Αγαπητέ Στάθη, Η συμπόρευση και η συνεργασία μας επισφραγίζεται με μια δυνατή φιλία, που ταιριάζει στις παραδοσιακές μας καταβολές και που αρμόζει στους πολιτικούς άνδρες.

Θεωρώ, ότι είναι δίκαιο και πρέπον να αποτυπώσω την προσωπική μου αυτή εκτίμηση σε σένα και να μιλήσω για τον άνθρωπο, με τον οποίο συμπορευτήκαμε στα δύσκολα και στα εύκολα, στα καλά και στα κακά, στις αγωνίες και στις ανάγκες, που παλέψαμε με αγωνιστικότητα και ανταγωνιστικότητα,  που ξεπέρασε  καθένας μας το προσωπικό του εγώ και προσαρμοστήκαμε στην ανάγκη να συνδιαμορφώσουμε μόνο το κοινό καλό, το ηθικό και το δίκαιο προς όφελος του τόπου μας.  

Εργαστήκαμε έντιμα, δίκαια και δημοκρατικά. Αφουγκραστήκαμε τις αγωνίες και τα προβλήματα των συμπατριωτών μας, δώσαμε λύσεις, όπου ήταν εφικτό.
Στη πολιτική, όπως ξέρεις και βίωσες αυτοακρωτηριάζεσαι , αποχωρίζεσαι συνειδητά από ένα κομμάτι του εαυτού σου, από την οικογένεια σου, από τους φίλους σου. Ακολουθείς την οδό ερήμου, όπως έγραψε και ο Μίμης Ανδρουλάκης. Όμως η πορεία αυτή και ο αγώνας είναι επιλογή μας, που έχει ως αφετηρία το κοινό όφελος και το καλό του τόπου.

Σήμερα κλείνει ένας κύκλος για σένα στην Αυτοδιοίκηση, την οποία υπηρέτησες στον Α΄και  Β΄ Βαθμό με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ο Αριστοτέλης έλεγε, ότι η εξέλιξη των πραγμάτων είναι το σύνολο των μεταβολών, των συγκυριών και των παραγόντων, που συμβαίνουν στο συγκεκριμένο χρόνο και ο Σωκράτης πίστευε στην μηχανιστική εξέλιξη των πραγμάτων και έλεγε, ότι ο χρόνος είναι η αιτία προκαθορισμένων μεταβολών. Διαφορετική η προσέγγιση των δύο φιλοσόφων, που κατέληγε στη διαφωνία του Αριστοτέλη με το Σωκράτη. Όμως ανεξάρτητα από την ορθότητα της μιας ή της άλλης θεωρίας προσωπικά θεωρώ, ότι , όπως έλεγε ο  Νέλσον Μαντέλα «το να γνωρίζεις πότε να παραιτηθείς από την διεκδίκηση μιας ιδέας, ενός καθήκοντος ή μιας σχέσης είναι η πιο δύσκολη μορφή απόφασης, που πρέπει όμως να πάρει ο ηγέτης.».

Ευχαριστώ. Με τιμή και φιλία

Φώτης Χατζηδιάκος.