Οι δομικές αδυναμίες του ασφαλιστικού συστήματος εξαιτίας των πολιτικών που ασκήθηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το έχουν καταστήσει άναρχο, κοινωνικά άδικο, αναποτελεσματικό και μη βιώσιμο.

Οι συνεχείς περικοπές συντάξεων από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της κρίσης επιδείνωσαν αντί να θεραπεύσουν τα προβλήματα.
Ακόμα και σήμερα η ΝΔ δια του Προέδρου της κ. Μητσοτάκη τάσσεται υπέρ νέων περικοπών στις συντάξεις, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του εξορθολογισμού του συστήματος, της ενιαίας αντιμετώπισης των ασφαλισμένων και της εξοικονόμηση δαπανών, χωρίς να πληγούν τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, προχωρά στη συνολική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν σύνταξη, αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική προστασία, με όρους ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης, αναδιανομής και αλληλεγγύης γενεών.
Όλοι οι πολίτες κατανοούν ότι, αν δεν υλοποιηθεί μια τέτοια μεταρρύθμιση, με σύνταξη και ασφάλιση για όλους, το ασφαλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει και η κοινωνία μας θα βρεθεί σε αδιέξοδο.

Τι ισχύει με το νέο ασφαλιστικό
• Ίδιοι κανόνες και ίσες απολαβές με τα ίδια κριτήρια για όλους. Τέλος στις αδικίες του παρελθόντος. Εθνική σύνταξη 384 ευρώ για 20 χρόνια ασφάλισης, στην οποία προστίθεται το αναλογικό κομμάτι της σύνταξης σύμφωνα με τις εισφορές κάθε ασφαλισμένου. Δημιουργείται έτσι ασπίδα κατά της φτώχειας και προστασία των μακροχρόνια ανέργων. Τη δικαιούνται όλοι, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια και διασφαλίζεται από το κράτος.
• Μεγαλύτερα ποσοστά αναπλήρωσης για τα χαμηλά εισοδήματα. Αυξημένο ποσοστό αναπλήρωσης στους χαμηλόμισθους και αυταπασχολούμενους με χαμηλά εισοδήματα για αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
• Αποτελεσματικός μηχανισμός προστασίας των χαμηλοσυνταξιούχων μέσω της εθνικής σύνταξης που συνδέεται με το διάμεσο εισόδημα και αυξάνεται με την άνοδο του ΑΕΠ.
• Ως επιπλέον μηχανισμός αναπλήρωσης θα λειτουργήσει και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ώστε όλοι να ζουν με όρους αξιοπρέπειας.
• Ένα ταμείο με ενιαίους, δίκαιους κανόνες τόσο για τις εισφορές όσο και για τις παροχές. Τόσο για τον ιδιωτικό όσο και για τον δημόσιο τομέα.

Οι λύσεις που χρειαζόμαστε δεν μπορούν να προκύψουν από τις δυνάμεις και την λογική της “ελεύθερης αγοράς”, αλλά από τη στήριξη των κοινωνικών αναγκών, την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία.