Ακόμη και σε μια Ελλάδα με γονιδιακή θεώρηση της ιστορικής… μοναδικότητάς μας ως “ομφαλού της Γης”, είναι δύσκολο να μην στρέφει κανείς διαρκώς και περισσότερο επίμονα τη ματιά του στο εξωτερικό. Σε όσα δρομολογούνται σε έναν διεθνή περίγυρο από τον οποίο εξαρτάται το παρόν, επομένως και το μέλλον του τόπου. Αναζητώντας την εξωστρέφεια χωρίς την οποία το μέλλον θα παραμένει με σηκωμένο χειρόφρενο.

Αυτή η ματιά… παραέξω, εστιάζει αναπόφευκτα στο Βερολίνο. Τη Γερμανία. Εκεί όπου βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες για τη συγκρότηση της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού, η οποίθα θα αναλάβει στη συνέχεια να διαχειριστεί τις τύχες της Ευρώπης.

Η Γερμανία δεν είναι φυσικά ακυβέρνητο καράβι. Όπως και κανείς δεν περιμένει πλέον ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική στόχευση της επόμενης κυβέρνησης, σε σχέση με τη σημερινή. Η σαρωτική επικράτηση της Άνγκελα Μέρκελ στις βουλευτικές εκλογές της 22ς Σεπτεμβρίου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το SPD  είναι σήμερα ένα… πρώην μεγάλο κόμμα, έχουν ως αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να μην διεξάγονται επί ίσοις όροις.

Το SPD παρέδωσε τα όπλα σχεδόν από το πρώτο λεπτό της διαπραγμάτευσης. Η ρητορική περί ανάπτυξης, κοινωνικής αλληλεγγύης και συνδρομής στους αδύναμους ξεχάστηκαν μπροστά στη θέα της εξουσίας. Το δέλεαρ των υπουργείων, από το οποίο φυσικά θα απουσιάζει το Οικονομικών, το οποίο θα κρατήσει το CDU/CSU με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και το SPD θα αναλάβει πιθανότατα το υπουργείο Εργασίας, εκεί όπου το πολιτικό κόστος είναι συνήθως απροδιόριστο.

Η συμφωνία του Σαββάτου για την τραπεζική ένωση της ευρωζώνης, είναι το πλέον πρόσφατο και εξαιρετικά ηχηρό παράδειγμα. Η “ατζέντα Μέρκελ” θα συνεχίσει να κυριαρχεί στη Γερμανία και την Ευρώπη, και να επηρεάζει καθοριστικά την καθημερινότητά μας.

Η κρίσιμη παράμετρος αφορά στο κατά πόσο η Μέρκελ της “επόμενης μέρας” θα είναι διαφορετική. Με φόντο τις προσωπικές φιλοδοξίες της να ηγηθεί και.. με τη βούλα της Ενωμένης Ευρώπης.

Πηγή: ysterografa.gr