Ελλείψει ελεύθερης κλίνης σε ΜΕΘ, αποφάσισαν τη διακομιδή 37χρονης ασθενούς σε Μονάδα νοσοκομείου που απείχε 50 χλμ., χωρίς την απαραίτητη διασωλήνωση και τη συνοδεία αναισθησιολόγου

Μητέρα 37 ετών που έπασχε από τη μυασθένεια Gravis υπέστη εγκεφαλικό θάνατο καθώς οι γιατροί αποφάσισαν να μην τη διασωληνώσουν για τη διακομιδή της από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, καθώς και να μην τη συνοδεύει αναισθησιολόγος, αλλά ειδικευόμενος παθολόγος.

Η τραγική αμέλεια των γιατρών για τη διακομιδή 37χρονης ασθενούς, μητέρας ανήλικου κοριτσιού, από το ένα νοσοκομείο στο άλλο σε απόσταση μόλις 50 χλμ. χωρίς την απαραίτητη διασωλήνωσή της είχε ως συνέπεια τον εγκεφαλικό θάνατό της.

Το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 2007 η 37χρονη μητέρα, συνοδευόμενη από συγγενείς της, πήγε τις πρωινές ώρες στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου της Δυτικής Ηπείρου με πυρετό, βήχα και δύσπνοια. Οπως έγινε γνωστό, από 8 ετών έπασχε από τη μυασθένεια Gravis, η οποία είναι μια χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος που προκαλεί αδυναμία και κάματο των μυών του σώματος, ειδικά εκείνων που ελέγχονται συνειδητά. Η αδυναμία βελτιώνεται με ξεκούραση, ενώ επιδεινώνεται με την κόπωση.

Στο νοσοκομείο υποβλήθηκε σε γενικές εξετάσεις παρά τη γενική απεργία που είχαν οι γιατροί του ΕΣΥ εκείνη την ημέρα, με τον εφημερεύοντα παθολόγο να δίνει εντολή να εισαχθεί σε δωμάτιο βραχείας νοσηλείας.

Παράλληλα, δόθηκε εντολή στο ΕΚΑΒ για τη μεταφορά της με ειδική κινητή μονάδα και συνοδεία γιατρού σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας πανεπιστημιακού γενικού νοσοκομείου γειτονικού νομού. Τελικά δεν βρέθηκε κρεβάτι στη ΜΕΘ του εν λόγω νοσοκομείου, αλλά σε άλλο, σε απόσταση μόλις 50 χλμ., δηλαδή μια διαδρομή 45 λεπτών.

Τελικά αποφασίστηκε η 37χρονη να μη διασωληνωθεί, όπως αρχικά ήταν οι πρώτες σκέψεις των υπευθύνων του νοσοκομείου, αλλά να μεταφερθεί με απλό ασθενοφόρο που είχε χειροκίνητη συσκευή οξυγόνου Ambu και με τη συνοδεία ειδικευόμενου γιατρού και όχι γιατρού αναισθησιολόγου. Πράγματι, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ξεκίνησε η διακομιδή της ασθενούς. Καθ’ οδόν η 37χρονη παρουσίασε έντονη δύσπνοια και ο ειδικευόμενος γιατρός χρησιμοποίησε τον μηχανικό αερισμό (πίεση αέρα στη μάσκα) με τη συσκευή Ambu.

