Τρεισήμισι χρόνια μετά το κλείσιμο της Τράπεζας Δωδεκανήσου συνεδρίασε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για να κρίνει την αίτηση ακύρωσης της απόφασης της Τράπεζας Ελλάδος για ανάκληση της άδειας λειτουργίας της Τράπεζας.

Την αίτηση έκαναν τα μέλη του τελευταίου Δ.Σ. της, οι πρώην Γενικοί Διευθυντές και ο Οικονομικός Σύμβουλός της.

Πολύ ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά όμως στοιχεία τίθενται στην εισήγηση προς το ΣτΕ, η οποία έγινε από ανώτατο δικαστικό του. Η εισήγηση δεν παίρνει θέση, όμως τα σημεία που θίγονται από τον ανεξάρτητο δικαστικό και όχι από οποιονδήποτε θα είχε έννομο συμφέρον, «δικαιώνουν» τους ανθρώπους της Τράπεζας και αναδεικνύουν ένα «έγκλημα» κατά της Δωδεκανησιακής Οικονομίας που δεν έχει προηγούμενο.

Η εισήγηση εστιάζει στην απόφαση της Τράπεζας Ελλάδος (ΤτΕ), η οποία στηρίχθηκε στην ανεπάρκεια κεφαλαίων, στην αδυναμία συγκέντρωσης νέων κεφαλαίων και στην εκτίμηση ότι υπήρχε κίνδυνος να μην μπορούσε η Τράπεζα να αποπληρώσει τους καταθέτες και τους μετόχους της.

Από την άλλη μεριά ο εισηγητής επισημαίνει ότι η ΤτΕ αμφισβήτησε μέρος των ρυθμίσεων δανείων της Τράπεζας Δωδεκανήσου. Αν δεν το είχε κάνει συνεχίζει, τα κεφάλαια που είχε συγκεντρώσει ήταν επαρκή για την λειτουργία της. Όταν δηλαδή όλες οι Τράπεζες της Ελλάδας τα τελευταία τουλάχιστον 6 χρόνια ρυθμίζουν με κάθε τρόπο και επινόηση τα δάνεια τους, ενόχλησαν οι «ρυθμίσεις» της δικής μας Τράπεζας.

Επισημαίνει ότι, η μη αναγνώριση των ρυθμίσεων έγινε μετά την ολοκλήρωση της αύξησης του κεφαλαίου της Τράπεζας, μη δίνοντας έτσι περιθώριο για συγκέντρωση νέων κεφαλαίων.

Επισημαίνει την διαφορά μεθοδολογίας και πορισμάτων στον έλεγχο των δανείων, μεταξύ Τράπεζας της Ελλάδος και εξωτερικής Ελεγκτικής Εταιρείας, αμφισβητώντας έτσι εμμέσως την ακρίβεια του ελέγχου.

Κάνει ειδική μνεία για το γεγονός ότι η κλήση σε «ακρόαση» για τα κεφάλαια της Τράπεζας έγινε σε διάστημα 4 μόνον ημερών και στο γεγονός ότι μετά την ακρόαση και παρότι η Τράπεζα Δωδεκανήσου είχε καταθέσει ολοκληρωμένο επιχειρηματικό σχέδιο για την ανάκαμψη των δεικτών της, η Τράπεζα Ελλάδος σε 2 ημέρες έκλεισε την Τράπεζα.

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ακολουθήσει τέτοιο σύντομο χρονοδιάγραμμα. Συνήθως μετά την πρώτη ακρόαση, δινόταν χρόνος κάποιων μηνών, γινόταν δεύτερη ακρόαση και μετά έβγαιναν αποφάσεις. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι στις 06/12/2013 όταν η τράπεζα ενημερώθηκε για τις προθέσεις της ΤτΕ ζήτησε παράταση μόλις μιας εβδομάδας για να καταθέσει τα συμπληρωματικά κεφάλαια των 5εκ. ευρώ.

