Όταν πρωτοείδες το «It Follows» ένιωθες την καρδιά σου να χτυπά δυνατά.

Το ίδιο πράγμα νιώθεις και κάθε φορά που αντικρίζεις κατσαρίδες, αράχνες και μπάμπουρες ή όταν ετοιμάζεσαι να μπεις σε μια σημαντική συνάντησης. Ποιος είναι ο κοινός παρανομαστείς εδώ; Ο φόβος. Για να καταλάβεις καλύτερα τη λειτουργία του και να τον νικήσεις (επιτέλους), σου παρουσιάζουμε τι σου συμβαίνει κάθε φορά αυτό το γνώριμο και ενοχλητικό συναίσθημα κάνει κατάληψη στον εγκέφαλό σου σου.

Μέσα σε λιγότερο από 1/10 του δευτερολέπτου, η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη σου πιάνει κόκκινο. Την είδες, την Τερέζα, την είδες... ξαφνικά. Και μόνο η θέαση της αρκεί για να σταλεί συστημένο σήμα-πανικού στην αμυγδαλή σου, μια ομάδα νευρώνων που θεωρείται μέρος του «πρωτόγονου» εγκεφάλου και το οποίο σχετίζεται άμεσα με τις συναισθηματικές αντιδράσεις σου. Με τη σειρά της, λοιπόν, η αμυγδαλή πυροδοτεί την παραγωγή αδρεναλίνης, της ορμόνης που σε εξοπλίζει με έξτρα δύναμη και ταχύτητα. Την ίδια στιγμή, που η αδρεναλίνη σε προετοιμάζει για τον... πόλεμο, ο οργανισμός σου ξεκινά να παράγει κορτιζόλη με αποτέλεσμα να νιώθεις το στρες και το άγχος σου να αγγίζουν κορυφή. Το αποτέλεσμα; Αυξάνονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σου, γεγονός που πέρα από συναισθηματική ανισορροπία, σού χαρίζει έξτρα ενέργεια.

Μέσα σε 3 δευτερόλεπτα νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά. Για όλα αυτά μπορείς να ευχαριστείς την καλή σου φίλη, αδρεναλίνη, η οποία κάνει την αναπνοή σου ταχύτερη και την καρδιά σου να «τρέχει». Παράλληλα, η όρεξη σου πέφτει κατακόρυφα ενώ τα υψηλά επίπεδα στρες σου δημιουργούν ακατάπαυστη εφίδρωση. Κάπου εδώ, σου ανεβαίνει το αίμα –κυριολεκτικά- στο κεφάλι και μαζί του και η κορτιζόλη η οποία καταλήγει στην αμυγδαλή. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας; Αποκτάς ενισχυμένη αίσθηση του κινδύνου μιας και η ανάμνηση του αντικειμένου του φόβου σου γίνεται ολοένα και πιο ζωντανή.

Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα, αρχίζεις να νιώθεις ευφορία. Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, ο εγκέφαλός σου το κάνει για να σε προστατέψει από ένα πιθανό τραυματισμό τόσο σωματικό όσο και ψυχικό. Έτσι, αρχίζει να εκκρίνει ενδορφίνες, γνωστές επίσης και ως «ορμόνες της χαράς», και συγκεκριμένα νορεπινεφρίνη, η οποία σου δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας. Μάλιστα, αυξημένη παραγωγή νορεπινεφρίνης εμφανίζουν τα άτομα που δηλώνουν λάτρεις των ταινιών τρόμου και μυστηρίου.

Πηγή:allyou

Οι ανασφάλειες των αντρών, είναι ένα ζήτημα που μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν. Ειδικότερα στο σεξ, πολλές γυναίκες θεωρούν πως οι άντρες δεν «αγχώνονται» με τίποτα καθώς είναι αναίσθητα γουρούνια. Ένα πράγμα θα σας πω, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα!

Προφανώς και οι άντρες έχουμε τις δικές μας ανασφάλειες. Μπορεί να μην έχουν να κάνουν με τα παχάκια ή το πώς φαινόμαστε άβαφτοι, σίγουρα όμως, δεν είμαστε τόσο σίγουροι για τον εαυτό μας, όσο προσπαθούμε να δείξουμε προς τα έξω.

