Τα όσα τα αποφασισθούν σήμερα από το Κολλέγιο των Επιτρόπων που συνεδριάζει σήμερα στο Στρασβούργο θα δείξουν τις πραγματικές προθέσεις της Ευρώπης αλλά και τις εξωφρενικές απαιτήσεις από την Ελλάδα με την Τουρκία να μην πιέζεται καθόλου!

Σύμφωνα με το Euro2day.gr που αποκαλύπτει την έκθεση της Κομισιόν, οι Ευρωπαίοι βασίσθηκαν απλά και μόνο στην έκθεση του Νοεμβρίου και όχι στην επικαιροποιημένη έκθεση του Frontex που περιέχει πολλά επικαιροποιημένα στοιχεία.

Σήμερα, η Κομισιόν, θα κάνει συστάσεις στην Ελλάδα και θα κοινοποιήσει την έκθεση στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά και σε όλα τα εθνικά κοινοβούλια της Ε.Ε. και θα δοθεί διορία τριών μηνών στη χώρα μας για να συμμορφωθεί. Το έγγραφο προόδου της Frontex, δείχνει ότι υπάρχει σημαντική βελτίωση σε όλους τους τομείς. Αλλά αυτό τεχνηέντως έχει παραβλεφθεί.

Τι θα ζητήσει σήμερα η Κομισιόν από την Ελλάδα
Για τα θαλάσσια σύνορα:

Α) Να βελτιωθεί η διαδικασία καταγραφής, ώστε να είναι ξεκάθαρη και να διαχωρίζει τους πρόσφυγες από την Συρία που δικαιούνται άσυλο και έχουν χαρτιά από τους παράνομους μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά. Θα πρέπει να υπάρχει πλήρης καταγραφή και κυρίως δακτυλοσκόπηση, ενώ τα έγγραφα που χορηγούνται πρέπει να είναι ειδικά φτιαγμένα ώστε να μην μπορούν να πλαστογραφηθούν. Θα πρέπει δηλαδή να είναι σαφής ο διαχωρισμός των παράνομων μεταναστών, οι οποίοι θα επιστρέφουν στις χώρες τους.

Β) Η Κομισιόν θα ζητάει τη βελτίωση της περιφρούρησης των συνόρων Ελλάδας-Τουρκίας μέσω νέων συστημάτων που θα αναγνωρίζουν, θα προστατεύουν και θα συλλαμβάνουν (identify, protect and apprehend) τους παράνομους μετανάστες τόσο στη θάλασσα, όσο και στο έδαφος. Σε αυτό το στάδιο η Κομισιόν δεν κάνει λόγο για «κοινή ακτοφυλακή» ή πιο ενεργή εμπλοκή των Τούρκων στο action plan της Ελλάδας, όμως αυτό, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, δεν μπορεί να αποκλειστεί αυτή τη στιγμή ότι δεν θα γίνει σε τρίτο στάδιο.

Γ) Θα πρέπει να ενισχυθούν οι αποτρεπτικές περιπολίες του λιμενικού και να γίνεται ανάλυση ρίσκου που να προβλέπει τις ροές ώστε να τις αποτρέπει. Σε αυτό θα ζητηθεί και πάλι η συνεργασία με την Τουρκία, καθώς και η ανταλλαγή πληροφοριών.

Δ) Η Κομισιόν αναμένεται να ζητήσει η Ελλάδα να «αναβαθμίσει» τους συνοριοφύλακές της, ώστε να μιλούν αγγλικά αλλά και... τουρκικά, όπως επίσης να υπάρχει άμεση πρόσβαση στα στοιχεία προκειμένου να αναγνωρίζονται οι εγκληματίες (SIS access to security by border guards). Θα ζητηθεί επίσης να γίνονται έλεγχοι στα σύνορα ακόμα και πολιτών της Ε.Ε. που προέρχονται από χώρες υψηλού ρίσκου όπως η Συρία, το Πακιστάν και η Σαουδική Αραβία.

