Οι εκλογές της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Νοτίου Αιγαίου είναι προ των πυλών. Στο βαθμό που από τη διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης δεν προβλέπεται η δυνατότητα διεξαγωγής ενός ουσιαστικού διαλόγου για την αυτοδιοίκηση, οι διεργασίες και οι ζυμώσεις έχουν ήδη ξεκινήσει.
Μοναδικό τους όμως αντικείμενο, είναι το χτίσιμο των αναγκαίων συμμαχιών και συναινέσεων προκειμένου κάποιοι να εξασφαλίσουν την εκλογή τους στα όργανα της Ένωσης. Στη βάση βεβαίως δοκιμασμένων συνταγών του παρελθόντος. Βόρειοι εναντίον Νοτίων, Κυκλαδίτες εναντίον Δωδεκανήσιων, μεγάλοι και ισχυροί εναντίον μικρών και αδύναμων, φαβορί εναντίον αντιπάλων δίχως τύχη, ποσοστώσεις εκπροσώπησης, κλπ.
Αυτό όμως είναι σήμερα το ζητούμενο; Αυτές τις συνταγές έχει ανάγκη σήμερα η κοινωνία που βιώνει συνθήκες εξαθλίωσης; Αυτές τις ίδιες γνωστές αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές έχει ανάγκη η τοπική αυτοδιοίκηση;
Η τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της. Είναι παγιδευμένη σ' ένα ασφυκτικό θεσμικό δίχτυ λειτουργίας που συνθέτουν ο Καλλικράτης και τα μνημόνια και που σύντομα για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, κωδικοποιείται προς το χειρότερο, με τον ήδη έτοιμο για ψήφιση Ενιαίο Κώδικα Αυτοδιοίκησης.
Ταυτόχρονα, υφίσταται το ξήλωμα δομών λειτουργίας της, την αποψίλωση της από προσωπικό και κυρίως την οικονομική αφαίμαξή της από τους αναγκαίους πόρους για την υλοποίηση των πολιτικών της. Παράλληλα, δημόσια περιουσιακά στοιχεία που θα μπορούσε να αξιοποιήσει για την άντληση πρόσθετων πόρων προς όφελος των δημοτών και την τοπική ανάπτυξη, ξεπουλιούνται από το ΤΑΙΠΕΔ έναντι πινακίου φακής.
Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι οι Δήμοι σήμερα, αλλά και το συλλογικό όργανο έκφρασης τους στην περιοχή, η ΠΕΔ Νοτίου Αιγαίου εν προκειμένω, οφείλουν να χαράξουν μια άλλη ρότα. Να θέσουν προτεραιότητες και να αγωνισθούν για τη διεκδίκησή τους. Και τέτοιες δεν μπορεί παρά να είναι:
Η υπεράσπιση των κοινωνικών παροχών που θα διασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή και θα αποκρούσουν τον αποκλεισμό των αδύναμων και ευαίσθητων ομάδων συμπολιτών μας, εξαιτίας της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε ως χώρα.
Η υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών από την εκποίησή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα. Η ταυτόχρονη αξιοποίησή τους με όρους δημόσιου συμφέροντος προς όφελος των δημοτών και της ανάπτυξης του τόπου.
Η προστασία του φυσικού πλούτου και του περιβάλλοντος, που αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα των νησιών μας.
Η κατάργηση του ασφυκτικού μνημονιακού πλαισίου λειτουργίας των Δήμων και η αντικατάστασή του, μ' έναν πραγματικό και ουσιαστικό Αυτοδιοικητικό Κώδικα, που θα κατοχυρώνει την προβλεπόμενη από το σύνταγμα, αυτοτέλεια των Δήμων στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων. Που επιπλέον θα βάζει τα θεμέλια ισόρροπης ανάπτυξης όλων των ΟΤΑ, αίροντας ενδοπεριφερειακές ανισότητες και δίνοντας τα εφόδια στους μικρούς δήμους να ακολουθήσουν τον βηματισμό των μεγάλων.
Η κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας των Δήμων, με θεσμοθετημένους πόρους κι όχι με επαιτεία των Δημάρχων στην πόρτα κάθε Υπουργού και τις γνωστές ευνοιοκρατικές πρακτικές των «δικών» μας σε βάρος των υπολοίπων.
Η εμβάθυνση της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών στη λειτουργία των Δήμων.
Ο συντονισμός των δράσεων διεκδίκησης με τις υπόλοιπες ΠΕΔ της χώρας, αλλά και κυρίως με την ΚΕΔΕ, που πρέπει να πάψει να λειτουργεί ως λέσχη εκλεκτών και πρόθυμων υποτακτικών της εκάστοτε κυβέρνησης. Η αξιοποίηση της συμμετοχής στα ευρωπαϊκά δίκτυα της αυτοδιοίκησης, για την άντληση εμπειριών, τεχνογνωσίας και την οικοδόμηση αυτοδιοικητικών συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αυτό λοιπόν είναι το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να προβληματισθεί ο καθένας από τους 125 συνέδρους της γενικής συνέλευσης κι όχι η άγρα ψήφων για το χτίσιμο ομάδων χωρίς προσανατολισμό και στόχευση διεκδίκησης.
Πολλοί είναι αυτοί που πριν αλέκτωρ λαλήσει, πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τον μανδύα του «ανεξάρτητου» και φόρεσαν με ανακούφιση τα καλογυαλισμένα κοστουμάκια παλαιάς κοπής τους, που όμως είναι ακριβώς αυτά που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι της αυτοδιοίκησης. Με το καλημέρα, έδωσαν ήδη τα γνώριμα δείγματα γραφής τους. Κι αυτό δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο ή να μας αφήνει αδιάφορους.
Ας εκλέξουμε τους ικανότερους και κυρίως τους αποφασισμένους να υπερασπιστούν τα παραπάνω. Χωρίς παρωχημένα κριτήρια, ποσοστώσεις ή ανούσιες ενδοπεριφερειακές συγκρούσεις. Στο κάτω κάτω, όσοι δεν «γούσταραν» την ενιαία περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, είχαν την ευκαιρία όντας στα πράγματα οι περισσότεροι, να αντιταχθούν τότε σ' αυτήν. Δεν έβγαλαν όμως «κιχ», τοις ρήμασι των κομματικών τους γραμμών πειθόμενοι. Τα προβλήματα των κατοίκων του Νοτίου Αιγαίου αλλά και των Δήμων της περιοχής, είναι κοινά και απαιτούν λύσεις συνεργασίας και συστράτευσης κι όχι ανούσιες διαιρέσεις και λογιστικούς συμβιβασμούς.