Φίλες και Φίλοι,

Θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση.

Είναι μεγάλη τιμή για μένα η παρουσία μου στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις της Πάφου, ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα που ανοίγει νέους δρόμους στην εκπαίδευση και κυρίως μετατρέπει την Κύπρο σε κέντρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Νοτιανατολική Ευρώπη.

Νιώθω ξεχωριστή συγκίνηση για το γεγονός ότι μου δώσατε την ευκαιρία να επισκεφθώ την Κύπρο, αυτόν τον πυλώνα του ελληνισμού.

Από την Πάφο της ιστορίας και του πολιτισμού, με τις τέσσερεις χιλιετίες ιστορίας, την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2017, έχω σήμερα τη χαρά και την τιμή να απευθύνομαι σε όλους εσάς για το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα: το μεταναστευτικό.

Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω, την προσωπική μου εμπειρία για το μεταναστευτικό πρόβλημα, ως Δήμαρχος ενός νησιού που σήκωσε ένα πολύ μεγάλο βάρος του μεταναστευτικού προβλήματος.

Η αλήθεια είναι ότι όσο ανέτοιμη ήταν η Ευρώπη για να αντιμετωπίσει τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, άλλο τόσο ανέτοιμη ήταν και η Ελλάδα.

Πριν από ένα χρόνο, τέτοια ακριβώς εποχή, διαβλέποντας την αυξημένη τάση εισόδου προσφύγων και παράνομων μεταναστών στην Κω, είχα προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους για το μέγεθος του προβλήματος.

Δυστυχώς, πολλοί υποτίμησαν το πρόβλημα.

Κάποιοι άλλοι στην Ευρώπη το μόνο το οποίο έκαναν ήταν να σπρώχνουν, αρχικά, την αντιμετώπιση του προβλήματος στο μέλλον και στη συνέχεια αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα: να σπρώχνουν το πρόβλημα μακριά από τη χώρα τους, να κλείνουν τα σύνορα.

Η Κως είναι ο τέταρτος κορυφαίος τουριστικός προορισμός της Ελλάδας, με πολύ μικρή διαφορά από τον τρίτο. Υποδέχεται πάνω από 1 εκατομμύριο τουρίστες κάθε χρόνο.

Ιστορικά αποτέλεσε σταυροδρόμι πολιτισμών , γεγονός που πέρασε στο DNA του νησιού, το οποίο διαθέτει μια ισχυρή τουριστική ταυτότητα. Για δεκαετίες στην Κω συμβιώνουμε αρμονικά με την Μουσουλμανική Κοινότητα.

Υπάρχει η κουλτούρα του κοσμοπολιτισμού, της ανοχής στη διαφορετικότητα.

Η Κως σήκωσε μόνη της ένα τεράστιο βάρος. Το περασμένο καλοκαίρι έφτασε να δέχεται χίλιους πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες κάθε μέρα. Η Ένωση Ξενοδόχων Κω και απλοί πολίτες ήταν αυτοί που ανέλαβαν το έργο της σίτισης όλων αυτών των ανθρώπων, απλοί πολίτες της Κω προσέφεραν από το υστέρημα τους.

Ένας τέτοιος μεγάλος αριθμός όμως δεν ήταν ούτε είναι διαχειρίσιμος για ένα νησί, που αποτελεί κορυφαίο τουριστικό προορισμό όπως η Κως.

Ιδιαίτερα όταν μια βασική παράμετρος στο πεδίο διαχείρισης είναι η ασφάλεια και το έργο της καταγραφής και της ταυτοποίησης όσων εισέρχονται στη χώρα.

Από την πρώτη στιγμή έθεσα συγκεκριμένα ζητήματα με δημόσιες παρεμβάσεις, όποιος έχει αμφιβολίες μπορεί να ανατρέξει σε αυτές.

Ποια ήταν αυτά τα ζητήματα:

-Οι κίνδυνοι που εγκυμονούσε η πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Όσο αποκρουστική είναι η εικόνα χωρών που κλείνουν τα σύνορα τους στην Ευρώπη άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η πολιτική ανοιχτών συνόρων. Τα σύνορα πρέπει να ελέγχονται, ούτε να κλείνουν ερμητικά ούτε να αποτελούν ξέφραγο αμπέλι, όπως λέμε εμείς οι Έλληνες.

