Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η αλλαγή του καθεστώτος στο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου

Η μεταβολή του καθεστώτος διαχείρισης του Ιδρύματος και ο τρόπος με τον οποίο αυτή μεθοδεύτηκε ήταν η αιτία να ξεσπάσει η λαϊκή οργή κατά του μητροπολίτη Δωρόθεου, με τους Τηνίους να τον υποδέχονται με έντονες αποδοκιμασίες, σε ένδειξη της οργής τους εναντίον όσων επιχειρούν την άλωση του ιδρύματος.

 

Μέρος του προβλήματος αποτέλεσαν και οι προγραμματισμένες εκλογές για τη Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος, από τις οποίες απείχε το μεγαλύτερο μέρος των εκλεκτόρων. Στην ψηφοφορία πήραν μέρος μόνο 8 από τους 33, γεγονός που αυτομάτως δεν νομιμοποιεί το αποτέλεσμα.

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι το εν λόγω ίδρυμα συστάθηκε το 1825, με τη διαθήκη των κτητόρων του. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο Οργανισμό, η δημιουργία και η ύπαρξη του οποίου στηρίζονται στο θαυματουργό εικόνισμα της Ευαγγελιστρίας, το οποίο βρέθηκε στην Τήνο το 1823.

 

Τα έσοδα του ΠΙΙΕΤ -περί τα 5 εκατ. ευρώ πέρυσι!- από τις προσφορές των προσκυνητών χρησιμοποιούνται για κοινωφελείς σκοπούς. Ενδεικτικά, μεταξύ άλλων, το 10% των ακαθαρίστων εσόδων του αποδίδεται στον Δήμο Τήνου, το 3% στο Ιδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού κ.ά.

 

Oι τροπολογίες

Σύμφωνα με την koinignomi.gr, η πρόκληση ξεκίνησε όταν ψηφίστηκαν τρεις τροπολογίες, οι οποίες κατατέθηκαν από τον βουλευτή Κυκλάδων του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Ρήγα και τη βουλευτή Β΄ Αθηνών της ΝΔ Άννα Καραμανλή, και συμπεριλήφθηκαν στον νόμο 4301/2014, μέσω των οποίων το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου από την εποπτεία του Κράτους πέρασε στην Εκκλησία, χάνοντας την αυτοτέλειά του.

 

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι οι τροπολογίες δεν γνωστοποιήθηκαν ούτε στους πολιτικούς εκπροσώπους του νησιού ούτε στη Δημοτική Αρχή, ούτε και στη Διοικούσα Επιτροπή του Ιδρύματος, ενώ δεν προηγήθηκε καμία δημόσια διαβούλευση.

 

Άμεση ήταν η αντίδραση πολιτικών, αυτοδιοικητικών και κοινωνικών εκπροσώπων, αλλά και πλήθους απλών πολιτών του νησιού, διότι διαφάνηκε η μεθόδευση ώστε το κοινωφελές ίδρυμα της Τήνου, με τη μεγάλη του οικονομική δύναμη και την ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική του προσφορά, όπως την επέδειξε στα 189 χρόνια ύπαρξής του, να περάσει από τη λαϊκή διοίκηση -υπό την εποπτεία του Κράτους- στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας.

 

Χαρακτηριστικό ήταν το μήνυμα του δημάρχου Τήνου Σίμου Ορφανού, ο οποίος καλώντας τους συμπατριώτες του να αντιδράσουν ανέφερε: «Ο αγώνας μας για την αποτροπή και ανάκληση των ιδιαίτερα βλαπτικών και αβάστακτα επώδυνων για το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. και το νησί μας συνεπειών που αναπόφευκτα επέρχονται μετά την πρόσφατη ψήφιση, ερήμην και εν αγνοία της Τήνου, του Ν. 4301/7-10-2014, συνεχίζεται κλιμακούμενος και με μεγαλύτερη μαχητικότητα μέχρι την τελική μας δικαίωση».

 

Η απάντηση της Ιεράς Συνόδου

Από την μεριά της, η Ιερά Σύνοδος, «απάντησε» στις αντιδράσεις μέσω της παρακάτω επιστολής:

«Με λύπη πληροφορηθήκαμε τα τελευταία γεγονότα που συνέβησαν στην Τήνο, τα οποία προκάλεσαν μεγάλη βλάβη στο νησί της Παναγίας. Μερικά γεγονότα, ήταν πράγματι ακραία και απερίφραστα και δημοσίως τα καταδικάζουμε. Καταδικάζουμε ιδιαίτερα την απρεπή συμπεριφορά, μερικών διαδηλωτών, προς το πρόσωπο του Αγαπητού μας Αδελφού Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου κ.κ Δωροθέου Β’.

 

Η στάση της Καθολικής Εκκλησίας της Τήνου ήταν η ενδεικνυόμενη και απείχε από κάθε συμμετοχή στην διαμαρτυρία των κατοίκων της Τήνου. Ο επιχώριος Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου, π. Νικόλαος, δεν αναμείχθηκε δημόσια στην όλη υπόθεση αλλά με τον λόγο του αποθάρρυνε τους δημιουργούς διαδηλώσεων ενάντια στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δωρόθεο Β’. Εμείς επαινούμε τη στάση του.

 

Παρ’ όλα αυτά, το Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αδικεί τους Καθολικούς της Τήνου (Δημοτικούς Σύμβουλους και δημότες) διότι τους παρουσιάζει ως υποκινητές των διαδηλώσεων υπό την Ηγεσία του Δημάρχου σχετικά με θέματα του Ιδρύματος της Παναγίας Τήνου.

