Χάρις στον Κουρτς, που ανέλαβε την ηγεσία μόλις τον Μάιο ως «Μεσσίας παράκλητος», το ανανεωμένο «Νέο Λαϊκό Κόμμα-Λίστα Κουρτς» κατέκτησε την πρώτη θέση σε εκλογές ύστερα από περίπου μισό αιώνα με 31,7%, αφήνοντας δεύτερους με 27,1% τους Σοσιαλδημοκράτες του απερχόμενου καγκελάριου Κρίστιαν Κερν και τρίτο με 25,9% το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας του Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, που κατηγόρησε τον Κουρτς ως «απατεώνα που του κλέβει την ατζέντα». Αργά χθες, ενώ ο Κουρτς άφησε ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τον κυβερνητικό συνασπισμό, ο Στράχε θριαμβολόγησε ότι «το 60% των Αυστριακών ψήφισαν υπέρ του προγράμματος του Κόμματος Ελευθερίας», δηλώνοντας ουσιαστικά διαθέσιμος να συγκυβερνήσει.

Κύριο θύμα της υπερσυντηρητικής-αντιμεταναστευτικής στροφής στην Αυστρία ήταν οι Πράσινοι, από τους οποίους προέρχεται μάλιστα ο πρόεδρος της χώρας, Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν. Εμειναν εκτός Βουλής με μόλις 3,8% (χάνοντας σχεδόν 9 μονάδες) κι έτσι το οικολογικό κίνημα θα εκπροσωπείται μόνο από τον «πράσινο αντάρτη» Πέτερ Πιλτς, που έβγαλε 8 έδρες (4,4%) με δική του λίστα.

Δεδομένου ότι ο Κουρτς διέλυσε τον Μεγάλο Συνασπισμό με τους Σοσιαλιστές (SPO) για να συμμαχήσει με την Ακροδεξιά, θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι η επόμενη κυβέρνηση θα αποτελείται από το Λαϊκό Κόμμα (OVP) και το Κόμμα Ελευθερίας (FPO). Ενας τέτοιος συνασπισμός κυβέρνησε την Αυστρία το 2000-2006 επί των ημερών του ακροδεξιού ηγέτη Γεργκ Χάιντερ, βάζοντάς τη για ένα διάστημα σε «ευρωπαϊκή καραντίνα». Να σημειωθεί, πάντως, ότι ο υπουργός Οικονομικών, Γεργκ Σέλινγκ, δήλωσε πως (οι Λαϊκοί) «είμαστε ανοιχτοί σε συζητήσεις και με τις δύο πλευρές».

Προεκλογικά ο Κουρτς είχε θέσει άτυπο όρο στους Σοσιαλιστές να αλλάξουν ηγεσία, βάζοντας στη θέση του μετριοπαθούς Κερν τον «σκληρό» σε θέματα μετανάστευσης, υπουργό Αμυνας, Χανς-Πέτερ Ντοσκότζιλ. Ωστόσο χθες βράδυ ο Κερν ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την ηγεσία του SPO, γεγονός που ίσως προκαλέσει εσωκομματική κρίση.

Μιας και η Αυστρία έχει χαμηλή ανεργία και καλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ο επίδοξος καγκελάριος βάσισε τη νίκη του σε μια εξολοκλήρου αντιμεταναστευτική ατζέντα, η οποία άγγιξε βαθιά την αυστριακή κοινωνία που είδε έντρομη 1 εκατομμύριο μετανάστες να διασχίζουν τα εδάφη της καθ’ οδόν προς τη Γερμανία το 2015 και δέχθηκε πάνω από 70.000 αιτήματα ασύλου.

Σφράγισμα συνόρων
Ο Σεμπάστιαν Κουρτς υποσχέθηκε να σφραγίσει τα ευρωπαϊκά σύνορα, καταργώντας ουσιαστικά τη Σένγκεν, κλείνοντας μια για πάντα τον Μεσογειακό και τον Βαλκανικό Διάδρομο -πολιτική που εξ αντικειμένου τον φέρνει κοντά στις χώρες του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία)- και δυσκολεύοντας την υιοθέτηση κοινής γραμμής στην Ε.Ε. Τόσο ως πρώην υπουργός Εξωτερικών (έγινε ο νεότερος στην ευρωπαϊκή Ιστορία σε ηλικία 27 ετών) όσο και ως υποψήφιος καγκελάριος, ο νεαρός πολιτικός είχε προτείνει να στέλνονται πίσω στην Αφρική οι μετανάστες που διασώζονται στη Μεσόγειο.

Παράλληλα υποσχέθηκε να περικόψει δραστικά τα επιδόματα των μεταναστών (αλλά και όσων ξένων μένουν στην Αυστρία λιγότερο από 5 χρόνια), να περιορίσει τα ισλαμικά σχολεία και γενικά να εφαρμόσει μια πολιτική «επιθετικής ενσωμάτωσης» των μουσουλμάνων της Αυστρίας.

Ο Αυστριακός Μακρόν
Ο Τύπος χαρακτηρίζει τον φωτογενή Κουρτς «παιδί-θαύμα» και «πολύφερνο γαμπρό της αυστριακής μεσαίας τάξης», ενώ αρκετοί τον συγκρίνουν με τον Μακρόν, στο βαθμό που στηρίζονται αμφότεροι στην προσωπική τους γοητεία και όχι σε μηχανισμούς (πάντως ο Αυστριακός ήταν πρόεδρος της νεολαίας του Λαϊκού Κόμματος).

Συμβολίζοντας την πανευρωπαϊκή σύγκλιση Κεντροδεξιάς-Ακροδεξιάς στη βάση του μεταναστευτικού, ο Κουρτς αποτελεί πρότυπο για τους Γερμανούς Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, καθώς πολιτικοί σαν αυτόν θα μπορούσαν να σταματήσουν την αιμορραγία προς σχήματα τύπου AfD. Και στην Αυστρία, άλλωστε, οι Ελεύθεροι προηγούνται επί ένα χρόνο στις δημοσκοπήσεις προτού ο Κουρτς τους αφαιρέσει στο νήμα κρίσιμες ψήφους, σφετεριζόμενος την ατζέντα τους.