Ποιες είναι οι βασικότερες ανασφάλειες που μας έχουν βασανίσει τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής μας ζωής; Ξεκάθαρα, αυτές που τις αναφέρει το neopolis.gr!

1. «Είμαι αρκετά ...μεγάλος;»
Αλίμονο αν ξεκινούσα με κάτι διαφορετικό κι όχι το μέγεθος. Προφανώς και πρόκειται για τη νο1 αντρική ανασφάλεια, την οποία άλλοτε καταφέρνουμε να αντιμετωπίσουμε κι άλλοτε όχι. Και το πιο περίεργο ξέρετε ποιο είναι; Πως, παρόλο που οι σύντροφοι πολλών είναι απόλυτα ικανοποιημένες, εμείς συνεχίζουμε να φτιάχνουμε σενάρια στο μυαλό μας πως φαντασιώνονται μαύρους με κάτι ...παλαμάρια από ‘δω μέχρι τον Έβρο!

2. «Θα αντέξω αρκετή ώρα;»
Κι εκεί που τελικά καταφέρνουμε να ξεπεράσουμε το κόμπλεξ του μεγέθους, έρχεται η διάρκεια να τα ισοπεδώσει όλα. Πόσο άσχημα νιώθει η κοπέλα όταν τελειώνουμε πρόωρα; Κατά πόσο, μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει στο κέρατο; Μήπως όμως, και το αντίθετο είναι πολύ κουραστικό; Πόσα λεπτά είναι τα κατάλληλα τέλος πάντων; Όλα αυτά τα ερωτήματα τριβελίζουν στο μυαλό μας και είναι ικανά να καταστρέψουν την πιο όμορφη στιγμή της ημέρας...

3. «Είναι σωστή η τεχνική μου;»
Εντάξει, ας πούμε ότι το μέγεθος και η διάρκεια είναι οι πλέον κλασσικές αντρικές ανασφάλειες τις οποίες κανείς, ποτέ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει στο 100%. Ήρθαν όμως, τα γυναικεία περιοδικά να μας κάνουν ένα με το πάτωμα. Εκεί που είχαμε δύο βασικούς εχθρούς, εμφανίζεται κι ο τρίτος που ακούει στο όνομα «τεχνική». Ναι, λες και παίζουμε ποδόσφαιρο ξέρω ‘γω και το καλό το πήδημα απαιτεί φαντεζί τρίπλες. Τι να πω πια, με τίποτα δεν είστε ευχαριστημένες!

4. «Άραγε, την ικανοποιούν οι στάσεις που επιλέγω;»
Έχω ξαναπεί, το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών, θέλει να αισθάνεται κυρίαρχος στο κρεβάτι. Να νιώθει πως εκείνος είναι που οδηγεί την παρτενέρ του σε πελάγη ηδονής. Όλα καλά όμως, μέχρι που αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πόσο σωστά ανταποκρινόμαστε σε αυτόν τον ρόλο. Μήπως τελικά, οι στάσεις που επιλέγουμε είναι λάθος και θα έπρεπε να δώσουμε τα ηνία σε εκείνη; Μα αν το κάνουμε, δε θα μας θεωρήσει φλωράκια και λιγόψυχους; Πφφ...

5. «Τα λέω καλά;»
Βλέπεις τσόντα και χαίρεσαι να την έχεις σε φουλ ήχο. Είναι αυτά τα βρωμόλογα ρε παιδί μου, τους βγαίνουν τόσο εύκολα κι αβίαστα που είναι να αναρωτιέσαι αν ξέρουν να κάνουν τίποτα άλλο στη ζωή τους. Διότι, κακά τα ψέματα, όταν βρίζουμε εμείς ή τέλος πάντων λέμε διάφορα, νιώθουμε τόσο γελοιοί. Προσπαθούμε να φανταστούμε πως θα ήταν να είμαστε οι τρίτοι της υπόθεσης, κι απλά να μας ακούμε, και παρακαλάμε να ανοίξει η Γη να μας καταπιεί. Κάπως έτσι έχει η φάση...