 

Μακαριότατε, Σεβασμιότατοι,

Οι όποιες αντιδράσεις στα σχετικά άρθρα του Νόμου 4301/2014 που αναφέρονται στο Π.Ι.Ι.Ε.Τ. δεν οργανώθηκαν από θρησκευτικές μη-ορθόδοξες ομάδες (πόσον μάλλον δεν οργανώθηκαν από ομάδες Καθολικών) αλλά από τον Δήμο Τήνου που εκπροσωπεί τους Δημότες της Νήσου Τήνου.

 

Όσοι συμμετείχαν δεν εκπροσωπούσαν κανένα δόγμα ή θρησκεία, αλλά μόνο το Δήμο Τήνου. Στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν κλήθηκαν να συμπράξουν οι Καθολικοί Χριστιανοί της Τήνου, αλλά οι Δημότες Τήνου.

 

Είναι γνωστό ποιοί οργάνωσαν τα θλιβερά πράγματι γεγονότα εναντίον Θεσμών και Προσώπων του Ορθοδόξου Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος της Παναγίας Τήνου, δεν τις οργάνωσαν οι Καθολικοί Χριστιανοί της Τήνου. Απεναντίας, με πρώτον και κύριον τον επί τόπου Καθολικό Ιεράρχη, οι Καθολικοί της Τήνου σέβονται το Π.Ι.Ι.Ε.Τ. και δεν χάνουν ευκαιρία να δηλώσουν την τιμή και την αγάπη τους προς το Ιερό αυτό Ίδρυμα και να συμμετέχουν στις θρησκευτικές εκδηλώσεις του. Εμείς δεν ξεχνούμε ότι ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης – Παύλος ο Β΄, ενημερωθείς για την παγκόσμια εμβέλεια του Προσκυνήματος το απεκάλεσε «Η Λούρδη της Ανατολής».

 

Σας ζητούμε λοιπόν, να αφαιρεθεί η παράγραφος του Ανακοινωθέντος της Ιεράς Συνόδου, που αναφέρεται στους Καθολικούς Χριστιανούς της Τήνου, διότι τους αδικεί και δημιουργεί εντυπώσεις εις βάρος της Καθολικής Εκκλησίας και της τοπικής Εκκλησιαστικής Αρχής η οποία τήρησε την πρέπουσα και υποδειγματική στάση.

Ευχή μας είναι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε στο νησί της Τήνου να λυθεί με νηφαλιότητα και με διάλογο, ώστε ταυτόχρονα να αυξήσει το σεβασμό, την αγάπη και την ευλάβεια όλων προς την Μεγαλόχαρη Παναγία, προς όφελος της Εκκλησίας και των Τηνίων.

 

Με την ευκαιρία αυτή, Μακαριότατε και Σεβασμιότατοι, δεχθείτε τις αδελφικές ευχές μας για ευλογημένα Χριστούγεννα και αίσιον το νέο έτος 2015».

«Επιχειρείται διαχωρισμός της τοπικής κοινωνίας»

 

Με αφορμή την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, ο πρώην υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου τοποθετήθηκε επί του θέματος, κάνοντας λόγο για προσπάθεια διάκρισης και διαχωρισμού της τοπικής κοινωνίας της Τήνου.

 

Όπως αναφέρει σε ανοιχτή επιστολή του, η τροπολογία που άλλαξε το νομικό καθεστώς του ΠΙΙΕΤ είναι λανθασμένη και διχαστική, προαναγγέλλοντας προσωπική του παρέμβαση προς τον υπουργό Παιδείας, σε μια προσπάθεια να δοθεί λύση.

 

 

«Προς τους φίλους μου Τηνιακούς, που είναι πολλοί, και με τους οποίους διατηρώ ισχυρούς δεσμούς φιλίας, αγάπης και σεβασμού:

 

Παρακολουθώ με ανησυχία την εξέλιξη του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. (Πανελλήνιου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου γι αυτούς που δεν γνωρίζουν..) και δεν παρενέβην μέχρι σήμερα για λόγους που σε ορισμένους είναι κατανοητοί. Αν το κάνω σήμερα είναι γιατί, μετά την ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ), οφείλω να αντιδράσω, γι αυτό που ήταν πάντα βαθιά πεποίθησή μου σχετικά με την ταυτότητα του Νησιού. Το να ενδιαφέρεσαι για την εξέλιξη του ΠΙΙΕΤ και τη συρρίκνωση του αυτοδιοίκητου αυτού του Ιδρύματος με τον πρόσφατο νόμο του 2014, δεν έχει σχέση με το αν είσαι ορθόδοξος ή καθολικός. Και με την προηγούμενη ιδιότητά μου του Υφυπουργού Παιδείας υποστήριξα την απόλυτη ισότητα των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων του Νησιού και την ανάπτυξη των προοπτικών τους στον εκπαιδευτικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό τομέα.Η ανακοίνωση της ΔΙΣ μας γυρνάει ξαφνικά ένα αιώνα πίσω και επιβεβαιώνει τις επιμέρους θρησκευτικές ταυτότητες ως στοιχεία διάκρισης και διαχωρισμού του λαού της Τήνου.

 

Δεν το θέλω αυτό για τη χώρα μου και για ένα Νησί που αγαπώ. Οποιαδήποτε διάκριση είναι λανθασμένη και διχαστική όπως και η τροπολογία που ψηφίστηκε για την αλλαγή του νομικού καθεστώτος του ΠΙΙΕΤ. Η τελευταία απονομιμοποιήθηκε μέσα από" καλές και συμφέρουσες" διατάξεις για τη διπλοψηφία του Προέδρου του ΠΙΙΕΤ και την αποδοκιμασία του λαού της Τήνου. Όχι του ορθόδοξου ή του καθολικού, αλλά τού συνόλου του λαού της Τήνου που δεν χρειάζεται κηδεμόνες για να καταλάβει πότε τον εμπαίζουν.

 

Δεν έχω κανένα προσωπικό ή πολιτικό συμφέρον από τα παραπάνω. Υποστηρίζω απλά την νομιμότητα και το δικαίωμα των Τηνιακών να υποστηρίζουν το έργο των προγόνων τους χωρίς να απολογούνται για το αν ανήκουν στη μία ή στην άλλη θρησκευτική κοινότητα. Προσωπικά ενδιαφέρομαι, θερμά το ίδιο, για την υποστήριξη του έργου της ανακαίνισης στη Σχολή Ουρσουλινών στα Λουτρά όσο και γι αυτό της Αγίας Αικατερίνης του Κάμπου. Και πάντως, πέρα από όλα και να μου το συγχωρήσετε, βρίσκω τραγικό στον 21ο αιώνα να εμπλέκονται στη Σχολή Μαρμαροτεχνίας Τήνου άσχετοι, με μία τροπολογία.... Δεν θα μας το συγχωρήσει ο Γιαννούλης ο Χαλεπάς αν το ανεχθούμε!! Για τα παραπάνω θα παρέμβω στον Υπουργό Παιδείας και πιστεύω ότι θα με ακούσει.

 

Στον ενδιάμεσο χρόνο,όπως και από την αρχή, για πολλούς λόγους που γνωρίζετε και κυρίως για λόγους του αυτονόητου νομικού πολιτισμού που όλοι οφείλουμε να υπηρετούμε, είμαι μαζί σας!»

zougla.gr

 

Από την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Αν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος, μολο­νότι είχε κι εκείνος σάρκα, εν τούτοις δεν άφη­σε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ήταν αγνός, αγνότατος. Δεν άφησε επίσης να τον κυριεύσει κανένα γήινο πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.

 

Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέ­μησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαι­ρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρε­τής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής, της παντοτινής ευτυχίας.

 

H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ή­ταν να πουλήσει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφιση και χαρά , είπε:

 

«Πέταξα μια βαρειά άγκυρα , που με κρατού­σε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώ­ματος. Πέταξα από πάνω μου την φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιά­κριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής. Απαλλαγμέ­νος , λοιπόν, ο Αγιος από τα φθαρτά, αλλά και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του, διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα , σκέφτεται πως θα ζήσει τιμιότερα και αγιώτερα τη ζωή του.

 

Πόσο ανώτερον κάμνει τον άνθρωπο η διδα­σκαλία του Χριστού , από τη διδασκαλία των φιλο­σόφων! Αυτό το βλέπωμε, εάν συγκρίνωμε την πράξη αυτή του Αγ. Στυλιανού με εκείνο που έκανε ένας αρχαίος φιλόσοφος, Κράτης ονόματι. Και εκείνος κατάλαβε ότι ο πλούτος είναι τύραν­νος. Τον δουλεύει ο άνθρωπος σαν αφεντικό του. Εί­ναι σκλαβωμένος ο άνθρωπος στον πλούτο του και είναι δεμένος. Δεν είναι ελεύθερος. Γι´αυτό και αυτός πήρε τα χρήματα του , ανέβηκε σ´ έναν πα­ραθαλάσσιο βράχο και από εκεί τα πέταξε στη θάλασσα , φωνάζοντας συγχρόνως: «Κράτης Κράτη τα ελεύθεροι». Εγώ δηλ. ο Κράτης με το να πετά­ξω τα λεφτά μου στη θάλασσα ελευθερώνω τον Κράτητα , τον εαυτόν μου.

 

Κι' o Κράτης ελευθερώθηκε μεν από τα χρή­ματα του , αλλά δέθηκε περισσότερο από τον εγωι­σμό του. Πέταξε τα χρήματα του για να του πούνε ένα «μπράβο». Οι οπαδοί του Χριστού όμως τα απο­χωρίζονται , και συγχρόνως κτυπούν τα πάθη τους και κυρίως τον εγωϊσμόν. Αγωνίζονται να ελευθε­ρωθούν από το τυραννικόν πάθος του εγωισμού , διότι και η φιλοπλουτία είναι παιδί του εγωισμού. Για να απαλλαγούν όμως από τα πάθη και τον εγωϊσμόν αρχίζουν ισόβιο αγώνα, έχοντας συγχρό­νως και τη Θεία Χάρη βοηθόν.