Η ΤτΕ δέχθηκε επιστολές την ίδια μέρα του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, που υποστήριζαν το αίτημα. Παράλληλα κοινοποιήθηκε στην Κυβέρνηση το ενδιαφέρον μεγαλοξενοδόχου της Ρόδου να συμμετάσχει στην αύξηση με 5εκ. ευρώ. Ως απάντηση, σε δύο ημέρες στις 8/12/2013 η ΤτΕ ανακάλεσε την άδεια λειτουργίας της Τράπεζας.

Επισημαίνει η εισήγηση ότι η Τράπεζα Ελλάδος γνώριζε ότι σε λιγότερο από ένα μήνα θα μείωνε τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας κατά 1%, σε ολόκληρο τον Τραπεζικό κλάδο μετά από Οδηγία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό σήμαινε ότι οι πρόσθετες κεφαλαιακές απαιτήσεις της Τράπεζας θα έπεφταν περίπου στο μισό, στα 3 εκ. ευρώ και όμως η ΤτΕ το αγνόησε πλήρως.

Να θυμίσουμε ότι, ακριβώς την ίδια περίοδο (31/12/2013) οι Ελληνικές Συστημικές Τράπεζες ήταν έντονα υποκεφαλαιοποιημένες, με δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας (6% - 7%) μικρότερους από αυτούς της Τράπεζας Δωδεκανήσου. Γι’ αυτό ακριβώς έγινε και η δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών.

Επισημαίνει τέλος ο εισηγητής ότι, η ΤτΕ αγνόησε κάθε ενδιάμεσο άλλο μέσο, π.χ. τον ορισμό Επιτρόπου και έσπευσε να κλείσει την Τράπεζα, για να «προστατεύσει» τους Δωδεκανήσιους καταθέτες.

Αυτή η στεγνή παράθεση επιχειρημάτων δείχνει ανάγλυφα το σκηνικό που στήθηκε για να κλείσει η Τράπεζα Δωδεκανήσου, να διαλυθεί ο ενοχλητικός ανταγωνισμός που ασκούσε στην αγορά των Δωδεκανήσων και για να διοχετευθεί άκοπα η πολύτιμη ρευστότητα των καταθέσεων της σε συστημική Τράπεζα.

Όπως εξάλλου αποδεικνύει η δημοσιευμένη Έκθεση της Commission, το αίτημα προς αυτήν από την Τράπεζα Ελλάδος για μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων της Τράπεζας Δωδεκανήσου σε Ελληνική Συστημική Τράπεζα, έγινε μια εβδομάδα πριν την κλήση της Τράπεζας σε ακρόαση. Είχαν δηλαδή ήδη προαποφασίσει το κλείσιμο, πριν καλέσουν καν τα στελέχη της Τράπεζας Δωδεκανήσου σε ακρόαση για το θέμα.
Τι περιμένουμε αλήθεια μετά από όλα αυτά; Ας είμαστε ρεαλιστές.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να γυρίσει τον χρόνο πίσω το ΣτΕ, όχι όμως απίθανο. Είναι το πιο πιθανό παρά την ηθική δικαίωση της Τράπεζας, οι τύποι και οι κανονισμοί να υπερβούν την ουσία και να δικαιολογηθεί η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος.

Αν γίνει όμως το αντίθετο, αλήθεια ποιος και πως θα αποκαταστήσει την Τράπεζά μας; Όπως όμως και να έχει, αυτό το έγκλημα εναντίον συνεταίρων, εργαζομένων, διοίκησης της Τράπεζας και κυρίως των Δωδεκανησιακών Επιχειρήσεων και της Δωδεκανησιακής Οικονομίας δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση.

Είναι όμως ευκαιρία αυτή η εισήγηση να ανοίξει λίγο τα μάτια μας. Μας αφαιρούν διαχρονικά και σταθερά τα πάντα. Δεν μας πήραν ελαφρά τη καρδία μόνο την Τράπεζα. Μας αφαίρεσαν τους μειωμένους συντελεστές Φ.Π.Α., τους μειωμένους συντελεστές στο αλκοόλ, όλες τις διαφοροποιήσεις που μας δίνει η νησιωτικότητα και κυνηγάτε φορολογικά ο τουριστικός κλάδος από τον οποίο αναπνέουν τα νησιά μας.

