Eνα από τα μεγαλύτερα ιερά της χώρας, έκτασης 22 στρεμμάτων, με δύο φάσεις χρήσης, μία αρχαϊκή (7ος-6ος π.Χ. αι.) και μία ελληνιστική (3ος-2ος π.Χ. αι.) και πάνω από 2.500 ειδώλια, έρχεται στο φως στον αρχαιολογικό χώρο της Ηφαιστίας στη Λήμνο.
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν και πάλι ύστερα από 30 χρόνια με στόχο να αναδείξουν τον μεγάλο αποθέτη με τα ειδώλια και το μεγάλο ιερό στο κέντρο της αρχαίας πόλης.
«Εγιναν δύο δοκιμαστικές τομές στην κάθετη στρωματογραφία και διαπιστώσαμε ότι η πρώτη φάση χρήσης του ιερού, η αρχαϊκή, ήταν σε βάθος 6 μέτρων από την επιφάνεια και η ελληνιστική σε βάθος 1 μέτρου. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις μας, αυτό έγινε για λόγους αντιπλημμυρικής προστασίας», δήλωσε στο «Εθνος» ο υπεύθυνος της ανασκαφής, προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου, Παύλος Τριανταφυλλίδης, προσθέτοντας ότι στις συνεχόμενες αίθουσες του ιερού βρέθηκαν εξαιρετικά έργα τέχνης, όπως μια ολόκληρη σειρά από πήλινα αγάλματα που παρίσταναν Σειρήνες και Σφίγγες.
Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα σε ποιον θεό ήταν αφιερωμένο το ιερό της Ηφαιστίας, καθώς τα ειδώλια είναι συνδυασμός πολλών θεοτήτων. Δεν αποκλείουν να είναι στη Μεγάλη Θεά Λήμνο, η οποία ταυτίζεται με την Αρτεμη, ή στον Ηφαιστο, ή στον Απόλλωνα.
Σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλίδη, η Ηφαιστία, που είναι ένας πολύ σπουδαίος αρχαιολογικός χώρος, δεν έχει αναδειχθεί όπως θα έπρεπε. Ηταν η πρωτεύουσα των Πελασγών και ανασκάφτηκε από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή από το 1925 και μετά, ενώ ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει ένα τεράστιο πολυσύνθετο οικοδόμημα, με λαμπρά κτίρια, ανάκτορα, λουτρά και παλαιοχριστιανικές εκκλησίες.
Οι ανασκαφές είχαν «παγώσει» για 30 χρόνια και άρχισαν πάλι τον περασμένο μήνα με χρηματοδότηση της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής. Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου σε συνεργασία με την αντίστοιχη Εφορεία της Κύπρου έχουν συντάξει μελέτη -εγκεκριμένη από το υπουργείο Πολιτισμού- με σκοπό να εντάξουν τον αρχαιολογικό χώρο της Ηφαιστίας στο πρόγραμμα διασυνοριακής συνεργασίας Interreg, μαζί με το Αρχαίον Ιδάλιον, στα νοτιοανατολικά της μεγαλονήσου.
Παράλληλα, με την ανάδειξη του μεγάλου ιερού, οι αρχαιολόγοι θα προχωρήσουν την ανασκαφή και στο αρχαίο θέατρο της Λήμνου -στον ίδιο αρχαιολογικό χώρο- δίπλα στο οποίο έχει εντοπιστεί ο αποθέτης του ιερού, που χρονολογείται στον 7ο-6ο π.Χ. αιώνα, καθώς και ένα μεγάλο δημόσιο κτίριο, το οποίο θα διερευνηθεί για πρώτη φορά ανασκαφικά.
Εχουν επίσης βρεθεί πολλές κατοικίες και μια μεγάλη νεκρόπολη με συνεχή χρήση δύο αιώνων, από τον 8ο ως τον 6ο π.Χ. αιώνα. Στις νεκροπόλεις έχουν βρεθεί κατά το παρελθόν όπλα, χρυσά κοσμήματα, πήλινα ειδώλια και αγγεία τοπικής τεχνοτροπίας. Πολλά από τα αντικείμενα μαρτυρούν εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Ηφαιστίας με τα νησιά του Αιγαίου και περιοχές της Μακεδονίας
Το αρχαίο θέατρο της Λήμνου θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα του ελλαδικού χώρου, καθώς η κατασκευή του τοποθετείται στο τέλος του 5ου ή στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα και συνδέεται άμεσα με την εγκατάσταση των Αθηναίων στο νησί.