Για τα χερσαία σύνορα

Το πρόβλημα εντοπίζεται στις περιοχές της Ορεστιάδας και τις Καστανιές. Εκεί, σύμφωνα με την Κομισιόν, η συνοριοφυλακή μας δεν είναι καλά οργανωμένη και ότι πρέπει τα λεγόμενα «regional centers» να εμπλουτιστούν με πομπούς GPS, ώστε αυτομάτως να υπάρχει πρόσβαση στα δεδομένα από τους φύλακες.

Το πιο εξωφρενικό απ' όλα όμως είναι ότι την ώρα που οι "εταίροι" της Ελλάδας την χτυπούν αλύπητα, δεν κάνουν το ίδιο και με την Τουρκία. Μια Τουρκία που δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως από όσα έχουν συμφωνηθεί με την ΕΕ! Προσπαθούν μάλιστα με κάθε τρόπο να την ικανοποιήσουν. Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλλον οιΤούρκοι αξιωματούχοι να έχουν όχι μόνο πρόσβαση σε δεδομένα που θα είναι στην Ελλάδα αλλά και να είναι Τούρκοι αξιωματούχοι στο ελληνικό έδαφος και μάλιστα να αποφασίζουν από κοινού με τους Έλληνες ποιοί πρόσφυγες θα επιστρέφουν στην Τουρκία!

Τέλος, είναι πολύ πιθανόν σύντομα να δούμε στην Ελλάδα 7 με 8.000 ξένους συνοριοφύλακες οι οποίοι όχι μόνο θα περιπολούν στα σύνορα αλλά θα εποπτέυουν και τα τα hot spots.

newsit.gr

Μπορεί πλέον σαν απειλή να «πουλάει πολύ», χαϊδεύοντας τα αυτιά των αντιδραστικών της κεντρικής, βόρειας και ανατολικής Ευρώπης, αλλά μια πιθανή κατάργηση της ζώνης Σένγκεν θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις συνολικά, όχι μόνο στην ευρωπαϊκή συνοχή αλλά και στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προετοιμάζονται για την κρισιμότατη Σύνοδο Κορυφής του ερχόμενου Μαρτίου (17-18) με ορατό πλέον στο τραπέζι το ενδεχόμενο αναστολής της ζώνης Σένγκεν για διάστημα έως και δύο ετών. «Η ευρωπαϊκή Σύνοδος του Μαρτίου είναι η τελευταία ευκαιρία για να δούμε εάν η στρατηγική μας αποδίδει. Εάν αποδειχθεί πως όχι, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με σοβαρές συνέπειες όπως είναι η κατάρρευση της Σένγκεν», διακήρυξε προ ημερών, εν είδει προειδοποιητικής βολής, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

Με δεδομένο ωστόσο ότι η Συνθήκη Σένγκεν διασφαλίζει την ελεύθερη κυκλοφορία όχι μόνο ανθρώπων (εργαζομένων, καταναλωτών, επιχειρηματιών κ.ά.) αλλά και εμπορευμάτων στη ζώνη των 26 χωρών που την απαρτίζουν, δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, για να «δει» ότι οι όποιοι νέοι περιορισμοί συνεπάγονται αυτομάτως και νέα κόστη.

Κόστος
Η επαναφορά των συνοριακών ελέγχων αναμένεται με τη σειρά της να επαναφέρει και τη... γραφειοκρατία στα σύνορα, με τα εμπορικά φορτηγά να αναγκάζονται να σχηματίζουν χρονοβόρες ουρές, περιμένοντας να ελεγχθούν τα έγγραφα και τα φορτία τους, προτού λάβουν το «πράσινο φως» για να περάσουν.

Το οικονομικό κόστος από μια ενδεχόμενη κατάρρευση της Σένγκεν έχει υπολογιστεί ότι μόνο στη Γερμανία θα αγγίξει τα 10 δισ. ευρώ ετησίως. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο γερμανικός εμπορικός-επιχειρη-ματικός κόσμος ήδη αντιδράει έντονα στα σχετικά σενάρια.