Για δεκαετίες εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουμε σαν Δωδεκανήσιοι ισχνό lobby και αδύναμη πολιτική φωνή εκεί που χρειάζεται. Αν αυτό συνολικά δεν το διορθώσουμε μάλλον θα καταγράψουμε κι άλλες ήττες προσεχώς. Όσο για την Τράπεζα Δωδεκανήσου, θα περιμένουμε κάποιους ακόμα μήνες για να δούμε την απόφαση του ΣτΕ και κυρίως το σκεπτικό της. Το «έγκλημα» όμως ότι και να γίνει, παραμένει για τα νησιά μας και όλους τους κατοίκους τους.

Η ΡΟΔΙΑΚΗ 

Διχάζεται η Δικαιοσύνη γύρω από το πόσες φορές και πότε πρέπει να καλεί η Εφορία τον ελεγχόμενο για εξηγήσεις, προκειμένου να μην παραβιάζονται υπερασπιστικά του δικαιώματα και να μπορεί να οργανώσει με τον καλύτερο τρόπο την άμυνά του, πριν οι εφοριακοί του «ρίξουν τα βιβλία», του προσδιορίσουν «τρελά» εισοδήματα ή του επιβάλουν «τσουχτερά» πρόστιμα.

Μολονότι το νομικό ζήτημα μοιάζει προς στιγμήν διαδικαστικό και τεχνικό, στην πράξη έχει εξαιρετική σημασία, καθώς θα κρίνει τη νομιμότητα χιλιάδων φορολογικών ελέγχων και προστίμων, με γνώμονα και τη συνταγματική επιταγή να ακούγεται οπωσδήποτε κάθε πολίτης εκθέτοντας τις απόψεις του, προτού του επιβληθεί ένα δυσμενές μέτρο.

Το Β’ (φορολογικό) τμήμα ΣτΕ παρέπεμψε την υπόθεση σε μείζονα σύνθεση, λόγω σπουδαιότητας (39/17), καθώς θα κριθεί η έκταση της υποχρέωσης των φορολογικών Αρχών να καλούν προηγουμένως τους ελεύθερους επαγγελματίες, επιτηδευματίες κ.λπ. για να ακούγονται οι θέσεις τους, ενώ παράλληλα θα κριθεί εμμέσως αν είναι νόμιμοι ή άκυροι πολλοί φορολογικοί έλεγχοι και αν κινδυνεύουν να «πέσουν» χιλιάδες φόροι ή πρόστιμα.
Το ζήτημα αφορά τις δύο παράλληλες διαδικασίες των φορολογικών Αρχών, που σχετίζονται με την απόρριψη των βιβλίων ως ανεπαρκών ή ανακριβών και με την επιβολή προστίμων για παράβαση του ΚΒΣ (Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων).

Κατά την άποψη μιας ομάδας δικαστών, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις αρκεί να στείλει η Εφορία ένα σημείωμα στον φορολογούμενο που να τον καλεί σε ακρόαση (εξηγήσεις), περιγράφοντας όμως εκεί αναλυτικά τις παραβάσεις που του καταλογίζει (αν δεν το κάνει, υπάρχει πρόβλημα νομιμότητας) και με αυτόν τον τρόπο καλύπτεται η συνταγματική υποχρέωση για προηγούμενη ακρόαση.
Αντίθετα, κατά την άποψη άλλων δικαστών του ΣτΕ και του Διοικητικού Εφετείου, ο φορολογούμενος, προτού εκδοθεί καταλογιστική πράξη σε βάρος του (πρόστιμο ΚΒΣ, φόρος εισοδήματος, ΦΠΑ), πρέπει να καλείται από την Εφορία με ξεχωριστό κάθε φορά σημείωμα, ώστε να έχει αυτοτελή και πλήρη επίγνωση των διαφορετικών συνεπειών που μπορεί να έχουν τυχόν διαπιστούμενες παραβάσεις-παρατυπίες, ανακρίβειες ή ανεπάρκειες των βιβλίων και στοιχείων του. Κι αυτό για να μπορεί να καταστρώσει την άμυνά του, εν όψει του ότι επίκειται η έκδοση σε βάρος του τουλάχιστον δύο αυτοτελών πράξεων, με διαφορετικό φορολογικό αντικείμενο (της απόρριψης των βιβλίων με συνέπεια εξωλογιστικό προσδιορισμό εσόδων και της επιβολής προστίμου).