Η ανέγερσή του περιλαμβάνει πέντε οικοδομικές φάσεις, στην αρχαιότερη από τις οποίες -στο τέλος της κλασικής εποχής- ανήκουν οι δέκα πρώτες σειρές εδωλίων από πωρόλιθο, η κυκλική ορχήστρα, η ορθογώνια σκηνή και το σύστημα αγωγών απορροής υδάτων. Στη διάρκεια της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής περιόδου το θέατρο δέχτηκε επεκτάσεις και μετασκευές, ενώ αργότερα χτίστηκαν μνημειακά οικοδομήματα δίπλα στους αναλημματικούς τοίχους της παρόδου.
Οπως μας είπε ο κ. Τριανταφυλλίδης, η κατάσταση διατήρησης του αρχαίου θεάτρου, το οποίο ανασκάφτηκε τη δεκαετία του 1990, είναι κακή. Ο χώρος είναι επισκέψιμος, οργανωμένος, αλλά έχει υποστεί φθορές και έχει κατατεθεί ολοκληρωμένη πρόταση της Εφορείας για τη συντήρηση και την ανάδειξή του.
ethnos.gr
Ένα νέο αρχαίο θέατρο, μεγάλων διαστάσεων, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον λόφο του Κούλμου στη Λευκάδα.
Οι γνώσεις μας για το αρχαίο θέατρο της πόλης ήταν περιορισμένες, καθώς η ύπαρξή του δεν αναφέρεται καθόλου στις αρχαίες πηγές.
Στις αρχές του 20ου αιώνα είχε πραγματοποιηθεί ολιγοήμερη ανασκαφική έρευνα υπό τη διεύθυνση του Γερμανού αρχαιολόγου Ε. Κrüger, συνεργάτη του W. Dörpfeld, στην εν λόγω τοποθεσία.
Τα αποτελέσματα της ανασκαφής δεν δημοσιεύτηκαν διεξοδικά, αλλά στα ανασκαφικά ημερολόγια και σχέδια αναφέρεται ο εντοπισμός στοιχείων που σχετίζονται με αρχαίο θέατρο.
Στα τέλη του 2015 πραγματοποιήθηκαν δοκιμαστικές τομές στην εν λόγω περιοχή και συγκεκριμένα στην ιδιοκτησία Νικολάου Μικρώνη, στη βορειοανατολική πλαγιά του μεσαίου λοφίσκου του «Κούλμου», όπου διαμορφώνεται αμφιθεατρικό κατωφερές κοίλωμα που απολήγει σε ένα επίμηκες επίπεδο τμήμα.
Ο αναλημματικός τοίχος εντοπίστηκε σε μήκος 25 μ. και ύψος έως 0,75 μ.
Εδώλια του θεάτρου
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας πραγματοποίησε συνολικά δεκατρείς τομές και από τα αποτελέσματα των εργασιών επιβεβαιώθηκε η θέση του θεάτρου, καθώς εντοπίσθηκαν σειρές εδωλίων, τμήμα της ορχήστρας και τμήματα των αναλημματικών τοίχων του κοίλου και της σκηνής.
Συγκεκριμένα, στις έξι από τις τομές εντοπίσθηκαν εδώλια λαξευμένα στον βράχο, βάθους κυμαινόμενου από 0,73 έως 0,90 μ. και ύψους από 0,22 έως 0,33 μ.
Αρχαίο τμήμα της ορχήστρας
Από την ορχήστρα εντοπίσθηκε τμήμα τοίχου σε κάτοψη τεταρτημορίου, πλάτους έως 0,60 μ.
Όσον αφορά στον αναλημματικό τοίχο του κοίλου, αυτός εντοπίσθηκε σε μήκος 3 μ. και πλάτος έως 0,79 μ. Ο αναλημματικός τοίχος εντοπίστηκε σε μήκος 25 μ. και ύψος έως 0,75 μ.
Τα μυστικά των ευρημάτων του λόφου Καστά και του τάφου της Αμφίπολης αποκάλυψε η επικεφαλής των ανασκαφών, Κατερίνα Περιστέρη, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στην ομιλία της, η κα Περιστέρη αποκάλυψε ότι οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ευρήματα με την σφραγίδα του προσωπικού αρχιτέκτονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Δεινοκράτη.
Μεταξύ άλλων, η κα Περιστέρη ανέφερε ότι βρέθηκε το μονόγραμμα του Αντίγονου του Μονόφθαλμου και του Ηφαιστίωνα. Επισήμανε ότι ο τύμβος έχει υποστεί πολυάριθμες λεηλασίες μέχρι τον καιρό των τελευταίων Μακεδόνων και υπογράμμισε ότι τα στοιχεία αποκαλύπτουν την ύπαρξη λατρευτικού χώρου εντός του μνημείου για μεγάλο ήρωα.
