Η σημερινή επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015 είναι όντως πολύ στενάχωρη:

η απόφαση του 62% των Ελλήνων Πολιτών ‘’σχίστηκε με ένα άρθρο και ένα νόμο’’

—Συμπληρώνονται 8 χρόνια από το Δημοψήφισμα του ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ‘’ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης’’ του καλοκαιριού του 2015. Κάποιοι το θυμούνται με περηφάνεια και πίκρα. Άλλοι το σιχτιρίζουν. Περισσότεροι το ξεχνούν. Τις μέρες αυτές το συνδυάζουν με την παραίτηση Τσίπρα. Μεγάλος δημοσιογράφος σχολιάζει απορριπτικά: ‘’το μόνο που θυμάμαι από το θέμα Τσίπρα είναι η ανακούφιση που μου προσέφερε ο συμβιβασμός, η κολοτούμπα του, που έσωσε την Ελλάδα στην Ε.Ε.’’ !

—Γιατί απαξιώνεται η 5ης Ιουλίου 2015;

‘’Να φανταστείς ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίστηκε ως εθνικός ήρωας το 1862! Μέχρι τότε τον είχαν για προδότη. Οι ιστορικοί μας, ακόμα κι οι πιο προχωρημένοι, δεν δημοσιεύουν κάποια πράγματα γιατί είναι στενάχωρα, πολύ στενάχωρα.’’!

Η σημερινή επέτειος του δημοψηφίσματος του 2015 είναι όντως πολύ στενάχωρη!

—Ιούλιος 2015: ‘’. Εκεί που όλα, τότε, έμοιαζαν τελειωμένα και συμφωνημένα μέσα σε κλίμα επιβολής και φόβου από τους ισχυρούς και απογοητευμένοι ετοιμαζόμασταν για την μακριά νύχτα της λιτότητας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την τελευταία στιγμή, αποφάσισε να αξιοποιήσει τον Λαϊκό παράγοντα. Να ρίξει την μπάλα και στο γήπεδο της κοινωνίας!

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε μόνη της να πάρει την απόφαση της ρήξης ή του συμβιβασμού στο μνημόνιο που οι εταίροι της πρότειναν τελεσιγραφικά. Η ρήξη ήταν έξω από την λογική της. Συμβιβασμό πρότειναν και αυτόν υπηρέτησαν με την τακτική τους φθάνοντας σε υπαρξιακό πολιτικό και κομματικό αδιέξοδο. Το ερώτημα της αποδοχής η μη του δρακόντειου νόμου των θεσμών ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ που μπαίνει στην Λαϊκή κρίση είναι άκρως δημοκρατικό! Έπρεπε να έχει γίνει από το πρώτο μνημόνιο. Δεν είναι δημοψήφισμα για μέσα η έξω από το Ευρώ, όπως έσπευσαν να το ερμηνεύσουν σκόπιμα οι ομολογητές του ΝΑΙ! ‘’

— Ο τότε υπουργός Γ. Βαρουφάκης σχολιάζοντας το αποτέλεσμα είπε επιγραμματικά: ‘’Democracy deserved a boost in euro-related matters. We just delivered it. Let the people decide.’’ («Η δημοκρατία άξιζε μια ώθηση σε θέματα που σχετίζονται με το ευρώ. Μόλις το παραδώσαμε. Αφήστε τον κόσμο να αποφασίσει.»)

—Είναι αυτονόητο ότι το βράδυ της 5ης Ιουλίου με το 62% του ΟΧΙ, οι Εταίροι με πρωτοστάτη τον Γερμανικό παράγοντα έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό του Τσίπρα. Μόνη διέξοδος η ακύρωση του Δημοψηφίσματος και η αποδοχή της πρότασης Γιούνκερ-Σόιμπλε. Οι πρόθυμοι ηταν πολλοί πέρα από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ. Το μνημόνιο υπέρ- υπερψηφίστηκε!

Ο ‘’συμβιβασμός Τσίπρα’’ είχε συνέχεια. Προσπάθησε στα 4 χρόνια που ακολούθησαν να εδραιωθεί στην κατεστημένη πολιτική ως ‘’ο καλός διαχειριστής’’ της ίδιας πολιτικής των μνημονίων και των απαξιωμένων παλιών κομμάτων: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Με μοχλό (την ίδια) κρατική εξουσία εφάρμοσε με συνέπεια τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τις απαιτήσεις του Δυτικού παράγοντα. Απαξιώθηκε ως φορέας αλλαγής αριστερών αποκλίσεων. Εξέπεσε η αξιοπιστία της Αριστεράς. Αμφισβητήθηκε και λοιδορήθηκε (σκοπίμως και προκλητικά) με κάθε μέσο από τις συστημικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που έδειξαν ότι δεν ‘’τον θέλουν’’! Η επικύρωση της απόρριψης του ήρθε με το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών. Η παραίτηση του ήταν η μόνη διέξοδος στην εκλογική καθίζηση από το 36% του ‘15 στο 17% του ΄23.

—Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία και το προνόμιο να παραιτηθεί τον Ιούλιο του 2015 με σημαία την λαϊκή εντολή του 62% του δημοψηφίσματος αρνούμενος την ‘’κολοτούμπα’. Υπήρχαν άλλοι πρόθυμοι να υλοποιήσουν τον συμβιβασμό. Ο ίδιος παραιτούμενος θα κατακτούσε θέση συμβόλου αντίστασης στην Ευρωκρατία. Θα παρέμενε σημείο αναφοράς. Θα είχε φωνή πανευρωπαϊκή και παγκόσμια εφ΄ όρου ζωής κατακρίνοντας στις πολλαπλές αθλιότητες της πολιτικής της Ε.Ε.!

Νίκος Μυλωνάς