6. «Είμαι όσο καλός πρέπει στα προκαταρκτικά;»
Ως γνωστόν, οι γυναίκες δίνουν μεγάλη σημασία στα προκαταρκτικά του σεξ. Στην ουσία, είναι εκείνα που καθορίζουν την επιτυχία ή μη, της νύχτας. Μήπως όμως, δεν ανταποκρινόμαστε σε αυτά που θα περίμενε; Μήπως ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα χέρια, τη γλώσσα και τα χείλη μας, δεν είναι ο ενδεδειγμένος; Κι αν όχι, πώς θα βελτιωθούμε; Πού θα βρούμε οδηγίες; Αμαν, ένα πράγμα ζητάμε: να μας ανταποδώσει! Τίποτα άλλο...

7. «Μήπως ο πρώην της ήταν καλύτερος;»
Δε θα πω πολλά. Αρκεί ένα πράγμα: Στο διάολο ο πρώην της κι όλοι οι προηγούμενοι!

Μην περιμένεις να σου αποκαλύψει ένα αγόρι ότι φοβάται το παραμικρό, ειδικά πριν τον γνωρίσεις πολύ καλά. Δε μιλάμε για τον τύπο που φοβάται τις αράχνες ή τις κατσαρίδες, αυτό αργά ή γρήγορα θα φανεί όταν θα τον φωνάξεις να σε προστατεύσει και εκείνος αντίθετα θα χωθεί μέσα στην τσάντα σου για να γλιτώσει - ατρόμητος, όχι αστεία.

Σύμφωνα με το yolo.gr ο φόβος τους σχετίζεται με τις σχέσεις, τις γυναίκες, τις άβολες καταστάσεις, τις πρώτες κινήσεις, τα πρώτα αλλά και τα χιλιοστά ραντεβού, τις συζητήσεις περί σχέσεων, την απόρριψη, τα μηνύματα ''πρέπει να μιλήσουμε''. Ποιά πράγματα φοβάται ένα αγόρι περισσότερο κι από το τελευταίο κορίτσι του πλανήτη μας;

1. Να σε ακουμπήσει. Σιγά καλέ, δε θα σε φάμε. Πολύ πιο εύκολα θα τον ακουμπήσεις στο χέρι ή στον ώμο εσύ, δήθεν τυχαία όπως μιλάς, παρά αυτός. Για να βάλει το χέρι του στον ώμο σου, θα το σκεφτεί για κανένα μισάωρο και βάλε.

2. Να σου πει να βγείτε. Εσύ με το νάζι και το μπρίο σου, ακόμη και να φας απόρριψη θα το παίξεις cool σε τέτοιο βαθμό που ο άλλος θα νομίζει ότι δε σε νοιάζει καν. Αυτός θα το συζητήσει με τους κολλητούς του, τον αδερφό του, τη μαμά του, θα το σκεφτεί μέρες ή μήνες κι έπειτα θα σου προτείνει να βγείτε.

3. Μήπως και δεν απαντήσεις στο μήνυμα του. Κι αν έχουμε στείλει εμείς μηνύματα που δεν πήραν απάντηση! Να ήταν μόνο 1 και 2; Ε αυτός δεν την αντέχει την αναμονή και την απόρριψη, τη φοβάται όσο εσύ φοβάσαι το σπάσιμο του νυχιού σου. Νομίζεις ότι είναι πολύ άνετοι με το θέμα των μηνυμάτων, αλλά αν κάποια του κολλήσει στο μυαλό, γίνονται τρομερά αγχώδεις.

4. Το πρώτο φιλί. Αναρωτιέται μετά αν ήταν καλό, αν θα είναι το καλύτερο που σου έχουν δώσει, τί σκέφτηκες πριν/κατά τη διάρκεια/μετά το φιλί, τί μπορεί να είπες στις φίλες σου, αν θα ξαναβγείς μαζί του και πόσες ακόμη άκυρες ερωτήσεις.

5. Να μην είναι στα πάνω του στο κρεβάτι. Αυτό το καταλαβαίνω. Άντε μετά να πει στους φίλους του ότι κόμπλαρε εντελώς ή ότι ξεκίνησε να κάνει κάτι και το σταμάτησε από αμηχανία, θα τον δουλεύουν για μια ζωή μετά. Άσε που θα σκέφτεσαι βασικά εσένα και θα κάνει χιλιάδες σενάρια στο κεφάλι του. Επικρατέστερο σενάριο: να μη θες να τον ξαναδείς!

