Την εμφανή επιθυμία του Αντώνη Σαμαρά να συνεχίζει να δίνει ισχυρό στίγμα στο εσωτερικό της Ν.Δ., παρά την προσχηματική αποστασιοποίησή του από τις διαδικασίες διαδοχής, κατέδειξε η παρουσία του στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στη Μαδρίτη, αλλά και οι εν γένει χειρισμοί του περιβάλλοντός του στο εσωκομματικό πεδίο. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός επέλεξε να απομονωθεί από τους υποψήφιους αρχηγούς της Ν.Δ. σε αυτή την κορυφαία συνάντηση των ηγετών της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, αποφεύγοντας τις συζητήσεις μαζί τους και συνομιλώντας κατ’ ιδίαν με τους μέχρι πρότινος ομολόγους του. Είναι χαρακτηριστικό πως ο μοναδικός εκ των τεσσάρων δελφίνων με τον οποίο είχε επαφή ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης, καθώς ήταν ο μόνος που προσπάθησε να τον συναντήσει. 
Παράλληλα, επιχείρησε να εκμεταλλευθεί τη συμμετοχή του στο πάνελ της ανοικτής συζήτησης για τον λαϊκισμό στην Ευρώπη, προκειμένου να κάνει σχετικές παραπομπές στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα και, κυρίως, να δικαιολογήσει τις προσωπικές ήττες του από τον Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές του Ιανουαρίου και στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. 

Ο Σαμαράς έχει καταλάβει πως στη Ν.Δ. πια δεν μπορεί να επιστρέψει σε ηγετικό ρόλο

Στον αντίποδα, και παρά τη θεσμική διάσταση της περίστασης, απουσίασε επιδεικτικά από την ομιλία του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να δείξει σε όλα τα επίπεδα πως θέλει να διαχωρίσει τη θέση του από τα τεκταινόμενα στη Ν.Δ. κατά τη διάρκεια της μετα-Σαμαρά εποχής. «Επρόκειτο για μια ξεκάθαρη προσπάθεια να αποκαταστήσει την υστεροφημία του, αλλά και να διασώσει ό,τι έχει απομείνει από το πολιτικό του κεφάλαιο», λένε οι καλά γνωρίζοντες να ερμηνεύουν τον τρόπο σκέψης και τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. 

Οι ίδιοι κύκλοι αναφέρθηκαν στο γεγονός ότι το σύστημα Σαμαρά επέλεξε, αφενός, να υπογραμμίσει τις επαφές του Μεσσήνιου με τους Ευρωπαίους κεντροδεξιούς ηγέτες και, αφετέρου, να υπερτονίσει την απουσία οποιασδήποτε επαφής με τους επίδοξους διαδόχους του στη Λεωφόρο Συγγρού ως απόλυτα ενδεικτικό στοιχείο των σχεδίων του για την επόμενη μέρα του στην πολιτική. Εξάλλου, εδώ και καιρό είναι κοινό μυστικό στους κόλπους των συνομιλητών του πρώην πρωθυπουργού πως από το στενό περιβάλλον των συνεργατών του έχουν κατατεθεί εισηγήσεις για πλήρη διαφοροποίησή του από το «γαλάζιο» στρατόπεδο, μετά τις εσωκομματικές εκλογές, και προετοιμασία της δημιουργίας ενός νέου δεξιού πολιτικού φορέα. 

«Ο Σαμαράς έχει καταλάβει πως στη Ν.Δ. πια δεν μπορεί να επιστρέψει σε ηγετικό ρόλο, πολλώ γε μάλλον από τη στιγμή που, ανεξαρτήτως των εξελίξεων, παραμένει βαριά η σκιά του Καραμανλή. Στο πλαίσιο αυτό, είναι λογικό να επεξεργάζεται διάφορες εναλλακτικές λύσεις», σημειώνουν όσοι ξέρουν το παρασκήνιο των εν λόγω ζυμώσεων.

ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ

 Στις παραπάνω πληροφορίες έρχεται να προστεθεί η στάση που κρατούν ο Μεσσήνιος και η στενή ομάδα του με φόντο τις εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου, κινούμενοι σαφώς στην κατεύθυνση της απαξίωσης των διαδικασιών και κατ’ επέκταση της ίδιας της υπόστασης του κόμματος. Οι παροικούντες τη «γαλάζια» Ιερουσαλήμ υποδεικνύουν ως τρανά παραδείγματα των σχετικών σχεδιασμών τα «ήξεις, αφήξεις» των σαμαρικών βουλευτών και στελεχών όσον αφορά την παροχή στήριξης προς συγκεκριμένους υποψηφίους, καθώς και το γενικότερο κλίμα που επιχειρούν να δημιουργήσουν (ενδεικτικότερα είναι όσα συνέβησαν με τον Απόστολο Τζιτζικώστα, μετά τη δήλωσή του περί αστειότητας του επιχειρήματος ότι έχει δίαυλο επικοινωνίας με τον Αντ. Σαμαρά, οι αντικρουόμενες διαρροές του σαμαρικού περιβάλλοντος αναφορικά με τον Αδωνι Γεωργιάδη, αλλά και η ψευδεπίγραφες, όπως αποδείχθηκαν, εκφράσεις στήριξης στον Β. Μεϊμαράκη).
«Στο στρατόπεδο του Σαμαρά θεωρούν ότι η μπαχαλοποίηση της κατάστασης λειτουργεί υπέρ των όποιων διαλυτικών τάσεων στη Ν.Δ. Αλλωστε, η διάσπαση του κόμματος είναι σχεδόν απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυπηρέτηση του σχεδίου δημιουργίας νέου πολιτικού κόμματος», τονίζουν «γαλάζια» στελέχη που βλέπουν με έντονη καχυποψία τις πρωτοβουλίες του πρώην πρωθυπουργού και τις ενέργειες προσώπων πέριξ της προηγούμενης κομματικής ηγεσίας. 
Μάλιστα, θυμίζουν πως στην ΚΕΦΕ ως εκπρόσωπος του Απ. Τζιτζικώστα συμμετέχει η βουλευτής Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, που ακόμη και σήμερα εξαίρει τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά, παραδεχόμενη πως διατηρεί δίαυλο επικοινωνίας μαζί του, ενώ φέρνουν και παραδείγματα κομματικών παραγόντων, όπως ο Κώστας Τσιμάρας, που τοποθετήθηκε στη θέση του γενικού διευθυντή κατόπιν απόφασης του πρώην πρωθυπουργού.

Στον πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής υπόστασης που θα επιχειρηθεί να δοθεί στο νέο κόμμα θα είναι η διαφοροποίηση από την κεντρώα ρητορική 

Επιστροφή αλά Σαρκοζί με «απότομη» στροφή στα δεξιά

Κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο κινούνται οι σκέψεις του Αντ. Σαμαρά και των επιτελών του είναι η δημιουργία ενός φορέα με καθαρά δεξιά χαρακτηριστικά και με σταθερά ευρωπαϊκό προσανατολισμό, στο πρότυπο του γαλλικού συντηρητικού κόμματος του Νικολά Σαρκοζί. Μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο επέστρεψε ο Γάλλος πρώην πρόεδρος στο προσκήνιο συνιστά οδηγό για τον Αντώνη Σαμαρά και τους συνεργάτες του, όσον αφορά τα μελλοντικά τους πλάνα (και δη για τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, που βρίσκεται πίσω από κάθε μακρόπνοο σχέδιο του σαμαρικού συστήματος). Στο πλαίσιο αυτό, στον πυρήνα της ιδεολογικοπολιτικής υπόστασης που θα επιχειρηθεί να δοθεί στο νέο κόμμα θα είναι η διαφοροποίηση από την κεντρώα ρητορική που χαρακτηρίζει τη συντριπτική πλειονότητα των κορυφαίων στελεχών της Ν.Δ. και η επιμονή στο επιχείρημα περί διάσωσης της χώρας το 2012 και δικαίωσης των φόβων Σαμαρά σχετικά με την ανάληψη των ηνίων της χώρας από τον Αλέξη Τσίπρα. Το έδαφος για την προοπτική σύστασης μιας νέας «Πολιτικής Ανοιξης» προετοιμάζεται σαφώς από το πλέον προσφιλές προς τον Μεσσήνιο Μέσο, που δεν είναι άλλο από το antinews.gr, καθώς και από στοχευμένες διαρροές του συστήματός του. Μέλη αυτού τον προτρέπουν να προχωρήσει, ακόμη κι αν η Ν.Δ. δεν βγει τόσο βαθιά τραυματισμένη από την παρούσα εσωκομματική διαδικασία, όπως θεωρούν (ή ευελπιστούν) κάποιοι.

Παρ’ όλα αυτά, δεν λείπουν και οι πιο ψύχραιμες φωνές, που συνιστούν στον πρώην πρωθυπουργό εγκράτεια και σύνεση, καθώς μια δεύτερη διασπαστική κίνηση (μετά το 1993) με πρωταγωνιστή τον ίδιο θα είχε ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, δεδομένης και της πτώσης της δημοτικότητάς του στην κοινωνία, και ταυτόχρονα θα στιγμάτιζε ανεπανόρθωτα το πολιτικό προφίλ του. 

parapolitika.gr