Ένα από τα θέματα του αυριανού δημοτικού συμβουλίου είναι η συμμετοχή του Δήμου μας στην χρηματοδότηση της 17ου ετήσιας συνόδου του ‘‘Συμποσίου της Σύμης’’ του ιδρύματος Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ στο νησί μας με θέμα: ‘’ μετακινήσεις πληθυσμών σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο’’ με 6.000 ευρώ, γιατί σκοπεύει δήθεν στην διαφήμιση του νησιού και στην ανάρρωση του τόπου από την πληγή του μεταναστευτικού.

Κατανοούμε την δυσκολία του κ. Δημάρχου να πει όχι στο αίτημα της ΜΚΟ "Ίδρυμα Α. Γ. Π.’’. Δεν αμφιβάλλουμε την πολιτική συνεισφορά του Α. Γ. Π για την εποχή του στην πατρίδα μας (χωρίς να παραβλέπουμε τα λάθη). Όμως για το Ίδρυμα και για την συστηματική εκμετάλλευση του από τον Γ.Α.Π. έχουμε εμπειρίες. Το 2003, στα χρόνια της Πασοκικης Ευδαιμονίας ο ‘’Γιωργάκης’’ ως υπουργός εξωτερικών και μέλος της διοίκησης της ΜΚΟ ΑΓΠ μας έφεραν στην Κω πολιτικούς και επιστημονικούς παράγοντες. Πολλοί από αυτούς έγιναν διεθνή πολιτικά στηρίγματα στην ανέλιξη του ΓΑΠ στην προεδρεία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και στην Πρωθυπουργία και είναι ακόμη στον σημερινό κατάλογο φιλοξενούμενων του.

Ανάμεσα τους τότε και ο Μπιλ Κλίντον! (του οποίου η συμμετοχή και ομιλία χρεώθηκε με 600.000 ευρώ όπως βεβαίωσε το ίδρυμα του) και τον οποίο οι παπαράτσι κυνήγησαν ανελέητα στις ακρογιαλιές του νησιού σε μια διαδικασία glamour επικοινωνιακής αποθέωσης (ζητήσαμε τότε στοιχεία για την επιβάρυνση του Δήμου, Περιφέρειας και Υπουργείων εγγράφως από τους Θεσμούς και το Ίδρυμα χωρίς φυσικά να τύχουμε απάντηση). Το ίδρυμα αποτελεί άμεσο μηχανισμό ανάδειξης επιδιώξεων του ΓΑΠ και έμμεσα προωθηση στελεχών της κομματικο-κρατικής πολιτικής (ανάμεσα τους και ο νυν υπουργός εξωτερικών Ν. Κοτζιας). Το "Συμπόσιο της Σύμης" περιφέρεται και ξεναγεί όλα αυτά τα χρόνια εκπροσώπους της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής νεοφιλελεύθερης ελίτ και μερικών από τα καλύτερα παιδιά του κόσμου του νεοφιλελευθερισμού των πανεπιστημίων όπως η Campbell Elizabeth Αντιπρόεδρος του Rockefeller Brothers, που ασκούν πολιτική επιρροή με την μορφή των ΤΗΙΝΚ ΤΑΝΚ (δεξαμενών σκέψης) προετοιμάζοντας και αιτιολογώντας ‘’μεταρρυθμίσεις’’ σε βάρος της Εργασίας και υπέρ του Κεφαλαίου.

Ο Γ.Α.Π ο άνθρωπος που κατέστρεψε τη χώρα του και επέβαλε τον διεθνή οικονομικό έλεγχο και την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο άνθρωπος που μεθόδευσε το πλιάτσικο της Ελλάδας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και όπου την τελευταία πράξη του σχεδίου του υλοποιούν οι κυβερνήσεις της χώρας μέχρι και σήμερα, αντί φιλοξενίας πρέπει να νιώσει την απόρριψη από την τοπική κοινωνία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αυτός ο ανέμελος όπως πάντα και με την γνωστή μέθοδο της αντιστροφής της πραγματικότητας του Οργουελικού new speak, δεν έρχεται να βοηθήσει το νησί μας σε αυτή την κακή χρονιά. Δεν θα μας διαφωτίσει για τις ‘’μετακινήσεις πληθυσμών σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο’’ με ψέματα και απατηλές θεωρήσεις. Γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι δημιουργήματα του άγριου πολέμου συμφερόντων για τα οποία οι συνδαιτυμόνες θα τηρήσουν σιωπή ιχθύος! Όταν μας προτείνει ομιλητές όπως: ο διαβόητος Αλεξ Ράντος (κολλητός του ΓΑΒ, πράκτορας της CIA με σκοτεινό ρόλο στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας), Ηaki Αbazi διευθυντής του Rockefeller Brothers Fundή, Ivan Veivodja από το German Marshall Found, τον πολιτικό τουρίστα Luis Ayala κλπ λέμε: ΌΧΙ! ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!
(επισυνάπτουμε σχολιασμό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 2013 και κείμενο μας του 2003)

Ν. Μυλωνάς

"Το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (ΙΑΠ) ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1996 στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι κοινωφελές ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, και οι δραστηριότητές του βασίζονται στις ιδέες, την πολιτική σκέψη και τα οράματα του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου."
Διοικητικό Συμβούλιο
Κώστας Λαλιώτης, Πρόεδρος
Σοφία Παπανδρέου, Αντιπρόεδρος
Νίκος Παπανδρέου, Γραμματέας
Ανδρέας Παπανδρέου, Ταμίας
Γιώργος Παπανδρέου, Ισόβιο μέλος
Τατιάνα Καραπαναγιώτη, Μέλος
Στέφανος Κωστούλας, Μέλος
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 01.06.2013
Αποχαιρετισμός στο Συμπόσιο της Σύμης
Ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ θα πρέπει να ψάχνει μανιωδώς το γραμματοκιβώτιό του. Τελείωσε ο Μάιος, και ακόμη δεν ήρθε η πρόσκληση. Ακόμα χειρότερα, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία επίσης δεν έλαβε ούτε γραμματόσημο, θα αναρωτιέται μήπως τώρα που είναι πρώην υποψήφια την υποβίβασαν και σε πρώην προσκεκλημένη. Κανονικά, ήδη θα έψαχνε ποιο καφτάνι θα βάλει στη βαλίτσα. Σε δύο εβδομάδες θα ξεκινούσε για Ελλάδα. Στην πτήση θα πετύχαινε τον Λουίς Αγιάλα, κατευθείαν από τη Χιλή, με τις βερμούδες του στο σακίδιο. Στα Σπάτα θα έβρισκαν τον Γιόζεφ Στίγκλιτζ, με τον σάκο του τένις στον ώμο. Και όλοι μαζί θα φόρτωναν τα μπαγκάζια τους στο πλοίο της γραμμής. Το Συμπόσιο της Σύμης ήταν γι αυτούς κάτι σαν την επίσημη έναρξη του καλοκαιριού.
Σε αυτό το θερινό χάπενινγκ βερμουδοφορίας, κάθε χρόνο, οι συμμετέχοντες επιχειρούσαν να λύσουν όλα τα προβλήματα του πλανήτη. Πώς να ξεχάσει ο Αλεξ Ρόντος τα 14 νησιά που επισκέφθηκε συμμετέχοντας στο Συμπόσιο της Σύμης; Στο πλαίσιο της σύσφιγξης των σχέσεων μεταξύ σοσιαλισμού και σουρεαλισμού, η «Σύμη» χρησιμοποιείται ως κωδικός. Στην πραγματικότητα, από το 1997 μέχρι πέρυσι το συμπόσιο έκανε περιοδεία στο Αιγαίο: από τη Χρυσή Ακτή της Πάρου μέχρι τις Κουκουναριές της Σκιάθου.
Και μετά, το πλοίο του σοσιαλισμού προσέκρουσε στον ύφαλο της χρεοκοπίας. Εφέτος ο Γ. Παπανδρέου δεν θα τρίψει με γυαλόχαρτο το κανό του, για να δει μήπως βάζει νερά. Γιατί ούτε το κανό ούτε ο ιδιοκτήτης του θα πάνε στο Συμπόσιο της Σύμης. Οπως καλά γνωρίζει ο Γιόζεφ Στίγκλιτζ, που ως νομπελίστας είναι ειδικός επί των οικονομικών θεμάτων, πλέον στην Ελλάδα το τζάμπα πέθανε. Και μαζί με αυτό, μας άφησε χρόνους και το Συμπόσιο της Σύμης.
