώσει τον καρκίνο, δηλώνει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Kevin Harrington από το Ερευνητικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο στο Λονδίνο.

Επίσης, όπως τονίζει ο ερευνητής, τέτοιου είδους θεραπείες στοχεύουν εστιασμένα στα καρκινικά κύτταρα κι έτσι συνήθως έχουν λιγότερες παρενέργειες σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία ή άλλες μορφές ανοσοθεραπείας.

onmed.gr

Ο επιχείλιος έρπης εμφανίζεται πάντα όταν δεν πρέπει, γεγονός που μπορεί να αναστατώσει την ζωή των πασχόντων. Πριν από ένα κρίσιμο ραντεβού επαγγελματικό ή προσωπικό κάνει σχεδόν πάντα αισθητή την παρουσία του.

Δε φταίει μόνο το κρύο

Μπορεί να επικρατεί η άποψη, ότι ο έρπης, προκαλείται από το κοινό κρυολόγημα αλλά κάτι δεν ισχύει.

Ο κύριος ένοχος είναι ο ο ιός του απλού έρπητα (HSV) ο οποίος καθώς αναπαράγεται, βλάπτει το δέρμα, σχηματίζοντας τις κόκκινες φουσκάλες.

Μετάδοση

Το φιλί είναι ο πιο κοινός τρόπος μετάδοσης του επιχείλιου έρπη.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις περίπου το ήμισυ του πληθυσμού έχει μολυνθεί με HSV-1.
Ο ιός επίσης βρίσκεται στο σάλιο για αυτό καλό είναι να μην μοιράζεστε ποτήρια ή σκεύη φαγητού Επίσης μπορεί ο ιός να μεταδοθεί στα γεννετικά όργανα μετά από στοματικό σεξ.

Να σημειωθεί εδώ ότι, ο ιός παραμένει στα νευρικά κύτταρα σε μία ανενεργή κατάσταση για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και φουντώνει ξανά όταν οι ασθενείς έχουν έντονο άγχος, πυρετό, η εκτίθενται στο φως του ήλιου.

Ο επιχείλιος έρπης μεταδίδεται από τη στιγμή που κάνει την εμφάνισή του με φουσκάλες και όταν αυτές σπάσουν.

πηγή http://www.emedicinehealth.com-iatropedia.gr

Οι άφθες ή άφτρες, οι μικρές πληγές (έλκη) με στρογγυλό σχήμα, λευκοκίτρινη επιφάνεια και ερυθρή περιφέρεια, είναι το πιο συχνό νόσημα του στόματος.

Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ο έντονος πόνος και η συχνή επανεμφάνιση. Οι πληγές διαρκούν συνήθως μία ως δύο εβδομάδες και επουλώνονται μόνες τους.

Οι άφθες χωρίζονται σε τρεις μορφές (μικρές, μεγάλες και ερπητόμορφα έλκη), μία διάκριση που πρέπει να γίνει από τον στοματολόγο για να μην υπάρξει σύγχυση με άλλες ασθένειες.

Αίτια
Παραμένει άγνωστο γιατί εμφανίζονται οι άφθες. Σχετικές μελέτες πάντως έχουν δείξει ότι παίζει ρόλο η γενετική προδιάθεση, ορισμένοι ιοί και οι διαταραχές του ανοσολογικού μηχανισμού.
Παρότι οι άφθες είναι ένα ανώδυνο πρόβλημα, μπορεί να υποκρύπτουν κάτι σοβαρό.
Ανάμεσα στα νοσήματα που προκαλούν άφθες στο στόμα ή βλάβες που μοιάζουν με άφθες είναι ορισμένες παθήσεις του αίματος (λ.χ. λευχαιμία) και του πεπτικού (λ.χ. νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα), η σύφιλη, η HIV/AIDS λοίμωξη, ο καρκίνος του στόματος, ιογενείς λοιμώξεις όπως ο έρπης κ.α. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η αξιολόγησή τους από τον γιατρό.

Αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει τρόπος ίασης για τις άφθες. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων τους.
Η θεραπεία στοχεύει στον περιορισμό του πόνου και των πληγών, καθώς και στην παράταση του διαστήματος μέχρι την επανεμφάνισή τους.
Η τοπική θεραπεία περιορίζει τον πόνο και τη διάρκεια της βλάβης, ενώ η συστηματική συνιστάται σε ειδικές περιπτώσεις όπως σε πολύ μεγάλες άφθες που διαρκούν έναν-δύο μήνες και σε περιπτώ¬σεις κατά τις οποίες οι υποτροπές των βλαβών είναι συνεχείς και η ζωή του ασθενούς γίνεται βασανιστική από τον συνεχή πόνο στο στόμα, που διαταράσσει σοβαρά τη λήψη τροφής, την ομιλία και γενικώς την ποιότητα της ζωής.
Στα τοπικά μέσα θεραπείας συμπεριλαμβάνονται αλοιφές κορτικοστεροειδών που «κολλάνε» πάνω στο έλκος και στα συστηματικά φάρμακα όπως κορτικοστεροειδή, θαλιδομίδη, πεντοξυφυλλίνη, δαψόνη κ.ά.
Αν έχετε βγάλει άφθα πρέπει επίσης να χρησιμοποιείτε μαλακή οδοντόβουρτσα και να αποφεύγετε τις σκληρές τροφές, που χρειάζονται πολύ μάσημα.

onmed.gr