6. Την απόρριψη. Ανεξαρτήτως φύλου, κανένας άνθρωπος δε γουστάρει να τρώει Χ - θα ήταν σκέτη ανωμαλία άλλωστε. Ειδικά τ' αγόρια όμως το παίρνουν τόσο κατάκαρδα πια όταν θα βρεθεί μια να τους το παίξει δύσκολη ή να μην πέσει με τα γλυκόλογα τους. Σαν να είμαστε πιο σκληραγωγημένες εμείς σε τέτοια θέματα, τι λες;

7. Αλλά και τη δέσμευση. Ε δεν είναι από τα πιο περίεργα πλάσματα; Από τη μία, δε θέλουν να μην τους θέλεις, από την άλλη δε θέλουν να τους θέλεις ασφυκτικά. Άντε βγάλε άκρη τώρα.

Μπορεί οι άντρες να θεωρούνται το «ισχυρό φύλο», όμως η απροθυμία τους να επισκεφτούν το γιατρό είναι γνωστή και διαπιστωμένη.

Μάλιστα, πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Preventative Medicine έδειξε ότι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που οι άντρες ζουν λιγότερα χρόνια από τις γυναίκες!

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που τους ωθούν σε αυτή τη συμπεριφορά και ποιες δικαιολογίες προφασίζονται για να αποφύγουν την επίσκεψη στον ειδικό;

Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα και το onmed.gr, οι 7 συχνότερες δικαιολογίες είναι οι εξής:
1. «Είμαι πολύ απασχολημένος» (24%)
2. «Φοβάμαι πως ο γιατρός θα μου πει ότι κάτι δεν πάει καλά» (22%)
3. «Οι εξετάσεις (π.χ. έλεγχος προστάτη) μού προκαλούν δυσφορία» (19%)
4. «Ο γιατρός θα με βάλει να ανέβω στη ζυγαριά» (12%)
5. «Δεν θα φοράω τίποτα μέσα από τη ρόμπα» (8%)
6. «Ο γιατρός θα μου κάνει πολύ προσωπικές ερωτήσεις» (7%)
7. «Κάνει πολύ κρύο στο δωμάτιο εξέτασης» (4%)

Η απροθυμία των αντρών να επισκεφθούν το γιατρό όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια ενόχληση σημαίνει ότι χάνουν την ευκαιρία να διαγνωσθούν έγκαιρα και να λάβουν την απαραίτητη θεραπεία ώστε να αποφύγουν σοβαρότερα προβλήματα στο μέλλον.

Η νέα έρευνα πραγματοποιήθηκε από το μη κερδοσκοπικό δίκτυο περίθαλψης Orlando Health στη Φλόριντα των ΗΠΑ και τα αποτελέσματα βασίστηκαν στις απαντήσεις 2.042 αντρών.

Δεν ήρθε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, αλλά δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μας στοιχειώσει και σε οικιακό περιβάλλον.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία τρόμου των τελευταίων ετών; Αν δε σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, μη ζορίζεστε. Το πιθανότερο είναι να μην την έχετε δει ακόμη και να είναι το «The Witch» (γνωστό και ως «The VVitch»), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Έγκερς που κατέπληξε το περσινό Φεστιβάλ του Σάντανς, αποσπώντας Βραβείο Σκηνοθεσίας. Οι κριτικοί παραμιλούσαν για μια αληθινά τρομακτική ταινία που στέκεται δίπλα στις κλασικές του είδους και όσο και αν περιμέναμε να τη δούμε σε κάποιο από τα δικά μας φεστιβάλ του φθινοπώρου, οι ελπίδες μας δεν ευοδώθηκαν και η αναμονή γιγαντώθηκε.