 

Ο Κράτης ένας ήταν αν που το έκαμε αυτό οδη­γούμενος από τη φιλοσοφία, οι Χριστιανοί όμως που το πετυχαίνουν εφαρμόζοντας την διδασκαλία του Χριστού είναι εκατομμύρια. Πράγματι σε κά­θε γενιά πόσα εκατομμύρια εγκαταλείπουν τα εγ­κόσμια και ζουν θεληματικά φτωχοί. Ένα από τα τρία προσόντα του μοναχού είναι η ακτημοσύνη. Όλα τα πλήθη των μοναστών «αποθέτουν πάντα όγκον» όχι για ένα κούφιο μπράβο , αλλά για να αποκτήσουν την Βασιλείαν του Θεού. Δίνουν τα γήινα και παίρνουν τα επουράνια. Δίνουν τα ρέοντα και παίρνουν τα μόνιμα και παντοτεινά. Αποθέτουν το βάρος του πλούτου για να μπορούν ελεύθεροι να τρέχουν για να εισέλθουν στην Βασιλείαν του Θεού. Έχουν υπ´όψει τους το «ως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την Βασιλείαν του Θεού», που είπε ο Κύριος. Πόσο λοιπόν ανώτερη είναι η διδασκαλία του Χριστού από την φιλοσοφίαν των ανθρώπων.

 

Με μοναδική πλέον περιουσία τα ενδύματα του, αρχίζει ένα σκληρό και αγωνιστικό στάδιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Αφού, λοιπόν, με τις ευεργεσίες του, ανέβασε ο μακάριος Στυλιανός τον γήινο θησαυρό του στους ουρανούς, και τον ασφάλισε, πήγε σε ένα μονα­στήρι και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Από τη στιγμή εκείνη καμμιά γήινη σκέψη, καμμιά υλική παρένθεση δεν μπορεί να τον απομακρύνει από την πίστη του και την προσευχή του. Τίποτε άλλο δεν φροντίζει και τίποτε άλλο δεν επιδιώκει, παρά μονάχα ό,τι είναι αρεστό στο άγιο θέλημα του Θεού. Αγωνίζεται πως να αρέσει στον Κύριο, πως να τελειοποιήσει την ψυχή του, πως να κερδίσει τον Παράδεισο. Καμμιά δική του θέληση , που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού , δεν βρίσκει θέση στην ζωή του. Η αυστηρή ασκητική του ζωή είναι απερίγρα­πτη. Η αγιότης του αρχίζει να αστράφτη. Η ταπει­νοφροσύνη του λαμποκοπάει. Η αγνότης του θαμ­πώνει. Η νηστεία του είναι αυστηρότατη. Η προσευ­χή του αληθινή επικοινωνία με τον Θεό.

Οι αγρυ­πνίες του είναι θαυμαστές. Τρεις στόχους έβαλε για σκοπό του να επιτύχει ως μοναχός: την ακτημοσύνη , την αγνότητα και την υπακοή. Τους τρεις αυτούς στόχους τους πέτυχε. Και στις τρεις αυτές αρετές πήρε, σαν να πούμε , άριστα ο Αγιος Στυλιανός. Την ακτημοσύνην του την είδαμε. Δεν κράτη­σε για τον εαυτό του από την περιουσία του τίπο­τε απολύτως. Ούτε φρόντισε ν' αποκτήσει ποτέ στη ζωή του κάτι τι και αυτός. Έζησε με φτώχεια και τελεία ακτημοσύνη.

 

Την αγνότητα του επίσης και την ηθικότητα του την κράτησε πολύ ψηλά. Κρατούσε την ψυχή του καθαρή «από παντός μολυσμού σάρκας και πνεύματος». Αγωνιζότανε στις επιθέσεις του ε­χθρού να μη τον αγγίξει η βρωμερή αμαρτία. Στο μυαλό του στριφογύριζαν πάντα τα λόγια τού Κυρίου μας που είπε: «Μακάριοι οι κα­θαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Ευτυχισμένοι δηλαδή και καλότυχοι είναι όσοι έχουν καθαρή την καρδιά τους από τη βρώμα της ανηθικότητος διότι αυ­τοί θ' αξιωθούν να δούνε το Θεό στη Βασιλεία των Ουρανών. Η υπακοή του στο Γέροντα του και τους άλ­λους ήταν παραδειγματική. Αγωνίστηκε σκληρά νά κόψει «το δικό του θέλημα», που στηρίζεται στον εγωισμό. Είναι πολύ δύσκολο να κόψη κανείς το θέλημα του. Αυτό το ξέρουν όσοι αγωνίζονται τον πνευματικόν αγώνα. Ο Αγιος Στυλιανός πολέμησε στο Μοναστήρι εκείνο σκληρά εναντίον των τριών εχθρών , της σάρκας , του κόσμου και του διαβόλου. Για να καταβάλει τον καθένα από αυτούς χρειάσθηκε πόλεμος πολυχρόνιος, σκληρός και ανύστακτος. Στις τρεις αυτές λέξεις κρύβονται ηρωισμοί και παλαίσματα υπεράνθρωπα.

Έτσι ο Αγιος Στυλιανός αποδεικνύεται λαμπρό αστέρι της ασκητικής ζωής.

Γίνεται παράδειγμα σε νεότερους και παλαιότερους. Όλοι τον θαυμάζουν και τον προβάλλουν σαν παράδειγμα. Τον έχουν σαν πρότυπο μιμήσεως.

Άλλα η αυστηρότης εκείνη του ασκητικού βίου δεν του είναι αρκετή , θέλει να πλησιάσει περισσότε­ρο στην τελειότητα. Επιθυμεί, τώρα την πλήρη μόνωση τον αυστηρότατο ασκητισμό: τον αναχωριτισμό. Αποχαιρετάει τους αδελφούς μονα­χούς στο Μοναστήρι και αποσύρεται ο Αγιος μακρυά σε έρημο και ακατοίκητο μέρος. Εκεί στην έρημο κατασκηνώνει σ' ένα σπήλαιο.

