Από πότε ξεκινήσατε την επιχειρηματική σας δράση και κατ' επέκταση την ενασχόληση σας με τον εμπορικό σύλλογο αρχικά και με το ΕΒΕΔ στη συνέχεια;

Η ενασχόληση μου με το εμπόριο ξεκίνησε πριν από 17 χρόνια. Το 2006 ίδρυσα δική μου εταιρία το «ΝΑΝΙ ΝΑΝΙ» που δραστηριοποιείται στο εμπόριο Βρεφικών, παιδικών ειδών και ειδών λοχείας. Η ενασχόληση μου με τα κοινά ξεκίνησε με την εκλογή μου εως μέλους του Διοικητηικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και έχω την Θέση του Πρόεδρου του Εμπορικού Τμήματος του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και Υπέυθυνος του Τοπικού Παραρτηματος Κω.
Κατόπιν εκλέχτηκα στις εκλογές του Εμπορικού Συλλόγου Κω ο ΕΡΜΗΣ ως Α’ Αντιπρόεδρος.


Ποιος ήταν ο λόγος που σας οδήγησε να δηλώσετε παραίτηση από τον Εμπορικό Σύλλογο Κω;

Όλοι οι σύλλογοι πρέπει να παραγάγουν έργο. Όταν είδα πως ο σύλλογος δεν ήταν αυτό που όφειλε να είναι, είχα εκφράσει την αντίθεση μου για τον τρόπο λειτουργίας. Όταν ο σύλλογος δεν συνεδρίαζε επί μήνες, όταν υπάρχουν τόσα προβλήματα στην αγορά, όταν η δουλεία του συλλόγου δεν είναι απλά να ανακοινώνει τα εορταστικά ωράρια, όταν καθημερινά ανακοινώνονται νέα μέτρα, νέοι εγκύκλιοι και ο σύλλογος δεν ενημερώνει καν τα μέλη του ΔΣ και πόσο μάλλον τα μέλη του που οφείλει, όταν ο εμπορικός κόσμος του νησιού δεν έχει που και σε ποίον να απευθυνθεί, όταν ο σύλλογος είναι αδρανείς, αφανείς και ουσιαστικά υπάρχει απλά για να συμμετέχει στις συνεδριάσεις στην Αθήνα, τότε πραγματικά λυπάμαι αλλά εγώ δεν μπορώ να μετέχω σε κάτι τέτοιο.

Όταν βλέπω πως η Κως έχει τόσα πολλά εμπορικά καταστήματα και ο σύλλογος μετά βίας κατάφερε να συγκεντρώσει 108 μέλη για να ψηφίσουν στις προηγούμενες εκλογές και μπορώ να πω, πως τα περισσότερα μέλη δεν έχουν καν εμπορική δραστηριότητα, τότε τι εμπορικός σύλλογος είναι. Άρα στην πραγματικότητα είναι ένας σύλλογος μιας παρέας και τίποτε παραπάνω. Πραγματικά λυπάμαι γιατί αυτό δεν είναι εμπορικός σύλλογος.

Η δική μου αρχή είναι ότι κάθε σύλλογος πρέπει να είναι δραστήριος και πάντα σε εγρήγορση. Με αυτό το πιστεύω δέχτηκα να συμμετέχω στον εμπορικό σύλλογο Κω ο ΕΡΜΗΣ.

Να είναι παρών στις εξελίξεις και να προσπαθεί να δρα και να παρεμβαίνει δυναμικά όπου και όταν υπάρξει η ανάγκη. Να συνεδριάζει και να καταθέτει προτάσεις. Να προσπαθεί να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα των επιχειρηματιών. Πρέπει ο εμπορικός κόσμος να έχει έναν σύλλογο όπου να μπορεί να λέει τα προβλήματα, προβληματισμούς και στην ουσία να έχει ένα είδους μαξιλάρι όπου θα μπορεί να ακουμπήσει και να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά.   Αυτό λοιπόν δεν υπάρχει στο νησί.

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί δεν μπορούσα να συνεχίσω να μετέχω. Ήταν τελείως αντίθετο με τα πιστεύω μου. Εάν δεν μπορείς να υπερασπίσεις και να αγωνίζεσαι για αυτά που πιστεύεις μέσα από ένα σύλλογο, τότε είναι καλύτερα να μην μετέχεις και να προσπαθείς παραμένοντας ενεργός πολίτης να μάχεσαι για κάτι καλύτερο για τον τόπο σου.