-Ο διαχωρισμός προσφύγων και παράνομων μεταναστών ήταν ένα ακόμα ζήτημα. Μόλις τους τελευταίους δύο μήνες κάποιοι κατάλαβαν αυτή την αναγκαιότητα, γιατί μέχρι τότε αυτός ο διαχωρισμός δεν γινόταν. Οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα τα οποία είναι σεβαστά, οι παράνομοι μετανάστες όμως δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

-Ο ρόλος της Τουρκίας ήταν και είναι επίσης ζήτημα. Είναι σαφές σε όλους ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές , ως μέσο πίεσης στην Ευρώπη για την προώθηση στρατηγικών της επιδιώξεων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ζήτημα της βίζας ή στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Η Ευρώπη, δυστυχώς, δεν κατάφερε να ασκήσει ουσιαστική και πραγματική πίεση στην Τουρκία για να ανακοπούν οι μεταναστευτικές ροές.

-Ο κίνδυνος απομόνωσης της Ελλάδας με το κλείσιμο των συνόρων ήταν ένα ακόμα ζήτημα που είχα θέσει εγκαίρως. Αυτή τη στιγμή, ρεαλιστικά και ξεκάθαρα, τα σύνορα της Ευρώπης έχουν μεταφερθεί στα σύνορα της Ελλάδας με τους βόρειους γείτονες της. Η Ελλάδα αποτελεί έναν ενδιάμεσο χώρο μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετατράπηκε σε κέντρο διαλογής και διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών.

-Η απροθυμία της Ευρώπης να συναποφασίσει και να υλοποιήσει μια αναλογική κατανομή των προσφύγων στις χώρες-μέλη της.Τον Αύγουστο του 2015 με πρόσκλησή μου ήρθαν στην Κω ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν κ.Τίμερμανς και ο Αρμόδιος Επίτροπος για τη Μετανάστευση κ.Αβραμόπουλος. Στη σύσκεψη που ακολούθησε υπήρξαν αποφάσεις για την αναλογική κατανομή 160.000 προσφύγων σε χώρες της Ε.Ε, γεγονός που λίγο αργότερα αποτέλεσε και απόφαση της Συνόδου Κορυφής.

Ξέρετε πόσοι έχουν μετεγκατασταθεί από Ελλάδα και Ιταλία σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μόνο 800 από τους 160.000 γιατί πολύ απλά υπάρχει απροθυμία από τις χώρες της Ε.Ε να δεχθούν πρόσφυγες.

Όλα αυτά τα είχα επισημάνει εγκαίρως, όπως είχα επισημάνει και την αδυναμία διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών σε νησιά, που αποτελούν κορυφαίος τουριστικούς προορισμούς όπως η Κως.

Η Ιταλία δεν δέχθηκε να κάνει hot spot προσφύγων και παράνομων μεταναστών στο έδαφος της, επικαλέστηκε τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει κάτι τέτοιο στον τουρισμό της.

Εμείς, ως Δήμος Κω, πέραν του τεράστιου βάρους που σηκώσαμε αναλαμβάνοντας ουσιαστικά μόνοι μας τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος αφού το Κράτος ήταν απών, είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα ακόμα πιο σοβαρό ζήτημα: τις αρνητικές συνέπειες για τον τουρισμό μας.

Εδώ και ένα χρόνο, έχουμε αποδοθεί σε μια επιθετική καμπάνια προβολής και ενημέρωσης για να αναστρέψουμε τις αρνητικές εικόνες για το νησί μας. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια καταφέραμε να συγκρατήσουμε τις απώλειες σε ένα νησί που ζει αποκλειστικά σχεδόν από τον τουρισμό.

Το μεταναστευτικό όμως ζήτημα, είναι εδώ όσο εμείς και η Ευρώπη δεν το αντιμετωπίζουμε με αποτελεσματικό τρόπο.

Από το φθινόπωρο, η πλειοψηφία όσων εισέρχονται στα νησιά μας από τα τουρκικά παράλια δεν είναι Σύριοι πρόσφυγες. Είναι μύθος ότι αυτοί που έρχονται είναι Σύριοι ή Ιρακινοί πρόσφυγες, αυτοί είναι μειοψηφία πλέον.

Η πλειοψηφία είναι παράνομοι μετανάστες από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τις χώρες της Β.Αφρικής που αντί για την Ιταλία, επέλεξαν πλέον την Ελλάδα ως χώρα εισόδου. Μεταβαίνουν αεροπορικώς στην Τουρκία και από εκεί διαπεραιώνονται από τα κυκλώματα των διακινητών στα ελληνικά νησιά.

Αν δεν αναστραφεί αυτή η κατάσταση, είναι βέβαιο ότι θα βρεθούμε μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Αν η Ευρώπη εξακολουθήσει να παραμένει φοβική και αμήχανη, είναι βέβαιο ότι θα εκδηλωθούν φυγόκεντρες τάσεις, θα ενισχυθεί ο ευρωσκεπτικισμός και η ακροδεξιά.