 

Το νέο στάδιο της ασκητικής του ζωής είναι ουράνιας τελειότητος. Οι μέρες και οι νύχτες του κυλούν με λογισμούς, με σκέψεις και προσευχές για τον Τρισυπόστατο Θεό. Ψάλλει ολόψυχα το μεγαλείο του Θεού. Υμνεί την Αγία Τριάδα. Ζει ενωμένος με τον Θεό! Τίποτε δεν διασπά την θεϊκή του γαλήνη.

 

Όλα όσα βρίσκονται γύρω του και όσα προβάλλουν στον μακρυνό του ορίζοντα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αποδείξεις του Δημιουργού. Μελέτα τα δημιουργήματα του Θεού και δυναμώνει πιο πολύ η πίστη του. Νοιώθει καλά εκείνο που λέγει ο Απόστολος Παύλος «Τα γάρ αόρατα του Θεό ο τοις ποιήμασι νοούμενα καθο­ράται ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης».

 

Ο σημερινός άνθρωπος , δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει τα έργα το Θεό , που τον βοηθούν στο να πιστεύει στο Θεό. Ζεί χωμένος μέσα στις τερά­στιες πόλεις , μέσα στις πελώριες πολυκατοικίες ή στο θόρυβο των εργοστασίων. Απομακρύνθηκε έ­τσι από τη φύση , απομακρύνθηκε από τα δημιουρ­γήματα του. Βλέπει περιωρισμένα τα δικά του δη­μιουργήματα μόνον. Γι´αυτό απομακρύνεται από τον Θεό και λιγοστεύει η πίστη του συνεχώς.

 

Οι αστρονόμοι , οι οποίοι παρατηρούν συνεχώς τα ουράνια σώματα , τα πολυάριθμα άστρα , τα έρ­γα του Θεό , είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι. Ο μεγάλος αστρονόμος Κέπλερ , όταν άκουε το όνο­μα του Θεού , σηκωνόταν όρθιος και έβγαζε το καπέλλο του.

 

Και ο ερημίτης Στυλιανός εκεί στην ησυχία της έρημου είχε τον καιρόν να παρατηρεί τα δημι­ουργήματα του Θεού και να φιλοσοφεί επάνω σ' αυτά. Έβλεπε τον Δημιουργόν σε όλα, διότι εσκέπτετο , ότι ήταν αδύνατον να γίνει μόνος του αυτός ο τρισμέγιστος κόσμος, τόσον ωραίος , σκόπιμος και αρμονικός. Έβλεπε τον Θεόν στα απειροπληθή άστρα του ουρανού , που στροβιλίζονται στο αχανές διάστημα με τόση ταχύτητα, αλλά και ακρίβειαν.

 

Έβλεπε τον Θεό στον γίγαντα της ημέρας τον ήλιο ο οποίος με το να κρατεί κανονική απόστασιν από την Γή, δίδει με την θερμότητα του ζωή στους ανθρώπους, τα ζώα και σ' όλην την γύ­ρω φύση. Έβλεπε τον Θεό στο νεράκι που κελλάριζε στις βρυσούλες του βουνού και τον δρόσιζε. Σκεφτόταν ότι το νερό αυτό ήταν κάτω στις θάλασσες και τους ωκεανούς και όμως η πανσοφία και παντοδυ­ναμία του Θεού το ανεβάζει στο βουνό. Το εξατμί­ζει , το κάνει αραιότατο και ανάλαφρο σύννεφο.

 

Το μεταφέρει με τον αέρα στα βουνά, το κάνει ψηλή βροχούλα, το ραντίζει σε όλο το πρόσωπο της γης και την ποτίζει. Το εναποθηκεύει στα σπλάχνα των ορέων σε τεράστιες αποθήκες και το δίδει λίγο - λί­γο στις βρυσούλες , που τρέχουν συνεχώς! Έβλεπε τον Θεό στα αναρίθμητα ζώα τα μι­κρά και τα μεγάλα , που δημιούργησε ο Θεός «κατά γένος και κατά είδος». Κοίταζε την ποικιλίαν των δένδρων και των φυτών και σκεφτόταν, αν δεν τα έφτιαχνε αυτά ο Θεός , θα ήταν αδύνατον η ζωή των ανθρώπων και των ζώων. Διότι όλα αυ­τά τρέφονται από το φυτικόν βασίλειον.

Τα έβλεπε όλα αυτά και αναφωνούσε με τον Δαυίδ: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα». Ξεσπού­σε κατόπιν σε δοξολογία, λέγοντας: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε! Πάντα εν σοφία εποίησας. Επληρώθη η γη της κτίσεως Σου»!

Δύο βιβλία διάβαζε συνεχώς στην έρημο: το βιβλίο της φύσεως και το βιβλίον της Αγίας Γραφής. Η καρδιά του , η διάνοια του , η ψυχή του , όλη η ύπαρξης του είναι ολόθερμα δοσμένη στον Θεό. Θείο και ιερό ρίγος διαπερνά την ασκητική σάρκα του , καθώς η ψυχή του εμβαθύνει στο κάλ­λος της θείας Δημιουργίας. Το άγιο πάθος της αγάπης του οσίου Στυλια­νού προς το πανάγιο Όνομα του Θεού τον συγκλο­νίζει. Όλη η δύναμη του είναι συγκεντρωμένη στη θεία αυτή αγάπη.

