Έχετε νιώσει ποτέ έντονες κράμπες στους μύες; Τις νύχτες σας ξύπνησε ποτέ ο φρικτός πόνος της κράμπας στη γάμπα;

Συχνά αυτές οι κράμπες εκτείνονται μέχρι και τα δάχτυλα του ποδιού. Τα δάχτυλα συχνά μαζεύονται και δεν κινούνται σωστά.

Κάποιες φορές οι κράμπες μπορεί να εμφανιστούν στην περιοχή του στήθους. Συχνά το άτομο μπορεί να φοβηθεί τόσο πολύ, ώστε να πιστεύει ότι βιώνει ένα καρδιακό επεισόδιο!

Οι κράμπες (ή μυϊκοί σπασμοί) μπορεί να προκαλούνται από πολλές αιτίες.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται η έλλειψη βασικών μετάλλων και ιχνοστοιχείων, η δυσλειτουργία των νεφρών και αυτοάνοσες παθήσεις, ο διαβήτης ή άλλες παθήσεις των ενδοκρινών αδένων π.χ. μια δυσλειτουργία του θυρεοειδούς ή των παραθυρεοειδών αδένων.

Έλλειψη μετάλλων και ιχνοστοιχείων

Βασικά στοιχεία του σώματος μας παίζουν σημαντικό ρόλο για την σωστή λειτουργία των μυών μας, όπως το νάτριο, το κάλιο, το Ασβέστιο και το Μαγνήσιο.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους βρίσκονται στο σώμα μας ως ηλεκτρολύτες στο νερό που περιέχει ο οργανισμός μας.

Το σώμα μας αποτελείται κατά το 1/3 από νερό, το οποίο βρίσκεται στα κύτταρα μας, στους ενδιάμεσους χώρους που διαχωρίζουν τα κύτταρα και στην κυκλοφορία του αίματος. Το νερό αυτό περιέχει σε σημαντική αναλογία από όλα τα βασικά συστατικά που προαναφέρθηκαν. Η έλλειψη αυτών τον ουσιών μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως είναι οι μυϊκές κράμπες.

Ιδιαίτερα το μαγνήσιο και το ασβέστιο παίζουν άκρως σημαντικό ρόλο στη σωστή λειτουργία των νευρικών κυττάρων και των μυών.

Όταν ο οργανισμός έχει έλλειψη αυτών των ουσιών, τα νευρικά κύτταρα δυσλειτουργούν.

Αυτό έχει ως επακόλουθο τις ανεξέλεγκτες αντιδράσεις του σώματος, μεταξύ άλλων την σύσπαση των μυών.

Τα άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα πάσχουν κατά πολύ συχνότερα από έλλειψη μαγνησίου από ό, τι τα υγιή. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι δεν είναι μόνο τα άτομα τα οποία πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα του πεπτικού συστήματος όπως π.χ. νόσος του Crohn, κοιλιοκάκη κ.ά., αλλά και από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως αυτονάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή.

Συχνά η έλλειψη μαγνησίου ακολουθείται από περαιτέρω ελλείψεις του σώματος όπως έλλειψη ασβεστίου και καλίου.

Μυϊκές κράμπες, νεφρά και επινεφρίδια

Από το ουροποιητικό σύστημα τα νεφρά μας αποβάλουν πολλά από τα περιττά προϊόντα του μεταβολισμού μας.

Όταν τα νεφρά μας είναι επιβαρυμένα από μια γενικότερη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως ένα αυτοάνοσο νόσημα, μπορεί να προκληθούν μυϊκές κράμπες.

Μια δυσλειτουργία των επινεφριδίων μπορεί να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του ορμονικού συστήματος, καθώς τα επινεφρίδια ευθύνονται για την παραγωγή πολλών ορμονών, όπως π.χ. της κορτιζόλης. Η έλλειψη της μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη ασβεστίου και νατρίου. Κατ' επέκταση να προκαλέσει μυϊκές κράμπες.

Μυϊκές κράμπες και το ορμονικό σύστημα

Οι παραθυρεοειδείς αδένες βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τον θυρεοειδή. Αυτοί οι αδένες παράγουν μια πολύ σημαντική ορμόνη – την παρθορμόνη.

