Πως ακούγεται , αλήθεια , στην ευαίσθητη κατά τα άλλα κοινωνία μας, όταν ένα μικρό παιδί κακοποιείται σεξουαλικά από άρρωστους κι ανώμαλους της κοινωνίας μας ; Προφανώς εκείνη την στιγμή σκεφτόμαστε άλλα πράγματα, προφανώς συζητούνται έτσι απλά για να περάσει η ώρα μας, προφανώς και δεν μας ενδιαφέρουν αυτά τα προβλήματα, αφού στις σκέψεις μας κυριαρχούν άλλα πολύ πιο σοβαρά.

 

Έτσι δεν είναι ή κάνω λάθος; Κυριαρχούν θέματα , όπως το πως θα γίνουμε μεγάλοι και τρανοί, οικονομικά ισχυροί, επώνυμοι των νέων βιλών, κότερων, πολυτελέστατων αυτοκινήτων και όλων αυτών ,που μας κάνουν όλο και περισσότερο να ζούμε μακριά από το νόημα της ζωής και από τα σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας μας.

 

Όλοι μας , παρακολουθούμε με ανατριχίλα τις τελευταίες ημέρες και θυμό θα έλεγα εκείνες τις σκοτεινές, ανατριχιαστικές υποθέσεις , τα εγκλήματα αυτά της παιδεραστίας , της μαστροπείας και που τις περισσότερες φορές γνώριζαν γνωστοί, συγγενείς, φίλοι πολιτικοί , άνθρωποι που ζούνε στον ίδιο τόπο , στην ίδια γειτονιά, αλλά δεν είχαν καταγγείλει τίποτα , κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, λέγοντας πια όταν βγαίνουν στο φως, ότι δεν είχαν αντιληφθεί το παραμικρό!!

 

Τα παιδιά μας , αγαπητοί μου, το παιδί σου, τα παιδιά της διπλανής πόρτας έχουν δικαίωμα να ζήσουν. Σπάστε τη σιωπή. Μην γίνεστε συνένοχοι των αρρωστημένων ατόμων της κοινωνίας μας. Χρειάζεται αφύπνιση , δεν δικαιούμαστε να έχουμε το στόμα μας κλειστό!

 

Μιχάλης Καντζόγλου