«Η Ευρώπη χρειάζεται τα ανοιχτά σύνορα και την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν αδιανόητο», δήλωσε πρόσφατα στην εφημερίδα «Rheini-sche Post» ο επικεφαλής της Ενωσης Γερμανών Βιοτεχνών, Χανς Πέτερ Βολζάιφερ. Στο ίδιο πνεύμα και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ σημείωσε με νόημα πως «δεν μπορείς να έχεις κοινό νόμισμα, χωρίς να μπορείς να διασχίζεις σχετικά εύκολα τα σύνορα», ενώ στην «άρρηκτη» σύνδεση μεταξύ Σένγκεν και ευρώ έχει αναφερθεί και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρουσιάζει ωστόσο και η πρόσφατη τοποθέτηση του ειδικού εκπροσώπου του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών για τη Μετανάστευση, Πίτερ Σάδερλαντ, σύμφωνα με τον οποίο «το κόστος της αύξησης των συνοριακών ελέγχων και των ελέγχων σε ευρωπαϊκά αεροδρόμια και λιμάνια θα είναι πολύ μεγαλύτερο -οικονομικά και πολιτικά- από τη δημιουργία κοινής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής καθώς και μιας ευρωπαϊκής υπηρεσίας Ασύλου».

Προκειμένου να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του «όγκου» των ενδοευρωπαϊκών συναλλαγών, αξίζει να σημειωθεί, για παράδειγμα, ότι από τα 218 εκατ. ταξίδια που έκαναν οι πολίτες της ΕΕ εντός της Ενωσης το 2013, τα 25 εκατ. ήταν για «μπίζνες», ενώ συνολικά κάθε χρόνο κυκλοφορούν ελεύθερα εντός της ζώνης Σένγκεν εμπορεύματα αξίας περίπου 2,8 τρισ. ευρώ.

Σε εξαιρετικά δεινή και μειονεκτική θέση βρίσκεται η Ελλάδα σε δύο από τα κρισιμότερα μέτωπα που απασχολούν αυτή την περίοδο ολόκληρη την Ευρώπη:

την οικονομία και το προσφυγικό. Το αποτέλεσμα είναι, επί της ουσίας, να τίθεται υπό αμφισβήτηση το μέλλον της τόσο στη ζώνη του ευρώ όσο και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, η χώρα βρίσκεται αυτή τη στιγμή μόνο με το ένα πόδι εντός, ενώ με το άλλο πατά ήδη έξω από την «κόκκινη γραμμή».

Είναι αλήθεια ότι επισήμως δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Η Ελλάδα αποτελεί, με βάση τις Συνθήκες, ισότιμο μέλος της Ευρωζώνης και της Ε/Ε. Θέμα Grexit δεν υφίσταται πλέον, όπως διαβεβαιώνουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Όσο για τα σύνορά της, ισχύουν οι ίδιοι ακριβώς κανόνες με όλες τις άλλες χώρες-μέλη. Στην πράξη, όμως, η κατάσταση είναι διαφορετική, καθώς δημιουργείται η εντύπωση πως ορισμένοι επιδιώκουν να μετατρέψουν την Ελλάδα ταυτόχρονα σε «αποικία» δημόσιου χρέους και σε «αποθήκη» εκατοντάδων χιλιάδων απελπισμένων προσφύγων.