Ηδη από πέρυσι οι χαρωποί συμμετέχοντες, αντί να κάνουν τις συνήθεις διακοπές με τη χορηγία του ΠΑΣΟΚ, αναγκάστηκαν να πληρώσουν τα ξενοδοχεία και τα φαγητά τους. Ισως να ήταν σύμπτωση και να μην έφταιγαν τα σοσιαλιστικά καβούρια στις τσέπες των συνέδρων, αλλά τελικά στο συμπόσιο - ρεφενέ του 2012 μόνο ο Λουίς Αγιάλα και η πρώτη στην ιστορία σοσιαλίστρια βαρώνη, η Κάθριν Αστορ, εμφανίστηκαν. Οι υπόλοιποι επιφανείς έμειναν στις πατρίδες τους, και άφησαν τον Γ. Παπανδρέου να τους περιμένει σαν τον Αιγέα, στο βράχο με το μαντίλι.
Βλέπετε, ο Γ. Παπανδρέου ως συμποσιάρχης ήταν ιδιαίτερα αγαπητός. Μπορεί να σας το πει και ο Ρον Χάιφετζ, που από τη Σύμη βρέθηκε να κάνει σεμινάρια στους έκπληκτους παλαιοπασόκους της Ιπποκράτους. Ή οι «Αμερικάνοι», όπως τους έλεγαν οι διχαλωτές πράσινες γλώσσες, που ήταν στην πραγματικότητα Σουηδοί, σαν τον Λιφ Παγκρότσκι, το σύμβουλο του Σουηδού πρωθυπουργού, ή Αγγλοι, σαν τον καθηγητή του LSE Κέβιν Φέδερστοουν. Οσο για το τι πέτυχαν τελικά όλοι μαζί στη Σύμη, εκτός από ομοιόμορφο μαύρισμα; Αρκεί να πούμε πως τον Ιούλιο του 2006, στη Σάμο, το συμπόσιο ασχολήθηκε με το μεσανατολικό ζήτημα, όχι και με τη μεγαλύτερη επιτυχία. Αλλωστε, την προηγούμενη χρονιά, στο Ρέθυμνο, συμμετείχε στις συνεδριάσεις και ο ένας γιος του Μουαμάρ Καντάφι...
Και καθώς η Σύμη είναι γεμάτη εκπλήξεις, λίγο πιο πριν, το 2003, στην Κω, εμφανίστηκε ο Μπιλ Κλίντον, τον οποίο οι παπαράτσι κυνήγησαν ανελέητα στις ακρογιαλιές. Κάπως έτσι οι βατραχάνθρωποι των ειδικών δυνάμεων βρέθηκαν τα επόμενα χρόνια να κάνουν τους τουρίστες στις ξαπλώστρες, για να φυλάνε τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ όταν εκείνη αποφάσισε να μην πάει με τους υπόλοιπους ημερήσια κρουαζιέρα στις Σποράδες. Και στον Πόρο το 2010, οι λουόμενοι της παραλίας με τα μπανιερά έπεσαν επάνω στα ΜΑΤ με τα κράνη, που ήταν έτοιμα για να κατατροπώσουν κάθε εχθρό των σοφών σοσιαλιστικών κεφαλών Αλλωστε, όπως έλεγε και ο Γ. Στίγκλιτζ τότε που έσερνε στα ταβερνάκια τον χορό και ξωπίσω του χοροπηδούσαν όλης της γης οι συμποσιομανείς, «δεν είναι δυνατόν από τον Πόρο να λύσουμε όλα τα παγκόσμια προβλήματα. Αλλά δεν κάνει και κακό να συσκεπτόμαστε». Εκτός και αν μιλάμε για το κακό που παθαίνει η τσέπη του διοργανωτή...

Ανδρέα, Ανδρέα , δεν πρέπει να μείνει τίποτα από σένα!
Την περασμένη βδομάδα βρέθηκαν στο νησί μας με πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρεου γνωστά πρόσωπα της διεθνούς πολιτικής και οικονομίας και συζήτησαν το θέμα των διαταραγμένων εύρω-ατλαντικών σχέσεων.
Μπορούμε να δούμε το γεγονός, σαν μια υψηλού επιπέδου συνάντηση διεθνών επαφών που τιμά το νησί μας, να το εκμεταλλευθούμε σαν τουριστική καλοκαιρινή ατραξιόν και να διαπιστώσουμε αυτάρεσκα την ικανότητα του να φιλοξενεί τόσο υψηλές συναντήσεις. Αυτή η προσέγγιση του γεγονότος το υποβαθμίζει, υπερτονίζοντας την επιφάνεια του. Του δίνει μια κοσμοπολίτικη, φολκλορική και απολιτική διάσταση. Υπάρχει όμως και μια άλλη αναγκαία και χρήσιμη πλευρά. Ας την δούμε.