Λίγα χιλιόμετρα προτού φτάσει στο νοσοκομείο υπέστη καρδιοαναπνευστική ανακοπή, σταμάτησαν οι σφυγμοί της, μελάνιασε και δεν παρουσίαζε κινητική αντίδραση. Με το που έφτασε το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, η γυναίκα διασωληνώθηκε και οι γιατροί άρχισαν τη διαδικασία της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ), δηλαδή θωρακικές συμπιέσεις και διασωστικές αναπνοές, διαδικασία που είναι γνωστή ως «το φιλί της ζωής». Την ίδια στιγμή το μόνιτορ με το οποίο ήδη ήταν συνδεδεμένη η γυναίκα έδειξε «καρδιακή παύλα». Παρ’ όλα αυτά, οι γιατροί συνέχιζαν την ΚΑΡΠΑ, ενώ προχώρησαν σε ενδοφλέβια φαρμακευτική υποστήριξη. Σιγά-σιγά η κατάσταση της 37χρονης βελτιώθηκε και σταθεροποιήθηκε αιμοδυναμικά και αναπνευστικά. Κατόπιν η γυναίκα οδηγήθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Η τύχη όμως δεν της χαμογέλασε αυτή τη φορά, καθώς το συγκεκριμένο συμβάν της έχει αφήσει τα αρνητικά σημάδια του. Η πρώτη αξονική τομογραφία έδειξε εγκεφαλικό οίδημα και η δεύτερη τον εγκεφαλικό θάνατό της. Σύμφωνα με το σχετικό πιστοποιητικό του νοσοκομείου, ο εγκεφαλικός θάνατος οφειλόταν «σε εγκεφαλικό οίδημα, απότοκο βαριάς υποξαιμικής εγκεφαλοπάθειας λόγω της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής». Με άλλα λόγια, σταμάτησε να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος και επήλθε ο εγκεφαλικός θάνατος.

Ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας κατέθεσε μήνυση στα ποινικά δικαστήρια κατά του εφημερεύοντος παθολόγου γιατρού, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών. Καταδικάστηκε επειδή δεν μερίμνησε τόσο για την ασφαλή διακομιδή της ασθενούς στο νοσοκομείο (και τούτο παρά το γεγονός ότι γνώριζε την επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας της) όσο και για τον κατάλληλο τρόπο διακομιδής της, δηλαδή με διασωλήνωση και σε ειδικό ασθενοφόρο.

Μάλιστα κατά την ακροαματική διαδικασία, συνάδελφοι του καταδικασθέντος με πλημμεληματική ποινή γιατρού κατέθεσαν ότι, εάν η άτυχη γυναίκα είχε διασωληνωθεί έστω και την τελευταία στιγμή πριν από τη διακομιδή της, «θα είχε αποφευχθεί το μοιραίο».

Τα διοικητικά δικαστήρια, αφού έλαβαν υπόψη καταθέσεις γιατρών και γνωματεύσεις, αποφάνθηκαν ότι πριν από τη διακομιδή η ασθενής έπρεπε να είχε διασωληνωθεί λόγω της μυασθένειας Gravis από την οποία έπασχε και τα αναπνευστικά κ.λπ. προβλήματα που αντιμετώπιζε κατά την αρχική είσοδό της στο νοσοκομείο. Πέρα από την παράλειψη αυτή, οι διοικητικοί δικαστές υπογραμμίζουν ότι η διακομιδή έπρεπε να πραγματοποιηθεί με κινητή μονάδα του ΕΚΑΒ, η οποία να διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό για διασωλήνωση. Παράλληλα έπρεπε να γίνει και με τη συνοδεία αναισθησιολόγου και όχι ειδικευόμενου γιατρού, έτσι ώστε να μπορεί να αποτραπεί κάθε αρνητική εξέλιξη στην υγεία της ασθενούς.

Τελικά, στον σύζυγο της άτυχης γυναίκας, στην ανήλικη κόρη της, στις δύο αδελφές της, στη γιαγιά της, στην πεθερά της και στη νύφη της επιδικάστηκε το ποσό περίπου των 500.000 ευρώ. Επιπρόσθετα, στην ανήλικη κόρη επιδικάστηκε μηνιαία αποζημίωση ύψους 400 ευρώ για την αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη λόγω της στέρησης της μητέρας της από την ημέρα του θανάτου της έως την ενηλικίωσή της, που έγινε τη 18η Ιανουαρίου 2017.

Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το Δημόσιο υποχρεούται να αποζημιώσει με υπέρογκο ποσό ιδιοκτήτη ακινήτου για τη Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης, ανοίγοντας παράλληλα και το δρόμο σε όσους έχουν στην κατοχή τους τον ίδιο τίτλο να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

Ταυτόχρονα, η απόφαση αυτή θα πρέπει να οδηγήσει την κυβέρνηση στην άμεση νομοθέτηση γιατί σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος δημοσιονομικής βόμβας καθώς τα τετραγωνικά Συντελεστή Δόμησης που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι εκατομμύρια και το κόστος αυτών τεράστιο.

Επί δεκαετίες

Τις τελευταίες δεκαετίες, αυτό που ίσχυε ήταν οι ιδιοκτήτες να έχουν στην κατοχή τους τον τίτλο Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης αλλά λόγω των αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ -που επί σειρά ετών έκριναν αντισυνταγματικό το νομοθετικό πλαίσιο της ΜΣΔ- να μην μπορούν να τον αξιοποιήσουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην επιτρέπεται στους κατόχους να κτίσουν το ακίνητό τους αλλά την ίδια στιγμή φορολογούνταν ακόμη και με φόρο ακίνητης περιουσίας.

«Πραγματικά πολύ σημαντική απόφαση, η οποία ουσιαστικά ορίζει το αυτονόητο. Δεν μπορεί μια υπηρεσία του κράτους να δεσμεύει την περιουσία των πολιτών και η νομοθετική εξουσία να καθορίζει ότι μπορεί να μεταφερθεί ο συντελεστής δόμησης ενός οικοπέδου – που θεωρούμε το συντελεστή δόμησης σε κάποιο άλλο και στη συνέχεια μια άλλη υπηρεσία του ίδιου του κράτους να λέει ότι οι τίτλοι μεταφοράς συντελεστή δόμησης είναι άχρηστοι και δεν μπορούν να μεταφερθούν πουθενά. Παράλληλα πάντα, ένας άλλος νόμος του κράτους να λέει ότι οι τίτλοι φορολογούνται ακόμη και με φόρο ακίνητης περιουσίας. Η απόφαση αυτή του ΣτΕ είναι η επιστροφή στη λογική», αναφέρει χαρακτηριστικά στον Ελεύθερο Τύπο ο Στράτος Παραδιάς, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ).

Ουσιαστικά αυτό που συνέβαινε ήταν από τη μια το κράτος να παίρνει την περιουσία των πολιτών και από την άλλη τους ακύρωνε τον τίτλο που τους έδινε ως αντάλλαγμα. «Η Μεταφορά Συντελεστή Δόμησης από παντού είχε κριθεί ως ένα χρήσιμο εργαλείο πολεοδομικό, με το οποίο το κράτος και κυρίως οι δήμοι που δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν ένα κεντρικό κομμάτι και να το κάνουν πλατεία έλεγαν στον πολίτη “δώσε μου το οικόπεδό σου – εγώ δεν έχω λεφτά να σου δώσω, αλλά θα σου δώσω τους τίτλους ΣΜΔ και αυτό που εσύ θα μπορούσες να το χτίσεις εδώ και εγώ θα το κάνω πλατεία, θα πας να το χτίσεις παραπέρα”. Κάτι τέτοιο φυσικά και δεν γινόταν και έπεφταν οι πολίτες θύματα ενός κράτους-απατεώνα», τονίζει με έμφαση ο κ. Παραδιάς.

Η υπόθεση

Μέσα στο εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως του Δήμου Ελευσίνας, πολίτης είχε οικόπεδο 6.600 τ.μ. Με αποφάσεις όμως τόσο της Νομαρχίας Αττικής όσο και του ΥΠΕΧΩΔΕ, το συγκεκριμένο οικόπεδο χαρακτηρίστηκε ως χώρος πρασίνου. Κάτι που σημαίνει την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης στον ιδιοκτήτη του.