Το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης είναι παραγγελία και χρηματοδοτημένο απο τον Μέγα Αλέξανδρο προς τιμή του αγαπημένου φίλου του Ηφαιστίωνα , είναι σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη ή Στησικράτη και υλοποιήθηκε ως έργο στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ από τον Αντίγονο το μονόφθαλμο.
Τις νέες υποθέσεις -με βάση και πρόσφατα ευρήματα – ανακοίνωσαν οι ανασκαφείς και μελετητές του μνημείου “αποκωδικοποιώντας” τρεις οικοδομικές επιγραφές που εντοπίστηκαν πρόσφατα όπως είπαν, στην περιοχή όπου βρίσκεται ο Λέων – λίγα χιλιόμετρα νότια της περιοχής της Αμφίπολης.
Οι ευμεγεθείς επιγραφές (περί τα 25 εκατοστά σε ύψος) με την “υπογραφή” ΑΝΤ (“υπογραφή” που συναντάται σε όλους τους Αντιγονίδες (και εδώ αποδίδεται στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο (323-318 π.Χ) φέρουν χαραγμένη τη λέξη “ΠΑΡΕΛΑΒΟΝ” και στο τέλος το σύμπλεγμα γραμμάτων που σχηματίζει τo όνομα “Ηφαιστίωνος” (Δηλαδή: Εγώ ο Αντίγονος, παρέλαβα οικοδομικό υλικό για την ανέγερση μνημείου προς τιμή του Ηφαιστίωνος) ...
Την παρουσίαση των νέων ευρημάτων ανέλαβε ο κ.Λεφαντζής που παρουσίασε εκτός από τις επιγραφές και σχέδια από το σύνολο της κατασκευής (του ταφικού μνημείου).
“Το μυστικό της κατασκευής του μνημείου της Αμφίπολης βρίσκεται στην κορυφή του μνημείου .Εκεί τοποθετήθηκε ο ξύλινος στύλος ωστε να χαραχθεί ο κύκλος του κτίσματος αλλά και να “στηριχθεί” σ αυτόν ο περίφημος μαρμάρινος Λέοντας...
Στην ομιλία της νωρίτερα η κ.Περιστέρη παρουσίασε αναλυτικά τα μέχρι σήμερα ευρήματα (στη διάρκεια της διετίας της ανασκαφής) επέμεινε κατηγορηματικά στην αρχική της άποψη ότι πρόκειται για μνημείο του τελευταίου τετάρτου του 4ου π.Χ αιώνα . Προς επίρρωση της άποψης της παρουσίασε σειρά ανάλογων ευρημάτων (ψηφιδωτά, αγάλματα , σφίγγες κ.α ) από άλλους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας αλλά και της νότιας Ελλάδας – της ίδιας περιόδου (του τελευταίου τετάρτου του 4ου π.Χ αιώνα, τα οποία παρουσιάζουν κοινά στοιχεία τεχνικής και αισθητικής με τα ευρήματα της Αμφίπολης . Ενδιαφέρον έχει δε η ανάγνωση (και επανασχεδιασμός της από τον κ.Λεφαντζή) της γραπτής ζωφόρου που εντοπίστηκε στο εσωτερικό του ταφικού μνημείου και στην οποία απεικονίζεται μεταξύ άλλων μορφή ανδρός ο οποίος εμφανίζεται έφιππος με τον οπλισμό του και σε άλλα σημεία ξαπλωμένος σε ανάκλιντρο σε σύναξη νεκρών (νεκρόδειπνο? ) συνοδευόμενος από τον Ύπνο και τον Θάνατο.
Σε αποστροφές του λόγου της κατά τη διάρκεια της 55λεπτης διάρκειας ομιλία της, η κ.Περιστέρη έκανε λόγο για “διακοπή των εργασιών τους τελευταίους μήνες”, στην “ελπίδα” της για συνέχιση της χρηματοδότησης και ολιγωρία των υπευθύνων στο τομέα της συντήρησης των ευρημάτων. Δεν παρέλειψε επίσης να ευχαριστήσει ιδιαίτερα τις παρούσες στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ κ.Λίνα Μενδώνη -τέως γενική γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού- , την κ. Άννα Παναγιωταρέα (που είχε αναλάβει την “επικοινωνία” του ανασκαφικού έργου), τον περιφερειάρχη κεντρικής Μακεδονίας Απόστολο Τζιτζικώστα (για την οικονομική ενίσχυση της ανασκαφής), την υφυπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκροτήσης (Μακεδονίας-Θράκης) Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά αλλά και τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Τέρενς Κουίκ για την παρουσία του στην εκδήλωση.
