Στη Ν. Ιωνία χτυπούσε κάποτε η καρδιά της κλωστοϋφαντουργίας και μαζί της η καρδιά του του μικρασιατικού Ελληνισμού. Λίγοι ξέρουν πως σήμερα εδώ χτυπά η καρδιά του Skroutz, της μεγαλύτερης μηχανής σύγκρισης τιμών/προϊόντων του ελληνικού ίντερνετ.

Σε έναν βιομηχανικό χώρο 1.600 τ.μ., όπου συστεγάζεται ο ΕΟΠΥΥ Ν. Ιωνίας, 115 υπάλληλοι βιώνουν το νέο εργασιακό μοντέλο, έτσι όπως το έχουμε ακούσει/διαβάσει μόνο ότι ισχύει σε χώρους εργασίας όπως της Google και του Facebook.

Ο σχεδιασμός των γραφείων υπογράφεται από το γραφείο αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων dip (design in progress), που εφάρμοσε σοφά τη λογική του open space για μια εταιρεία που διοικείται και στελεχώνεται από open minded ανθρώπους. Άπλετο φυσικό φως, ευρυχωρία, χαρούμενα γραφιστικά μοτίβα, απουσία τοίχων και κλειστών γραφείων, διαφάνεια, όλα αντιπροσωπευτικά στοιχεία της εξωστρέφειας που χαρακτηρίζει την φιλοσοφία της εταιρείας. «Η αλήθεια είναι πως “γκουγκλίζουμε”, αυτό άλλωστε λένε όσοι μας επισκέπτονται. Μερικοί μάλιστα λένε πως τα γραφεία μας είναι και καλύτερα από αυτά της Google» λέει γελώντας ο Γιώργος Δημητρίου, ο Marketing Director του Skroutz, ο οποίος έχει αναλάβει με μεγάλη προθυμία να με ξεναγήσει σε αυτήν τη εργασιακή «παιδική χαρά», που μετράει μόλις δύο χρόνια, ενώ ο Skroutz φέτος κλείνει αισίως την πρώτη του δεκαετία.

Μερικοί λένε πως τα γραφεία μας είναι καλύτερα κι από αυτά της Google.

Η ιδέα ξεκίνησε ως προσωπική ανάγκητων δύο εκ των τριών συνιδρυτών του Skroutz, την εποχή που το twitter δεν υπήρχε ενώ το Facebook ήταν ακόμη άγνωστο εκτός Αμερικής. “Ένας φίλος του Γιώργου Χατζηγεωργίου έψαχνε να αγοράσει κάτι από τον χώρο της τεχνολογίας και για να αποθηκεύσει τα αποτελέσματα της προσωπικής του έρευνας, έβαζε χειροκίνητα bookmarks. Τότε, ο φίλος του Βασίλης Δήμος ανέλαβε να τον βοηθήσει φτιάχνοντας μια μηχανή αναζήτησης για προσωπική τους χρήση», θυμάται ο Γιώργος Δημητρίου. Το νέο «παιχνίδι» των δύο προγραμματιστών άρχισε να απορροφά σιγά σιγά όλο και περισσότερο χρόνο, καθώς είδαν ότι έχει απεριόριστες δυνατότητες και μεγάλη ανταπόκριση στις ανάγκες της νέας ηλεκτρονικής εποχής, που μόλις είχε ανατείλει στην Ελλάδα. Το μόνο που έλειπε από το τεχνοκρατικό δίδυμο ήταν ένα εμπορικό μυαλό, που βρέθηκε σύντομα στο πρόσωπο του Γιώργου Αυγουστίδη.

Η επιχειρηματική dream team ήταν έτοιμη και κάπως έτσι άρχισε να γράφεται η ιστορία των τριών από τους πιο πετυχημένουςstartupers, που κατάφεραν να μας συστήσουν μια έννοια άγνωστη μέχρι τότε: το ηλεκτρονικό εμπόριο. Με 5.5 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες το μήνα, δεν ακούγεται καθόλου υπερβολικός ο Marketing Director της εταιρείας όταν λέει: «Ως προς την επισκεψιμότητα, είμαστε ανάμεσα στα πρώτα sites στην Ελλάδα, ξεπερνώντας πολλές φορές ακόμη και τα ειδησεογραφικά».
Από 16 καταστήματα στην αρχή, σήμερα το πελατολόγιό του μετράει 1.750 ενεργά καταστήματα, όχι μόνο από τον χώρο της τεχνολογίας, ο οποίος καθιέρωσε τον Skroutz στα πρώτα του βήματα. Σήμερα –όσο περίεργο κι αν ακούγεται- τα παπούτσια παίζουν σταθερά στην πρώτη με δεύτερη θέση των προτιμήσεων.

