Στο τέλος της εβδομάδας ή, το πολύ, στο τέλος του μήνα, καταρρέει με πάταγο η απάτη της μεταπολίτευσης.

Η αντίληψη, δηλαδή, ότι ένα κράτος δημοσίων υπαλλήλων, συνταξιούχων και καταναλωτών μπορεί να επιβιώσει και να ευημερεί στον σύγχρονο κόσμο. Όμως, παρά την πασιφανή χρεοκοπία του πελατειακού μοντέλου, κανένα από τα κόμματα της Βουλής δεν τολμάει να μιλήσει για την «ταμπακιέρα». Όλα, μηδενός εξαιρουμένου, περιορίζονται σε ανούσιες και ανόσιες, για την κρισιμότητα των στιγμών, ευχές: να βρεθεί μια λύση που ούτε θα μας ξεβολέψει από τα «κεκτημένα», ούτε θα μας
βγάλει από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ε, λοιπόν, τέτοια λύση δεν υπάρχει! Και τα δύο μαζί δεν γίνονται!

Ο φορολογούμενος πληρώνει ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 1.114.000.000 ευρώ ΜΟΝΟ για την κρατική ενίσχυση των συνταξιούχων ΟΤΕ και ΔΕΗ. Πληρώνει ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ 1.500.000.000 ευρώ ΜΟΝΟ για συντάξεις σε άτομα μικρότερα των 55 ετών. Δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα, που να διαθέτει ίχνος λογικής και να εξηγεί για ποιο λόγο οι Δημόσιοι Υπάλληλοι θα πρέπει να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα, όπως πρότεινε η ελληνική κυβέρνηση στη περιώνυμη πρόταση των 47 σελίδων στη... θεσμόικα. 

Δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα που να εξηγεί για ποιο λόγο τα επικουρικά, δηλαδή τα «καθαρόαιμα» συντεχνιακά ταμεία, που στήθηκαν και λειτούργησαν ως κερδοσκοπικές πυραμίδες σε βάρος των μελλοντικών γενεών, θα πρέπει να χρηματοδοτούνται από τον άνεργο που έτυχε να έχει ένα σπίτι στο όνομά του. Δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα που να υποχρεώνει τον Ιταλό, τον Σλοβάκο, ή ακόμα τον «πλούσιο» Γερμανό φορολογούμενο, να πληρώνει τις αργομισθίες των πελατών του υπουργού με το 12% .

Κι επειδή δεν υπάρχουν επιχειρήματα, η κυβέρνηση επιστρατεύει έναν χυδαίο, ωμό εκβιασμό: αν δεν μας δανείσετε, θα το κάνουμε Κούγκι και θα σας κάψουμε όλους μαζί
μας! Αυτή η ανήκουστη για ευρωπαϊκό κράτος «θέση», ακόμα κι αν δεν πραγματοποιηθεί, ήδη έχει κάνει παρανάλωμα κάθε σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Ελλάδα, τους
εταίρους και τον υπόλοιπο κόσμο. Μας έχει καταστήσει περίγελω της οικουμένης, κράτος - τρομοκράτη, που οι υπόλοιποι λαοί αντιμετωπίζουν πότε με συμπόνοια, πότε με ειρωνεία, πότε με περιφρόνηση, πότε με οργή. Ποτέ όμως με σεβασμό.

Έφτασε η ώρα της αλήθειας. Λύση δεν είναι μια συμφωνία με υπερφορολόγηση όσων επιβίωσαν από τη σφαγή του ιδιωτικού τομέα, όπως αποφάσισε η προηγούμενη κυβέρνηση και ετοιμάζεται να αποφασίσει, με χειρότερους όρους, η σημερινή. Λύση είναι μια συμφωνία με θεραπεία-σοκ του "μεγάλου ασθενή": του ελληνικού κρατικού μηχανισμού. Αυτό όμως θα χτυπήσει τον σκληρό πυρήνα της πελατοκρατίας, κάτι που απέφυγαν να κάνουν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά, αρνείται να συζητήσει καν η κυβέρνηση Τσίπρα (καθώς έχει μεταστεγάσει στους κόλπους της όλον τον φαύλο πελατειακό μηχανισμό ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και λαϊκής Δεξιάς), αλλά αποφεύγουν να μνημονεύσουν, έστω, οι ψευδεπίγραφοι νεόκοποι μεταρρυθμιστές του μεταμοντέρνου λαϊκισμού, που επικαλούνται την Ευρώπη, αγνοώντας τις αρχές της.

Ποιος τολμάει να πει δημόσια, ότι μεταρρύθμιση σημαίνει:
- άνοιγμα της αγοράς με κατάργηση των κλειστών ή προστατευμένων επαγγελμάτων που θα φέρει χαμηλότερες τιμές για τον καταναλωτή, αλλά θα αφαιρέσει προσοδοθηρικά έσοδα από ισχυρές συντεχνίες 
- κλείσιμο των αντιπαραγωγικών δομών του Δημοσίου με απόλυση των αργόμισθων «εργαζόμενων»
- εκσυγχρονισμό των παραγωγικών δομών του με μοναδικό κριτήριο τη σχέση κόστους / αποτελέσματος, που θα οδηγήσει σε απόλυση χιλιάδων ανειδίκευτων σφραγιδοκρατόρων αλλά και σε πρόσληψη ατόμων υψηλής εξειδίκευσης όπως π.χ. επιστημόνων πληροφορικής (που ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη...)
- απλοποίηση της νομοθεσίας και των φορολογικών διατάξεων, που θα αφήσει χωρίς «επαγγελματική ύλη» χιλιάδες δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φοροτεχνικούς, κ.λπ. οι οποίοι θα χρειαστεί να αλλάξουν επάγγελμα
-αλλαγή του συστήματος αδειοδοτήσεων που θα αφήσει χωρίς μίζα εκατοντάδες χιλιάδες τρωκτικά του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα
- αλλαγή στη νομοθεσία για την λειτουργία των κομμάτων που θα περικόψει δραστικά τη χρηματοδότησή τους και θα δημιουργήσει πρόβλημα επιβίωσης στα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας με τα υπέρογκα χρέη
- αλλαγή στο θεσμικό μας πλαίσιο και στον εκλογικό νόμο που θα απαγορεύσει σε μειοψηφικά κόμματα (που απέρριψαν οι δύο στους τρεις ψηφοφόρους) να επικαλούνται
την «εντολή του ελληνικού λαού» και να ετοιμάζονται να μας τσακίσουν στα βράχια...

Αυτά, και πολλά άλλα, που δεν επαρκεί ο χώρος να αναφερθούν εδώ, δυσάρεστα για τους κομματικούς στρατούς, είναι πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Δεν έγιναν ποτέ γιατί απειλούν τον κρατισμό, με όλες του τις κοινοβουλευτικές εκδοχές. Όμως τα ψέματα τελείωσαν. Το πάρτυ με τα δανεικά ήταν ως εδώ. Αυτό το καλοκαίρι θα είναι το πιο καυτό της νεώτερης ιστορίας μας. Κανονικό καμίνι, από το οποίο ελπίζουμε να χυτευθεί το καθαρό και ευγενές μέταλλο της νέας Ελλάδας, της Ελλάδας που θα είναι περήφανη για τα δικά της επιτεύγματα, με τις δικές της δυνάμεις.