Δυστυχώς οι τρομοκρατικές επιθέσεις πρώτα στο Παρίσι και τώρα στις Βρυξέλλες, ενισχύουν όχι μόνο την αμηχανία και τα φοβικά σύνδρομα της Ευρώπης αλλά και την αδυναμία της να αντιμετωπίσει με αποφασιστικό τρόπο το μεταναστευτικό πρόβλημα.

Γνωρίζετε όλοι τη συμφωνία που υπήρξε πριν από λίγο καιρό στη Σύνοδο Κορυφής ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Τουρκία.

Δυστυχώς, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις, η ήδη προβληματική αυτή συμφωνία είναι πολύ δύσκολο να καταστεί αποτελεσματική.

Τι περιελάμβανε αυτή η συμφωνία για να δούμε τα προβληματικά της σημεία, που όσο περνάει ο χρόνος ενισχύονται ακόμα περισσότερο:

-Περιλαμβάνει τη μετεγκατάσταση 72.000 προσφύγων, από τις 160.000 που αρχικά έλεγε η Ευρώπη, σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αριθμός πολύ μικρός σε σχέση με τα 2.500.000 που βρίσκονται ήδη στην Τουρκία και περιμένουν ή πιστεύουν ότι θα περάσουν στην Ευρώπη. Ακόμα όμως και αυτός ο μικρός αριθμός της εγκατάστασης 72.000 προσφύγων, δεν καθορίστηκε αναλογικά στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής και αυτό γιατί υπάρχουν χώρες που αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες. Η συμφωνία αυτή ήδη είναι στον αέρα. Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις η Πολωνία ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχθεί τους 7.000 που είχε δεσμευθεί ότι θα εγκαταστήσει, η Γαλλία το ίδιο.Ας μη μιλάμε επίσης και για χώρες όπως η Ουγγαρία και η Αυστρία.

-Η συμφωνία δεν προβλέπει τίποτα για τους 52,000 πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Προσωπικά, πιστεύω ότι είναι περισσότεροι. Αυτοί είναι και επισήμως πλέον εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Μια χώρα που έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της, σε ύφεση για έβδομο χρόνο και με τη μεγαλύτερη ανεργία. Για όλους αυτούς που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, για κάποιους είναι σαν να μην υπάρχουν.

-Η συμφωνία προβλέπει την αναλογία 1 προς 1. Για κάθε δηλαδή πρόσφυγα που θα εγκαθίσταται σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή Τουρκία θα δέχεται έναν παράνομο μετανάστη από αυτούς που εισήλθαν στην Ελλάδα. Αυτό είναι δεδομένο ότι δεν θα προχωρήσει και όχι μόνο λόγω της απροθυμίας χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δεχθούν πρόσφυγες όσο για τη χρονοβόρα διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου και των προσφυγών που ενδέχεται να καταθέσουν όσοι απορριφθεί η αίτηση τους. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η συμφωνία Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν συνιστά αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η Τουρκία με βάση τη συμφωνία θα λάβει 3 δις ευρώ, για την Ελλάδα που σήκωσε και σηκώνει ένα τεράστιο βάρος, δεν υπάρχει συγκεκριμένη δέσμευση παρά μόνο ρηματικές δεσμεύσεις για βοήθεια και ενίσχυση.

Η Τουρκία μετατρέπεται σε προνομιακό συνομιλητή της Ευρώπης,λόγω της πίεσης που ασκεί ανοίγοντας και κλείνοντας τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών. Αποφεύγει επίσης την πίεση για ενοχλητικά, εντός εισαγωγικών θέματα, όπως η παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου.

Είναι μια ετεροβαρής συμφωνία, για την οποία πιστεύω ότι ούτε η Ελλάδα αλλά ούτε και η Κύπρος θα πρέπει να πανηγυρίζουν.

Επιτρέψτε μου να εκφράσω την ανησυχία μου, αφού είναι δεδομένο ότι με τον ίδιο τρόπο που η Τουρκία χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές για να πιέσει τη Ευρώπη, ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος για να κερδίσει παραχωρήσεις, οι οποίες θα αφαιρούσαν σημαντικά διαπραγματευτικά όπλα από την Ελληνοκυπριακή πλευρά στην προσπάθεια που καταβάλλει για μια βιώσιμη και δίκαιη λύση του Κυπριακού.

