Το αέρινο «καλώδιο» διαρκεί απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά ο χρόνος αυτός είναι αρκετός για να σταλεί ένα σήμα. Αν το ίδιο σήμα στελνόταν απλώς μέσω του αέρα -και όχι μέσω της «αέρινης οπτικής ίνας»- τότε το φως θα διασκορπιζόταν και το σήμα θα εξασθενούσε.

Μέχρι στιγμής οι ερευνητές έχουν δοκιμάσει τέτοιες αέρινες «ίνες» σε μια ακτίνα ενός μέτρου, επιτυγχάνοντας να μεταδώσουν σήμα κατά 50% πιο ισχυρό απ' ό,τι αν μεταδιδόταν στην ίδια απόσταση μόνο μέσω του αέρα (χωρίς το «καλώδιο»). Υπολογίζεται ότι αν καταστεί εφικτή η μετάδοση σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση, π.χ. 1.000 μέτρων, μέσω μιας τέτοιας αέρινης «ίνας», τότε το σήμα θα είναι 1.000 φορές ισχυρότερο απ' ό,τι αν είχε μεταδοθεί απλώς στον αέρα, καθώς όσο μεγαλώνει η απόσταση, τόσο πιο πολύ διασκορπίζεται το φως, άρα το οπτικό σήμα εξασθενεί ολοένα περισσότερο.

Οι ερευνητές μπόρεσαν επίσης όχι μόνο να στείλουν ένα σήμα μέσω του αέρινου «καλωδίου», αλλά και να λάβουν σήμα δια της ιδίας οδού. Οι δυνητικές πρακτικές εφαρμογές είναι ποικίλες, όπως επικοινωνίες λέιζερ μεγάλων αποστάσεων, ανίχνευση ρύπανσης στην ατμόσφαιρα, δημιουργία υψηλής ανάλυσης τοπογραφικών χαρτών μέσω LIDAR (ένα είδος ραντάρ που χρησιμοποιεί λέιζερ αντί για ραδιοκύματα), νέου τύπου όπλα λέιζερ κ.α.

Πρώτα όμως, οι ερευνητές πρέπει να αποδείξουν ότι όντως αυτοί οι αέρινοι «κυματοδηγοί» μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αποστάσεις τουλάχιστον 50 μέτρων. Αν αυτό συμβεί, τότε πράγματι ανοίγει μια γκάμα πολλών δυνατοτήτων για το μέλλον.