Α. Επισκεφτήκαμε χθες τον χώρο του πρώην δημοτικού σχολειού Πλατανίου (Κερμετέ), πρώτα γιατί ως δημοτικοί σύμβουλοι πρέπει να παρακολουθούμε τα δημοτικά έργα και δεύτερο γιατί γονείς μας έφεραν φωτογραφίες με τις ρηγματώσεις του κτηρίου, για να μας καταλογίσουν ευθύνες και ζητήσουν γνώμη για την επικινδυνότητα και την ερμηνεία τους.

Β. Βλέποντας ένα ιστορικό κτήριο να επισκευάζεται νιώθεις ικανοποίηση που οφείλεται στις σκέψεις που γεννούν οι πράξεις σεβασμού της κοινωνίας στα δημιουργήματα της.
Το σχολείο Πλατανίου τέθηκε σε αχρηστία εδώ και μια δεκαετία μέσα στην οποία γέρασε τόσο πολύ! όσο δεν γέρασε όλα τα προηγούμενα 80 χρόνια ζωής του! Γι αυτό είναι λογικό να το αντιμετωπίζουμε με καχυποψία για ανεπάρκειες και ξεπέρασμα από τις ανάγκες της εποχής. Όμως δεν πρέπει να οδηγούμαστε στην απαξίωση του και τον αργό θάνατο τους, τουλάχιστον όσο ζουν οι συνάνθρωποι μας που μέσα εκεί πέρασαν ένα καθοριστικό τμήμα της ζωής τους αφού στο σχολείο αυτό προετοιμάστηκαν για την ένταξη τους στην κοινωνία μας.

Γ. Η επισκευή που γίνεται του σχολείου στον Κερμετέ, δεν αφορά εργασίες ενισχυσης του κτηρίου (αναστήλωση-στερέωση-ενίσχυση) για να αντέχει τις σεισμικές δονήσεις του ισχύοντος κανονισμού. Αφορά την ανακαίνιση του (αυτοσχέδια επέμβαση στην αρχιτεκτονική του κτηρίου) ώστε να μπορέσει  να φιλοξενήσει νέους χρήστες για μια σύντομη περίοδο μέσα σε εξαιρετικά επείγουσες συνθήκες. Έτσι πρέπει να το δούμε και να το κρίνουμε.  Είδαμε να δουλεύουν 6 εργαζόμενοι, τον πρόεδρο των σχολικών επιτροπών κ. Ζερβό και την διευθύντρια του σχολείου να επιβλέπουν. Σαφώς δεν αρκούν οι προβλεπόμενες 15 μέρες ούτε και το ποσό των 15-20.000 ευρώ για να δοθεί το κτήριο και ο περιβάλλων χώρος του στην σχολική κοινότητα! Δεν πρέπει να γίνουν τσιγκουνιές!  Στα γηρασμένα κτήρια, γνωρίζουμε ότι φτιάχνοντας αναδεικνύονται όλο και νέα προβλήματα.

Δ. Από τις ρηγματώσεις που υπάρχουν οι πιο αξιομνημόνευτες είναι αυτές που έγιναν λογω της επαφής του πρώτου κτηρίου από λιθοδομή (χωρίς οριζόντια και κατακόρυφα σεναζ) της δεκαετίας του 1920 με την προσθήκη του ισογείου της δεκαετίας του 1960 που είναι με μπετόν. Τότε δεν αξιολογούνταν η ανάγκη ύπαρξης αρμού ανάμεσα στα 2 τμήματα που έχουν διαφορετικό τρόπο στατικής συμπεριφοράς. Αυτό το πρόβλημα φτιάχνεται μόνο με την συνολική ενίσχυση του κτηρίου ώστε όλος ο σκελετός του να αποκτήσει ίδια (αδρανειακά) δομικά χαρακτηριστικά. Η αποκάλυψη των σοβάδων δείχνει μια αδύναμη τοιχοποιία (κυριαρχούν τα μικρού όγκου λιθοσωματα τυχαίας τοποθέτησης) και εδώ οφείλονται οι διάσπαρτες ρηγματωσεις που δεν αντιστοιχούν σε μια συγκεκριμένη στατική ανεπάρκεια ή υπέρβαση αντοχών που υποχρεωτικά θα οδηγούσε σε τοπικές ή συνολική ενίσχυση. 
Το κτήριο έχει αντέξει τις σεισμικές δονήσεις της 90-ετίας και δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Είναι ισόγειο και αυτό του προσδίδει τεράστια ευελιξία διαφυγής των ενοίκων του σε περίπτωση σεισμού.  Οι μαθητές και οι δάσκαλοι κάθε χρόνο συμμετέχουν σε ασκήσεις σεισμικής ετοιμότητας και σωστό θα είναι οι πόρτες του σχολείου να ανοίγουν προς τα έξω.

Ε. Το σχολειο Πλατανίου θα ενταθεί στην σύγχρονη ζωή μας και θα αποφύγει τον αργό θάνατο της εγκατάλειψης. Μπορεί να εκπληρώσει την σύγχρονη αποστολή του σαν σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Μπορεί να στηρίξει τις νέες μαθησιακές ανάγκες του τοπικού πληθυσμού. Τα προγράμματα δια βίου εκπαίδευσης απαιτούν δικούς τους χώρους και μόνιμες υποδομές! Όλα τα σχολικά συγκροτήματα των αρχών του 20ου αιώνα του νησιού μας πρέπει να βρουν μια θέση στην ζωή της σύγχρονης Κωακης κοινωνίας. Η καλή αρχή έγινε με το δημοτικό σχολείο Αντιμάχειας (με ίδια έσοδα της κοινότητας) και συνεχίζεται με το σχολείο του Κερμετέ-Πλατανίου (με ίδια έσοδα του δήμου).

Νίκος Μυλωνάς