Επίσης αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια των ανασκαφών βρέθηκαν νομίσματα σε καλή κατάσταση, όπως για παράδειγμα του Αλέξανδρου και του Κασσάνδρου. Ωστόσο σημείωσε ότι τα περισσότερα νομίσματα που βρέθηκαν είναι καμένα ή κατεστραμμένα.
«Πέρα από την καταστροφή που έχει δεχθεί το μνημείο, έχει σημασία η μοναδικότητά του. Πρόκειται για ένα τεράστιο ταφικό συγκρότημα, με εξαιρετικά γλυπτά» είπε η Κατερίνα Περιστέρη.
Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα της ανασκαφής στην Αμφίπολη, κ. Μιχάλη Λεφαντζή, ο οποίος έκανε μία εκτός προγράμματος τοποθέτηση στην εκδήλωση του ΑΠΘ για τον Τύμβο Καστά, ήταν ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος που έδωσε την παραγγελία για την κατασκευή του μνημείου. Και την έδωσε στον κορυφαίο αρχιτέκτονα της εποχής του, τον Δεινοκράτη.
Όπως αποδεικνύεται, δε, από επιγραφές, οι οποίες βρίσκονταν, μάλιστα, σε κοινή θέα κοντά στον Λέοντα της Αμφίπολης επί 80-90 χρόνια, το ταφικό μνημείο ήταν αφιερωμένο στον αδελφικό φίλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Ηφαιστίωνα. Ο Τύμβος Καστά δημιουργήθηκε επί ενός προϋπάρχοντος γηλόφου, αλλά και εντός μιας παλαιότερης νεκρόπολης. Ο Δεινοκράτης περιέκλεισε σε έναν τεράστιο κυκλικό περίβολο τις παλαιότερες ταφές και δημιούργησε ένα μεγαλοπρεπές λατρευτικό μνημείο, αφιερωμένο στον Ηφαιστίωνα. Κατά τον κ. Λεφαντζή, όπως και την κυρία Περιστέρη, δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ότι το μνημείο της Αμφίπολης είναι της ελληνιστικής εποχής.
Στο κατάμεστο αμφιθέατρο της αιθουσας τελετών του ΑΠΘ περιορισμένη ήταν η παρουσία αρχαιολόγων και πανεπιστημιακών ενώ αντίθετα αισθητή ήταν η παρουσία πολλών ιερωμένων αλλά και δεκάδων κατοίκων της περιοχής Αμφίπολης και του νομού Σερρών που συμπαρίσταντο στην πρώτη παρουσίαση του ευρήματος της περιοχής τους στο πανεπιστήμιο.
-“Το κουφάρι της Αμφίπολης βρωμάει εθνικισμό... “ αναγράφονταν σε ροζ αφισέτες με τις οποίες είχε γεμίσει ο περίβολος αλλά και η είσοδος της Αίθουσας Τελετών του πανεπιστημίου. Στο κείμενο το οποίο υπογράφει το “αυτόνομο σχήμα ιστορικού-αρχαιολογικού” του ΑΠΘ αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι “η αρχαιολογία στην Ελλάδα ανέκαθεν εξυπηρετούσε εθνικά συμφέροντα ως ένας από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους”.
imerisia.gr
Μια άγνωστη και σφραγισμένη πύλη στον διασημότερο αιγυπτιακό τάφο, του διασημότερου Φαραώ, του Τουταγχαμών, ίσως οδηγεί στον τάφο της θρυλικής βασίλισσας Νεφερτίτης.
