Σε σημείωμα μου, πριν την έναρξη της σχολικής περιόδου είχα καλέσει το δήμαρχο να ... ξυπνήσει και να φέρει στο δημοτικό συμβούλιο θέμα λειτουργίας «κοινωνικού φροντιστηρίου» στο νησί. Είχα, μάλιστα καλέσει, τις παρατάξεις της μειοψηφίας, να πάρουν αυτές την πρωτοβουλία για την συζήτηση του θέματος, αν δεν το έκανε ο δήμαρχος. Δεν το έκαναν. Αν το είχαν κάνει, δεν θα ξυπνούσαμε με μια ακόμη καισερλικής έμπνευσης συνεργατική στο κεφάλι.

Παντού, σε όλη τη χώρα, δήμοι αλλά και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, έχουν προχωρήσει στη σύσταση «κοινωνικών φροντιστηρίων», με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Στηρίζονται στην εθελοντική δράση . Δεν χρειάστηκαν συνεργατικές, που στήνονται με τρόπο ακατανόητο σε όσους επιμένουν σε στοιχειώδεις διαδικασίες διαφάνειας.
Έγραφα, τρεις μήνες πριν στο σημείωμα μου : « Το δημοτικό συμβούλιο να αποφασίσει τη λειτουργία του κοινωνικού φροντιστηρίου. Να καλέσει τις οικογένειες που θα πληρούν τις προϋποθέσεις (εισοδηματικά, κοινωνικά κριτήρια κλπ) να δηλώσουν συμμετοχή. Να καλέσει ταυτόχρονα τους νέους επιστήμονες που θέλουν να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή να δηλώσουν συμμετοχή. Η επιλογή των μαθητών και των διδασκόντων να γίνει από επιτροπή κοινής αποδοχής.»

Τρεις μήνες μετά, πραγματικά έμεινα έκπληκτος από τα όσα άκουσα στο ρεπορτάζ. Τον κ. Μήτρου να δηλώνει ικανοποιημένος που ο πρωτοπόρος δήμος της Κω προχωρά σε ένα βήμα που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια. Τον κ. Χασαπλαδάκη να εξηγεί τα περί νομιμότητας της παραχώρησης του ΕΠΑΛ, αλλά να μην αρθρώνει λέξη για την διαδικασία συγκρότησης αυτής της ΚΟΙΝΣΕΠ και την διαφάνεια της.

Η σύσταση και η λειτουργία «κοινωνικού φροντιστηρίου» δεν είναι υπόθεση λίγων και του παρασκηνίου. Είναι απόφαση μιας κοινωνίας που θέλει να δώσει μήνυμα αλληλεγγύης. Ανθρώπων που θεωρούν ότι ο εθελοντισμός είναι μια κατεξοχήν κοινωνική δράση. Το ζητούμενο, είναι να προσφέρεις στην ανακούφιση αυτών που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Και ειδικά σε τομείς που αφορούν την Παιδεία και τους νέους ανθρώπους. Σε συνεργασία, με τους ανθρώπους της Παιδείας.

Εδώ ξεφύτρωσε μια συνεργατική που ενώ υποτίθεται θέλει να προσφέρει στην κοινωνία το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να την προκαλεί. Η επιλογή των έξι ανάμεσα σε πόσους που θέλησαν να συμμετέχουν έγινε; Ποιος την έκανε; Με τι κριτήρια; Πότε υπήρξε σχετική πρόκληση ενδιαφέροντος;
Αυτές οι διαδικασίες Ουγκάντας δεν γίνεται να συνεχιστούν. Επιτέλους, να σταματήσει το δούλεμα και της κοινωνίας και της νέας γενιάς.