Ο ιδιοκτήτης με τη σειρά του είχε ζητήσει να λάβει τίτλο δικαιώματος ΜΣΔ, αντί για την καταβολή αποζημίωσης – πράγμα που τελικά συνέβη. Βέβαια, δεν πρόλαβε να την παραλάβει στην κατοχή του καθώς η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε για ακόμη μια φορά αντισυνταγματικό το νομοθετικό πλαίσιο της μεταφοράς συντελεστή δόμησης.

Επειτα, το ΥΠΕΧΩΔΕ εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία ανεστάλη γενικά η εφαρμογή των διατάξεων για τη ΜΣΔ, όπως ανεστάλη και η «εκτέλεση των τίτλων ΜΣΔ οι οποίοι είχαν ήδη εκδοθεί, προκειμένου να συνταχθεί νέο θεσμικό πλαίσιο εναρμονισμένο προς τις συνταγματικές επιταγές, όπως αυτές καθορίστηκαν από την απόφαση του ΣτΕ».

Μηδενίστηκε η αξία

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μηδενιστεί η αξία του τίτλου της ΜΣΔ και να προσφύγει στη Δικαιοσύνη υποστηρίζοντας ότι υπέστη ζημιά ίση με την αξία του οικοπέδου του, που ανερχόταν στις 532.433 ευρώ. Παράλληλα, ζήτησε να του καταβληθούν 111.794 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη. Οπως υποστήριξε, εάν εκμίσθωνε το ακίνητό του από το διάστημα της χορήγησης του τίτλου ΜΣΔ μέχρι την ημέρα κατάθεσης της αγωγής (δηλαδή για διάστημα 21 μηνών), θα εισέπραττε, λόγω της μεγάλης έκτασης και της προνομιακής θέσης του, το ποσό των 111.794 ευρώ. Ακόμα, ζήτησε να του καταβληθεί αποζημίωση 644.149 ευρώ σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα περί αδικαιολόγητου πλουτισμού του Δημοσίου.

Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έχασε τη δικαστική μάχη στο σύνολό της και άσκησε έφεση. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών αποφάνθηκε ότι πρέπει να λάβει αποζημίωση για «την αδυναμία του να πραγματοποιήσει τη ΜΣΔ στο ωφελούμενο ακίνητο, εξαιτίας του ότι ο τίτλος για τη ΜΣΔ που χορηγήθηκε από το ΥΠΕΚΑ ήταν παράνομος, λόγω αντιθέσεως προς τις διατάξεις του Συντάγματος των διατάξεων του ν. 2300/1995, με βάση τις οποίες είχε εκδοθεί ο τίτλος αυτός».

Αντικειμενική αξία

Ακόμη, το Εφετείο αποφάνθηκε ότι η αποζημίωση που δικαιούται να λάβει είναι ίση με την αντικειμενική αξία του ακινήτου του, δηλαδή 447.424 ευρώ, αναφέρει η «Ημερησία».
Από τα Διοικητικά Δικαστήρια δεν έγινε δεκτή η αξίωσή του για διαφυγόντα κέρδη και για αποζημίωση περί αδικαιολόγητου πλουτισμού του Δημοσίου. Το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε αναίρεση στο ΣτΕ κατά της εφετειακής απόφασης. Το Β’ Τμήμα απέρριψε την αναίρεση του Δημοσίου και επικύρωσε την εφετειακή απόφαση.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι ο τίτλος για τη ΜΣΔ «ήταν παράνομος, λόγω αντιθέσεως προς τις διατάξεις του Συντάγματος των διατάξεων του ν. 2300/1995, με βάση τις οποίες είχε εκδοθεί» και επομένως «θεμελιώνεται αξίωση για αποζημίωση λόγω της παρανομίας τίτλου ΜΣΔ».

eleftherostypos.gr/