Οπως το καλοκαίρι...
Πιο συγκεκριμένα, η συζήτηση που διεξάγεται ανοιχτά εδώ και αρκετές εβδομάδες στα ευρωπαϊκά επιτελεία θυμίζει έντονα το «καυτό» καλοκαίρι του 2015, από μία άλλη πλευρά. Οι προτάσεις για «προσωρινή» εξαίρεση της Ελλάδας από τη Ζώνη Σένγκεν ή για μεταφορά των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. στα βόρεια σύνορά της, τις οποίες καταθέτουν δημοσίως υπουργοί χωρών όπως η Αυστρία, η Σουηδία, η Ουγγαρία, συνδυάζονται με τις ολοένα πιο έντονες επικρίσεις περί αναποτελεσματικής φύλαξης των συνόρων, αλλά και ανικανότητας στη δημιουργία των περίφημων hot-spots και αδιαφάνειας στη διαδικασία υποδοχής και καταγραφής.

Το γεγονός ότι ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να καυτηριάσει όσους τάσσονται υπέρ των σεναρίων αποβολής της Ελλάδας ή άλλης χώρας-μέλους, ενώ ο αρμόδιος επίτροπος ξεκαθάρισε πως «δεν υπάρχει νότια και βόρεια Ευρώπη, αλλά μόνο μία Ε.Ε.», ουδόλως μπορούν να κατευνάσουν τις ανησυχίες. Κι αυτό διότι η (άτυπη) σύνοδος των υπουργών Εσωτερικών, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα, κατέληξε σε μία απόφαση η οποία στην πράξη αναιρεί όλες αυτές τις διαβεβαιώσεις.

Η εντολή που δόθηκε στην Κομισιόν -παράλληλα με ένα τελεσίγραφο που φέρεται να έχει δοθεί προς την Αθήνα- ήταν να ετοιμάσει το πολιτικό σχέδιο και το νομικό πλαίσιο που θα επιτρέπει την επιβολή ελέγχων στα σύνορα, δηλαδή την άρση ισχύος του Σένγκεν, για διάστημα που μπορεί να φτάνει και τα δύο χρόνια. Εφόσον αυτό συμβεί και όλοι οι εταίροι-γείτονες της Ελλάδας αξιοποιήσουν το νέο καθεστώς (οι εκτός Ε.Ε. μπορούν ούτως ή άλλως να κλείσουν τα σύνορά τους), τότε η Ελλάδα θα έχει de facto μπει σε καραντίνα. Με αποτέλεσμα, οι εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι, Ιρακινοί, Κούρδοι και λοιποί που θα περάσουν και φέτος το Αιγαίο να εγκλωβιστούν στο έδαφός της.

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει, άλλωστε, να εξεταστεί και η αποκάλυψη του Γιάννη Μουζάλα περί βελγικής πρότασης για δημιουργία «στρατοπέδου» στην Αττική το οποίο θα είναι σε θέση να φιλοξενήσει 300-400.000 πρόσφυγες, αλλά και η σχεδόν ταυτόχρονη (τυχαία;) γνωστοποίηση της «ιδέας» γνωστού αρθρογράφου της εφημερίδας Financial Times, που αφορά στην εξής προσφορά από την Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία προς την Ελλάδα: Να μην επιτρέπει η χώρα τη μετακίνηση προσφύγων προς Βορρά, με αντάλλαγμα μια «γενναία» ελάφρυνση του δημόσιου χρέους της.

Το συμπέρασμα είναι περίπου αυτονόητο: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προσπαθούν να καλύψουν τη δική τους ανικανότητα να διαχειριστούν το προσφυγικό, ρίχνοντας το βάρος στον πιο αδύναμο κρίκο. Έχοντας αποτύχει ακόμη και στην εφαρμογή της συμφωνίας για μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων -αριθμός απειροελάχιστος σε σχέση με το μισό δισ. των πολιτών της Ε.Ε.- και ευρισκόμενοι αντιμέτωποι με την απειλή του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της Ακροδεξιάς στο εσωτερικό τους, μοιάζουν έτοιμοι να «θυσιάσουν» μια χώρα-μέλος, αντί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του.

