Στα Μυκηναϊκά χρόνια, την Υστεροελλαδική περίοδο (1400 - 1100 π. Χ.) χρονολογείται ο ασύλητος, λιθόκτιστος, κιβωτιόσχημος τάφος που ήρθε στο φως, στο πλαίσιο του έργου βελτίωσης της επαρχιακής οδού Ντίπι - Παπάδος - Πλωμάρι.

   Ο νεκρός, σύμφωνα με τον προϊστάμενο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου, Παύλο Τριανταφυλλίδη, «ήταν τοποθετημένος σε ύπτια, συνεσταλμένη στάση και είχε ως κτερίσματα μια υψίποδη κύλικα με βαθύ ημισφαιρικό σώμα, μια προχοΐσκη κατασκευασμένη από γκρίζο πηλό, ένα χάλκινο μαχαίρι και ένα χάλκινο δαχτυλίδι».

   Το εύρημα θεωρείται ξεχωριστής σημασίας για την ιστορία της Λέσβου και ιδιαίτερα για την τοπογραφία της ευρύτερης περιοχής της Γέρας όπου, στη θέση «Χαλατσές», έχει αποκαλυφθεί εκτεταμένη οικιστική εγκατάσταση των Μυκηναϊκών χρόνων.   

  Στη χρονολόγηση του τάφου πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα πολύτιμα κτερίσματα.