Οι 3 φωτογραφίες από τη Λευκάδα είναι ίσως οι δημοφιλέστερες στα social media από την ημέρα του δημοψηφίσματος...

Ένας νεαρός στόλισε το συμπαθέστατο τετράποδο με το «ναι» και με το «όχι» και το έβγαλε βόλτα στην παραλιακή της Λευκάδας! Ο συμπαθέστατος γάιδαρος κατάφερε να τραβήξει πάνω του όλα τα βλέμματα και να σκορπίσει γέλιο σε όσους βρέθηκαν κοντά του.

Μάλιστα από τον τρόπο που είχαν τοποθετηθεί το ναι και το όχι πάνω του θα μπορούσε κανείς να καταλάβει εύκολα και τις προτιμήσεις του ιδιοκτήτη του. Δείτε τις φωτογραφίες που κάνουν θραύση από την περασμένη Κυριακή σε facebook και twitter...



dete.gr

αναφορικά με τις εξελίξεις των τελευταίων …ωρών

Α.Οι πολυήμερεςσυζητήσειςστις Βρυξέλλεςαφορούν την κατάσταση στην Ελλάδα ή την κατάσταση στον κόσμο;Καταλαβαίνουμε ότι εκεί θα καθοριστούνοι (υπόλοιπεςμετά από τις εν ισχύ 2 μνημονιακές συμβάσεις)λεπτομέρειες της καθημερινότητας μας τα επόμενα χρόνια. Πιστέψαμε ότι η Λαϊκήεντολή του Δημοψηφίσματος θα βοηθούσε σε μια εκλογίκευση του νέουμνημονίου που θα υπέγραφε η κυβέρνηση. Η ΑΜΕΣΗ ανατροπή από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του ΟΧΙ, τα διαδραματιζόμενα στο eurogroup και European Councils όλη αυτή την βδομάδα που η παγκόσμια κοινότητα μιλά για την Ελλάδα(το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας, 0,03 της παγκόσμιας), πιστοποιούν ότι οι διαστάσεις του Ελληνικού προβλήματος υπερβαίνουν εθνικά πλαίσια και πιστοποιούν μια νέα κατάσταση του παγκόσμιουοικονομικού συστήματος (καπιταλισμού).

Β.Ας κάνουμεμερικές λογικέςσκέψειςγια τις συνθήκες που ζούμε:
1. δεν έχουμε κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τις επιλογές της με τις θέσεις και το πρόγραμμα της αριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Η 5-μηνη προσπάθεια της κυβέρνησης έχει πολλά θετικά και πολλά λάθη. Το βασικό είναι ότι κατάφερε με βάση το ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ, να φέρει το πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας στο τραπέζι των συζητήσεων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η συζήτηση έχει βαθύτερα χαρακτηριστικά και γίνεται με παγκόσμια συμμετοχή επιστημόνων, πολιτικών και ΜΜΕ σε κάθε γωνιά της γης.

3. Η κυβέρνηση δεν επεδίωξε την ρήξη, και φαίνεται ότι δύσκολα θα μπορούσε να «σπάσει την τζαμαρία» της Ευρώπης και να φύγει. Ο ρόλος της κοινοβουλευτικής αριστεράς, όπως μας συνήθισε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, είναι να σπρώχνει τα πράγματα μέχρι τα όρια και όχι έξω από τα όρια. Γυρίζει και ικανοποιείται στις μικρές λεγόμενες «κατακτήσεις».

4. Η Ελλάδα βρίσκεται χωρίς συμμάχους σε μια παγκόσμια και ευρωπαϊκή έντονη κινητικότητα με διάφορα χαρακτηριστικά: πολεμικές συγκρούσεις, εμφυλίους, οικονομικός ανταγωνισμός κρατών.

5. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι μια καθαρή νίκη της αριστεράς, αλλά μια σύνθετη υπόθεση, που αντικατοπτρίζει σε ένα μεγάλο βαθμό και την εθνικοπατριωτική άποψη.

6. Η ελληνική κοινωνία παραμένει συντηρητική, δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσα σε λίγους μήνες ή 24ωρα. Στα επίδικαζητήματαπου είναι η χρηματοπιστωτικήπολιτικήκαι η ανάγκηεπιβίωσης, η ελληνική κοινωνία αντιδρά με ΟΧΙ που αδιαμαρτύρηταδέχεται την μετατροπή του σε ΝΑΙ.

7. Η νεολαία, η ελπίδα μας, παρακολουθεί απονευρωμένη, ανοργάνωτη, απομονωμένη μέσα στο κορσέ του αγώνα επιβίωσης και της ανεργίας, ανίκανη να ξεφύγει από την πλήρη οικονομική σύνθλιψη. Δρα τιμωρητικά/εκδικητικά (80% στο ΟΧΙ) και όχι αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δημιουργώντας προϋποθέσεις για το δικό της σήμερα και αύριο. Βασικήέλλειψη η ΑΠΟΥΣΊΑεναλλακτικούιδεολογικού και πολιτικούπρογράμματος για το ξεπέρασμα της κατάστασης.

