Μιλά στο «Νέο Κόσμο» το ζεύγος Αρβανιτάκη, από την Κω, που συγκίνησε τον κόσμο με την φιλευσπλαχνία του προς τους πρόσφυγες

Όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δήλωσε πως για εκείνον «η Ευρώπη είναι ο φούρναρης της Κω που δίνει το ψωμί στους πρόσφυγες», σίγουρα δεν φανταζόταν πως πίσω από αυτήν την γενναιόδωρη και ανιδιοτελή χειρονομία κρύβεται ένας πρόσφυγας με μεγαλείο ψυχής και ανεπτυγμένο το αίσθημα της αλληλεγγύης.

Ο κ. Διονύσης Αρβανιτάκης, ο οποίος κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας και προέρχεται ο ίδιος από πολύ φτωχή οικογένεια, ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι θα πει ξεριζωμός και προσφυγιά.

«Κοιτάζω τους πρόσφυγες και θυμάμαι όταν, νεαρός ακόμη, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την πατρίδα μου, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αυστραλία» λέει συγκινημένος στον «Νέο Κόσμο», ο φιλεύσπλαχνος αρτοποιός ο οποίος έζησε και εργάστηκε στην Αυστραλία για δέκα χρόνια την δεκαετία του '70.

«Στην αρχή, οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Κω από την Συρία και το Αφγανιστάν ήταν χιλιάδες. Βλέπαμε τα παιδάκια πεινασμένα στον δρόμο και απελπισμένους ανθρώπους να μην έχουν ένα πιάτο φαγητό».

Οι εικόνες αυτές δεν άφησαν τον ίδιο και την οικογένειά του ασυγκίνητους και έτσι ο κ. Αρβανιτάκης αποφάσισε χωρίς δισταγμό να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε.

«Σηκώθηκα το πρωί και ανακοίνωσα στο γιο μου πως κάθε μέρα θα γεμίζουμε το βαν του μαγαζιού με κάμποσα κιλά ψωμί και αρτοποιήματα και θα τα πηγαίνουμε -χωρίς να ζητάμε αντάλλαγμα- στους ξεριζωμένους αυτούς ανθρώπους» λέει χαρακτηριστικά ο 76χρονος αρτοποιός, τονίζοντας πως «αν δεν έχει πεινάσει κανείς, δεν μπορεί να κατανοήσει την τραγική κατάσταση αυτών των απελπισμένων ανθρώπων».

Η σύζυγος του κ. Αρβανιτάκη, Ελευθερία, καμαρώνει για την γεμάτη αγάπη καρδιά του συζύγου της τον οποίο γνώρισε στο πλοίο για την Αυστραλία στα τέλη του 1973, αλλά και για τα τρία της παιδιά και εγγόνια σήμερα.

«Η ξενιτιά ήταν δύσκολη για μας» λέει χαρακτηριστικά η κ. Ευαγγελία. «Βρεθήκαμε μόνοι σε μια ξένη χώρα. Με μεγάλη προσπάθεια, σκληρή δουλειά και θυσίες, καταφέραμε να μαζέψουμε χρήματα και να έρθουμε πίσω στην πατρίδα μου την Κω μετά από περίπου δέκα χρόνια στην ξενιτιά. Τώρα τα τρία παιδιά μας έχουν αναλάβει τα 7 καταστήματά μας, αλλά, πάνω απ΄όλα, θέλουμε να είμαστε άνθρωποι με καλοσύνη και φιλότιμο».

Η κατάσταση στην Κω έχει αρχίσει να βελτιώνεται αμυδρά. Ήδη έχουν φύγει πάρα πολλοί πρόσφυγες από το νησί. Το βασικό πρόβλημα είναι πως καθημερινά εξακολουθούν να καταφθάνουν νέοι πρόσφυγες, να κοιμούνται στο δρόμο μέσα σε αυτοσχέδια κρεβάτια και να προσδοκούν την επόμενη μέρα. Οι κάτοικοι ανησυχούν καθώς ο χειμώνας πλησιάζει.

«Στην αρχή ήταν πολύ άσχημη η κατάσταση για όλους μας και ίσως να έχουν δίκιο όσοι θεωρούν πως τα γεγονότα του καλοκαιριού έκαναν ως ένα βαθμό ζημιά στον τουρισμό φέτος αλλά πρέπει να θυμόμαστε πως κι αυτοί (οι πρόσφυγες) είναι άνθρωποι με καρδιά και μικρά παιδιά που αναζητούν την τύχη τους με την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή».

Για τους κατοίκους της Κω και των άλλων ακριτικών νησιών που καθημερινά δίνουν στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης το πρόβλημα δεν σταματά εδώ. Υπάρχουν ακόμα πολλές ανησυχίες για την ερχόμενη σεζόν με ακυρώσεις από τουριστικά γραφεία και αεροπορικές εταιρείες του εξωτερικού λόγω των εξελίξεων.

Ο δήμαρχος Κω μόλις την περασμένη εβδομάδα έκανε λόγο, με επιστολή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, για πρωτοφανή στην τουριστική ιστορία του νησιού αριθμό ακυρώσεων. Οι απώλειες σε οικονομικό επίπεδο εκτιμώνται σε πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ στις εισπράξεις των ξενοδοχείων και πολλαπλάσια για την υπόλοιπη οικονομία του νησιού. Η δραματική κατάσταση των προσφύγων δεν λύνεται εύκολα και οι κάτοικοι κάνουν έκκληση στους αρμόδιους να σταματήσει αυτή η δυστυχία για τους ταλαιπωρημένους αυτούς λαούς.

Όσο για την οικογένεια του κ. Αρβανιτάκη, τι και αν ο πρόεδρος της Ε.Ε., Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τους κάλεσε επίσημα στις Βρυξέλλες; Για εκείνους, την δεδομένη χρονική στιγμή, προέχει ένα πράγμα: να έχουν αρκετές ποσότητες φαγητού για να βοηθήσουν με το πρώτο φως της ημέρας τους ξεριζωμένους αυτούς ανθρώπους που βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στο φιλόξενο και πανέμορφο νησί τους, την αγαπημένη τους Κω.

«Έχουμε δουλειά εδώ. Δεν μπορούμε να τρέχουμε στις Βρυξέλλες τώρα» λέει ο κ. Αρβανιτάκης, ο οποίος βουρκώνει μιλώντας για την Αυστραλία.

«Έζησα στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη. Οφείλω πολλά στην Αυστραλία» μας λέει.

Και δεν ξεχνά πως τον πρώτο καιρό «πείνασε».

«Ήταν αυτή η μνήμη. Της πείνας, της μοναξιάς στα ξένα, της απόγνωσης, που με έκανε να κάνω το ελάχιστο για αυτούς τους ανθρώπους, τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Κω» μας λέει ο Διονύσης Αρβανιτάκης

Ένα κομμάτι ψωμί δίνει μεγάλη χαρά σε αυτό το προσφυγόπουλο.

neoskosmos.com