Το πολιτικό συμφέρον όμως της μεγάλης πλειοψηφίας κομμάτων της βουλής υποβιβάζουν την σημασία της επετείου ακολουθώντας μέσα από ανούσιους κομματικούς ανταγωνισμούς τον δρόμο των μνημονίων. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες που ζήτησαν την πολιτική αλλαγής πλεύσης, βιώνουν την εξέλιξη της αντιπαράθεσης ως ήττα και σιωπούν. Γιατί πολύ λίγα θα ακουστούν και ακόμη λιγότερα θα γραφτούν. Όμως το πρόβλημα παραμένει: μπορεί η χώρα μας να αναπτυχτεί μέσα σε ‘’αποικιακές συνθήκες’’ συνεχούς φτωχοποίησης και υποβάθμισης;
Β. Τρία χρόνια πριν, 5 Ιουλίου 2015 απαντήσαμε με ΟΧΙ στο ερώτημα αν πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο εξυπηρέτησης του χρέους (που βαφτίστηκε ‘’ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος οικονομικής διάσωσης του ελληνικού χρέους’’ και κατ ευφημισμό ‘’ νέο πακέτο διάσωσης’’!) των 3 δανειστών: Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ), Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.), Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) από την κυβέρνηση! Οι Έλληνες πολίτες κόντρα στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των παγκόσμιου κατεστημένου είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 62%! δίνοντας ελπίδα στους Λαούς του κόσμου και γίναμε η προμετωπίδα του αγώνα ενάντια στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις αγορές. Οι Κώοι ψήφισαν σε ποσοστό 68,82% μεγαλύτερο του πανελλαδικού 61,31%, και η συμμετοχή μας 65,05% (18.754 ψήφοι) μεγαλύτερη του πανελλαδικού 62,15% με περισσότερα άκυρα και λευκά 6,55% έναντι 5,85%.
Γ. Η ελπίδα και η πίστη ότι το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα ανάγκαζε την ΕΕ να σταματήσει ή έστω να περιορίσει την διαλυτική οικονομική και πολιτική πίεση σε μια χώρα μέλος της, δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε. Όπως δεν αξιοποιήθηκε και η πρόταση άρνησης αποπληρωμής των δόσεων του χρέους. Την επόμενη μέρα, το ΟΧΙ παρακάμφθηκε και αναιτιολόγητα δρομολογήθηκε η συνέχεια της σκληρής μνημονιακής υποταγής. Αυτά αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σχέδιο ρήξης. Είχε όμως σχέδιο συμβιβασμού. Χρησιμοποίησε το Δημοψήφισμα ως μέσο ακραίου συμβιβασμού με τον αντίπαλο, περιφρονώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και συνθλίβοντας την λαϊκή βούληση. Η ‘’ελπίδα που έρχεται’’ και ‘η πρώτη φορά αριστερά’’ άλλαξε ρότα εμπεδώνοντας την κοινωνική ήττα σε έναν ιστορικής σημασίας συμβιβασμό που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε πολύ ακριβά.
Δ. Σήμερα κυβέρνηση και Λαός είμαστε αντικείμενα χλευασμού. Ο Γερμανός υπουργός μας λέει κυνικά: «μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος» στον εκλεγμένο πρωθυπουργό σας που ‘’τάζοντας πως θα φορολογήσει τους εφοπλιστές και θα καταργήσει τα προνόμιά τους, τελικά το μόνο που έκανε ήταν να φορολογήσει μόνο τους αδύναμους’’!
Ε. Θα θυμηθούμε τον χαιρετισμό της τότε οργάνωσης Β. Δωδ/σου του ΣΥΡΙΖΑ: ’’Ο ελληνικός λαός αντιμέτωπος με ''θεούς και δαίμονες'', με εκβιαστικά διλήμματα, ιταμά τελεσίγραφα και με μια ακατάσχετη χυδαία κινδυνολογία, όρθωσε το ανάστημα του, θριάμβευσε και κατάφερε μια ιστορικών διαστάσεων τομή στις εξελίξεις. Είχε απέναντι του τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης , Περιφερειάρχη, Δήμαρχο Ρόδου, Δήμαρχο Κω κ.α. Οι οποίοι ξεδιάντροπα τον καλούσαν να ψηφίσει ναι στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, να ψηφίσει ναι στην κατάργηση του ειδικού συντελεστή Φ.Π.Α., ολισθαίνοντας στην πλήρη γελοιοποίηση. Να ψηφίσει ναι στο 23% ΦΠΑ στην εστίαση και στα ξενοδοχεία , μέτρα τα οποία θα κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητα στον τουρισμό. Ο λαός της περιοχής μας τους γύρισε την πλάτη…’’
και τελείωνε: ‘’Ο λαός μας απόδειξε ότι έχει και αρετή και τόλμη. Οφείλουμε σαν κόμμα και σαν κυβέρνηση να επιδείξουμε τουλάχιστον τη ίδια, αν όχι και μεγαλύτερη Αρετή και Τόλμη. Να ερμηνεύσουμε και να μην παρερμηνεύσουμε το μήνυμα του κόσμου στις 5 του Ιούλη 2015. Να αφουγκραστούμε την φωνή του κόσμου ο οποίος δεν αντέχει άλλη λιτότητα, δεν αντέχει άλλα μνημόνια μεγάλα ή μικρά. Έδειξε όμως ταυτόχρονα ότι δεν θέλει να γίνει θυσία στο βωμό των αγορών, των εταίρων , οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν σαν εταίρα, και της διαπλοκής. VENCEREMOS!’’.
Αυτά ήταν ένα λάθος…είχαμε αυταπάτες! θα μας πουν!
Ζ. Την απογοήτευση της ήττας διαδέχεται η ανάγκης λήθης. Το να μην θέλεις να μιλήσεις γι αυτά που έγιναν. Και όμως! είναι ώρα και αφύπνισης και προσπάθειας.
Ν. Μυλωνάς