 

Εγκαταλείπει έτσι ο Αγιος το σαρκικό εγώ του. Παύει να φροντίζη για την τροφή του. Γίνεται όλος ακμή πνεύματος και ψυχής. Μπορεί να πει και αυτός «ζω δε ουκέτι εγώ, η δε εν εμοί Χριστός». Τρεφόταν με χόρτα της ερήμου. Και όταν δεν υπήρχαν αυτά, ο Θεός δεν τον άφηνε. Ο Θεός, που θαυματουργεί δια τους Αγίους και μέσω των Αγίων, δεν άφηνε τον σεβάσμιο όσιο να εξαντληθεί από την πείνα. Τον κράτησε στην ζωή στέλνοντας του τροφές με τους αγγέλους, όπως έστελνε και στους άλλους Αγίους, στον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Μάρκο τον Αθηναίο τον φιλόσοφο και λοιπούς.

 

Πολλά χρόνια έζησε τη σκληρή ζωή του αναχωρητού. Πάλεψε στην έρημο επί δεκαετίας ολό­κληρες σκληρά με τον διάβολο και τον εαυτό του. Πάλεψε να ξεριζώσει τα πάθη του , να από­κτησει τις αρετές και να φθάσει στην αγιότητα που θέλει ο Θεός, ο Οποίος είπε: «γίνεσθε Άγιοι , ότι Εγώ Αγιος ειμί».

Ο Δημιουργός ήθελε να ζήσει ακόμη ο Αγιος Στυλιανός , για να λαμποκοπάει με την αρετή του και να παραδειγματίζει με την αυστηρότητα της ασκητικής του ζωής. Ήθελε η έμψυχος εκείνη στήλη της εγκράτει­ας , ο φωτεινός λύχνος της ερήμου , να λάμψει σ' όλα τα πέρατα της γης. Ήθελε ο Θεός να φανούν οι ποικίλες αρετές του. Ο λύχνος όμως πρέπει να βρίσκεται ψηλά , για να φέγγει σ' όλους και όχι να κρύβεται και να χά­νεται η λάμψη του.

 

Έτσι και εκείνοι , που φεγγο­βολούν με τις αρετές τους , τους φανερώνει ο Θεός για να γίνονται φως στο δρόμο της ζωής των άλ­λων. Έτσι και ο Αγιος Στυλιανός , αφού με τους σκληρούς ασκητικούς αγώνας του στολίστηκε με τις αρετές και ήταν σαν λαμπάδα , με το γλυκό και ζεστό φως , αφού έφθασε σε ύψη δισθεώρητα αρε­τής, μπορούσε να χύσει στο λαό το ιλαρό φως της αγιότητός του , προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν αν­θρώπων. Ο δίκαιος Θεός θα έδειχνε ακόμη στον κόσμο πως αντιδοξάζει εκείνους , που λατρεύουν το όνο­μα Του και Τον δοξάζουν.

 

Διαδόθηκε , λοιπόν, η φήμη του Αγίου Στυλια­νού παντού. Πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν μ' ευλάβεια προς τον Άγιον για να θαυ­μάσουν την αγιότητα του και ν' αποκομίσουν ψυχι­κά και σωματικά αγαθά. Η αγία του μορφή , τα σοφά του λόγια , οι προτροπές του άλλαξαν την ζωή πολλών ανθρώπων. Πολλοί ήταν εκείνοι που γοητευμένοι από την ασκητικότητα του , εγκατέ­λειπαν τον κακό εαυτό τους και μετανοούσαν και αναγεννιόνταν ψυχικά.

 

Συγκινητικές ήταν οι εκδηλώσεις των Χριστια­νών που τον επισκέπτονταν στην έρημο , εκεί στο ασκητήριο του. Ήξερε να γαληνεύει τις ταραγμένες ψυχές. Κοντά του έτρεχαν και άλλοι ασκητές για να ενι­σχυθούν με τα λόγια του και την λάμψη του στο σκληρό ασκητικό βίο. Εγνώριζεν ο Αγιος Στυλιανός , ότι για να κερδίσει κανείς την Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να έχει την ψυχή του , σαν την ψυχή των μικρών παι­διών. Του έκαναν εντύπωση τα λόγια του Κυρίου: «Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρα­νών». «Των γαρ τοιούτων εστίν, η Βασιλεία του θεού», των μικρών παιδιών δηλαδή που είναι αθώα. Ήξερε, ότι τα παι­διά έχουν αγγελικές ψυχές. Το κτυπάει ο πατέρας του και πάλι πηγαίνει σ' αυτόν. Τον κτυπάει ο φί­λος του και δεν του κρατάει κακία , αλλά σε λίγο πάλιν παίζουν μαζί. Ενώ οι μεγάλοι το κρατούν σαν κα­μήλα μέσα τους. Γι´αυτό ήθελε να τα βοηθάει, να τα προστατεύει τα παιδιά. Και στην αγία του εκείνη επιθυμία ο Παντο­γνώστης Θεός του έδωσε την Χάρη Του, να μπορεί να κάνει θαύματα.