Ενενήντα τρία χρόνια από την ανακάλυψη του πολύχρυσου τάφου στον οποίο είχε εναποτεθεί η μούμια του έφηβου Φαραώ Τουταγχαμών, οι αρχαιολόγοι ψάχνουν ακόμη τον τάφο και τη μούμια της Νεφερτίτης. Αλλοι λένε ότι ο Τουταγχαμών, που θα μείνει στην αιωνιότητα λόγω των πάμπλουτων κτερισμάτων του, ήταν γιος της. Ομως, οι έρευνες DNA θέλουν τον νεαρό βασιλιά να αποτελεί γόνο του Φαραώ Ακενατόν και κάποιας από τις αδελφές του - οι αιμομικτικοί γάμοι ήταν συνηθισμένοι στις βασιλικές οικογένειες της Αιγύπτου. Λέγεται λοιπόν ότι η Νεφερτίτη χάριζε στον Ακενατόν μόνο κόρες, ενώ ο Τουταγχαμών ήταν γιος της Σαταμόν. Γενετικές ανωμαλίες υποδεικνύουν ότι ήταν απόγονος αδελφών, κάτι που ισχύει μόνο ως προς τη Σαταμόν.Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκε ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Νίκολας Ριβς. Οπως υποστηρίζει, ερευνώντας τον τάφο του Τουταγχαμών στην Κοιλάδα των Βασιλέων, στην Αίγυπτο, εντόπισε δύο άγνωστες και σφραγισμένες πύλες, εκ των οποίων η μία οδηγεί στον τάφο της βασίλισσας Νεφερτίτης.
Σάρωση
Ο Ριβς δήλωσε στην «Daily Mail» ότι προχώρησε σε απεικονιστικές μεθόδους υψηλής ανάλυσης στο εσωτερικό του τάφου του Τουταγχαμών. Η σάρωση αποκάλυψε δύο σφραγισμένες πύλες, μία που οδηγεί σε αποθηκευτικό χώρο και μια άλλη που οδηγεί σε χώρο με αδιατάρακτη ταφή.
Η θέση του μυστικού τάφου στη δεξιά πλευρά της εισόδου του μνημείου αποτελεί για τον Ριβς άλλη μία απόδειξη ότι ανήκει σε γυναίκα. Ο Ριβς εξηγεί έτσι και το γιατί ο ταφικός θάλαμος με τη σαρκοφάγο του Τουταγχαμών είναι τόσο μικρός και κάθε άλλο παρά σε τάφο βασιλιά παραπέμπει. Συμπεραίνει πως ο ταφικός θάλαμος του Τουταγχαμών χτίστηκε αργότερα, ως προσθήκη, στο υπάρχον ταφικό μνημείο της Νεφερτίτης.
Η Νεφερτίτη βασίλεψε με τον σύζυγό της από το 1353-1336 π.Χ. Το όνομά της σημαίνει «έφτασε η όμορφη» και οι επιστήμονες πιστεύουν πως καταγόταν από τη Μεσοποταμία. Η «κυρά της ευτυχίας», σύμφωνα με τον σύζυγό της, Φαραώ Ακενατόν, η γυναίκα που στο άκουσμά της «ο βασιλιάς αγάλλεται», εισήγαγε μαζί του τον μονοθεϊσμό στην αιγυπτιακή θρησκεία. Πίστευαν μόνο στον θεό Ατόν και είχαν μεταφέρει την πρωτεύουσά τους σε μια τεχνητή πόλη, την Αμάρνα, η οποία κατέρρευσε σύντομα μετά τον θάνατό τους.
Μερικοί υποστηρίζουν πως η Νεφερτίτη κυβέρνησε για μια σύντομη περίοδο μεταξύ του θανάτου του συζύγου της ίσως ως συμβασιλέας Σμενκχαρέ.
Η μούμια της δεν βρέθηκε ποτέ. Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι μάλλον έχει καταστραφεί εδώ και αιώνες, καθώς η πανέμορφη βασίλισσα δεν είχε καθόλου υψηλές μετοχές στον λαό, ως αιρετική. Πιθανότατα όλα της τα ίχνη εξαφανίστηκαν μετά τον θάνατό της. Η προτομή της παραμένει πάντως μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες παγκοσμίως εικόνες της αρχαίας Αιγύπτου.
Η πανέμορφη πήλινη κεφαλή αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα έργο του επιφανούς καλλιτέχνη Τούθμωση και ανακαλύφθηκε το 1912 από τον Γερμανό Αρχαιολόγο Λούντβιχ Μπόχαρτ. Ο ανασκαφέας έκανε ό,τι μπορούσε για να την πάρει από την Αίγυπτο. Σύμφωνα με τις διακρατικές συμφωνίες που υπήρχαν τότε, η κάθε χώρα μπορούσε να πάρει τα μισά από τα αντικείμενα ανασκαφών.
Προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, ο Μπόρχαρντ άφησε το εύρημα καλυμμένο με λάσπη, ώστε να μη φαίνεται η εξαιρετική ομορφιά του και έδωσε σε αντάλλαγμα στους Αιγύπτιους δύο αγάλματα του Ακενατόν και της Νεφερτίτης από ασβεστόλιθο. Σήμερα αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα στη Γερμανία και την Αίγυπτο.
ethnos.gr