Αν υιοθετηθεί η δεύτερη άποψη, απειλούνται με ακύρωση χιλιάδες έλεγχοι και πρόστιμα.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση η Εφορία έβαλε πρόστιμο 493.015 ευρώ για καταχώριση εικονικών τιμολογίων αξίας 83.997 ευρώ και ο φορολογούμενος ζητεί να ακυρωθεί, επειδή δεν κλήθηκε προηγουμένως ξεχωριστά για εξηγήσεις, ώστε να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία ότι πραγματοποίησε τις φερόμενες ως εικονικές συναλλαγές.

Αλέξανδρος Αυλωνίτης-ΕΘΝΟΣ

Η 7μελής σύνθεση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας παρέπεμψε προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας της συνεχούς παράτασης παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων.

Το ΣτΕ το απασχόλησε η περίπτωση εταιρείας εμπορίας πετρελαιοειδών προϊόντων στην οποία, μετά από έλεγχο στα εισοδήματά της του έτους 2002, ο προϊστάμενος της Διαπεριφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου (ΔΕΚ) Αθηνών επέβαλε σε βάρος της κύριο φόρο 3.986.826 ευρώ και πρόσθετο φόρο 11.102.850 ευρώ, λόγω ανακριβούς δήλωσης. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών ακύρωσε το φύλλο ελέγχου φόρου (13.12.2010) για το εισόδημα του 2002 και το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο ΣτΕ.
Κατόπιν αυτού, το Β΄ Τμήμα με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Μαίρη Σάρπ και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Κωνσταντίνο Νικολάου με την υπ’ αριθ. 675/2017 απόφασή του παρέπεμψε στην Ολομέλεια του ΣτΕ να κριθεί η συνταγματικότητα των νόμων 3513/2005, 3697/2008, 3790/2009 και 3842/2010 ως προς το σκέλος εκείνο που παρέτειναν συνεχώς το χρόνο παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση η παραγραφή πρέπει να έχει συνολικά εύλογη χρονική διάρκεια, δηλαδή να συνάδει προς την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και οι συνεχείς παρατάσεις είναι αντίθετες στην απορρέουσα από το Σύνταγμα αρχή του κράτους δικαίου και της αρχής της ασφάλειας δικαίου.

Πρόκειται ουσιαστικά για «μομφή» κατά της Πολιτείας που αποφασίζει κατά το δοκούν να παρατείνει το χρόνο παραγραφής των αξιώσεων από φορολογούμενους. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει κάποιο όριο ώστε να μην είναι στο διηνεκές το «κυνηγητό» από την εφορία.

Ακόμη, στην απόφαση αναφέρεται ότι με νομοθετικές ρυθμίσεις παρατείνεται διαδοχικώς ο χρόνος παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου λίγο πριν από την λήξη είτε της αρχικής παραγραφής, είτε της προηγούμενης παρατάσεως αυτής με συνέπεια ο θεσπιζόμενος με το άρθρο 84 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος κανόνας της 5ετούς παραγραφής να μην έχει πλέον καμία περίπτωση εφαρμογής, ενώ διαφαίνεται αδυναμία οποιασδήποτε πρόβλεψης για τον χρόνο λήξεως της παραγραφής.

imerisia.gr

Διέγνωσαν «εμπύρετη γαστρεντερίτιδα» και τελικά η νεαρή κοπέλα απεβίωσε από «καθολική περιτονίτιδα» - Την ημέρα της εφημερίας ο χειρουργός και ο παθολόγος απουσίαζαν