Μια δυσλειτουργία αυτών των αδένων και κατά επέκταση η έλλειψη αυτής της ορμόνης, μπορεί να έχει ως επακόλουθο την έλλειψη ασβεστίου στον οργανισμό. Αυτό με την σειρά του ίσως προκαλέσει, μεταξύ άλλων και κράμπες στους μύες.

Υποθυρεοειδισμός

Ένα από τα συχνά συμπτώματα του χρόνιου και του αυτοάνοσου υποθυρεοειδισμού είναι και οι πόνοι στους μύες. Συχνά ωστόσο αυτά τα άτομα υποφέρουν και από έντονες μυϊκές κράμπες.

Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η σωστή ρύθμιση των ορμονών και ο έλεγχος τυχών ελλείψεων όπως μαγνήσιο, ασβέστιο κ.α.

Πάσχω από μυϊκές κράμπες, τι πρέπει να κάνω;

Αρχικά θα πρέπει να ελεγχθεί μέσα από κατάλληλες αιματολογικές εξετάσεις αν υπάρχουν σχετικές ελλείψεις όπως ασβέστιο, μαγνήσιο κ.α.

Σε περίπτωση που πάσχετε από αυτοάνοσο νόσημα, αυτό θεωρείται απαραίτητο.

Μήπως πάσχετε από κάποια ορμονική δυσλειτουργία π.χ. δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα;

Θα πρέπει σε αυτή τη περίπτωση να ελέγχετε τακτικά τα επίπεδα των ορμονών σας και να είναι κατάλληλα ρυθμισμένες οι ορμονικές τιμές.

Μην αμελείτε την επαρκή κατανάλωση νερού. Το νερό περιέχει όλα τα βασικά συστατικά που θα βοηθήσουν τον οργανισμό να καλύπτει τις ανάγκες του και έτσι θα βελτιωθούν οι κράμπες.

Οι μυϊκές κράμπες συχνά δεν είναι κάτι ανησυχητικό και υποχωρούν μετά από λίγα λεπτά και απλό μασάζ ή ασκήσεις διατάσεων. Ωστόσο θα πρέπει να απευθυνθείτε οπωσδήποτε στον γιατρό όταν τις επανέρχονται συχνότερα από 3 φορές την εβδομάδα ή αν πάσχετε από κάποια χρόνια, αυτοάνοση πάθηση.

Στο ερώτημά σου απαντά η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια (greekpsychologypages.blogspot.gr).

Μία σημαντική μορφή στο χώρο της ψυχολογίας, η Κάρεν Χόρνει, συνέλαβε και ανέπτυξε μια από τις γνωστότερες θεωρίες της νεύρωσης. Πίστευε ότι η νεύρωση προκύπτει από βασικό άγχος το οποίο προέρχεται από τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Το βασικό αυτό άγχος -άρα και οι νευρώσεις- μπορεί να προέρχονται από διάφορους παράγοντες, όπως την άμεση ή έμμεση κυριαρχία που μπορεί να αισθάνεται ένα άτομο στη ζωή του, από αδιαφορία των άλλων προς αυτό, από άστατη συμπεριφορά των γονιών προς το παιδί, έλλειψη σεβασμού στις ανάγκες του, απουσία πραγματικής καθοδήγησης, υπερβολικός θαυμασμός για το παιδί ή καθόλου θαυμασμός, έλλειψη ζεστασιάς και αυθεντικότητας, απαίτηση των γονιών να παίρνει το παιδί το μέρος του ενός ή του άλλου στους καβγάδες τους, υπερβολική ή καθόλου υπευθυνότητα, υπερπροστασία, απομόνωση από συνομήλικους, αδικία, διακρίσεις, υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, εχθρική ατμόσφαιρα, κοκ.

Οι 10 νευρωτικές ανάγκες εντάσσονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:
1) Ανάγκες που μας ωθούν προς τους άλλους
Αυτές οι νευρωτικές ανάγκες ωθούν το άτομο να ζητάει διαρκώς επιβεβαίωση και αποδοχή από τους άλλους. Το άτομο αυτό έχει ανάγκη τη γνώμη των άλλων, «κρέμεται» από πάνω τους και διαρκώς χρειάζεται αποδείξεις ότι το αγαπάνε.
2) Ανάγκες που μας απομακρύνουν από τους άλλους
Πρόκειται για ανάγκες που δημιουργούν εχθρότητα και αντικοινωνική συμπεριφορά. Αυτά τα άτομα περιγράφονται ως ψυχρά, αδιάφορα και απόμακρα.
3) Ανάγκες που μας ωθούν εναντίον των άλλων
Αυτές οι νευρωτικές ανάγκες καταλήγουν σε εχθρότητα και την ανάγκη του ατόμου να ελέγχει τους άλλους γύρω του. Αυτοί οι άνθρωποι περιγράφονται ως «δύσκολοι», κακότροποι και κυριαρχικοί.