8. Δυστυχώς, φθάσαμε σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, να λέμε «το μη χείρον, βέλτιστον» ή να μιλάμε για την ρεαλιστική πολιτική. Μας επιβάλλουν να θέτουμε ζητήματα που δεν έχουν οικονομικά χαρακτηριστικά! Όπως γιαπαράδειγμα: εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, περιβαλλοντικά ζητήματα για την αειφορία και τη βιωσιμότητα, ανθρωπιστική βοήθεια, διαχείριση τοπικών υποθέσεων κλπ.. Να φέρουμε τον πολίτη πιο κοντά στα προβλήματα καλλιεργώντας θέματα συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας. Όμως τα ζητήματα Εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορούν να παρακαμφτούν.

9. το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που αναπτύχθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, (αντιπαράθεσης Δύσης και Ανατολής ή καπιταλισμού και σοσιαλισμού κλπ κλπ), κατέρρευσε. Μπήκαν μπροστά οι «μηχανές» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου για να δώσει μια εικόνα ευημερίας στον δυτικό κόσμο – πετυχαίνοντας την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.Δημιούργησε μια πλασματική ευημερία καταναλωτών στον λεγόμενο «αναπτυγμένο κόσμο» ληστεύοντας πρώτα ασύστολα τις υπανάπτυκτες χώρες του Τρίτου Κόσμου, πράγμα που συνεχίζει και σήμερα. Παράλληλα στράφηκε στο τραπεζικό κεφάλαιο με τα χρηματοπιστωτικά του εργαλεία. Το τραπεζικό κεφάλαιο ανέπτυξε τα διάφορα χρηματοοικονομικά προϊόντα καταφέρνοντας να μεγαλώσει το τζίρο και τα περίφημα ΑΕΠ των χωρών σε βαθμό που, σήμερα, τα πράγματα δύσκολα ελέγχονται. Η πραγματική οικονομία είναι ένα μικρό ποσοστό της λεγόμενης οικονομίας του τζίρου του πλαστικού χρήματος των ΡΕΠΟΣ, των ΣΠΡΕΝΤΣ, των FUTURE, των OPTIONS, των FUNDS, των SWAPS, των ομολόγων και των τοξικών ομολόγων, των CDS και των CDO κλπ κλπ Αυτό το σύστημα τελικά έγινε δυνάστης και οδήγησε τους λαούς στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση αυξάνοντας την ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και εντείνοντας την συγκέντρωση και την συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, μακριά από την πραγματική οικονομία της ευημερίας και της βιωσιμότητας.

10. Αυτό το σύστημα κινδυνεύει κάθε στιγμή να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος, αν γίνει κάτι που δεν ελέγχεται ή που κινείται σε «αχαρτογράφητα νερά» όπως λένε. Ο τρόμος που τους διακατέχει φαίνεται κάθε στιγμή. Όλοι οι λεγόμενοι «ηγέτες» ξενυχτάνε, για ποιο πράγμα;; για το 3% της ευρωπαϊκής οικονομίας που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα! Ο Ομπάμα μιλάει με την Μέρκελ και τον Ολάντ, οι υπουργοί Οικονομικών το ίδιο, οι πρόεδροι των τραπεζών, ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας να λέει «βρείτε τα» και όλα αυτά με τους μηχανισμούς των τραπεζών να δουλεύουν στο κόκκινο και να κρατάνε τον Τσίπρα με το «καρότο και το μαστίγιο». Την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα είδαμε πώς αντέδρασαν τα χρηματιστήρια όλων των χωρών, από Τόκιο και Πεκίνο μέχρι Νέα Υόρκη κλπ και είπαν ότι χάθηκαν πολλά χρήματα. Κανείς δεν έδωσε συνέχεια σ' αυτό, λες και τίποτα δεν συνέβηκε.

Γ.Ο κόσμοςέχειαλλάξει. Όμως η αλλαγή δεν σημαίνειενσωμάτωση στην λογική των νικητών. Η βιώσιμη ευημερία, η ειρήνη, η κοινωνική αλληλεγγύη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η δίκαιη μοιρασιά του πλούτουείναι ζητούμενα όπως η κατάργηση των διεθνών οργανισμών που καταδυναστεύουν τους λαούς (ΔΝΤ, τον ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ) κλπ. Η πολιτική και οι πολίτες πρέπει με κάθε τρόπο να συμβάλουμεστην έξοδο από την κρίση διαμορφώνοντας ένα νέο όραμα βασισμένο στα ιδανικά και τις αξίες της κοινωνίας μας.Το καθήκον στην πατρίδα και η αβεβαιότητα με την δυσκολία της περιόδου επιβάλλει χαμηλούς τόνους, συνεργασία και συμμετοχή.