Μεγάλο ρίσκο
Μια χώρα, μάλιστα, η οποία βρίσκεται στο περιθώριο και σε οικονομικό και νομισματικό επίπεδο -για του λόγου το αληθές, παραμένει η μοναδική εντός της Ευρωζώνης η οποία έχει αποκλειστεί από το πρόγραμμα «χαλάρωσης» (δηλαδή εκτύπωσης χρήματος) της ΕΚΤ, παρά το γεγονός ότι είναι αυτή που το έχει περισσότερη ανάγκη από οποιαδήποτε άλλη. Παράλληλα, κάθε συζήτηση περί αναδιάρθρωσης του χρέους παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον και συνδέεται με τη λήψη δυσβάσταχτων νέων μέτρων, αποδεικνύοντας εκτός των άλλων, ότι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί της κυβέρνησης το περασμένο καλοκαίρι, μετά την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου, ήταν παντελώς αβάσιμοι.

Έτσι, βεβαίως, οι Ευρωπαίοι διακινδυνεύουν να ρίξουν την Ελλάδα σε ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ παράλληλων κρίσεων, κοινωνικών αναταράξεων και πολιτικών εξελίξεων, με άδηλη κατάληξη. Όμως, αυτό ελάχιστα δείχνει να προβληματίζει τους ισχυρούς και τα κέντρα λήψης αποφάσεων, που φαίνεται πως έχουν πια πειστεί πως το «καράβι» δεν μπορεί να συνεχίσει στη ρότα του χωρίς να απαλλαγεί από το «έρμα»...

Χερτ Γκέλερ από την Handelsblatt
Η λύση βρίσκεται στην Τουρκία

Αρχικά ήταν η κρίση χρέους που έθεσε την Ελλάδα σε θέση παρία εντός της Ε.Ε. Τώρα, το προσφυγικό δράμα βάζει το μαχαίρι ακόμη πιο βαθιά. Το κλίμα επιδεινώνεται ολοένα πιο πολύ (...) Αλλά ένας αποκλεισμός της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν δεν αλλάζει κάτι. Κανένας πρόσφυγας δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει γι’ αυτόν τον λόγο. Καθόλου ρεαλιστική δεν είναι και η απαίτηση για κοινές περιπολίες των ακτών από Ελλάδα και Τουρκία (...) Όλοι γνωρίζουν ότι το κλειδί για τη λύση του προβλήματος βρίσκεται στην Τουρκία. Μόνο αυτή μπορεί να σταματήσει τους λαθρεμπόρους και να εμποδίσει τους πρόσφυγες να ανεβαίνουν στις βάρκες (...) Όσο για τη διασφάλιση των συνόρων στο Αιγαίο; Σε τελική ανάλυση, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι τα σκάφη περιπολίας, ελληνικά και της Frontex, δεν θα εξοπλίζονται με σωσίβια, αλλά με πολυβόλα. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο, να το πει ανοιχτά.

Μίκαελ Σπρένγκερ από την Tiroler Tageszeitung
Αναζητώντας «μαύρο πρόβατο»

Η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας δείχνει με το δάχτυλο εκείνους κάτω στο Αιγαίο, λέγοντας πως η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. Αλλά τι πρέπει να κάνει, άραγε, η Αθήνα; Μήπως να βυθίσει τα πλοία και να πνιγούν πρόσφυγες; (...) Προτιμά τις απειλές παρά τα μέσα της διπλωματίας, γιατί ενδιαφέρεται περισσότερο για την κατάσταση στο Λαϊκό Κόμμα και λιγότερο για το μέλλονν της Ευρώπης, γι’ αυτό και δείχνει με το δάχτυλο την Ελλάδα (...) Μετά την τακτική της αποστροφής του βλέμματος και της περιχαράκωσης, έρχεται το τρίτο βήμα αυτής της ανίερης πολιτικής, με την αναζήτηση ενός μαύρου προβάτου, της Ελλάδας, της χώρας με τα πολλά νησιά, που κατηγορείται ότι είναι απρόθυμη και ανίκανη να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Μήπως, όμως, μιας Ευρώπης-μύθου;

imerisia.gr