Υπάρχουν επίσης κάποιοι που πιστεύουν ότι άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εγώ προσωπικά δεν το πιστεύω, αν υπάρχει αυτός ο δρόμος, είναι μακρινός και δύσκολος. Στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες ισχυρές αλλά και πολιτικές δυνάμεις που πολύ δύσκολα θα δεχθούν την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με δεδομένη όμως την πίεση που ασκεί η Τουρκία στην Ευρώπη με τις μεταναστευτικές ροές , πολύ φοβάμαι ότι η Ευρώπη ενδέχεται να είναι υποχωρητική προς την Τουρκία σε άλλα θέματα που σχετίζονται με τον Ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα το Αιγαίο αλλά και με το Κυπριακό ζήτημα, όπως επισήμανα και πριν.

Για αυτό, Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση.

Φίλες και Φίλοι

Το ερώτημα είναι : υπάρχει λύση για το μεταναστευτικό;

Λύση αποτελεσματική και βιώσιμη, ιδιαίτερα όταν η Ευρώπη αντιμετωπίζει πλέον μια ασύμμετρη απειλή από ακραία στοιχεία του Ισλάμ;

Η απάντηση είναι ότι υπάρχει λύση, αρκεί η Ευρώπη να δείξει ισχύ, αποφασιστικότητα και ενιαία πολιτική έκφραση σε όλα τα επίπεδα.

Στο Αιγαίο αυτή τη στιγμή περιπολούν σκάφη του ΝΑΤΟ, η αποτελεσματικότητα των οποίων στην πάταξη των κυκλωμάτων των διακινητών, ελέγχεται. Γιατί; Γιατί μάλλον βρίσκονται σε λάθος χώρο και πλευρά. Οι διακινητές είναι στα απέναντι από τα ελληνικά νησιά παράλια. Εκεί έπρεπε να βρίσκονται και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και η Frontex για να υπάρχει αποτελεσματική δράση.

Γιατί όμως βρίσκονται τα πλοία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο;

Γιατί όπως είπαν και οι Αμερικανοί κατά την ελληνοτουρκική κρίση στα Ίμια, η Ευρώπη δεν έχει τηλέφωνο και διεύθυνση για να την αναζητήσει κανείς στη διάρκεια μιας κρίσης.

Είναι εντυπωσιακό ότι στις δύο ελληνοτουρκικές κρίσεις στο Αιγαίο, το Μάρτιο του 1987 και τον Ιανουάριο του 1996 στα Ίμια, η Ευρώπη ήταν σαν να μην υπήρχε τη στιγμή μάλιστα που στις δύο αυτές κρίσεις είχε εμπλακεί χώρα-μέλος της, η Ελλάδα.

Η Ευρώπη έδειξε σε αυτές τις δύο περιπτώσεις τις αδυναμίες της, ιδιαίτερα σε πολιτικό επίπεδο αλλά και στον τομέα της αμυντικής πολιτικής.

Η λύση στο μεταναστευτικό, πρέπει να είναι ευρωπαϊκή.

Το μεταναστευτικό ζήτημα έχει ανθρωπιστική διάσταση, απαιτείται σεβασμός σε αυτή τη διάσταση που είναι συνδεδεμένη με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.

Υπάρχει όμως και η διάσταση της ασφάλειας, η οποία δεν μπορεί να υποτιμάται. Χρειάζεται η εφαρμογή και των δύο διαστάσεων, με ορθολογιστικά κριτήρια: και του ανθρωπισμού και της ασφάλειας.

Η ευρωπαϊκή λύση δεν περιλαμβάνει μόνο την αναλογική κατανομή των προσφύγων,περιλαμβάνει κυρίως την κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για το μεταναστευτικό.

Η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει πόσους πρόσφυγες μπορεί να φιλοξενήσει κάθε χώρα.

Κάποιοι βεβαίως θα πουν ότι υπάρχουν χώρες που είναι απρόθυμες να δεχθούν πρόσφυγες. Η απάντηση έχει δύο σκέλη.

Το ένα είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση παραβιάζονται οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ιδέας.

Το δεύτερο είναι ότι όταν η Ευρώπη θέλει κάτι, έχει τον τρόπο να το επιβάλλει. Εσείς εδώ στην Κύπρο το βιώσατε αυτό με την λύση που επιβλήθηκε στο τραπεζικό σας σύστημα και στην οικονομία, όπως και εμείς στην Ελλάδα.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να έχει λύσεις μόνο για τις τράπεζες και να μην έχει για το μεταναστευτικό.

Στην ευρωπαϊκή λύση πρέπει να ενταχθεί η δημιουργία μιας ενιαίας αρχής που θα εξετάζει την παροχή ασύλου η οποία θα πρέπει να λειτουργήσει άμεσα.