Σίγουρα σαν νέος και εμπλεκόμενος με τα κοινά του τόπου θα αποτελείτε μήλον της έριδος για πολλές παρατάξεις, σας έχει γίνει επίσημα κάποια πρόταση;

Δεν γνωρίζω εάν αποτελώ το μήλον της έριδος για τις παρατάξεις όπως υφίστανται σήμερα και για να σας πω την αλήθεια αυτό είναι κάτι το οποίο δεν με απασχολεί την δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτό που τώρα με ανησυχεί κυρίως είναι η πορεία του νησιού μου, που πλέει σε επικίνδυνα νερά καθώς δεν μπορώ να διακρίνω καμία σωσίβια λέμβο για εμάς τους ναυαγούς. Όπως όλοι οι νέοι που ασχολούνται με τα κοινά και σαφώς δεν έχουν φθαρεί και έχουν όρεξη για πραγματική δουλειά, όρεξη και αγωνία για το μέλλον του τόπου τους -και μπορώ να σας πω πως δεν είναι λίγοι αυτοί- έτσι και εγώ έχω δεχτεί προσεγγίσεις και προτάσεις τις οποίες προς το παρών επεξεργάζομαι .

Ναι μπορώ να σας πω, πως η τοπική αυτοδιοίκηση είναι κάτι με ενδιαφέρει. Βεβαίως όχι όμως με την μορφή και την σημερινή της εικόνα και έννοια.


O Στέργος Γιαλλίζης πως επιθυμεί να δει τον τόπο του την επόμενη πενταετία και τι θα πρέπει να γίνει γι' αυτό;

Ο τόπος μας είναι πραγματικά ένα ευλογημένο νησί. Η απάντηση στην ερώτηση σας δεν είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί με λίγα λόγια. Στην πραγματικότητα είναι ένα ζήτημα για το οποίο θα μπορούσα να σας μιλάω με τις ώρες. Θα σας πω επιγραμματικά. Αρχικά το νησί πρέπει να αλλάξει όψη. Να είναι σε θέση να δεκχτεί επισκέπτες και να είναι ένα περιβάλλον που να σε ευχαριστεί να ζεις μέσα.

Αρχικά πρέπει να αναπτύξουμε την πρωτογενή μας παραγωγή προσφέροντας όχι μόνο την τεχνογνωσία άπλα τις υποδομές και τον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο για την έκθεση-πώληση τους. Μια κλειστή λαϊκή αγορά με κατάλληλα διαμορφωμένα ομοιόμορφα περίπτερα για κάθε παραγωγό με υποδομές για τον επισκέπτη (πάρκιν, παιδική χαρά εσωτερικού χώρου, καρουζέλ, διαδρόμους με γκαζόν και πλακόστρωτα δρομάκια, δέντρα οπωροφόρα που θα διακοσμούν τον χώρο που να σε οδηγούν σε όλα τα περίπτερα των παραγωγών. Το ακίνητο να είναι παραδοσιακού χαρακτήρα με διάφανη οροφή που να επιτρέπει το άπλετο φως τα είναι ο κυρίαρχος.)

Να δημιουργήσουμε υποδομές (που δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν στο βαθμό που πρέπει) πχ Λιμάνι , Μαρίνες σε διάφορα σημεία του νησιού , Οδικό δίκτυο. Πρέπει να δημιουργήσουμε πάρκα για τις οικογένειες όπου θα μπορούν να επισκέπτονται με τα παιδιά τους και να μπορούν να παίζουν αλλά και οι γονείς να περνούν ευχάριστα κάνοντας και εκδρομή , Πικ-νικ κτλ.
 Μας λείπουν εγκαταστάσεις για τους αθλητικούς συλλόγους. Χώροι υπάρχουν στο νησί μας που προσφέρονται αλλά δυστυχώς παραμένουν ανεκμετάλλευτοι και σαπίζουν καθώς κυλούν τα χρόνια π.χ. ο χώρος του ΑΒΙΚΩ είναι τεράστιος και μπορεί να φιλοξενήσει άπειρα πράγματα. Ο χώρος του παλιού οινοποιείου όπου μπορεί να μετατραπεί σε μουσείο της ιστορίας του νησιού μας κα μέσα εκεί να μαθαίνουν οι νέοι και να αναπολούν οι μεγαλύτεροι την ιστορική διαδρομής της Κω. Πρέπει να δώσουμε το βάρος μας στα παιδιά προσφέροντας τους τα μέγιστα. Στην Κω ένα παιδί ειλικρινά στερείται πολλά ειδικά στα θέματα της γνώσης. Λείπουν τα ερεθίσματα αυτά που ξυπνούν το μυαλό. Εκθεσιακοί χώροι, βιβλιοθήκη, μουσεία, θέατρα, σινεμά κτλ…

Η αλήθεια είναι πως η ανάπτυξη ήρθε καθαρά και ξάστερα από τους ιδιώτες. Αυτοί είναι που επένδυσαν, ρίσκαραν και ρισκάρουν καθημερινά. Άρα μήπως πρέπει εμείς όλοι ιδιώτες, επαγγελματίες να αναλάβουμε δράση και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας χωρίς να περιμένουμε από τους δημόσιους φορείς πχ. Δήμο. Ο παππούς μου, μου έλεγε «Μην περιμένεις να σου ξύσει τη πλάτη άλλος ,  εάν δεν το κάνεις εσύ θα περιμένεις αιώνια.» Παλιά παροιμία αλλά γεμάτη νόημα…
Υπάρχουν πολλά ακόμη αλλά θα τα αφήσω για μια επομένη φορά.