Ένας καλά προσαρμοσμένος άνθρωπος χρησιμοποιεί και τις τρεις αυτές στρατηγικές, ανάλογα με εξωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Τότε, τι είναι αυτό που κάνει αυτές τις στρατηγικές αντιμετώπισης της ζωής νευρωτικές;
Η απάντηση είναι όταν κανείς χρησιμοποιεί σε υπερβολικό βαθμό κάποιο από τα τρία παραπάνω στυλ, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με κάποιο άλλο, οπότε αυτά γίνονται αναγκαία για να λειτουργήσει το άτομο, που με την άκαμπτη και υπερβολική συμπεριφορά του δημιουργεί τριβές, αναστάτωση και σύγχυση.

Δέκα νευρωτικές ανάγκες που δυσκολεύουν τη ζωή του ατόμου και των γύρω του

1. Η Νευρωτική Ανάγκη για Στοργή και Αποδοχή
Το άτομο με αυτή τη νευρωτική ανάγκη επιθυμεί να είναι αρεστό και αποδεκτό από όλους, να τους ευχαριστεί και να δρα σύμφωνα με τις προσδοκίες τους. Τα άτομα με αυτή την ανάγκη είναι υπερβολικά ευαίσθητα στην κριτική και την απόρριψη από τους άλλους. Φοβούνται την κριτική και την αρνητική στάση ή ιδέα που μπορεί να έχουν για το άτομό τους οι άλλοι.

2. Η Νευρωτική Ανάγκη για Μόνιμο Σύντροφο-που θα λύσει όλα τα προβλήματα
Αυτή η ανάγκη σχετίζεται με την επιθυμία του ανθρώπου να έχει έναν σύντροφο. Και ενώ αυτό είναι υγιές και το ζητούμενο για πολλούς ανθρώπους, ωστόσο, όταν η ανάγκη αυτή παίρνει υπερβολικές διαστάσεις, τότε το άτομο που δεν έχει σύντροφο θεωρεί ότι όλα του τα προβλήματα πηγάζουν από αυτή την έλλειψη και θεωρεί ότι όλα θα λύνονταν αν είχε σύντροφο. Αν πάλι έχει σύντροφο, τότε χρειάζεται διαρκή επιβεβαίωση και συναισθηματική στήριξη, ενώ υποφέρει από το φόβο της εγκατάλειψης.

3. Η Νευρωτική Ανάγκη να Περιορίσει τη Ζωή του σε Στενά Όρια
Τα άτομα αυτά προτιμούν να μένουν στη σκιά και να περνούν απαρατήρητα. Δεν έχουν απαιτήσεις και μένουν ευχαριστημένα με λίγα πράγματα, αποφεύγοντας να επιζητούν υλικά αγαθά. Συχνά βάζουν τις ανάγκες τους σε δεύτερη μοίρα και υποτιμούν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους.

4. Η Νευρωτική Ανάγκη για Δύναμη
Όταν κανείς διψά για δύναμη και εξουσία για το αίσθημα που του προσφέρει αυτή η κατάσταση, τότε αυτό το άτομο βασανίζεται από μια νευρωτική ανάγκη. Αυτοί οι άνθρωποι επαινούν τη δύναμη, απαξιώνουν την αδυναμία και ελέγχουν ή κυριαρχούν στους άλλους. Είναι άνθρωποι που φοβούνται τις προσωπικές αδυναμίες και τα όριά τους, την ανημπόρεια και τις καταστάσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Το αέναο κυνήγι της δύναμης όμως καταντά κουραστικό και ψυχοφθόρο.

5. Η Νευρωτική Ανάγκη Εκμετάλλευσης των Αλλων
Τα άτομα με αυτή τη νευρωτική ανάγκη βλέπουν και ζυγίζουν τους άλλους με βάση τι μπορούν να κερδίσουν από αυτούς. Υπερηφανεύονται για την ικανότητά τους να παίρνουν από τους άλλους αυτό που χρειάζονται ή επιθυμούν και συνήθως επικεντρώνονται στο να αποκτούν αυτά που επιθυμούν, είτε είναι υλικά αγαθά, είτε ιδέες, δύναμη, χρήματα ή σεξ.