Νίκος Μυλωνάς

“Οι ώρες που περνά ο τόπος μας είναι κρίσιμες.

Οι κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης, οι λεονταρισμοί, οι παλινωδίες, οι αναλήθειες δεν επιβάρυναν μόνο τη χώρα με υπέρογκες και εξαντλητικές υποχρεώσεις, που αποτυπώνονται στην πρότασή της, προς τους εταίρους, αλλά και την έχει εκθέσει διεθνώς με απρόβλεπτες συνέπειες.
Και αυτό φαίνεται και από την πρόταση Γιούνγκερ, που καταψήφισε στο δημοψήφισμα, με υπόδειξή της η ίδια η κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός, και που ήταν κατά μερικά δισεκατομμύρια ευνοϊκότερη για τους Έλληνες.
Αυτή όμως την ώρα προέχει η σωτηρία του τόπου. Οι δυσκολίες είναι πολλές, όχι μόνον στο εσωτερικό αριστερό και λαϊκιστικό μέτωπο αλλά και στο εξωτερικό.
Η ευχή όλων να κλείσει πλέον αυτή η συμφωνία, το γρηγορότερο, δεν αποτελεί και συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση. Στην τραγική αυτή κατάσταση που έχουν φέρει τους Έλληνες και τη χώρα, ούτε βέβαια στην εγκληματική αμέλειά της να μη διαπραγματευτεί έγκαιρα, τη βασική προϋπόθεση επιβίωσης των νησιών μας, που είναι η εφαρμογή των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α.
Το θράσος τους προκειμένου να δικαιολογήσουν το ανοσιούργημα αυτό, αποτυπώνεται σε διαδικτυακή παρέμβαση του ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παπαδημούλη, ο οποίος χλευαστικά ν’ αναρωτιέται γιατί δήθεν κάποιοι Έλληνες να επιδοτούν νησιά μας!!!
Ο πολιτικός τους τσαρλατανισμός δεν έχει τέλος.
Μια κυβέρνηση που σέβεται τη νησιωτικότητα, τα προβλήματα επιβίωσης των νησιωτών θα λάμβανε μέριμνα, στην εσχάτη των περιπτώσεων, να επιβάλει αυτό, που εδώ και καιρό, έχω προτείνει και στους Δωδεκανησίου βουλευτές.
Να καλλιεργήσουν και να πετύχουν ως κριτήριο εφαρμογής μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α στα νησιά, την απόσταση από το κέντρο και όχι το μέγεθός τους ή η κοσμικότητά τους!
Και τώρα είναι δυνατόν να μην καταργηθούν οι μειωμένοι συντελεστές στα ακριτικά νησιά του Ανατολικού, Νότιου και Ν. Ανατολικού Αιγαίου που βρίσκονται μακρύτερα από 150 ν. μίλια από τον Πειραιά.”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ζούμε σημαντικές ιστορικές στιγμές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αμέσωςμετά το δημοψήφισμα με το υπερήφανο αποτέλεσμα 60% ΟΧΙ- 40% ΝΑΙ,5 μέρες πρινσέρνεται στην υποταγή.

Πολλοίσυμφωνούν με την όπως-όπως υποχώρηση και την θεωρούν εθνική σωτηρία.
Ο καθένας ας κρατήσει την γνώμη του. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον …αόρατον.

---Ο Θουκυδίδης, διασώζει και αφηγείται τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων. Το 416 π.Χ. και ενώ βρίσκεται σε ισχύ η Νικίειος Ειρήνη(421π.Χ.), την οποία είχαν υπογράψει οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, κλείνοντας με αυτήν, την πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι εκβιάζουν τους Μήλιους να μπουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι λόγω της δωρικής καταγωγής τους και θεωρώντας εαυτούς συγγενείς με τους Σπαρτιάτες είχαν κρατήσει ουδέτερη στάση στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.).

--Στον διάλογο, οι Αθηναίοι, αφού εξηγήσουν στους Μήλιους ότι θεωρούν επικίνδυνους για την ηγεμονία τους όσους νησιώτες δεν έχουν ακόμα υποτάξει και ότι η συζήτηση που κάνουν, δεν μπορεί να στηριχτεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρότερου, τους προτείνουν να υποταχθούν στην αθηναϊκή ηγεμονία. Με κυνικό τρόπο, οι Αθηναίοι λένε στους Μήλιους , πως δεν τους ενδιαφέρει η φιλία τους, αλλά αντιθέτως προτιμούν το μίσος τους, που θα είναι η απόδειξη της δύναμής τους πάνω στους συμμάχους και τους υποτελείς τους!