Είστε ικανοποιημένος με τα έργα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο νησί μας

Ομολογώ πως τα τελευταία χρόνια κάτι πάει να γίνει. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι αρκετά. Ένας τουριστικός προορισμός όπως το νησί της ΚΩ που κατατάσσεται ως τον τέταρτο μεγαλύτερο στην Ελλάδα πρέπει, οφείλει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από ότι βρίσκεται σήμερα. Οφείλει να είναι έτοιμη από όλες τις απόψεις όλο τον χρόνο και όχι να βλέπουμε την σημερινή εικόνα. Η ανάπτυξη στον τόπο δεν πρόκειται να έρθει με πολιτικές πρακτικές σαν αυτές που όλοι μας βλέπουμε στο δημοτικό συμβούλιο. Και όλοι πιστεύω πως κουράστηκαν να παρακολουθούν κοκορομαχίες. Αυτό που λείπει είναι ένα πλάνο ανάπτυξης για την Κω που θα έχει προκύψει από την συνεργασία των τοπικών παρατάξεων και να εργάζονται  για έναν κοινό στόχο την ανάπτυξη, βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων, μέσα από το οποίο θα έρθει και η οικονομική ευρωστία και ανεξαρτησία του νησιού. Με πολιτικές πρακτικές του περασμένου αιώνα η Κως θα είναι πάντα ουραγός και απλός θεατής των εξελίξεων και της πραγματικής ανάπτυξης. Λυπάμαι αλλά πιστεύω πως αυτό νιώθει η επιχειρηματική κοινότητα του νησιού και κατ' επέκταση όλη η κοινωνία σήμερα και σας το λέω αυτό διότι αυτό εισπράττω καθημερινά από την επαφή που έχω με τους επαγγελματίες από την ενασχόλησή μου με τα κοινά μέσα από τον θεσμό του Επιμελητηρίου που υπηρετώ σήμερα. Η λέξη και η έννοια της ανάπτυξης δυστυχώς απουσιάζουν σήμερα και δεν μπορώ να πω, πως είμαι αισιόδοξος για το μέλλον μας εάν δεν αλλάξουμε ρότα και πορεία. Προσοχή όμως, δεν επιρρίπτω ευθύνες στους διοικούντες τον τόπο. Η ευθύνη είναι δική μας και βάζω πρώτα και πριν από όλους τον εαυτό μου και μετά όλους τους συμπατριώτες μου γιατί δεν κάνουμε αυτό που πρέπει ο καθένας από το δικό του μετερίζι και επιτρέπουμε να σαλπάρουν το καράβι που λέγεται αισιοδοξία και ανάπτυξη στα ρηχά νερά και στα αγρία βράχια της κακομοιριάς.


Ο τελευταίος λόγος σε σας...

Κλείνοντας την συνέντευξη αυτή αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που αφιερώσατε και να πω, πως η Κως είναι ένας επίγειος παράδεισος. Παλιά ήταν αυτάρκης, αυτόνομη. Αρκεί να θυμηθούμε πως υπήρχαν έξι εργοστάσια παραγωγής ντομάτας που κυρίως εξήγαγαν την παραγωγή της Κω. Αφού τότε μπορούσε  και ήταν ένας τόπος που παρήγαμε – εξήγαγε και γενικά ένας τόπος που πραγματικά ήθελες να ζεις πρέπει να αρχίσουμε να πιστεύουμε ο καθένας στον εαυτό του, αλλά και στον συνάνθρωπο του. Να αρχίσουμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να στηρίζουμε έμπρακτα τον τόπο μας και να αγοράζουμε μόνο από το νησί μας και τους τοπικούς επιχειρηματίες – επιχειρήσεις. Στο νησί μας μπορούμε να βρούμε όλα όσα χρειαζόμαστε και πραγματικά πιστεύω πως θα τα βρούμε στην καλύτερη ποιότητα-τιμή και να μην ξεχνάμε πως στην Κω ακόμη υπάρχει το προσωπικό ενδιαφέρον αφού ο ένας λίγο πολύ γνωρίζει τον άλλον και όταν αγοράσεις κάτι από ένα τοπικό κατάστημα, ο καταστηματάρχης θα είναι εκεί παρών να σε στηρίξει όταν του ζητηθεί και δεν είναι μια απρόσωπη αγορά όπως των μεγαλουπόλεων. Εάν δεν ανακυκλώνουμε τα χρήματα μας στην εσωτερική αγορά της Κω και επιτρέπουμε να βγαίνουν εκτός του νησιού τότε δεν θα μπορέσουμε να είμαστε αυτοί που θα είναι όρθιοι, νικητές στο τέλος του αγώνα. Κλείνω λοιπόν με  μια πρόταση και συνάμα ευχή «Στηρίζοντας την τοπική κοινωνία, αγορά και τον συνάνθρωπο μας, στηρίζουμε στην πραγματικότητα τους εαυτούς μας».

Δανελλάκη Καλλιόπη - www.kostoday.com