Σύμφωνα με το clickatlife.gr, καθώς έφτασε η ιερή (η εν προκειμένω η ανίερη) στιγμή να παρακολουθήσουμε και εμείς αυτό το φιλμ για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος, μπορούμε να πούμε πως όσο και αν ήταν μεγάλο λάθος που αυτή η ταινία δεν παίχτηκε στα ελληνικ σινεμά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος να διορθωθεί), σας διαβεβαιώνουμε πως ο τρόμος του φιλμ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να απλωθεί ακόμη και στην ασφάλεια του οικιακού περιβάλλοντος, με τον ανοιξιάτικο ήλιο να εισβάλλει από τα παραθυρόφυλλα και να σου υπενθυμίζει πως ό,τι συμβαίνει στην οθόνη είναι προϊόν μυθοπλασίας.
the witch
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι το «The Witch»; Διαθέτει τον υπότιτλο «A New England Folktale», ο οποίος είναι κατατοπιστικός για το τι πρέπει να περιμένεις. Μεταφερόμαστε στον 17ο αιώνα, με μια πουριτανική χριστιανική εκκλησία να εξορίζει έναν άνδρα και την οικογένειά του (τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους). Διωγμένοι λοιπόν, χτίζουν μια φάρμα μέσα σε ένα δάσος της Νέας Αγγλίας (κοντά στο Σάλεμ δηλαδή), όπου και εκεί θα αποκτήσουν το πέμπτο παιδί τους. Όλα καλά ως εδώ. Όταν όμως μια μέρα το παιδί τους εξαφανιστεί ως δια μαγείας (στην κυριολεξία δηλαδή), τότε θα αρχίσουν να τους συμβαίνουν το ένα μετά το άλλο πράγματα που δεν εξηγούνται με βάση τη λογική και που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως υπάρχει μια μεταφυσική δραστηριότητα μέσα στο δάσος, η οποία οφείλεται σε μάγισσες.
Σε μια στερεοτυπική ταινία τρόμου, αυτό θα ήταν το υλικό για πολλά jump scares και για τη δημιουργία στερεοτυπικών μαγισσών όπως τις έχουμε δει τόσες άλλες φορές στο σινεμά, χωρίς τέλος πάντων να δούμε κάτι που θα θυμόμαστε μετά για καιρό. Γιατί κάτι που έχει ξεχάσει το σινεμά τρόμου της εποχής μας είναι πως το βασικό του κριτήριο ώστε να θεωρηθεί επιτυχημένο είναι κατά πόσο μας προκαλεί ανατριχίλες μετά τους τίτλους τέλους και μέρες μετά την προβολή και όχι μόνο κατά τη διάρκειά της. Το «The Witch» λοιπόν μας προκαλεί ρίγη ακόμη και τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, για το λόγο ότι δε δείχνει επηρεασμένο από αντίστοιχες ταινίες του είδους, αλλά αντλεί τις επιρροές του ως επί το πλείστον από διηγήσεις της εποχής. Αντιμετωπίζει με ιστορική λεπτομέρεια ο,τιδήποτε σχετίζεται με την οικογένεια και με το μεταφυσικό στοιχείο να αντιμετωπίζεται τόσο ρεαλιστικά, θαρρείς πως το κακό που παρουσιάζεται είναι υπαρκτό και ανίκητο και τίποτα δεν μπορεί να σε σώσει από αυτό.
the witch 1
Στο τέλος του φιλμ αναφέρεται πως ό,τι μόλις είδαμε είναι βασισμένο σε αληθινές ιστορίες από περιστατικά μαγείας της εποχής και άσχετα αν το πιστεύεις αυτό ή όχι, πρέπει να παραδεχτείς ότι ασκεί μια ιδιαίτερη ανατριχιαστική επιρροή σε αυτόν που το βλέπει. Γιατί οι περιγραφές μαγισσών που βρίσκει κανείς σε παλαιότερους αιώνες είναι τόσο σκοτεινές που ουδεμία σχέση έχουν με τη mainstream απεικόνισή τους στην ποπ κουλτούρα. Οι μάγισσες του «The Witch» είναι λοιπόν επικίνδυνες, άσχημες και ακατέργαστες, σαν να ξεπήδησαν από σκίτσα που βρίσκονταν κλειδωμένα σε κάποιο σκονισμένο μπαούλο που φυλασσόταν για χρόνια σε ανήλιαγο υπόγειο. Θα κάνουμε ένα συσχετισμό, καθώς η σοβαρότητα με την οποία ο Έγκερς αντιμετωπίζει το όλο πρότζεκτ μοιάζει με τη λογική ενός συνειδητοποιημένου black metal μουσικού δίσκου. Δε σημαίνει ότι αν τον ακούσεις θα προσηλυτιστείς στο σατανισμό και δεν είναι καν απαραίτητο ότι θα καταλάβεις τι ακούς. Η αίσθηση που σου δημιουργεί είναι όμως τέτοια σαν να βυθίζεσαι σε ένα απόλυτο σκοτάδι, χωρίς να μπορείς να πιαστείς από πουθενά για να κρατηθείς. Όπως αναφέρει στην κριτική του το Mashable, ίσως μετά από μια τέτοια εμπειρία να… σου δημιουργηθεί η ανάγκη να πας στην κοντινότερή σου εκκλησία.