6. Η Νευρωτική Ανάγκη για Καταξίωση
Αυτή η νευρωτική ανάγκη ωθεί το άτομο να αναζητά τη δημόσια αναγνώριση και επιβεβαίωση: τα υλικά αγαθά, τα προσωπικά χαρακτηριστικά, οι επαγγελματικές επιτυχίες, το κοινωνικό στάτους και κύκλος όλα αυτά αξιολογούνται με βάση το πόσο καταξιώνουν το άτομο αυτό. Αυτό το άτομο φοβάται τη δημόσια ντροπή, τη διαπόμπευση και την απώλεια του κοινωνικού του στάτους.

7. Η Νευρωτική Ανάγκη για Προσωπικό Θαυμασμό
Τα άτομα με τη νευρωτική ανάγκη για προσωπικό θαυμασμό είναι συνήθως νάρκισσοι και έχουν υπερτροφική ιδέα για τον εαυτό τους. Επιθυμούν να τους θαυμάζουν οι άλλοι για αυτήν την υπερβολική ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και όχι για το ποιοι πραγματικά είναι.

8. Η Νευρωτική Ανάγκη για Προσωπικές Επιδόσεις/Επιτυχία
Οι άνθρωποι που ωθούν τον εαυτό τους να επιτύχουν όλο και μεγαλύτερα ή όλο και περισσότερα πράγματα, το κάνουν λόγω μια βασικής εσωτερικής τους ανασφάλειας. Πρόκειται για άτομα που φοβούνται την αποτυχία και αισθάνονται μια μόνιμη ανάγκη να καταφέρνουν περισσότερα από τους άλλους, ξεπερνώντας τον ίδιο τους τον εαυτό προκειμένου να αισθάνονται ψυχικά καλά.

9. Η Νευρωτική Ανάγκη για Ανεξαρτησία και Αυτονομία
Ενώ είναι απολύτως φυσιολογικό να επιθυμεί να είναι κανείς ανεξάρτητος και αυτόνομος και να μη βασίζεται στους άλλους για την κάλυψη των αναγκών του και την εσωτερική του ισορροπία, τα άτομα με αυτή τη νευρωτική ανάγκη έχουν μια νοοτροπία απομόνωσης. Αποστασιοποιούνται από τον περίγυρό τους προκειμένου να πετύχουν την αυτονομία τους και να μη θεωρηθούν «εξαρτημένοι» από άλλους ή αισθανθούν ότι βασίζονται σε τρίτους.

10. Η Νευρωτική Ανάγκη για Τελειότητα
Τα άτομα αυτά έχουν ως στόχο να είναι τέλεια και εντελώς αλάνθαστα, ώστε να είναι στο «απυρόβλητο» και οι άλλοι να μην έχουν να τους ψέξουν για κάτι. Συνηθισμένο χαρακτηριστικό τους είναι να ψάχνουν να βρουν τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες τους για να τις αλλάξουν και να συγκαλύψουν τις υποκειμενικές τους «ατέλειες». Σε άλλες περιπτώσεις εντοπίζουν και υπερτονίζουν τις αδυναμίες των άλλων, γιατί αυτό τονίζει τη δική τους υπεροχή και «τελειότητα».

Το Σύνδρομο Περιοδικού Πυρετού (PFAPA) περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1987 και τα αρχικά του προέρχονται από τις λέξεις Periodic Fever, Aphthous stomatitis, Pharyngitis, Adenitis (PFAPA).

Το σύνδρομο εμφανίζεται συνήθως πριν από την ηλικία των 5 χρονών και τα συμπτώματά του είναι τα εξής:

-Περιοδικός, υψηλός πυρετός (>39οC), που συνοδεύεται συνήθως από ρίγη, κακουχία και κεφαλαλγία.
-Αφθώδης στοματίτιδα (68%).
-Φαρυγγίτιδα.
-Τραχηλική λεμφαδενίτιδα (ελαφρά επώδυνη, αμφοτερόπλευρη).
Τα πυρετικά επεισόδια διαρκούν περίπου 4-5 μέρες και υποτροπιάζουν κάθε 2-8 εβδομάδες, χωρίς να επηρεάζουν την ανάπτυξη του παιδιού.

Αντιμετώπιση
Οι περισσότεροι ασθενείς ανταποκρίνονται στη χορήγηση κορτιζόνης επί 1-2 ημέρες στην έναρξη της κρίσης. H χορήγηση κορτιζόνης κάποιες φορές αυξάνει τη συχνότητα των κρίσεων. Για άγνωστους λόγους οι κρίσεις σταματούν σε ορισμένους ασθενείς με τη χορήγηση σιμετιδίνης ή μετά από αμυγδαλεκτομή.
Η διάγνωση του συνδρόμου περιοδικού πυρετού γίνεται με κλινική εξέταση και λεπτομερή λήψη ιστορικού. Συνήθως δεν υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό και δεν υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που να υποστηρίζουν γενετική βάση του νοσήματος.
H συμπτωματολογία καθίσταται ηπιότερη με την πάροδο του χρόνου.

onmed.gr

Έρευνα, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Bertarelli Foundation και έγινε στο νοσοκομείο Boston Children’s, υποστηρίζει ότι η κληρονομική κώφωση είναι δυνατόν να θεραπευτεί με μια νέα γονιδιακή θεραπεία.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η θεραπεία βασίζεται σε μια τεχνική διόρθωσης του ελαττωματικού DNA με την τοποθέτησης άλλων υγιών γονιδίων. Η μέθοδος δοκιμάστηκε σε κουφά ποντίκια και τους επανέφερε την ακοή.

Επισημαίνουν μάλιστα, ότι μέσα στα επόμενα 5-10 έτη μπορούν να ξεκινήσουν κλινικές δοκιμές ώστε η θεραπεία να είναι διαθέσιμη στο άμεσο μέλλον.

Για την απειλητική εξάπλωση στον πλανήτη ενός νέου στελέχους μικροβίου που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές λοιμώξεις, προειδοποιούν επιστήμονες από τη Βρετανία.

Το μικρόβιο αυτό ανήκει στην οικογένεια των στρεπτόκοκκων τύπου Α, που συνήθως προκαλούν σχετικά ήπιες λοιμώξεις (π.χ. αμυγδαλίτιδα) και αντιμετωπίζονται εύκολα με αντιβιοτικά.

Στις σοβαρές περιπτώσεις, όμως, προκαλούν διηθητικές λοιμώξεις όπως νεκρωτική απονευρωσίτιδα (είναι μία μόλυνση των μαλακών ιστών που τους καταστρέφει), πνευμονία, σηψαιμία (σήψη) και τοξικό σοκ.

Ο ένας στους τέσσερις πάσχοντες από τέτοιου είδους διηθητικές λοιμώξεις, χάνουν τελικά την ζωή τους.

Οι επιστήμονες που μελετούν τους στρεπτόκοκκους διαπίστωσαν ότι την τελευταία 17ετία υπάρχει αύξηση στα κρούσματα των λοιμώξεων από αυτούς που οφείλεται εν πολλοίς στο νέο στέλεχος, το οποίο είναι ένας υποτύπος του στελέχους emm89 και είναι πιο ισχυρό από τα παλαιότερα.
Την εμφάνιση του ίδιου υποτύπου έχουν αναφέρει ερευνητικές ομάδες από την Ιαπωνία, τον Καναδά, τη Γαλλία και τη Σουηδία, γεγονός που υποδηλώνει ότι «εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο», αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «mBio».

Ο νέος υποτύπος του στελέχους emm89 παράγει περισσότερες τοξίνες από τους άλλους τύπους και είναι επίσης μοναδικός επειδή φαίνεται ότι έχει απαλλαγεί από το εξωτερικό περίβλημα που κανονικά φέρουν τα άλλα στελέχη των στρεπτόκοκκων.

Δίχως το περίβλημα αυτό, το βακτήριο προσκολλάται πιο εύκολα στις διάφορες επιφάνειες, οπότε μπορεί να μεταδοθεί πιο εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Επιπλέον, εισβάλλει πιο εύκολα στο εσωτερικό των ανθρώπινων κυττάρων, με συνέπεια να προκαλεί πιο εύκολα σοβαρές διηθητικές λοιμώξεις.
Τη σχετική μελέτη πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων από το Imperial College του Λονδίνου (ICL) και την εκτελεστική υπηρεσία Public Health England (PHE) που υπάγεται στο βρετανικό υπουργείο Υγείας.

onmed.gr