Το γυναικείο κοινό είναι πλέον η νέα προτεραιότητα του Skroutz, και αυτό ήταν άλλωστε το βασικό άλλοθι της επίσκεψής μου. Πιο συγκεκριμένα, η αφορμή δόθηκε με την ανακοίνωση της εταιρείας σχετικά με την συνεργασία της με την πλατφόρμα του jamjar του ελληνικού online department store χειροποίητων δημιουργιών, που μέσα σε δύο μόλις χρόνια από την πρεμιέρα του στο διαδίκτυο φιλοξενεί περισσότερους από 150 χειροτέχνες και τουλάχιστον 4.000 επιλεγμένα handmade προϊόντα, από κοσμήματα και ρούχα μέχρι είδη για το σπίτι (www.jamjar.gr). Μια συνεργασία που αναμένεται να αποφέρει πολλά και στα δύο μέρη: α. Το jamjar με τη βοήθεια των digital εργαλείων και της τεχνογνωσίας φιλοδοξεί να αναδειχτεί στην μεγαλύτερη κοινότητα ταλαντούχων Ελλήνων δημιουργών και στο πιο ενημερωμένο online store handmade προϊόντων και β. η Skroutz εγκαινιάζει μια νέα εποχή στις μέχρι τώρα υπηρεσίες της, με έμφαση στις πρωτοπόρες ψηφιακές λύσεις για το online καταναλωτικό κοινό και δη το γυναικείο.
Εξάλλου, το Leaf by Skroutz, το ολόφρεσκο application, με επιλεγμένα προϊόντα μόδας (από τουλάχιστον 500 fashion e-shops) και ολοκληρωμένα outfits για όλες τις ώρες της ημέρας, είναι το «χριστουγεννιάτικο δώρο» της εταιρείας στις γυναίκες καταναλώτριες. Η νέα εφαρμογή μόδας δεν ταυτίζεται αποκλειστικά και μόνο με το διαδικτυακό shopping, αλλά φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του personal stylist, σε καθημερινή βάση. 
Κατεβάστε το εδώ και δημιουργήστε την προσωπική σας διαδικτυακή ντουλάπα.

1. Θα απολάμβανα, μεσούσης της κρίσης, ένα ικανοποιητικό πακέτο αποδοχών, με έξτρα μπόνους το πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης.
2. Δεν θα χρειαζόταν να προσαρμοστώ στα τερτίπια του νέου υπολογιστή, αφού εγώ θα διάλεγα με τι θα ήθελα να δουλέψω: laptop, desktop, Apple, Dell ή ό,τι άλλο, Word ή Linux, μία οθόνη ή δύο οθόνες κ.ο.κ.
3. Θα είχα ανατομική καρέκλα, μεγάλο γραφείο και επαρκή προσωπικό χώρο. Μόνο “κακό” ότι θα χρειαζόταν ίσως να φοράω αντιηλιακή κρέμα, αφού τα γραφεία λούζονται στο φως του ήλιου.
4. Δεν θα χρειαζόταν να στέκομαι έξω από κλειστές πόρτες αφεντικών, περιμένοντας να φύγει ο προηγούμενος για να χτυπήσω εγώ. Εδώ όλα είναι ανοιχτά και όπου υπάρχουν πόρτες, είναι γυάλινες. Διαφάνεια παντού!
5. Αν δεν έφευγα από μόνη μου στην λήξη του ωραρίου, θα με έδιωχναν οι άλλοι.
6. Αν επέμεινα, παρ’ όλα αυτά να μείνω, θα έκανα pilates ή θα έπαιρνα ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη και θα το διάβαζα στην βεράντα με τα φυτά και τα ξύλινα καθιστικά, πίνοντας χυμούς από την κουζίνα που θα ζήλευαν τα περισσότερα bars στην Αγ. Ειρήνης και πέριξ.
7. Δεν θα έπαιρνα τάπερ από το σπίτι ούτε θα ξόδευα το μισό μου μισθό στα deliveries. Θα έπαιρνα το δωρεάν πρωινό μου (όχι, δεν είναι χυμός και τοστ, αυτά είναι δωρεάν όλη τη μέρα) και αν δεν χόρταινα (σχήμα λόγου), το μεσημέρι θα διάλεγα το μενού μου, με αντίτιμο μόλις 2 ευρώ. Κι όλα αυτά, με την υπογραφή του Χριστόφορου Πέσκια – γιατί οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την ποιότητα ζωής/εργασίας.
8. Η εργασιακή ρουτίνα θα έσπαγε με ευχάριστα διαλείμματα, επαγγελματικού ενδιαφέροντος (βλ. workshops για επιχειρηματίες ή φοιτητές) ή ψυχαγωγικού ενδιαφέροντος (βλ. μπάρμπεκιου στην βεράντα ή ping pong στην τεράστια κουζίνα-εστιατόριο).
9. Δεν θα φοβόμουν το ενδεχόμενο των περικοπών προσωπικού, αφού η εταιρεία σημειώνει σταθερή άνοδο.
10. Δεν θα φοβόμουν ούτε την πολλή δουλειά ούτε τους προϊσταμένους μου. Πώς να φοβηθείς άλλωστε όταν οι ιδρυτές της εταιρείας λένε “Αντί για valuations και κέρδη, ας μιλήσουμε για το πώς φτιάχνεις μια εταιρεία που το fun factor είναι σημαντικότερο από ο,τιδήποτε άλλο”