Φοιτήτρια μόλις 18 ετών, λόγω σκωληκοειδίτιδας εισήχθη δύο φορές σε κρατικό νοσοκομείο της Μακεδονίας, αλλά οι δύο βασικοί εφημερεύοντες γιατροί (χειρουργός και παθολόγος) απουσίαζαν και οι ειδικευόμενοι συνάδελφοί τους αποφάνθηκαν «εμπύρετη γαστρεντερίτιδα» και της έδωσαν εξιτήριο. Η ίδια, όμως, έφυγε από τη ζωή λόγω «καθολικής περιτονίτιδας».
Τα ιατρικά λάθη και η αδιαφορία των γιατρών δεν έχουν τελειωμό στη χώρα μας, αλλά κάποιες φορές και η μη απόδοση, ουσιαστικά, μέσω των ποινών, ευθυνών από τους δικαστές δεν έχει όρια. Σε ποινές που κάποιος μπορεί να πει πως είναι «για τα μάτια του κόσμου» (φυλάκιση από 10 έως 18 μήνες) καταδικάστηκαν τέσσερις γιατροί του νοσοκομείου για τον θάνατο της 18χρονης, ενώ δύο γιατροί-«κλειδιά» που θα μπορούσαν να σώσουν την άτυχη κοπέλα δεν είχαν προσέλθει την ημέρα της εφημερίας, όπως είχαν υποχρέωση. Παράλληλα, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου με την οποία υποχρεώνεται το νοσοκομείο να καταβάλει περίπου το ποσό των 560.000 ευρώ στους γονείς, στα τρία αδέλφια, στον παππού και τη γιαγιά της 18χρονης.

Τον Μάιο του 2006, δύο μέρες αφότου είχε δώσει εξετάσεις στο ΤΕΙ όπου φοιτούσε, η άτυχη φοιτήτρια προσήλθε στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου με πυρετό 39οC, εμετούς, πόνους στην κοιλιά, διαρροϊκές κενώσεις κ.λπ.

Ο πρώτος γιατρός που την εξέτασε διέγνωσε πιθανή σκωληκοειδίτιδα και την παρέπεμψε σε άλλη συνάδελφό του ειδικευόμενη, η οποία αφού είδε τις εργαστηριακές εξετάσεις διέγνωσε ότι πρόκειται για γαστρεντερίτιδα. Μετά από διαδοχικές κλινικές έρευνες γιατροί και ειδικευόμενοι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η 18χρονη πάσχει από «εμπύρετη γαστρεντερίτιδα» και της υποδείχθηκε να παραμείνει κλινήρης για ένα 24ωρο, ενώ δόθηκαν οδηγίες για την αντιμετώπιση της διάρροιας.

Τέσσερεις μέρες μετά η φοιτήτρια επανήλθε στο νοσοκομείο πρωί-πρωί λόγω των συνεχιζόμενων εμετών και της επιγαστραλγίας (πόνοι στην περιοχή της κοιλιάς). Η διάγνωση ήταν «οξεία εμπύρετη γαστρεντερίτιδα». Κρίθηκε και πάλι ότι δεν συνέτρεχε λόγος να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και οι γιατροί της συνέστησαν να παραμείνει «κατ’ οίκον για 3 μέρες». Ομως η κατάσταση χειροτέρευε. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η 18χρονη, συνοδευόμενη από ιδιώτη γιατρό, προσήλθε και πάλι στο νοσοκομείο σε κατάσταση σοκ. Οπως περιγράφεται στις δικαστικές αποφάσεις, προσήλθε «σε κατάσταση σηπτικής καταπληξίας (shock) με απροσδιόριστη αρτηριακή πίεση, χωρίς περιφερικές σφίξεις, νηματοειδή σφυγμό, ταχύπνοια, υποστατικές κηλίδες στα κάτω άκρα και δυσκολία στην ομιλία».
Υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα κοιλίας και αξονική τομογραφία που έδειξαν υγρό «στην περιτοναϊκή κοιλότητα, υπεζωκοτικό υγρό άμφω στο μεσοθωράκιο και ελάχιστο στο περικαρδιακό».

Εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο. Εκεί διαπιστώθηκε «άφθονο πυώδες υγρό που καταλάμβανε όλη την κοιλιακή κοιλότητα, από τα διαφράγματα μέχρι τον δουγλάσειο χώρο (σ.σ.: ο χώρος της κοιλιάς χαμηλά στη λεκάνη), ενώ κάλυπτε όλα τα σπλάχνα και ήταν καθηλωμένο στην περιοχή της σκωληκοειδούς απόφυσης». Με αυτή την αρνητική εικόνα η 18χρονη κατά τη «διάρκεια του χειρουργείου παρουσίασε δύο επεισόδια καρδιακής ανακοπής, τα οποία ανατάχθηκαν». Λίγες ώρες μετά την επέμβαση η άτυχη κοπέλα υπέκυψε από «καθολική περιτονίτιδα». Στη νεκροψία αναφέρονται ευρήματα «καθολικής περιτονίτιδας», ενώ σημειώνεται ότι «ο θάνατός της οφείλεται σε σηπτική καταπληξία». Να σημειωθεί ότι η 18χρονη μέσα σε τέσσερις μέρες πήγε τρεις φορές στο νοσοκομείο.

Η 139 σελίδων Ενορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) που διεξήχθη αποδίδει «πλημμελή άσκηση καθηκόντων» και ευθύνες για τον θάνατο της κοπέλας σε 7 γιατρούς του νοσοκομείου, μεταξύ των οποίων και ο διοικητής του νοσοκομείου (τελικά καταδικάστηκαν τέσσερις). Μάλιστα στην ΕΔΕ υπογραμμίζεται ότι η ασθενής δεν είχε την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση και η πάθησή της εξελίχθηκε σε σηπτική καταπληξία. Ετσι, «μια πάθηση που έχει πολύ χαμηλή θνητότητα (η οξεία σκωληκοειδίτιδα έχει θνητότητα 0,1%) εξελίχθηκε σε περιτονίτιδα (θνητότητα 10%) και αργότερα σε πάθηση με πολύ υψηλή θνητότητα (η σηπτική καταπληξία παρουσιάζει θνητότητα 50%)».

Οι δικαστές σημειώνουν ότι την πρώτη ημέρα που προσήλθε η άτυχη φοιτήτρια ήταν «ημέρα ενεργού εφημερίας και οι ειδικοί γιατροί θα έπρεπε να βρίσκονται στον χώρο ευθύνης τους καθ’ όλη τη διάρκεια της εφημερίας (24ωρο), τούτο όμως δεν το έπραξαν ο ειδικός παθολόγος και ο ειδικός χειρουργός (και οι δύο επιμελητές), οι οποίοι απουσίαζαν τη συγκεκριμένη ημέρα. Τη διάγνωση και αντιμετώπιση ανέλαβαν οι ειδικευόμενοι γιατροί του νοσοκομείου, οι οποίοι προέβησαν σε σειρά παραλείψεων». Η φοιτήτρια μέσα σε τέσσερις μέρες πήγε τρεις φορές στο νοσοκομείο. Σε άλλο σημείο των αποφάσεων αναφέρεται ότι οι γιατροί δεν επέδειξαν ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια στην αξιολόγηση της νόσου και άφησαν την ασθενή να φύγει με οδηγίες απλώς για αντιμετώπιση γαστρεντερίτιδας, χωρίς να εκτιμηθεί ο αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων που αποτελεί ένδειξη φλεγμονής.

Κατόπιν αυτών, οι δικαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σοβαρές αμέλειες και παραλείψεις των υπεύθυνων του νοσοκομείου, ανεξαρτήτως του επιμερισμού των ευθυνών μεταξύ των γιατρών, «οδήγησαν στον θάνατο της ασθενούς, αφού είχαν ως αποτέλεσμα να μη διενεργηθούν άμεσα οι κατάλληλες εξετάσεις, με περαιτέρω συνέπεια τη μη έγκαιρη και ορθή διάγνωση της νόσου και τη μη έγκαιρη αντιμετώπισή της, παρότι η πάθησή της (οξεία σκωληκοειδίτιδα) με έγκαιρη αντιμετώπιση έχει πολύ χαμηλή θνητότητα (μόλις 0,1%)».

protothema.gr