Πρώτα να δούμε την θεματολογία της συνόδου. Ήταν συνέχεια της πολιτικής της ελληνικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία χειρίσθηκε το θέμα της σύγκρουσης συμφερόντων ανάμεσα σε ΗΠΑ-Βρετανία και τον Γαλλογερμανικό άξονα. Τα πρόσωπα που συμμετείχαν δεν έχουν αντίθετες απόψεις αλλά παραπλήσιες. Έλειπαν προσωπικότητες που έχουν διατυπώσει κριτική η διαφορετικές θέσεις για την νέα τάξη πραγμάτων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ. Άρα το θέμα δεν ήταν ο διάλογος αλλά η δημιουργία πολιτικών σχέσεων ανάμεσα σε ομοειδείς σκέψεις που επηρεάζουν την διεθνή πολιτική. Αυτά καθόρισαν τον χαρακτήρα της πρωτοβουλίας. Μια κοσμοπολίτικη σύναξη, με ελιτιστική σύνθεση που στόχευε σε σύναψη προσωπικών σχέσεων ανάμεσα σε διεθνείς οικονομικούς και πολιτικούς παραγοντες.Η απομόνωση της συνόδου από την τοπική κοινωνία, (αποκλεισμός σημείων επαφών με το πρόσχημα της ασφάλειας των προσκεκλημένων) θέτει θέματα διαφάνειας και δημοκρατίας. Τον συντηρητικό χαρακτήρα των εργασιών συνόδευε το δημοκρατικό έλλειμμα και ο αποκλεισμός.
Διατυπώσαμε την αρνητική μας αντίδραση στο Ίδρυμα Α.Π. για το γεγονός. Όλοι γνωρίζουμε την πολιτική διαδρομή του Ανδρέα. Όλοι ξέρουμε ότι αν κάτι θα μείνει από την δράση του είναι η σύγκρουση του, την περίοδο 1960-1980 με το κατεστημένο. Αυτή η εποχή του αγώνα για Δημοκρατία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση θα αντέξει στην φθορά του χρόνου. Δυστυχώς το Ίδρυμα Α.Π. αντί να απομακρυνθεί από τις δουλείες της τρέχουσας πολιτικής και να σταθεί στο οραματικο και αγωνιστικο περιεχόμενο της φυσιογνωμίας του Ανδρέα, εξελίχθηκε σε ίδρυμα απολογητή και χειροκροτητή των κατεστημένων αντιλήψεων και αναγνώρισης και επιβράβευσης συντηρητικών πολιτικών προσώπων. Απείρως πιο αναγκαία και χρήσιμος για τις μέρες μας θα ήταν το Ίδρυμα να στήριζε την αμφισβήτηση και την κριτική για το κοινωνικό κίνημα της απελευθέρωσης, της χειραφέτησης και της οικολογίας. Αυτο κάνουν ανάλογα ιδρύματα ανά τον κόσμο. Ιδρύματα που παίρνουν το μέρος των αδύναμων κρίκων της κοινωνίας μας και ασκούν κριτική στο διεθνές σύστημα εξουσίας. Φαίνεται όμως ότι για άλλη μια φορά οι επίγονοι καθορίζουν τον ρόλο των πεθαμένων παραποιώντας ιστορικά συμπεράσματα και εντάσσοντας τους σε προσωπικές αξιολογήσεις και επιδιώξεις. Δυστυχώς. Ο επηρεασμός του ιδρύματος από τις προτεραιότητες του Υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρεου είναι προφανής
Τώρα στα δικά μας. Δεν είναι κακία ουτε μεμψιμοιρία να ζητήσουμε και να μάθουμε ποιο από το κόστος της συνόδου επιβαρύνθηκαν οι Δήμοι και η Νομαρχία μας. Μηπως έπρεπε να γνωρίζουμε και την οικονομική συνδρομή του Υπουργείου Εξωτερικών; Μηπως αυτά επρεπε να κοινοποιουνται αυτοματα; Μήπως η διαφάνεια δεν είναι προτιμότερη από ανεξέλεγκτη διαχείριση; Πως θα βελτιωθεί η σχέση του πολίτη με την πολιτική; Μήπως δεν πρέπει να ρωτούμε; Η μήπως πρέπει να μένουμε με την εικόνα των γεγονοτων;
Κως 13-7-2003 Νικος Μυλωνας