Στην ευρωπαϊκή λύση πρέπει να ενταχθεί και η επαναπροώθηση όσων δεν δικαιούνται άσυλο και εισέρχονται, παράνομα, σε ευρωπαϊκό έδαφος. Σήμερα τέτοιος μηχανισμός δεν υφίσταται.

Χρειάζονται πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, όπως:

1ον-Η αναλογική κατανομή προσφύγων με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που σχετίζονται με τη φέρουσα ικανότητα αλλά και την οικονομική κατάσταση κάθε χώρας.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει υπέρμετρη, αναλογικά, κατανομή προσφύγων σε χώρες με μικρό πληθυσμό.

Τα κριτήρια επίσης πρέπει να συνδέονται με το ΑΕΠ και με τα οικονομικά μεγέθη κάθε χώρας και να ακολουθεί η αναλογική κατανομή.

Η Κως είναι ένα νησί 34.000 κατοίκων και το περασμένο καλοκαίρι βρέθηκε να έχει 16.000 πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες, στην πόλη που έχει πληθυσμό 17.000.

Συνιστά αυτό αναλογική κατανομή, όταν Δήμαρχοι ευρωπαϊκών πόλεων με 2 εκατομμύρια κατοίκους αρνούνται να δεχθούν χίλιους πρόσφυγες;

2ον-Η πολιτική αποτροπής για τους παράνομους μετανάστες.

Όπως είπα και πριν είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός τους, οι πρόσφυγες έχουν δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά και απολαμβάνουν διεθνούς προστασίας, οι παράνομοι μετανάστες όμως θα πρέπει να ξέρουν ότι αν εισέλθουν παράνομα σε ευρωπαϊκό έδαφος θα κρατούνται και θα επαναπροωθούνται άμεσα.

Αυτό έχει οικονομικό κόστος, δεν μπορεί να το αναλάβει μόνη της μια χώρα όπως η Ελλάδα.

Πρέπει να υπάρχει ενιαίος ευρωπαϊκός μηχανισμός που θα αναλαμβάνει το έργο και τη διαδικασία της ταχείας επαναπροώθησης.

3ον-Μια αποτελεσματική συμφωνία με τρίτες χώρες για την ανακοπή των μεταναστευτικών ροών.

Για να είναι αποτελεσματική μια τέτοια συμφωνία πρέπει να συνδέεται με ασφαλιστικές δικλείδες, οικονομική βοήθεια προς αυτές τις χώρες και κυρίως μια πολιτική ισχύος που έχει τη δυνατότητα να ασκεί η Ευρώπη σε οικονομικό επίπεδο.

Όλοι φαντάζομαι, καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Όποιος από τις τρίτες χώρες δεν εφαρμόζει τις συμφωνίες, να αντιμετωπίζεται με οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις.

4ον- Ένας αποτελεσματικός μηχανισμός παροχής ασύλου σε πρόσφυγες που θα τους αποτρέπει να ταξιδεύουν,να εγκλωβίζονται όπως συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα, να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και να μετατρέπονται σε θύματα εκμετάλλευσης από τα κυκλώματα των διακινητών.

Οι πρόσφυγες ή όποιος θέλει να εγκατασταθεί στην Ευρώπη να μην χρειάζεται να περάσει το Αιγαίο. Σε ειδικά κέντρα είτε στη Συρία είτε στην Τουρκία να εξετάζονται όλες οι αιτήσεις και από εκεί να γίνεται η αξιολόγηση και η κατανομή τους και στη συνέχεια να ταξιδεύουν νόμιμα.

Φίλες και Φίλοι

Η Ευρώπη ποτέ δεν άλλαξε με ιδεοληψίες αλλά με ορθολογισμό και πραγματισμό.

Αυτό οφείλουν όλοι να το γνωρίζουν, σε ότι αφορά στη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος.

Οι ιδεοληψίες και η πολιτική των ανοιχτών συνόρων, οδηγούν σε αδιέξοδο.

Ανθρωπισμός δεν είναι να εγκλωβίζονται άνθρωποι σε μια χώρα που δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει στοιχειώδεις συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Πολιτική ασφάλειας δεν είναι η περιχαράκωση και τα κλειστά σύνορα, το να σπρώχνεις το πρόβλημα στην αυλή της Ελλάδας.

Η Ευρώπη αλλά και όλοι μας , χρειάζεται να αναζητήσουμε και να βρούμε το μέτρο, το μέσο όρο μιας ορθολογιστικής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού.

Όσο αυτό δεν γίνεται, τα προβλήματα θα πολλαπλασιάζονται και το μεταναστευτικό θα απειλεί τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των κοινωνιών μας.