Όλος ο τρόμος στο «The Witch» έρχεται λοιπόν από την αποδοχή του κακού ως αέναη δύναμη, πίσω από αυτή τη δήλωση υπάρχει όμως και μια δεύτερη πολύ ενδιαφέρουσα ανάγνωση, η οποία σχετίζεται με τη γυναικεία απελευθέρωση. Το «The Witch» είναι μια ταινία τρόμου, αλλά και μια παραβολή της αφύπνισης της γυναικείας σεξουαλικότητας. Μέχρι και το στυλιζάρισμα με τα δύο V στον τίτλο της ταινίας δημιουργεί συνειρμούς με τη θηλυκότητα και τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Πρωταγωνίστρια είναι η μεγάλη κόρη της οικογένειας και αυτό που παρατηρούμε είναι ουσιαστικά πώς το πέρασμά της στην εφηβεία επηρεάζει τα υπόλοιπα μέλη. Ειδικά σε μια χρονική περίοδο που η θέση της γυναίκας ήταν πολύ χαμηλά και οι χριστιανικές απόψεις γύρω από την αφύπνιση των ερωτικών ενστίκτων της ταυτιζόταν με ο,τιδήποτε διαβολικό, ο τρόμος δεν πηγάζει μόνο από ό,τι φωλιάζει μέσα στο δάσος, αλλά κυρίως από την πορεία προς την ενηλικίωση της κόρης, την οποία έξοχα υποδύεται η ανερχόμενη Άνια Τέιλορ-Τζόι.
the witch 2
Δεν υπάρχει κάποια σύγχρονη ταινία τρόμου που να μοιάζει με το «The Witch». Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια διαφορετική ολοκληρωμένη οπτικοακουστική εμπειρία, με τη φωτογραφία, τη μουσική και την αναπαράσταση της εποχής να ανιχνεύουν νέα μονοπάτια για το είδος, με έναν τρόπο σύγχρονο αλλά και κλασικίζοντα. Ο Έγκερς κινηματογραφεί εκείνη την πλευρά του Κακού που προσιδιάζει με τη διαχρονική έννοια του Υψηλού, προκαλώντας σοκ και δέος στους ανυποψίαστους θεατές. Και αν έχετε εφιάλτες για μέρες, μην προβληματιστείτε. Αυτός είναι ο στόχος και το κριτήριο του πετυχημένου τρόμου.
Δεν ήρθε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, αλλά δε δυσκολεύτηκε καθόλου να μας στοιχειώσει και σε οικιακό περιβάλλον.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία τρόμου των τελευταίων ετών; Αν δε σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, μη ζορίζεστε. Το πιθανότερο είναι να μην την έχετε δει ακόμη και να είναι το «The Witch» (γνωστό και ως «The VVitch»), το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ρόμπερτ Έγκερς που κατέπληξε το περσινό Φεστιβάλ του Σάντανς, αποσπώντας Βραβείο Σκηνοθεσίας. Οι κριτικοί παραμιλούσαν για μια αληθινά τρομακτική ταινία που στέκεται δίπλα στις κλασικές του είδους και όσο και αν περιμέναμε να τη δούμε σε κάποιο από τα δικά μας φεστιβάλ του φθινοπώρου, οι ελπίδες μας δεν ευοδώθηκαν και η αναμονή γιγαντώθηκε
Και καθώς έφτασε η ιερή (η εν προκειμένω η ανίερη) στιγμή να παρακολουθήσουμε και εμείς αυτό το φιλμ για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος, μπορούμε να πούμε πως όσο και αν ήταν μεγάλο λάθος που αυτή η ταινία δεν παίχτηκε στα ελληνικ σινεμά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει χρόνος να διορθωθεί), σας διαβεβαιώνουμε πως ο τρόμος του φιλμ δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να απλωθεί ακόμη και στην ασφάλεια του οικιακού περιβάλλοντος, με τον ανοιξιάτικο ήλιο να εισβάλλει από τα παραθυρόφυλλα και να σου υπενθυμίζει πως ό,τι συμβαίνει στην οθόνη είναι προϊόν μυθοπλασίας.
Σελίδα 1 από 4

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot