Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, όλοι οι κανόνες δεν ισχύουν για όλες τις καταστάσεις.

Υπάρχουν διαφορετικές συνθήκες, προϋποθέσεις, DNA, χαρακτήρες, χαρακτηριστικά σε κάθε οικογένεια, σε κάθε μέρος και σε κάθε εποχή.

Οπότε οτιδήποτε κι αν πιστεύω εγώ δεν σημαίνει ότι ισχύει για μία αντίστοιχη οικογένεια –όχι μόνο στην Αφρική για να μην πηγαίνουμε τόσο μακριά αλλά ούτε- στην απέναντι πολυκατοικία.

Αλλά ας ξεκινήσουμε…

Τα μοναχοπαίδια δεν είναι ευτυχισμένα;

Μα γιατί να μην είναι; Αν έχουν γονείς που τα αγαπούν και ασχολούνται μαζί τους και φροντίζουν να περνούν δημιουργικό χρόνο μαζί τους, αλλά και με άλλα παιδιά της ηλικίας τους, γιατί να μην αναπτυχθούν σωστά, με αξίες και αρχές όπως τα υπόλοιπα και να κοινωνικοποιηθούν εξίσου;

Φυσικά αυτή η απάντηση δεν γίνεται αποδεκτή από ανθρώπους παλαιότερων γενεών ή από γονείς που τα καταφέρνουν μια χαρά με δυο ή και περισσότερα παιδιά.

Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς… αν και μεγάλωσα με μία μικρότερη αδελφή και πάντα θεωρούσα ευτυχία να έχεις αδέλφια, στην πραγματική ζωή, στην καθημερινότητα μου, θεωρώ σχεδόν απίθανο ο Παύλος να αποκτήσει αδελφάκι από μένα, βάσει των τωρινών συνθηκών. Το παιδί δεν μεγαλώνει μόνο με αγάπη… θέλει φροντίδα, χρόνο και χρήμα! Και δεν καταλαβαίνω την “κατακραυγή” των άλλων “Καλά θα το κάνεις κακομαθημένο… Θα είναι πάντα μόνος του κλπ κλπ”.

Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από Βρετανούς επιστήμονες διαβεβαιώνει:

-τα μοναχοπαίδια είναι πολύ ευτυχισμένα και ικανοποιημένα από τη ζωή τους, καθώς τα παιδιά με αδέλφια, αναπτύσσουν μεγάλο ανταγωνισμό για την προσοχή των γονέων καθώς και για τα υλικά αγαθά της οικογένειας.

-τα μοναχοπαίδια τείνουν να είναι πιο ώριμα συναισθηματικά και πετυχαίνουν υψηλούς στόχους.

- περνούν συχνά μεγάλο μέρος του χρόνου τους με ενήλικες, γεγονός που τα βοηθά να ωριμάσουν πιο γρήγορα, συχνά μάλιστα να αποκτήσουν και δεξιότητες, όπως γλωσσικές, αλλά και εμπειρίες που δεν έχουν άλλα παιδιά μεγαλύτερων οικογενειών.

Τα λάθη που πρέπει να αποφύγουμε με ένα μοναχοπαίδι:

Η υπερπροστασία
Οι υπερβολικά υψηλές προσδοκίες
Η συναισθηματική εξάρτηση
Το υπερτονισμένο «εγώ»
Όμως τι πρέπει να προσέξουμε για να είναι πραγματικά ευτυχισμένα, ώστε να μπορούν να κοινωνικοποιηθούν με άνεση και να γίνουν κακομαθημένα;

Να προσπαθούμε ως γονείς να συναναστρεφόμαστε κι εκτός σχολείου με φίλους του παιδιού, είτε με play dates είτε μέσα από εξωσχολικές δραστηριότητες για να ενδυναμώνονται οι σχέσεις με συνομήλικούς τους. Πρέπει να μάθουν να είναι ανεξάρτητα, το οποίο σημαίνει να μάθουν από νωρίς να βοηθούν στο σπίτι, να ετοιμάζουν τα πράγματά τους, να είναι υπεύθυνα να για το δωμάτιό τους, τα μαθήματά τους, τα παιχνίδια τους. Last but not least…να μάθουν να μοιράζονται τα αποκτήματά τους με τους υπόλοιπους είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι.

https://www.bovary.gr/