--Οι Μήλιοι απαντούν πως αν οι Αθηναίοι αναλαμβάνουν τόσο μεγάλους κινδύνους για να μην καταλυθεί η εξουσία τους κι αν οι υπόδουλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ για να απαλλαγούν από αυτήν, τότε αυτοί που είναι ακόμα ελεύθεροι , θα θεωρηθούν τελείως ανίκανοι και δειλοί, αν δεν φτάσουν στα έσχατα ώστε να μην υποδουλωθούν.

--Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται καθόλου να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, όποτε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανώτερούς σας».

--Μήλιoι: «Αν τώρα εμείς, αμέσως χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Αν όμως αντισταθούμε, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε». …«Ούτε την αρχική μας απόφαση αλλάζουμε ούτε θα επιτρέψουμε να καταργηθεί μέσα σε λίγο χρόνο η ελευθερία μιας πόλης που κατοικείται εδώ και εφτακόσια χρόνια. Πιστεύοντας στην καλή τύχη εκ μέρους των θεών και στη βοήθεια των ανθρώπων και ιδιαίτερα των Σπαρτιατών, θα προσπαθήσουμε να τη σώσουμε. Ας κάνουμε μεταξύ μας συνθήκες ωφέλιμες και για τους δυο μας».

--Αθηναίοι: «Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Θα αποτύχετε οικτρά παραδομένοι στις ελπίδες σας, στην τύχη και στους Σπαρτιάτες».

--Οι Μήλιοι, αδύναμοι μπροστά σε δυνατούς, επικαλούμενοι τη δικαιοσύνη, διαπίστωσαν με τραγικό τρόπο, πόσο «δίκιο έχει ο δυνατός», ανεξάρτητα από το ότι πιθανότατα και αυτός να συντριβεί από όλους όσους συνέτριψε ή εκμεταλλεύτηκε.

--Η συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους Μήλιους το 416 π.Χ. ήταν συνέπεια οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων που διαμόρφωσαν τη συνείδηση των Αθηναίων πολιτών έτσι που κίνητρα δράσης και κριτήρια απόφασης να είναι η διατήρηση και αύξηση της εξουσίας, η δίψα για δύναμη και η χωρίς έλεος χρήση της βίας. Η ανθρώπινη συνείδηση διαμορφώνεται από τους θεσμούς και την εκάστοτε χρονική στιγμή που διαμορφώνουναυτό που λέμε πολιτικό ήθος.

--Ο Θουκυδίδης με τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων θέλησε να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή για τη μεταμόρφωση της Αθηναϊκής Συμμαχίας σε ηγεμονία και εν τέλει σε τυραννίδα. Θυμίζει το τρίπτυχο της δραματικής ποίησης, Ύβρις-Τύσις-Νέμεσις. Η Νέμεση για τους Αθηναίους ήρθε λίγο αργότερα στη Σικελία και κορυφώθηκε με την ήττα του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς, το 404 π.Χ.. Η Αθήνα κρύφτηκε πίσω από τα τείχη του Πειραιά. Οι Αθηναίοι είχαν χάσει τον στόλο τους και τη δυνατότητα ανεφοδιασμού της πόλης τους και η λιμοκτονία ήταν θέμα μόνο μηνών. Οι Αθηναίοι τρομοκρατούνται από τη σκέψη ότι αυτά που είχαν κάνει σε άλλες πόλεις στη διάρκεια του πολέμου, σκοτώνοντας τους άντρες και υποδουλώνοντας τα γυναικόπαιδα, θα έπρεπε να τα υποστούν τώρα και οι ίδιοι. Η Σπάρτη, όμως, διάλεξε μια διαφορετική τύχη για την Αθήνα. Το πιο σημαντικό στο τέλος του πολέμου δεν ήταν το ότι νίκησαν οι Σπαρτιάτες, αλλά το ότι επέλεξαν, για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες, να μην καταστρέψουν την Αθήνα!

Ο διάλογος Μηλίων και Αθηναίων διδάσκει αιώνια, πως η «Ύβρις» μιας Υπερδύναμης φέρνει νομοτελειακά τη Νέμεση, γιατί καμιά υπερδύναμη δεν είναι κυρίαρχη για πάντα και η σθεναρή αντιπαράταξη των μικρών λαών απέναντι στην ξεδιάντροπη αλαζονεία των πάνοπλων ισχυρών, στο τέλος δικαιώνεται!
--Η ιστορία δεν θα σταματήσειαπόψε με το δεδομένο της μετατροπής του Λαϊκού ΟΧΙ σε ΝΑΙ, δημοκρατικότρόπω τηΕλληνικήΒουλή. Το δίκαιοΥΠΑΡΧΕΙ…επιμένει, επανέρχεται.

Νίκος Μυλωνάς