 

Ο Θεός βράβευσε το ιερό του αίσθημα και του έδωσε την θαυματουργική δύναμη να θεραπεύει τα ασθενεί παιδιά. Μητέρες από κον­τινά και μακρινά μέρη, με φορτωμένα στους ώμους ανάπηρα και άρρωστα παιδιά έτρεχαν , με πόνο καί πίστη, κοντά στον Άγιο για να ζητήσουν την θεραπείαν των παιδιών τους. Μέρες ολόκληρες βάδιζαν μέσα σ' έρημα μέρη για να βρουν την δοξασμένη από τον Θεό ασκη­τική σπηλιά του Αγίου Στυλιανού. Και όταν έφθασαν εκεί, με δάκρυα στα μάτια έπεφταν στα πόδια του Γέροντα ασκητή, δόξαζαν τον Θεό, που τον συνάντησαν και τον παρακαλού­σαν να γιατρέψει τα παιδιά τους. Ο Αγιος Στυλιανός γεμάτος καλωσύνη και συμπόνοια έπαιρνε τ' άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε το Θεό να τα γιατρέψει. Ο Δεσπότης των Ουρανών άκουγε την ολόψυ­χη προσευχή του και ο Αγιος θαυματουργούσε. Παιδιά άρρωστα εύρισκαν την υγειά τους.

 

Πα­θήσεις διαφόρων ειδών εξαφανίζονταν. Μπροστά στη δύναμη του Θεού καμιά αρρώστια δεν μπο­ρούσε ν' αντισταθεί. Μανάδες έκλαιγαν από χαρά έξω από το ασκητήριο του. Και άλλες καταφιλούσαν με σεβα­σμό και ευγνωμοσύνη το χέρι του Αγίου γέροντα , δοξάζοντας τον Θεόν. Δοξολογούσε κι' εκείνος ακατάπαυστα το Άγιο Όνομά Του και τον ευχαριστούσε για τα θαύ­ματα αυτά , που τον αξίωνε να κάνει. Έπειτα γεμάτος στοργή κοίταζε τα αθώα πλασματάκια που είχαν λυτρωθεί από την αρρώστια. Ένα γλυκό χαμόγελο , χαμόγελο αγγελικό άνθιζε στο πρόσωπο του σεβασμίου ασκητού. Τα θαύματα όμως αυτά γινόταν γνωστά σ' όλα τα μέρη και κόσμος πολύς έτρεχε στον Άγιο Στυλιανό για να τον παρακαλέσει να γιατρέψει από κάποια ασθένεια τα παιδιά του.

 

Έτσι δόξαζε ο Αγιος Θεός το όνομα του ο­σίου Στυλιανού που αφιέρωσε την ζωή του για την δό­ξα του Θεού. 'Αλλά δεν ήταν μόνο τα θαύματα της θεραπεί­ας των παιδιών που δόξαζαν το όνομα του ταπει­νού Αγίου Στυλιανού. Ο Αγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού, διότι έκανε τους άτεκνους εύτεκνους, με την προσ­ευχή του. Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες τεκνοποιούσαν. Πολλοί πιστοί Χριστιανοί με την ευλογία του, αν και ήταν άτεκνοι πρωτύτερα , απέκτησαν ωραία και γεμάτα υγεία παιδιά.

Πολλοί μάλιστα καλοί Χριστιανοί και μετά την κοίμηση του, επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου και ζωγραφίζοντες σαν τάμα την εικόνα του , α­πέκτησαν παιδιά, αν και είχαν χάσει την ελπίδα πια να τεκνοποιήσουν.

 

Εν' τω μεταξύ απ' όλα τα μοναστήρια πήγαι­ναν στον γέροντα ασκητή για να ευφρανθούν κον­τά του , το άρωμα της αγιότητας του. Μοναχοί και ασκητές ζητούσαν από τον Άγιο δάσκαλο συμβουλές , για το πως πρέπει να αντιμε­τωπίζουν τους πειρασμούς και πως να επιβάλλουν την γαλήνη στα κοινόβια τους. Όλοι τον έβλεπαν σαν πρότυπο αγίας ασκητι­κής ζωής. Η προσωπικότητα του ήταν γεμάτη τα­πεινοφροσύνη και άστραφτε από ουράνιο κάλλος.

Και εκείνος ακούραστος με αγγελική γαλήνη τους δίδασκε , τους καθοδηγούσε , τους γέμιζε την καρδιά , τους στερέωνε στην πίστη , τους διέλυε τις αμφιβολίες. Ειρήνευε με τις συμβουλές του από μακριά όσα μοναστήρια είχαν εσωτερικές διχόνοιες. Έτσι έζησε κι έτσι δόξασε το όνομα του Θεού και δοξάσθηκε από τον Ουράνιο Πατέρα ο Αγιος Στυλιανός. Όταν έφθασε σε βαθειά γεράματα , έστειλε ο Θεός τους Αγγέλους Του και πήραν την αγίαν του ψυχή , για να την αναπαύσουν από τους πολύ­χρονους κόπους , τις στερήσεις και την σκληρότητα της ασκητικής ζωής. Κοιμήθηκε , λοιπόν, ο Αγιος πλήρης ημερών και αρετών.

 

Που τον έθαψαν , δεν γνωρίζουμε , ούτε διεσώθηκαν άλλα στοιχεία από την κουρασμένη και αγιασμένη ζωή του. Εμεινε όμως το όνομα του. Τον σέβεται και τον τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανωσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και προπάντος για τα άρρωστα παιδιά τους. Κτίζουν στο όνομα του μεγαλοπρεπείς Ναούς. Στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ναοί του Αγίου Στυλιανού στον Γκύζη και στον Καρρέα. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την κοίμηση του. Και σήμερα ο Αγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης των παιδιών. Λένε μάλιστα, ότι από την λέξη «στυλώνει» που σημαίνει «στηρίζει τη υγεία των παιδιών».

