«Με βάση την επικαιρότητα, θα αναφερθώ στην υπόθεση Πανούση, στα «κόκκινα δάνεια» και στο μεταναστευτικό πρόβλημα για τα νησιά μας.

Σχετικά με την υπόθεση Πανούση. Αλίμονο εάν είναι σωστά όσα δηλώνει ο πρώην Υπουργός Δημόσιας Τάξης. Ότι, δηλαδή, στα ανώτερα όργανα του κυβερνώντος κόμματος -δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ- υπάρχουν κυκλώματα που συνδέονται με την τρομοκρατία καθώς και κυκλώματα μέσα στην ίδια την Αστυνομία. Κυκλώματα, τα οποία απειλούν ακόμα και την ίδια του τη ζωή. Διότι, εάν αυτό συμβαίνει, τότε υπάρχει πλήρης διάλυση του κράτους.
Δυο φορές αλίμονο εάν όλα αυτά δεν έχουν βάση. Διότι τότε αποδεικνύεται ότι ο Πρωθυπουργός αστόχησε στην επιλογή του Υπουργού της Δημόσιας Τάξης τόσο πολύ που να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η δημόσια τάξη της χώρας. Όποια και από τις δύο απόψεις να είναι σωστή, η όλη ιστορία είναι τραγική για τη χώρα.

Για τα «κόκκινα δάνεια»: Καθημερινά ακούγεται και ξανακούγεται ο περίφημος «νόμος Κατσέλη», ωσάν η κυρία Κατσέλη να έφερε στη Βουλή μόνη της ένα νόμο και μόνη της να τον ψήφισε και να τον εφάρμοσε. Η μνήμη σε αυτήν τη χώρα έχει τελείως εξαλειφθεί; Ξεχάσαμε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τότε ουσιαστικά έβραζε γιατί ζητούσε με κάθε τρόπο να μην τεθούν σε πλειστηριασμό οι κατοικίες των φτωχών ανθρώπων; Ξεχάσαμε τις διαγραφές των Βουλευτών όταν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν μνημονιακούς νόμους; Οι νόμοι αυτοί ψηφίστηκαν υπό την πίεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και δεν ήταν εύρημα ενός υπουργού. Το ίδιο ισχύει και για τον περίφημο «νόμο Πεπονή» που βεβαίως τον υλοποίησε ο Πεπονής αλλά ήταν προσωπική εντολή και δέσμευση του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος μάλιστα επέμενε να περάσει ο νόμος στην αρχή της κοινοβουλευτικής περιόδου δηλαδή γνωρίζοντας ότι στερείται της δυνατότητας των διορισμών η ίδια η κυβέρνησή του με το ανάλογο φυσικά πολιτικό κόστος..
Δηλαδή, όταν ένας υπουργός αστοχήσει ή παρανομήσει τότε φταίει το ΠΑΣΟΚ και όχι ο Υπουργός και όταν ένας υπουργός φέρει στη Βουλή ένα θετικό νόμο τότε τον φέρνει ό Υπουργός και όχι το κόμμα που τον στηρίζει; Επιτέλους είναι καιρός να αποδοθούν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Τώρα, συνεχίζοντας να σχολιάζω την επικαιρότητα, πριν από λίγες μέρες ο Πρωθυπουργός κάλεσε ευρεία σύσκεψη για το μεταναστευτικό δημάρχων, Εκκλησίας, υπουργών και από τη Δωδεκάνησο, από πλευράς βουλευτών, κάλεσε μόνο τους 3 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και αγνόησε τους 2 βουλευτές της αντιπολίτευσης (έναν του ΠΑΣΟΚ και έναν της ΝΔ) ωσάν το μεταναστευτικό πρόβλημα να είναι θέμα κομματικό που αφορά μόνο ένα κόμμα - μόνο το ΣΥΡΙΖΑ - και όχι ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Εάν βεβαίως είχαν κληθεί, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης θα είχαν ρωτήσει αυτονόητα πράγματα που αφορούν τα νησιά μας. Παραδείγματος χάριν, θα ρωτούσαν «γιατί κύριε Πρωθυπουργέ λέτε ότι θα αγωνιστείτε για να ελαφρυνθεί ο ΦΠΑ όταν εσείς ο ίδιος προτείνατε να εξομοιωθεί ο ΦΠΑ των νησιών με της υπόλοιπης χώρας;

Όταν μάλιστα γνωρίζετε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έφεραν ποτέ τον εφαρμοστικό νόμο στη Βουλή επί τόσα χρόνια; Όταν λέτε ότι θα δώσετε θέσεις εργασίας στα νησιά με ανεργία που σήμερα αυξάνεται συνεχώς αντί να ελαττώνεται; Πόσο πειστικό είναι αυτό το επιχείρημα όταν λέτε ότι θα επιχορηγήσετε με εκατομμύρια τα νησιά που πλήττονται; Τη στιγμή που η εφημερίδα ΑΓΟΡΑ στο κύριο άρθρο της σας λέει ότι η Κυβέρνηση ακόμα δεν κατάφερε να πάρει τα 55 εκατομμύρια ευρώ τα οποία διατίθενται για το μεταναστευτικό θέμα γιατί δεν μπόρεσε να υλοποιήσει και να δημοσιεύσει στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης τις σχετικές υπουργικές αποφάσεις ;

Είναι τραγικό σήμερα να ακούμε ότι τον Οκτώβριο από τα νησιά μας πέρασαν οι 210.000 από τους 218.000 που πέρασαν στην Ευρώπη και είναι ακόμα πιο τραγικό να μας λένε οι Ευρωπαίοι ότι δε φυλάσσουμε τα θαλάσσια σύνορά μας όπως πρέπει, που και εσείς κύριες Πρωθυπουργέ είπατε σε μια συνέντευξη ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε τα θαλάσσια σύνορα, όταν η Ιταλία η οποία έχει απέραντα σύνορα χωρίς νησιά έχει καταφέρει να περιορίσει τον Οκτώβριο τον αριθμό των μη νόμιμων μεταναστών στους 8.000. Το 210.000 με το 8.000 είναι, συγκριτικά, μια τεράστια απόσταση.

Γενικώς, όταν από τη μία πλευρά βλέπουμε ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί να υλοποιήσει όχι το προεκλογικό αλλά το πρόγραμμα το οποίο ψηφίστηκε από την πλειοψηφία της Βουλής μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και αναγκάζεται να πράξει ακριβώς το αντίθετο: π.χ. αντί για το 13ο μισθό που περιείχε στις προγραμματικές δηλώσεις να κόβονται συντάξεις και να περιορίζονται οι μισθοί, πώς είναι δυνατόν να γίνουν πιστευτά αυτά τα πράγματα; Αντίθετα, θα θέλαμε να ακούσουμε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο, π.χ., να διπλασιαστεί ο τουρισμός ή να επανέλθει επιτέλους η οικονομική δραστηριότητα και να κινητοποιηθούν τα χρήματα τα οποία οι Έλληνες έχουν στο εξωτερικό ή στα σπίτια τους. Να κινηθεί, δηλαδή, η οικονομία για να μπορούν να υλοποιηθούν όσα σήμερα υπόσχεστε. Άλλος τρόπος, εκτός από επενδύσεις και ανάπτυξη δεν υπάρχει για να υλοποιηθούν όλα αυτά. Αυτά θα θέλαμε να ακούσουμε σήμερα.»

Αυτή θα ήταν η θέση των βουλευτών της αντιπολίτευσης, εάν βέβαια τους είχε κάνει την τιμή να τους καλέσει σε αυτή τη σύσκεψη ο Πρωθυπουργός.»