 

Ο Αγιος εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του που συμβολίζει , ότι είναι ο προστάτης των νηπίων. Η μνήμη του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται στις 26. Νοεμβρίου.

 

Επίλογος
Οπως είδαμε ο Αγιος Στυλιανός είναι προ­στάτης των μικρών παιδιών. Και είναι αλήθεια, ότι οι γονείς τρέχουν στον Αγιο να τα θεραπεύσει από τις διάφορες ασθένειες του σώματος. Δεν τρέ­χουν όμως στον Άγιο να τα προστατέψει και από τις ασθένειες της ψυχής. Τα παιδιά πάσχουν από ελαττώματα και πά­θη. Είναι κακοκέφαλα και ατίθασα, νευρικά και ανάποδα. Τα επηρεάζει ο Σατανάς και τα παρακι­νεί στο κακό και την αμαρτία. Τα κάνει αγνώρι­στα στο σπίτι. Κινδυνεύουν επίσης τα παιδιά από τους κακούς και φαύλους ανθρώπους , καθώς και από τις κακές παρέες. Παρασύρονται και παίρ­νουν τον κακό δρόμο.

 

Αι λοιπόν, σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει οι γονείς να καταφεύγουν στον Άγιο Στυλιανό. Είναι πρόθυμος να τα βοηθεί , να τα προστατεύει και να τα θεραπεύει όχι μόνον σωματικά, άλλα και ψυ­χικά , αρκεί φυσικά να κάνει και εκείνος που τον παρακαλεί το καθήκον του. Αλλά και εκτός της ειδικής αυτής περιπτώσε­ως , η ζωή του μας καλεί και εμάς να εργασθούμε τα έργα της ευσέβειας, της σωφροσύνης, της δικαι­οσύνης , της ελεημοσύνης. Μας καλεί στην θερμή πίστη , αν θέλουμε να δούμε Θεού πρόσωπο κατά την ημέρα της Κρίσεως. Μας καλεί να ζήσωμε με έργα το θέλημα του Θεού για να παραλάβουν και τη δική μας την ψυχή οι άγγελοι και να την οδηγή­σουν στην αιώνια ευτυχία και μακαριότητα των Ουρανών !!! ΑΜΗΝ !!!

 

egolpion.com

 

 

Σε καλό δρόμο βρίσκεται η ανάπτυξη στην Κάλυμνο του θρησκευτικού τουρισμού με Ρώσους Ορθοδόξους.

Οι προσπάθειες που κατέλαβαν τα προηγούμενα χρόνια τόσο ο Μητροπολίτης Παϊσιος όσο και ο τέως Δήμαρχος Δ.Διακομιχάλης, φαίνεται ότι έχουν δρομολογήσει το θέμα και σύντομα θα φέρουν καρπούς.

Ήδη σύμφωνα με πληροφορίες που διαθέτουμε ο τέως Δήμαρχος Δ.Διακομιχάλης ,ενημερώθηκε από τον επίτιμο Ρώσο Πρόξενο στην Αλεξανδρούπολη ,ότι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για την αδελφοποίηση του Δήμου Καλυμνίων με ένα Δήμο της Αγίας Πετρούπολης.

Να θυμίσουμε ότι το αίτημα αδελφοποίησης είχε υποβληθεί από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή του Δ.Διακομιχάλη και είχε γίνει αποδεκτό από την Ένωση Δήμων της Περιφέρειας της Αγίας Πετρούπολης, με επιστολή που είχε σταλεί στις 24 Απριλίου 2014 και την οποία παραθέτουμε.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στην επιστολή: “Ο τοπικός άγιος Σάββας είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για συνεχείς επισκέψεις στην Κάλυμνο, Ρώσων Ορθοδόξων τουριστών”.

Στη συνέχεια οι διαδικασίες πάγωσαν λόγω εκλογών στους Δήμους της Αγίας Πετρούπολης το περασμένο Σεπτέμβριο.

Ήδη οι εκλογές ολοκληρώθηκαν.

Βέβαια και οι ενέργειες που εκδηλώθηκαν από τον Μητροπολίτη Παίσιο προς το Πατριαρχείο Μόσχας, είναι σημαντικές .

Δεν είναι τυχαίο ότι εκτενέστατο αφιέρωμα στην Μητρόπολή Καλύμνου , φιλοξενεί ρωσικό περιοδικό του Πατριαρχείου Μόσχας.

Το δημοσίευμα μάλιστα καταλαμβάνει τις πρώτες 13 σελίδες του περιοδικού, καθώς επίσης και το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κάλυμνο.
Στις σελίδες αυτές, η ομάδα δημοσιογράφων που είχε επισκεφθεί την Κάλυμνο, κάνει εκτενή αναφορά στη Μονή του Αγίου Σάββα, αλλά και στην Κάλυμνο γενικότερα.

Μάλιστα, υπήρξε πρόσφατη επικοινωνία του Μητροπολίτη Καλύμνου με το σύνδεσμό στο Πατριαρχείο σχετικά με το άρθρο και επιβεβαίωσε την πρόθεσή της προώθησης του θρησκευτικού τουρισμού της Μητροπόλεώς μας σε ταξιδιωτικά γραφεία του Κιέβου, και μάλιστα το εκτενέστατο αυτό άρθρο θα μεταφραστεί και στα Ουκρανικά

Είναι απαραίτητο οι προσπάθειες αυτές να έχουν συνέχεια με σωστούς χειρισμούς, προκειμένου να προσελκύσουν την ρωσική τουριστική αγορά.

kalymnos-news.gr